Pluk de dag (beeld)

De Pniëlkerk, bijgenaamd het Theelichtje, in de Amsterdamse wijk Bos en Lommer is oorspronkelijk een gereformeerde kerk. Het witte kerkgebouw is ontworpen door de architect Berend Tobia Boeyinga. Het gebouw dient nu als theater Podium Mozaïek. De Pniëlkerkgemeente kwam van 2002 tot 2017 samen in de nabijgelegen Augustanakerk. In 2002 is het gebouw verkocht aan de Woningcorporatie Het Oosten, sinds 2008 Stadgenoot. Sinds najaar 2005 zijn het theater Podium Mozaïek en een huisartsenpraktijk in het gebouw gevestigd. Hieraan voorafgaand is het van binnen drastisch verbouwd, door architect Jan Frederik Groos. De buitenkant is hierbij intact gelaten en waar nodig hersteld. In 2009 is het pand door het Stadsdeel Bos en Lommer op de gemeentelijke monumentenlijst gezet.

Podium Mozaïek is een theater in Amsterdam-West in de voormalige Pniëlkerk. Het podium biedt onder andere theater, muziek, storytelling en comedy. Theater RAST, De Gasten, Het Nederlands Blazers Ensemble, Orkaan en reART zijn de vaste gezelschappen van het podium.

Reinaert de Vosstraat 27 is een gebouw aan de Reinaert de Vosstraat in Amsterdam Oud-West.

Het Monument 1940-1945 is een oorlogsmonument in de wijk Bos en Lommer in Amsterdam-West. Hier staat een standbeeld, gemaakt door beeldhouwster Gerarda Rueter (1904-1993). Het beeld/monument staat bekend onder vele benamingen, zoalsː Zittende vrouw, Zittende figuur, Monument 1940-1945, Monument aan de Bos en Lommerweg en Herdenkingsmonument zittende vrouw. Het beeld Zittende vrouw was overigens al eerder door Rueter tentoongesteld; de zittende vrouw was te zien tijdens de beeldententoonstelling in Sonsbeek van 1949.

De Bos en Lommerweg is een straat in Amsterdam-West. De Bos en Lommerweg loopt van de Haarlemmerweg tot de dijk van de Ringspoorbaan. De straat wordt gekruist door de Willem de Zwijgerlaan, Admiraal de Ruijterweg en Hoofdweg. In het verlengde van de straat ligt de Burgemeester De Vlugtlaan voorbij de dijk van de Ringspoorbaan. Hier lag van 1986-2000 aan de zuidzijde Station Amsterdam De Vlugtlaan en ligt aan de noordzijde sinds 1997 het metrostation De Vlugtlaan. De straat werd in 1934 vernoemd naar de in 1940 gesloopte boerenhofstede met die naam langs de Sloterdijkermeerweg die Sloterdijk met de Sloterdijkermeerpolder (thans Sloterplas) verbond. Op deze plaats bevindt zich nu het Bos en Lommerplein. In de omgeving van de Bos en Lommerweg zijn de meeste straten vernoemd naar verwanten van Willem de Zwijger, veldslagen, historische boeken en toneelstukken. De opvallendste gebouwen langs de Bos en Lommerweg zijn de Pniëlkerk van B.T. Boeyinga, beter bekend als het 'Theelichtje' (sinds 2005 'Podium Mozaïek') en de Opstandingskerk van M.F. Duintjer, beter bekend als de Kolenkit. Omstreeks 2000 startten grote verbouwingsplannen voor het Bos en Lommerplein en omgeving. Over de Ringweg A10 werden twee poortgebouwen gerealiseerd langs de Bos en Lommerweg. Sinds 2010 is de Bos en Lommerweg ingedeeld bij het stadsdeel Amsterdam-West. Aan het eind van de weg staat sinds 2012 het appartementencomplex New Kit. Ter vervanging van de markt op het Gulden Winckelplantsoen / Bos en Lommerplein was er van 2021 tot 2023 op woensdag en zaterdag een markt op de ventweg aan de noordkant tussen het Bos en Lommerplein en de Egidiusstraat. Omdat de markt steeds slechter functioneerde besloot de gemeente de markt op te heffen per 1 november 2023.

