Crossover (gebouw)

Terrace Tower is een gebouw in Amsterdam-Zuid.

Brug 869 is een civiel kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het betonnen bouwwerk wordt aangeduid als brug, maar is een viaduct/tunnel. Op het lage niveau reizen voetgangers en fietsers noord-zuid over de Europaboulevard. Op het hoge niveau ligt de noordelijke afrit van Rijksweg 10 naar de Europaboulevard. Het viaduct maakt deel uit van een viaductenstelsel die de kruising tussen Europaboulevard, rijksweg, het spoor en de metrolijn vormt. Daarbij zijn drie partijen in het spel: Rijkswaterstaat (de ringweg en dus Europaboulevardbrug), Nederlandse Spoorwegen/ProRail (spoorbaan) en de gemeente Amsterdam (metrobrug en de omgeving). De gemeente legde eerder ook brug 868 (onder de Europaboulevard) aan en brug 867 (toerit van Europaboulevaard naar de Rijksweg) aan, brug 869 was de laatste van de drie en werd met brug 868 door middel van een keerwand verbonden. De drie bouwwerken naar een ontwerp van Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken laten eenzelfde uiterlijk zien, waarbij met name de kanteelachtige balustrades met reliëf opvallen. Sterenberg paste die ook toe bij andere bruggen in de stad, zoals bij brug 704. De brug heeft de vorm van een parallellogram; ze ligt schuin over het voet- en fietspad.

Kissing monkeys Covid-19 (Apen) is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het is een muurschildering, een zogenaamde graffiti-painting (schildering), die in 2023 werd gezet door RoosArt oftewel Rosalie de Graaf. Zij, geboren in 1999, en is autodidact op het gebied van muurschilderingen, die over de gehele wereld terug te vinden zijn, maar vooral in Nederland. De titel en ook de afbeelding verwijzen ontegenzeggelijk naar de coronapandemie. Ze laat twee apen zien, die elkaar proberen te kussen, de mondkapjes zitten in de weg. De originele muurschildering werd in twee dagen gemaakt in november 2020 in samenwerking met het televisieprogramma Floortje Blijft Hier van omroep BNNVARA. Presentator Floortje Dessing moest het vanwege die coronapandemie dichter bij huis zoeken. Op 4 december 2020 was een eerdere versie van de muurschildering al te zien op NPO 1. Deze Kissing monkeys uit 2020 werd gezet op een voormalig schoolgebouw aan de Gaasterlandstraat. Dat gebouw viel vlak daarna ten prooi aan de sloophamer. Drie jaar later mocht De Graaf de publieksprijs van de Dutch Street Art Awards in ontvangst nemen. In 2023 mocht de kunstenaar een nieuwe poging doen. De nieuwe muurschildering, met ondertekening links boven, werd gezet op de keerwand van Brug 868, die eerder al voorzien werd van graffiti-writing (tags).

Brug 868 is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het betonnen bouwwerk wordt aangeduid als brug, maar is een viaduct/tunnel. Op het lage niveau reizen voetgangers en fietsers oost-west. Op het hoge niveau ligt de Europaboulevard. Het viaduct maakt deel uit van een viaductenstelsel die de kruising tussen Europaboulevard, Rijksweg 10, het spoor en de metrolijn vormt. Daarbij zijn drie partijen in het spel: Rijkswaterstaat (de ringweg en dus Europaboulevardbrug), Nederlandse Spoorwegen/ProRail (spoorbaan) en de gemeente Amsterdam (metrobrug en de omgeving). De gemeente legde ook brug 867 aan en brug 869 (afrit Rijksweg naar Europaboulevard), die vrijwel gelijktijdig gebouwd werden en verbonden zijn door keerwanden. De drie bouwwerken naar een ontwerp van Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken laten eenzelfde uiterlijk zien, waarbij met name de kanteelachtige balustrades opvallen. Sterenberg paste die ook toe bij andere bruggen in de stad, zoals bij brug 704. Brug 868 werd in twee fasen gebouwd. Daarbij werd eerst het westelijk deel opgeleverd. Dit was nodig om het snelverkeer op het niveau te brengen van de oprit van de rijksweg richting westen. Het oostelijk deel van brug 868 kon later aangelegd worden, want dat deel van de ringweg werd ook later geopend. De Europaboulevard vormde enige tijd het oostelijk eindpunt van een in ontwikkeling zijnde Ringweg-Zuid. Het kunstwerk maakt deel uit van De Groene Zoom, een groenstrook met voet- en fietspaden, dat hier ten noorden langs de Rijksweg 10 is gecreëerd. In 2020 zette Rosalie de Graaf een muurschildering getiteld Kissing monkeys op een van de keermuren.

