Kissing monkeys

Brug 868 is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het betonnen bouwwerk wordt aangeduid als brug, maar is een viaduct/tunnel. Op het lage niveau reizen voetgangers en fietsers oost-west. Op het hoge niveau ligt de Europaboulevard. Het viaduct maakt deel uit van een viaductenstelsel die de kruising tussen Europaboulevard, Rijksweg 10, het spoor en de metrolijn vormt. Daarbij zijn drie partijen in het spel: Rijkswaterstaat (de ringweg en dus Europaboulevardbrug), Nederlandse Spoorwegen/ProRail (spoorbaan) en de gemeente Amsterdam (metrobrug en de omgeving). De gemeente legde ook brug 867 aan en brug 869 (afrit Rijksweg naar Europaboulevard), die vrijwel gelijktijdig gebouwd werden en verbonden zijn door keerwanden. De drie bouwwerken naar een ontwerp van Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken laten eenzelfde uiterlijk zien, waarbij met name de kanteelachtige balustrades opvallen. Sterenberg paste die ook toe bij andere bruggen in de stad, zoals bij brug 704. Brug 868 werd in twee fasen gebouwd. Daarbij werd eerst het westelijk deel opgeleverd. Dit was nodig om het snelverkeer op het niveau te brengen van de oprit van de rijksweg richting westen. Het oostelijk deel van brug 868 kon later aangelegd worden, want dat deel van de ringweg werd ook later geopend. De Europaboulevard vormde enige tijd het oostelijk eindpunt van een in ontwikkeling zijnde Ringweg-Zuid. Het kunstwerk maakt deel uit van De Groene Zoom, een groenstrook met voet- en fietspaden, dat hier ten noorden langs de Rijksweg 10 is gecreëerd. In 2020 zette Rosalie de Graaf een muurschildering getiteld Kissing monkeys op een van de keermuren.

Brug 869 is een civiel kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het betonnen bouwwerk wordt aangeduid als brug, maar is een viaduct/tunnel. Op het lage niveau reizen voetgangers en fietsers noord-zuid over de Europaboulevard. Op het hoge niveau ligt de noordelijke afrit van Rijksweg 10 naar de Europaboulevard. Het viaduct maakt deel uit van een viaductenstelsel die de kruising tussen Europaboulevard, rijksweg, het spoor en de metrolijn vormt. Daarbij zijn drie partijen in het spel: Rijkswaterstaat (de ringweg en dus Europaboulevardbrug), Nederlandse Spoorwegen/ProRail (spoorbaan) en de gemeente Amsterdam (metrobrug en de omgeving). De gemeente legde eerder ook brug 868 (onder de Europaboulevard) aan en brug 867 (toerit van Europaboulevaard naar de Rijksweg) aan, brug 869 was de laatste van de drie en werd met brug 868 door middel van een keerwand verbonden. De drie bouwwerken naar een ontwerp van Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken laten eenzelfde uiterlijk zien, waarbij met name de kanteelachtige balustrades met reliëf opvallen. Sterenberg paste die ook toe bij andere bruggen in de stad, zoals bij brug 704. De brug heeft de vorm van een parallellogram; ze ligt schuin over het voet- en fietspad.

Terrace Tower is een gebouw in Amsterdam-Zuid.

Brug 867 is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het betonnen bouwwerk wordt aangeduid als brug, maar is een viaduct/tunnel. Op het lage niveau reizen voetgangers en fietsers noord-zuid. Op het hoge niveau ligt de noordelijke oprit van de Europaboulevard naar de Rijksweg 10 westwaarts, in het verleden hier Ringweg-Zuid geheten. Het viaduct maakt deel uit van een viaductenstelsel die de kruising tussen Europaboulevard, rijksweg, het spoor en de metrolijn vormt. Daarbij zijn drie partijen in het spel: Rijkswaterstaat (de ringweg en dus Europaboulevardbrug), Nederlandse Spoorwegen/ProRail (spoorbaan) en de gemeente Amsterdam (metrobrug en de omgeving). De gemeente legde ook brug 868 (onder de Europaboulevard) aan en brug 869 (afrit Rijksweg naar Europaboulevard), die vrijwel gelijktijdig gebouwd werden en verbonden zijn door keerwanden. De drie bouwwerken naar een ontwerp van Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken laten eenzelfde uiterlijk zien, waarbij met name de kanteelachtige balustrades opvallen. Sterenberg paste die ook toe bij andere bruggen in de stad, zoals bij brug 704.