Het Wachterliedplantsoen is een plantsoen in het Amsterdamse stadsdeel West liggende wijk Bos en Lommer. Het plantsoen dat begin jaren 1950 tot stand kwam, ligt tussen de Egidiusstraat (west), de Reinaert de Vosstraat (noord), de Heer Halewijnstraat (oost) en de Erasmusgracht (zuid). Er is een voetgangersbrug over de gracht naar het Erasmuspark. In 2010 is het plantsoen volledig gerenoveerd en opnieuw beplant. Hierbij is rekening gehouden met de wensen van de omwonenden. Het plantsoen is ingericht als een "vulkaanlandschap" met verscheidene heuveltjes. Ook kwam er een nieuw verenigingsgebouw (het Wachterliedpaviljoen) voor de buurt, een kinderboerderij, een speeltuin en enkele sportveldjes. Ook werd het zitmeubilair volledig vernieuwd en zodanig geplaatst dat ouders hun kinderen in de speeltuin goed in de gaten kunnen houden. Ten zuidwesten van het plantsoen staat de protestantse Augustanakerk. Het plantsoen is vernoemd bij een gemeenteraadsbesluit van 26 juli 1939 naar de wachterliederen, een laatmiddeleeuws soort minnelied waarbij afscheid genomen werd door de waarschuwende wachter op een muur van een minnend paar.

Reinaert de vos is een muurschildering in Amsterdam-West. Bij de bouw van de portiekwoningen in de Bos en Lommerbuurt werd gekozen voor blinde muren als afsluiting van de woningblokken. Deze grijze blinde gevels werden met name in de eerste jaren van de 21e eeuw gezien als tekenen van somberheid en verval. Rond 2019 werd daarom besloten een aantal van die gevels op te vrolijken door muurschilderingen onder de gezamenlijke titel “De muren van West”. De gemeente Amsterdam en de Kallenbach Gallery ondersteunden het project De eerste muurschildering werd in 2019/2020 gezet door Stefan Glerum. Hij gaf een toekomstige versie van Reinaert de Vos weer op een flat aan de Egidiusstraat met een zijgevel aan de Bos en Lommerweg (huisnummer 211). Deze flat staat er sinds 1949 en is ontworpen door Louis Göbel en Gerardus den Hertog. De schildering verwijst niet alleen naar de literaire verhandeling, maar ook naar de Reinaert de Vosstraat die even ten zuiden van de Bos en Lommerweg loopt. De muurschildering geeft de indruk van een plaatje uit een stripboek.

De Augustanakerk of Augustanahof (als gevolg van nieuwe functies waaraan het gebouw tegenwoordig ook onderdak biedt) is een Luthers kerkgebouw in de Amsterdamse wijk Bos en Lommer. Het gebouw uit 1956 is ontworpen door de architect Ferdinand B. Jantzen (die in deze wijk woonde) en ligt bij het Wachterliedplantsoen aan de Erasmusgracht, tegenover het Erasmuspark. De kerk is genoemd naar de Augsburgse geloofsbelijdenis (Confessio Augustana) van 1530. De inwijding vond plaats in februari 1957. De kerk was een van de "brandpunten" van de Evangelisch-Lutherse Gemeente Amsterdam. Naast de geloofsruimten was er plaats ingeruimd voor een ontmoetingshal, een kantine, een liturgisch centrum, enkele zalen voor kerkelijke arbeid, een pastorie en kosterswoning. Voor de eredienst was er naar toenmalig inzicht een knielbank geplaatst, die boogvormig rond de altaartafel was geconstrueerd. Het geheel bood plaats aan 264 zitplaatsen in de zaal, met nog een aanvulling van 80 op de gaanderij. De benodigde bouwkosten, exclusief orgel en klokken) van ongeveer 600.000 gulden waren deels afkomstig van de Lutherse gemeente in de Verenigde Staten. Sinds de sluiting van de Pniëlkerk in 2000 kwamen ook de gereformeerden (GKN) en hervormden uit de buurt hier samen. Sinds 2004 maken deze groepen (lutheranen, hervormden en gereformeerden) allen deel uit van de Protestantse Kerk in Nederland. Tussen de kerk en de gracht bevindt zich sinds 2011 een "stiltetuin". Sinds 2013 is ook een kunstgalerie in het gebouw gevestigd. De kerk werd in januari 2015 gesloten. Op 4 januari 2015 werd de laatste gewone zondagse dienst gehouden. De overige activiteiten in het gebouw en de stiltetuin gingen na januari nog door. In 2017 werd het grootste deel van het complex omgebouwd tot woningen, daarbij bleef de Lutherse gemeente eigenaar van het gebouw.