Brug 867 is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het betonnen bouwwerk wordt aangeduid als brug, maar is een viaduct/tunnel. Op het lage niveau reizen voetgangers en fietsers noord-zuid. Op het hoge niveau ligt de noordelijke oprit van de Europaboulevard naar de Rijksweg 10 westwaarts, in het verleden hier Ringweg-Zuid geheten. Het viaduct maakt deel uit van een viaductenstelsel die de kruising tussen Europaboulevard, rijksweg, het spoor en de metrolijn vormt. Daarbij zijn drie partijen in het spel: Rijkswaterstaat (de ringweg en dus Europaboulevardbrug), Nederlandse Spoorwegen/ProRail (spoorbaan) en de gemeente Amsterdam (metrobrug en de omgeving). De gemeente legde ook brug 868 (onder de Europaboulevard) aan en brug 869 (afrit Rijksweg naar Europaboulevard), die vrijwel gelijktijdig gebouwd werden en verbonden zijn door keerwanden. De drie bouwwerken naar een ontwerp van Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken laten eenzelfde uiterlijk zien, waarbij met name de kanteelachtige balustrades opvallen. Sterenberg paste die ook toe bij andere bruggen in de stad, zoals bij brug 704.

Brug 800 was een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. De brug werd in 1980/1981 gebouwd naar een ontwerp van Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken. De brug werd noodzakelijk geacht voor de verlenging van tramlijn 4. Deze tramlijn kreeg een nieuw eindpunt. Ze had tot dan toe haar eindpunt op het Europaplein. Door de komst van de eerste versie van Station Amsterdam RAI (een kopstation) werden de rails verder gelegd tot op de noordkant van het dijklichaam waarop ook het spoorstation lag. Daartoe moest de tram over een voet- en wandelpad heen. In verband met de scheiding snel en langzaam verkeer werd er gekozen om een viaduct over het voet- en fietspad te leggen. Vanwege de flauwe bocht voor de tram, kwam het viaduct scheef over de paden te leggen. Ze had een lengte van ongeveer elf meter en een breedte van zes meter. Sinds de komst van genoemd station kende het gebied rondom Station RAI weinig rust. Er werd gebouwd aan de Ringweg-Zuid, daarna het nieuwe Station RAI (een doorgaand station in 1993) en de komst van Metro/sneltramlijn 51 (1990) en Metrolijn 50 (1997). Bij al die verbouwingen sneuvelde deze brug al snel. Tramlijn 4 kreeg in 1988 een nieuwe eindhalte aan de zuidkant van het station met een keerlus in het Drentepark.

Mise-en-scène is een tweedelig artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het werk werd in 2015 in opdracht van ProRail geplaatst bij de toegangen van Station Amsterdam RAI door kunstenaars Anna de Jong en Anne Huijnen werkend onder de naam Polly's Picture Show. De kunstenaars bouwden in hun atelier twee muren na van genoemd station en begonnen die te beschilderen. Vervolgens namen zij er foto’s van, waarvan prints werden gemaakt. Deze werden vervolgens gemonteerd op de west- en oostwand van het station. In het werk zijn in- en uitgangen van het station geïntegreerd, net als deuren, informatieschermen etc. Het geheel is opgetrokken in zachte tinten. Mise-en-scène (toneelschikking) verwijst naar de mogelijkheid dat de ene (al dan niet trein-)reiziger een andere ziet als onderdeel van het kunstwerk, terwijl hij/zij er zelf deel vanuit maakt of juist niet; het kunstwerk is namelijk van de openbare weg (Europaboulevard) te zien, maar niet zonder OV-chipkaart te betreden. De kunstenaars lieten zich bij het kunstwerk inspireren door de verscheidenheid aan reizigers die het station gebruiken of alleen passeren. Dat kunnen kantoormedewerkers van de Zuidas zijn of bezoekers van de Huishoudbeurs in de RAI Amsterdam. De westkant van het kunstwerk gaat vanaf 2018 langdurig schuil achter bouwstellingen omdat het station een grote verbouwing ondergaat.

