Reinaert de vos (Stefan Glerum)

De Bos en Lommerweg is een straat in Amsterdam-West. De Bos en Lommerweg loopt van de Haarlemmerweg tot de dijk van de Ringspoorbaan. De straat wordt gekruist door de Willem de Zwijgerlaan, Admiraal de Ruijterweg en Hoofdweg. In het verlengde van de straat ligt de Burgemeester De Vlugtlaan voorbij de dijk van de Ringspoorbaan. Hier lag van 1986-2000 aan de zuidzijde Station Amsterdam De Vlugtlaan en ligt aan de noordzijde sinds 1997 het metrostation De Vlugtlaan. De straat werd in 1934 vernoemd naar de in 1940 gesloopte boerenhofstede met die naam langs de Sloterdijkermeerweg die Sloterdijk met de Sloterdijkermeerpolder (thans Sloterplas) verbond. Op deze plaats bevindt zich nu het Bos en Lommerplein. In de omgeving van de Bos en Lommerweg zijn de meeste straten vernoemd naar verwanten van Willem de Zwijger, veldslagen, historische boeken en toneelstukken. De opvallendste gebouwen langs de Bos en Lommerweg zijn de Pniëlkerk van B.T. Boeyinga, beter bekend als het 'Theelichtje' (sinds 2005 'Podium Mozaïek') en de Opstandingskerk van M.F. Duintjer, beter bekend als de Kolenkit. Omstreeks 2000 startten grote verbouwingsplannen voor het Bos en Lommerplein en omgeving. Over de Ringweg A10 werden twee poortgebouwen gerealiseerd langs de Bos en Lommerweg. Sinds 2010 is de Bos en Lommerweg ingedeeld bij het stadsdeel Amsterdam-West. Aan het eind van de weg staat sinds 2012 het appartementencomplex New Kit. Ter vervanging van de markt op het Gulden Winckelplantsoen / Bos en Lommerplein was er van 2021 tot 2023 op woensdag en zaterdag een markt op de ventweg aan de noordkant tussen het Bos en Lommerplein en de Egidiusstraat. Omdat de markt steeds slechter functioneerde besloot de gemeente de markt op te heffen per 1 november 2023.

Het Monument 1940-1945 is een oorlogsmonument in de wijk Bos en Lommer in Amsterdam-West. Hier staat een standbeeld, gemaakt door beeldhouwster Gerarda Rueter (1904-1993). Het beeld/monument staat bekend onder vele benamingen, zoalsː Zittende vrouw, Zittende figuur, Monument 1940-1945, Monument aan de Bos en Lommerweg en Herdenkingsmonument zittende vrouw. Het beeld Zittende vrouw was overigens al eerder door Rueter tentoongesteld; de zittende vrouw was te zien tijdens de beeldententoonstelling in Sonsbeek van 1949.

Bos en Lommer, in de 21e eeuw in de volksmond ook wel Bolo, is een wijk in Amsterdam-West. Het was van 1990 tot 2010 een stadsdeel van de gemeente Amsterdam in de Nederlandse provincie Noord-Holland. Per 1 mei 2010 is het stadsdeel opgegaan in het nieuwe stadsdeel West. De wijk wordt aan de noordzijde begrensd door de Haarlemmerweg en aan de zuidzijde door de Jan van Galenstraat. De oostelijke begrenzing wordt gevormd door het Westelijk Marktkanaal, de westelijke begrenzing vormt de Ringspoorbaan. De Einsteinweg, onderdeel van de Ringweg-West (A10), doorsnijdt de wijk. Bos en Lommer telt één park, het Erasmuspark, de eerste 4 hectare aangelegd met een toegangsbrug vanaf de Jan van Galenstraat in 1927 en in de jaren zestig en in de jaren negentig na een grote opknapbeurt definitief ingericht.

Het Wachterliedplantsoen is een plantsoen in het Amsterdamse stadsdeel West liggende wijk Bos en Lommer. Het plantsoen dat begin jaren 1950 tot stand kwam, ligt tussen de Egidiusstraat (west), de Reinaert de Vosstraat (noord), de Heer Halewijnstraat (oost) en de Erasmusgracht (zuid). Er is een voetgangersbrug over de gracht naar het Erasmuspark. In 2010 is het plantsoen volledig gerenoveerd en opnieuw beplant. Hierbij is rekening gehouden met de wensen van de omwonenden. Het plantsoen is ingericht als een "vulkaanlandschap" met verscheidene heuveltjes. Ook kwam er een nieuw verenigingsgebouw (het Wachterliedpaviljoen) voor de buurt, een kinderboerderij, een speeltuin en enkele sportveldjes. Ook werd het zitmeubilair volledig vernieuwd en zodanig geplaatst dat ouders hun kinderen in de speeltuin goed in de gaten kunnen houden. Ten zuidwesten van het plantsoen staat de protestantse Augustanakerk. Het plantsoen is vernoemd bij een gemeenteraadsbesluit van 26 juli 1939 naar de wachterliederen, een laatmiddeleeuws soort minnelied waarbij afscheid genomen werd door de waarschuwende wachter op een muur van een minnend paar.