Brug 800 was een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. De brug werd in 1980/1981 gebouwd naar een ontwerp van Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken. De brug werd noodzakelijk geacht voor de verlenging van tramlijn 4. Deze tramlijn kreeg een nieuw eindpunt. Ze had tot dan toe haar eindpunt op het Europaplein. Door de komst van de eerste versie van Station Amsterdam RAI (een kopstation) werden de rails verder gelegd tot op de noordkant van het dijklichaam waarop ook het spoorstation lag. Daartoe moest de tram over een voet- en wandelpad heen. In verband met de scheiding snel en langzaam verkeer werd er gekozen om een viaduct over het voet- en fietspad te leggen. Vanwege de flauwe bocht voor de tram, kwam het viaduct scheef over de paden te leggen. Ze had een lengte van ongeveer elf meter en een breedte van zes meter. Sinds de komst van genoemd station kende het gebied rondom Station RAI weinig rust. Er werd gebouwd aan de Ringweg-Zuid, daarna het nieuwe Station RAI (een doorgaand station in 1993) en de komst van Metro/sneltramlijn 51 (1990) en Metrolijn 50 (1997). Bij al die verbouwingen sneuvelde deze brug al snel. Tramlijn 4 kreeg in 1988 een nieuwe eindhalte aan de zuidkant van het station met een keerlus in het Drentepark.

Crossover (grafisch CrossOver) is een bouwwerk in Amsterdam-Zuid. Het gebouw van hier en daar 35 meter hoogte herbergt (starters)woningen (van 23 tot 48 m2), kantoren en horeca en werd tussen 2017 en 2023 gebouwd aan de Gelrestraat. Deze straat ligt in de noordoosthoek van het verkeersknooppunt tussen Rijksweg 10 en de Europaboulevard. Hier werd in die periode flink gebouwd aan allerlei bouwwerken.

Mise-en-scène is een tweedelig artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het werk werd in 2015 in opdracht van ProRail geplaatst bij de toegangen van Station Amsterdam RAI door kunstenaars Anna de Jong en Anne Huijnen werkend onder de naam Polly's Picture Show. De kunstenaars bouwden in hun atelier twee muren na van genoemd station en begonnen die te beschilderen. Vervolgens namen zij er foto’s van, waarvan prints werden gemaakt. Deze werden vervolgens gemonteerd op de west- en oostwand van het station. In het werk zijn in- en uitgangen van het station geïntegreerd, net als deuren, informatieschermen etc. Het geheel is opgetrokken in zachte tinten. Mise-en-scène (toneelschikking) verwijst naar de mogelijkheid dat de ene (al dan niet trein-)reiziger een andere ziet als onderdeel van het kunstwerk, terwijl hij/zij er zelf deel vanuit maakt of juist niet; het kunstwerk is namelijk van de openbare weg (Europaboulevard) te zien, maar niet zonder OV-chipkaart te betreden. De kunstenaars lieten zich bij het kunstwerk inspireren door de verscheidenheid aan reizigers die het station gebruiken of alleen passeren. Dat kunnen kantoormedewerkers van de Zuidas zijn of bezoekers van de Huishoudbeurs in de RAI Amsterdam. De westkant van het kunstwerk gaat vanaf 2018 langdurig schuil achter bouwstellingen omdat het station een grote verbouwing ondergaat.

De Europaboulevardbrug (brug 172P N en brug 172 Z in A10)) bestaat uit een tweetal viaducten (Noord en Zuid) over de Europaboulevard in Amsterdam-Zuid, die ter plaatse een knik heeft tussen het noordelijk en zuidelijke deel. Het maakt deel uit van een viaductencomplex, dat direct vernoemd is naar die Europaboulevard, en indirect naar Europa. Er liggen in het jaar 2017 zes kunstwerken. Ten noordoosten van het bruggencomplex ligt RAI Amsterdam, ten zuiden van het bruggencomplex staat als blikvanger de Alticomtoren aan de Barbara Strozzilaan. Tram 4 reed van 1981-1988 alleen onder het noordelijke autoviaduct en reed toen omhoog maakte een lus en had toen zijn eindpunt aan de andere kant van het perron naast de enkelsporige spoorbaan naast de trein. In 1988 moest dit eindpunt verdwijnen door de bouw van de metro en werd de trambaan verlengd tot onder alle viaducten naar de huidige eindlus.

Brug 856 is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. De brug is in dit geval een viaduct of tunnel afhankelijk van het gezichtspunt. Het bouwwerk ligt over het voet- en fietspad langs de Europaboulevard. De bovenliggende weg is een toegangsweg tot het RAI-complex. Het viaduct heeft ten opzichte van de meeste bruggen in Amsterdam een afwijkende aanduiding, ze begint met KW (Kunstwerk).