De Europaboulevardbrug (brug 172P N en brug 172 Z in A10)) bestaat uit een tweetal viaducten (Noord en Zuid) over de Europaboulevard in Amsterdam-Zuid, die ter plaatse een knik heeft tussen het noordelijk en zuidelijke deel. Het maakt deel uit van een viaductencomplex, dat direct vernoemd is naar die Europaboulevard, en indirect naar Europa. Er liggen in het jaar 2017 zes kunstwerken. Ten noordoosten van het bruggencomplex ligt RAI Amsterdam, ten zuiden van het bruggencomplex staat als blikvanger de Alticomtoren aan de Barbara Strozzilaan. Tram 4 reed van 1981-1988 alleen onder het noordelijke autoviaduct en reed toen omhoog maakte een lus en had toen zijn eindpunt aan de andere kant van het perron naast de enkelsporige spoorbaan naast de trein. In 1988 moest dit eindpunt verdwijnen door de bouw van de metro en werd de trambaan verlengd tot onder alle viaducten naar de huidige eindlus.

Amsterdam RAI is een station gelegen aan de zuidelijke tak van de Amsterdamse Ringspoorbaan tussen de rijbanen van de A10. Het station is gelegen tussen station Amsterdam Zuid en station Duivendrecht en wordt bediend door treinen, metro's/sneltrams en tramlijn 4. Het metrostation en de haltes van het stadsvervoer hebben de officiële naam Station RAI. De namen van het station verwijzen naar het nabijgelegen RAI-complex. Het eerste station RAI werd geopend in 1981, tegelijk met de Schiphollijn Schiphol – Leiden, en was het tijdelijke eindpunt van deze lijn. Dit eerste station had één perron, met één spoor en geen wissels. Men kon vanuit de trein direct overstappen op tramlijn 4, die zijn eindpunt had aan de overzijde van het perron. In 1988 verviel het hooggelegen eindpunt van deze tram, in verband met de aanlegwerkzaamheden voor de Amstelveenlijn en kwam er een laaggelegen tramspoor onder de viaducten. Vervolgens werd een nieuw perron aangelegd voor deze metro/sneltramlijn 51, dat in 1990 in gebruik werd genomen. Het metroperron bestaat uit een eilandperron met twee sporen. Het ligt ten opzichte van het NS-station meer naar het westen verschoven. Tussen het uiterlijk van beide perrons is geen enkele samenhang. Oorspronkelijk was het perron niet voorzien van een perronkap. De perronkap, identiek aan de andere perronkappen van de Ringlijnstations, werd in 1997 alsnog aangebracht. Het oude station werd in 1992 vervangen door een nieuw station met een eilandperron en twee sporen. De spoorlijn werd in 1993 doorgetrokken naar Duivendrecht – Weesp. Het door architect Rob Steenhuis ontworpen station heeft transparante gebogen wanden met veel doorkijk. De stationskap van 150 m lengte lijkt qua vorm op het hoofd van een kat. Het opvallende is dat door de glazen wanden (en de overkapping) de sporen geheel omsloten zijn. Dit geeft de reizigers maximale beschutting tegen regen en wind en dit is een voorziening die bij kleinere stations niet vaak voorkomt. Het veel minder drukke station Diemen Zuid, dat toen ook door Rob Steenhuis in dezelfde stijl is ontworpen, kent deze beschutting met glazen wanden aan de zijkant bijvoorbeeld niet. In 2015 werden de west- en oostwand opgefleurd door kunstwerk Mise-en-scène.