De Sanderijnstraat is een straat in Bos en Lommer in Amsterdam-West. De straat kreeg op 20 april 1939 haar naam en is vernoemd naar het Abele spel Lanseloet van Denemarken over het liefdeskoppel Lanseloet en Sanderijn (Sandrijn). De oneven genummerde kant van de Sanderijnstraat vormt een eenheid met de even genummerde kant van de Lanseloetstraat. Ze loopt noordwaarts vanaf de Erasmusgracht naar de Tijl Uilenspiegelstraat, ze wordt daarbij doorsneden door de Marieken van Nimwegenstraat. In juli 1939 werd de grond vrijgegeven voor het woonblok Lanseloetstraat, Marieken van Nimwegenstraat en Sanderijnstraat voor de bouw van 83 woningen, 2 winkel/kantoorunit en een 22-tal bergingen. Niet veel later werden ook de andere percelen in erfpacht gegeven. Er kwamen aan de Sanderijnstraat vier woonblokken, het woonblok Sanderijnstraat 2-20, Esmoreitstraat 1-19, Erasmusgracht werd in mei 1940 opgeleverd. Aan het eind van de straat oneven kant werd een noodschool neergezet, waar Jeroen Voskuyl (1914-1959) nog een wandschildering voor maakte. Dat kunstwerk in Paul Kleestijl is vermoedelijk verdwenen bij de bouw van de definitieve school. Alle woningen in de straat zijn ontworpen door Arend Jan Westerman en dateren uit de periode 1939/1940, behalve Sanderijnstraat 22 tot en met 42, zij dateren uit 1950. Alle woningen zijn gebouwd in een stijl die doet denken aan een eenvoudige variant van de Amsterdamse School met platte daken en een kenmerkende roedeverdeling in de raampartijen. De woningen zijn minstens een keer gerenoveerd.

De Erasmusparkbuurt is een buurt in Amsterdam-West die is vernoemd naar het Erasmuspark, dat een groot gedeelte van de wijk beslaat. De Erasmusparkbuurt ligt tussen de Admiraal de Ruijterweg, Jan van Galenstraat, Mercatorstraat, Hoofdweg en Bos en Lommerweg en wordt doorsneden door de Erasmusgracht. Tussen 1990 en 2010 maakte de wijk deel uit van stadsdeel Bos en Lommer. Sindsdien is de buurt onderdeel van stadsdeel Amsterdam-West. Met de aanleg van het Erasmuspark werd begonnen vanaf eind jaren twintig - de buurt eromheen dateert voornamelijk uit 1939 en 1940, waarna de Tweede Wereldoorlog de uitvoering van het Algemeen Uitbreidingsplan (AUP) vertraagde. De straten in de Erasmusparkbuurt zijn veelal vernoemd naar historische boeken, toneelstukken en karakters, zoals de Reinaert de Vosstraat en de Merlijnstraat. Het Erasmuspark is vernoemd naar humanist, theoloog en filosoof Desiderius Erasmus.