Amsterdam RAI is een station gelegen aan de zuidelijke tak van de Amsterdamse Ringspoorbaan tussen de rijbanen van de A10. Het station is gelegen tussen station Amsterdam Zuid en station Duivendrecht en wordt bediend door treinen, metro's/sneltrams en tramlijn 4. Het metrostation en de haltes van het stadsvervoer hebben de officiële naam Station RAI. De namen van het station verwijzen naar het nabijgelegen RAI-complex. Het eerste station RAI werd geopend in 1981, tegelijk met de Schiphollijn Schiphol – Leiden, en was het tijdelijke eindpunt van deze lijn. Dit eerste station had één perron, met één spoor en geen wissels. Men kon vanuit de trein direct overstappen op tramlijn 4, die zijn eindpunt had aan de overzijde van het perron. In 1988 verviel het hooggelegen eindpunt van deze tram, in verband met de aanlegwerkzaamheden voor de Amstelveenlijn en kwam er een laaggelegen tramspoor onder de viaducten. Vervolgens werd een nieuw perron aangelegd voor deze metro/sneltramlijn 51, dat in 1990 in gebruik werd genomen. Het metroperron bestaat uit een eilandperron met twee sporen. Het ligt ten opzichte van het NS-station meer naar het westen verschoven. Tussen het uiterlijk van beide perrons is geen enkele samenhang. Oorspronkelijk was het perron niet voorzien van een perronkap. De perronkap, identiek aan de andere perronkappen van de Ringlijnstations, werd in 1997 alsnog aangebracht. Het oude station werd in 1992 vervangen door een nieuw station met een eilandperron en twee sporen. De spoorlijn werd in 1993 doorgetrokken naar Duivendrecht – Weesp. Het door architect Rob Steenhuis ontworpen station heeft transparante gebogen wanden met veel doorkijk. De stationskap van 150 m lengte lijkt qua vorm op het hoofd van een kat. Het opvallende is dat door de glazen wanden (en de overkapping) de sporen geheel omsloten zijn. Dit geeft de reizigers maximale beschutting tegen regen en wind en dit is een voorziening die bij kleinere stations niet vaak voorkomt. Het veel minder drukke station Diemen Zuid, dat toen ook door Rob Steenhuis in dezelfde stijl is ontworpen, kent deze beschutting met glazen wanden aan de zijkant bijvoorbeeld niet. In 2015 werden de west- en oostwand opgefleurd door kunstwerk Mise-en-scène.

Brug 837 is een vaste brug in Amsterdam, Buitenveldert. De brug was in opzet een voetbrug tussen de Europaboulevard en de Drentestraat over een afwateringstocht langs die eerste. In 1968 kwam Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken met een vaste brug. Zij was geplaatst tussen betonnen landhoofden en borstweringen. Ze had een lengte van 7,20 meter. In het midden was er een lichtgrijze brugpijler van 60 cm breedte waarop zich een donkergrijze V-vorm bevond, die het rijdek droeg. Het geheel was afgewerkt met witte brugleuningen met zwarte topbalk tussen zwarte balusters. De brug was vier meter breed en leidde onder andere naar de PTT-zendmast. In de 21e eeuw ging de gehele omgeving op de schop in verband met de ontwikkeling van de Zuidas. Kantoortorens werden uit de grond gestampt en het stratenplan werd gewijzigd. De Drentestraat is van de Amsterdamse kaart verdwenen, nieuw is de Barbara Strozzilaan. Eigenlijk herinnert alleen de naam Drentepark aan de straat. Dat was eerst nog een parkje, maar werd in 1988 in gebruik als keerlus van tramlijn 4 bij Station Amsterdam RAI. Drentepark werd daarna de naam van een bedrijventerrein tussen de Rijksweg 10/Rondweg Amsterdam en de De Boelelaan, waarbij de oostgrens ligt bij diezelfde Europaboulevard en de westgrens bij de Antonio Vivaldistraat. Van 2004 tot 2006 werd er vervolgens gebouwd aan kantoorgebouw Eurocenter II. Daarbij sneuvelde vermoedelijk ook de brug van Sterenburg. Vanaf 2006 liggen er voor de gehele ongeveer vijftig meter lange gevel van Eurocenter II stalen roosters op stalen balken. Alleen aan het zuideinde is nog een betonstructuur te zien. Het terrein tussen Eorocenter en de Rijkweg is dan nog in ontwikkeling met onder andere de bouw van het Vivaldigebouw (genoemd naar de Antonio Vivaldistraat) voor het Europees Geneesmiddelenbureau. Als brug zijn alleen het noordelijke en zuidelijke uiteinden in gebruik; het noordelijke ligt dan op de plaats van de oude brug 837 en is toegankelijk voor voetgangers en fietsers.

Brug 189P bestaat uit een tweetal viaducten in Amsterdam-Zuid. Amsterdam kent ook de Brug 189 in de Watergraafsmeer, de toevoeging P betekent dat de viaducten in beheer zijn bij provincie of rijk. De twee viaducten liggen voor de noordelijke ingang van het Amstelpark en geven uitzicht op het kunstwerk Big talk van Wim Poppinga. Beide bouwwerken liggen in Rijksweg 10 net ten oosten van de Europaboulevardbrug. Het noordelijk gelegen viaduct ligt in de afslag in de A10 naar de RAI, het zuidelijke viaduct geeft juist toegang tot die rijksweg richting Rozenoordbrug. De bouw van de vrijwel onbekende viaducten is daarmee te traceren tussen 1975 (begin bouw traject Amstelveenseweg-Europaboulevard, opening 1977) en 1981 (opening traject Europaboulevard-Rozenoordburg). Onder beide viaducten liggen een soort faunapassage (een rotsachtig pad voor kleine zoogdieren), een voet- en fietspad. De gemeente Amsterdam gaf eind 2017 alle kunstwerken in de Rijksweg 10 een naam, vaak verwijzend naar de straat of waterweg, die het betreffende kunswerk overspant. Voor deze viaducten werd toen geen naam vastgesteld.