De Wil de Graaffbrug (brug 393) is een voetgangersbrug in Amsterdam-West. De brug ligt in het noordoosten van het Erasmuspark en overspant de Erasmusgracht, die net buiten in het park ligt. De brug ligt in het verlengde van de Lof der zotheidbrug (brug 394). De brug dateert uit 1970, toen het park voor toen veel geld geheel opnieuw was ingericht. Het park ligt er al sinds 1927, maar alle bomen werden tijdens de Tweede Wereldoorlog opgestookt en onderhoud werd er jaren niet gepleegd. In 1961 werd de grote renovatie afgerond. In 1970 volgde de brug. De brug was toen een betonnen recht-toe-recht-aan-brug met twee pijlers. De brug is rond 2000 vernieuwd, kreeg een vrije overspanning hangende aan een boogconstructie. De brug is in 2002 vernoemd naar politicus Wil de Graaff (17 juli 1928-2 juni 2001). Hij was van huis uit schilder. Als lid van de Communistische Partij Nederland (CPN) en VCN, Partij van Communisten in Nederland. Hij was actief binnen de vakbeweging, vanaf ongeveer 1969 lid van de huurderscomité in Amsterdam-West en lid van Bewonersbelangen Bos en Lommer. Behalve deze vernoeming eerde Amsterdam hem eerder met de gouden speld van verdienste. Opvallend is dat alle andere bruggen rondom het park namen kregen die verwijzen naar Desiderius Erasmus, behalve deze.

De Keesmanblokken is een gemeentelijk monument gelegen in Amsterdam-West. Het monument is gelegen aan de Kijkduinstraat (huisnummer 36-64) en Solebaystraat (huisnummers 1 t/m 19a en 21 t/m 47), beide vernoemd naar zeeslagen. Bij de bebouwing van deze buurt werd ruimte vrijgehouden voor de vestiging van scholen; er werd een kinderrijke wijk voorspeld. De Tweede Wereldoorlog zorgde voor uitstel en afstel. Na die oorlog was woningbouw van groter belang. Het ontwerp is van architect Cornelis Keesman. De blokken bestaan uit drie flats van vijf bouwlagen. Ze werden van 1946 tot en met 1949 gebouwd op deze open plek in de wijk Bos en Lommer. Van boven af is er sprake van een symmetrische opzet in kelkvorm; rond het rechte middenblok wijken twee andere blokken naar het noorden enigszins gebogen weg. Het middenblok wordt aan de noordzijde afgesloten door een ketelhuis (19a) en het Gibraltarbadje. Aan de zuidkant zijn twee-onder-een-kapwoningen gebouwd, die ook symmetrisch zijn geplaatst. In 2009 werden de flats (en omgeving) tot gemeentelijk monument verklaard vanwege de samenhang tussen architectuur (metselwerk, uitspringende luifels, vrij kleine ramen), stedenbouw en de ruimte opengelaten voor groen. Het Pierenbad Solebaystraat is onder het monument meebegrepen. Bijzonder voor dit deel van de stad zijn de galerijen onder het flats, die ondersteund worden door kolommen. Een andere bijzonderheid is dat de flat met huisnummers aan de Kijkduinstraat juist met de achtergevel tegen die straat aan staat, terwijl de toegangen juist aan de binnenzijde van het complex gesitueerd zijn. Het complex is door Stadgenoot tussen 2011 en 2013 gerenoveerd. Er zijn in het complex 144 woningen.

De Erasmusparkbuurt is een buurt in Amsterdam-West die is vernoemd naar het Erasmuspark, dat een groot gedeelte van de wijk beslaat. De Erasmusparkbuurt ligt tussen de Admiraal de Ruijterweg, Jan van Galenstraat, Mercatorstraat, Hoofdweg en Bos en Lommerweg en wordt doorsneden door de Erasmusgracht. Tussen 1990 en 2010 maakte de wijk deel uit van stadsdeel Bos en Lommer. Sindsdien is de buurt onderdeel van stadsdeel Amsterdam-West. Met de aanleg van het Erasmuspark werd begonnen vanaf eind jaren twintig - de buurt eromheen dateert voornamelijk uit 1939 en 1940, waarna de Tweede Wereldoorlog de uitvoering van het Algemeen Uitbreidingsplan (AUP) vertraagde. De straten in de Erasmusparkbuurt zijn veelal vernoemd naar historische boeken, toneelstukken en karakters, zoals de Reinaert de Vosstraat en de Merlijnstraat. Het Erasmuspark is vernoemd naar humanist, theoloog en filosoof Desiderius Erasmus.

Zuiver is een muurschildering in Amsterdam Oud-West.