De Augustanakerk of Augustanahof (als gevolg van nieuwe functies waaraan het gebouw tegenwoordig ook onderdak biedt) is een Luthers kerkgebouw in de Amsterdamse wijk Bos en Lommer. Het gebouw uit 1956 is ontworpen door de architect Ferdinand B. Jantzen (die in deze wijk woonde) en ligt bij het Wachterliedplantsoen aan de Erasmusgracht, tegenover het Erasmuspark. De kerk is genoemd naar de Augsburgse geloofsbelijdenis (Confessio Augustana) van 1530. De inwijding vond plaats in februari 1957. De kerk was een van de "brandpunten" van de Evangelisch-Lutherse Gemeente Amsterdam. Naast de geloofsruimten was er plaats ingeruimd voor een ontmoetingshal, een kantine, een liturgisch centrum, enkele zalen voor kerkelijke arbeid, een pastorie en kosterswoning. Voor de eredienst was er naar toenmalig inzicht een knielbank geplaatst, die boogvormig rond de altaartafel was geconstrueerd. Het geheel bood plaats aan 264 zitplaatsen in de zaal, met nog een aanvulling van 80 op de gaanderij. De benodigde bouwkosten, exclusief orgel en klokken) van ongeveer 600.000 gulden waren deels afkomstig van de Lutherse gemeente in de Verenigde Staten. Sinds de sluiting van de Pniëlkerk in 2000 kwamen ook de gereformeerden (GKN) en hervormden uit de buurt hier samen. Sinds 2004 maken deze groepen (lutheranen, hervormden en gereformeerden) allen deel uit van de Protestantse Kerk in Nederland. Tussen de kerk en de gracht bevindt zich sinds 2011 een "stiltetuin". Sinds 2013 is ook een kunstgalerie in het gebouw gevestigd. De kerk werd in januari 2015 gesloten. Op 4 januari 2015 werd de laatste gewone zondagse dienst gehouden. De overige activiteiten in het gebouw en de stiltetuin gingen na januari nog door. In 2017 werd het grootste deel van het complex omgebouwd tot woningen, daarbij bleef de Lutherse gemeente eigenaar van het gebouw.

Hoofd is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-West. Het is een beeld van Eddy Gheress uit circa 1995; uitgewerkt in rood graniet. Buitenkunst Amsterdam omschrijft het als "een verstild beeld dat herinneringen oproept aan primitieve kunst en prehistorische symboliek" De kunstenaar zei zelf dat hij inspiratie tot beeldhouwen kreeg na het vinden en bekijken van Indiaanse stenen voorwerpen gevonden in Alberta, alwaar hij zijn kindertijd doorbracht. Hoofd volgde na een studiereis naar Mexico, hetgeen volgens sommigen terug te vinden is in dat beeld. De sites die het beeld omschrijven dichtten het een grote zeggingskracht toe, de kunstenaar daarentegen vermeldt dat hij juist niet weet wat hij met sommige beelden wil zeggen.

Reinaert de Vosstraat 27 is een gebouw aan de Reinaert de Vosstraat in Amsterdam Oud-West.

De Pniëlkerk, bijgenaamd het Theelichtje, in de Amsterdamse wijk Bos en Lommer is oorspronkelijk een gereformeerde kerk. Het witte kerkgebouw is ontworpen door de architect Berend Tobia Boeyinga. Het gebouw dient nu als theater Podium Mozaïek. De Pniëlkerkgemeente kwam van 2002 tot 2017 samen in de nabijgelegen Augustanakerk. In 2002 is het gebouw verkocht aan de Woningcorporatie Het Oosten, sinds 2008 Stadgenoot. Sinds najaar 2005 zijn het theater Podium Mozaïek en een huisartsenpraktijk in het gebouw gevestigd. Hieraan voorafgaand is het van binnen drastisch verbouwd, door architect Jan Frederik Groos. De buitenkant is hierbij intact gelaten en waar nodig hersteld. In 2009 is het pand door het Stadsdeel Bos en Lommer op de gemeentelijke monumentenlijst gezet.

Podium Mozaïek is een theater in Amsterdam-West in de voormalige Pniëlkerk. Het podium biedt onder andere theater, muziek, storytelling en comedy. Theater RAST, De Gasten, Het Nederlands Blazers Ensemble, Orkaan en reART zijn de vaste gezelschappen van het podium.

Pluk de dag is een relatief onopvallend en onbekend artistiek kunstwerk in Amsterdam-West. Het is een beeld of beeldengroep dat zit in een open ruimte aan het noordelijk eind van de Vier Heemskinderenstraat en Twee Koningskinderenstraat nabij de Bos en Lommerweg. Daar tussen beide straten ligt een speelplaats annex ontmoetingsruimte met betonnen zitbankjes. Buurtbewoonster Judith Kox ontwierp voor die plek een beeldje geïnspireerd op de aloude uitspraak Carpe diem, dat ze hier vertaalde in drie vrouwfiguren, die zich ontwikkelen van diep ineen gezeten tot zich uitrekkend. De middelste figuur geeft bovendien aan wat volgens Kox de bron is van die opgewektheid; de natuur. Volgens de infotegel uit 2017, woonde Kox hier voorheen dertig jaar dicht in de buurt. Volgens haar LinkedInpagina was Judith Kox ten tijde van de plaatsing van het beeldje werkzaam in de journalistiek.