Brug 856 is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. De brug is in dit geval een viaduct of tunnel afhankelijk van het gezichtspunt. Het bouwwerk ligt over het voet- en fietspad langs de Europaboulevard. De bovenliggende weg is een toegangsweg tot het RAI-complex. Het viaduct heeft ten opzichte van de meeste bruggen in Amsterdam een afwijkende aanduiding, ze begint met KW (Kunstwerk).

Brug 189P bestaat uit een tweetal viaducten in Amsterdam-Zuid. Amsterdam kent ook de Brug 189 in de Watergraafsmeer, de toevoeging P betekent dat de viaducten in beheer zijn bij provincie of rijk. De twee viaducten liggen voor de noordelijke ingang van het Amstelpark en geven uitzicht op het kunstwerk Big talk van Wim Poppinga. Beide bouwwerken liggen in Rijksweg 10 net ten oosten van de Europaboulevardbrug. Het noordelijk gelegen viaduct ligt in de afslag in de A10 naar de RAI, het zuidelijke viaduct geeft juist toegang tot die rijksweg richting Rozenoordbrug. De bouw van de vrijwel onbekende viaducten is daarmee te traceren tussen 1975 (begin bouw traject Amstelveenseweg-Europaboulevard, opening 1977) en 1981 (opening traject Europaboulevard-Rozenoordburg). Onder beide viaducten liggen een soort faunapassage (een rotsachtig pad voor kleine zoogdieren), een voet- en fietspad. De gemeente Amsterdam gaf eind 2017 alle kunstwerken in de Rijksweg 10 een naam, vaak verwijzend naar de straat of waterweg, die het betreffende kunswerk overspant. Voor deze viaducten werd toen geen naam vastgesteld.

Your life is calling, met bijnamen Vuisten of De handjes, is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het is een beeldengroep van uit de grond rijzende gebalde vuisten van gewapend beton. Het formaat is 2 bij 2 bij 1,8 meter; het gewicht ruim 5000 kilo. De kunstenaars Paul Pieck en Benno Réwinkel hebben het zelf gemaakt in hun atelier aan de Admiraal de Ruyterweg. Ze protesteerden met deze verzameling tegen de vercommercialisering van de musea aan het Museumplein. Daar was in 1990 een Van Gogh-tentoonstelling in het Van Goghmuseum bezig (het Vincent van Gogh-jaar); de kunstenaars noemden het frietkraamkermis. De beeldengroep stond er in eens; er was geen opdrachtgever of eerder bericht; de kunstenaars hebben het kunstwerk zelf laten ingraven op het Museumplein. Een opmerkelijk detail daarbij is dat de kunstenaars gewoon hun gang konden gaan, ondanks dat er strikte veiligheidsmaatregelen rondom het plein golden. Men dacht dat het bij het evenement hoorde. Dat plein, ook wel de kortste snelweg van Nederland genoemd, ging rond 1998 op de schop. Het beeld verdween voor even in de opslag van de gemeente. De kunstenaars tekenden (opnieuw) protest aan; het was de bedoeling dat het beeld zichtbaar zou blijven. In eerste instantie werd gekeken of het op het Roelof Hartplein herplaatst kon worden. Dat bleek niet haalbaar. De kunstenaars namen vervolgens contact op met de Stichting/Vereniging Vrienden van het Beatrixpark. Zij zagen de adoptie van het beeld wel zitten. De stichting/vereniging wilde het beeld gebruiken als protest tegen (weer) een afslag van de Rijksweg 10, die een deel van het park zou afsnoepen. In september 2007 raakte de beeldengroep zwaar beschadigd, maar restauratie bleek mogelijk. Pieck en Rewinkel bleven protesteren. Een half jaar later volgde een protest tegen Holland Casino aan het Max Euweplein; de vorm was dit maal een kogelvrij glazen kubus met daarin een wapperend briefje van honderd gulden. Weer een half jaar later werden ze op het Sint-Pietersplein in Vaticaanstad opgepakt, omdat ze aldaar een kunstwerk wilden plaatsen in de vorm van een betonnen sokkel met daarop een houten kruis met weer daarop een bloedend runderhart, bevestigd door goudkleurige spiezen; dat alles onder de titel Deo Volente.