Raw paradise

Station Amsterdam Science Park is een spoorwegstation tussen station Amsterdam Muiderpoort en station Diemen dat gerealiseerd is om het Science Park Amsterdam en de bestaande woningbouw in de Amsterdamse wijk Watergraafsmeer te ontsluiten. Het station ligt naast het rangeerterrein Watergraafsmeer. Door vertragingen met betrekking tot de bouw van het Science Park was er in 2005 nog onduidelijkheid over de bouw van het station. In 2006 besloten de Nederlandse Spoorwegen het station op te nemen in hun planning voor de periode 2007 - 2012, en in juni 2009 werd begonnen met de aanleg. Op 13 december 2009 heeft de toenmalig Amsterdamse burgemeester Job Cohen het station officieel geopend. Dit is op de eerste dag van dienstregeling 2010.

De Kruislaancompartimentering is een waterkering binnen de Amsterdamse wijk Watergraafsmeer.

De Carolina MacGillavrylaan is een straat in Amsterdam-Oost.

AVV Zeeburgia (Amsterdamse Voetbalvereniging Zeeburgia) is een amateurvoetbalvereniging uit Watergraafsmeer in Amsterdam.

Het Amsterdam University College (AUC) is een openbaar liberal arts college, gevestigd aan de rand van het Amsterdam Science Park in het oostelijk deel van Amsterdam (Watergraafsmeer). Er staan ongeveer 900 studenten ingeschreven uit meer dan 60 landen, waaronder Nederland. Al het onderwijs wordt gegeven in het Engels. Het college werd gesticht in 2009 als een gezamenlijk initiatief van de Vrije Universiteit Amsterdam en de Universiteit van Amsterdam en heeft een zwaartepunt in de bètawetenschappen. Hoewel het AUC zijn eigen campus heeft, kunnen de studenten ook faciliteiten gebruiken van de beide moederuniversiteiten. Het college is er één in een recente reeks van universiteitscolleges in Nederland, waarmee in dit land liberal arts-opleidingen naar Amerikaans model zijn geïntroduceerd. Deze term verwijst naar bredere academische curricula, die minder strikt vakmatig, beroepsmatig of technisch georiënteerd zijn. Het AUC biedt een driejarige bachelor Liberal Arts and Sciences, een studieprogramma in de sociale wetenschappen, de geesteswetenschappen of de exacte wetenschappen. De studenten krijgen hiermee een brede academische oriëntatie, die als basis dient voor verdere specialisatie. Tijdens de opleiding kunnen zij zelf accenten aanbrengen en ten dele hun eigen studieprogramma samenstellen. Het AUC legt verder de nadruk op de 'academische kern', een ondersteunend deelprogramma, dat een groot deel van het curriculum uitmaakt.

Nikhef is het Nationaal instituut voor subatomaire fysica in Nederland.

AMOLF (voorheen het FOM-instituut voor Atoom- en Molecuulfysica) is een organisatie voor natuurkundig onderzoek, onderdeel van de institutenorganisatie van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO).

Brug 243 is een vaste brug in Watergraafsmeer, Amsterdam-Oost. De brug is gelegen in de Kruislaan, samen met de Middenweg de drukste en oudste straten van de Watergraafsmeer. Hier werd in de jaren 1953/1954 de buurt Tuinstad Middenmeer gebouwd. Het ging daarbij voornamelijk om flats in laagbouw (3 en 4 verdiepingen). Er werd gebouwd vanaf de Middenweg tot aan wat de laatste bouwstrook zou worden, in 1957 kwam de flat aan de Max Planckstraat gereed. Achter die flat lag al een gracht, waar aan de overkant al sinds 1952 woningen stond, kleine woninkjes aan het Archimedesplantsoen. Over die gracht lag in de begin jaren een simpel en eenvoudig bruggetje met geen enkele splitsing in verkeersstromen. In 1972 is de situatie al gewijzigd. Er ligt dan een betonnen brug die het midden houdt tussen een brug en een brug over een duiker. De zijden van de brug zijn opvallend donkerrood; een kleur die bij Amsterdamse bruggen zelden wordt gezien. De brug, die een lichte glooiing kent, heeft lange sierlijke lichtblauwe leuningen met een artistiek einde aan alle vier de kanten.

Rangeerterrein Watergraafsmeer (afgekort Wgm) is een rangeerterrein in Amsterdam-Oost. Het ligt in de Watergraafsmeer, aan de Oosterspoorweg tussen station Amsterdam Muiderpoort en Diemen. In 1904 werd al een klein emplacement met twaalf sporen en een zanddepot aangelegd. In 1939 werd dit emplacement met twaalf sporen in het kader van de Spoorwegwerken Oost sterk uitgebreid tot een groot rangeerterrein, compleet met twee rangeerheuvels. Het rangeerterrein was vanaf 1905 aan de noordwestkant met een aparte goederenspoorlijn verbonden met het Rangeerterrein De Rietlanden, aan de zuidoostkant sloot vanaf 1939 een aparte goederenspoorlijn aan via Diemen-Zuid naar Duivendrecht aansluiting. In 1952 werd het terrein gemoderniseerd met een hoge rangeerheuvel, die uitliep op 35 verdeelsporen. Het emplacement en de spoorlijn richting De Rietlanden en Amsterdam Centraal werden geëlektrificeerd. Tussen 1939 en 1990 werd vanuit de Watergraafsmeer een groot deel van het goederenverkeer in Noord-Holland verzorgd. Door afname van het goederenverkeer per spoor en reorganisaties in het spoorwegbedrijf is het rangeerterrein in 1990 voor goederenverkeer gesloten. Het gebruik van de rangeerheuvel stopte in 1984, de verbindingsbaan naar Duivendrecht werd in 1989 buiten dienst gesteld en vervolgens verbouwd voor de Zuidelijke tak van de Ringspoorbaan. Vervolgens is het emplacement verbouwd voor gebruik als opstelterrein en onderhoudslocatie voor reizigerstreinen. In 1994 kwam het hiervoor in gebruik ter vervanging van het opstelterrein Dijksgracht. Met name de internationale treinen die in Amsterdam vertrekken en aankomen hebben hier hun uitvalsbasis. Dit betreft onder andere de Intercity direct, ICE, Thalys en Eurostar. De DinnerTrain van Railpromo had hier zijn thuisbasis tot het faillissement van het bedrijf op 6 augustus 2019. Sinds 1954 is er een onderhoudswerkplaats voor diesellocs. Deze is vervangen door een werkplaats van NS Onderhoud & Service, dat in november 2007 een nieuw onderhoudsbedrijf heeft geopend. De loods is 250 meter lang en 50 meter breed en speciaal ontworpen voor het onderhoud aan hogesnelheidstreinen. Het is het grootste kunststof gebouw van Europa. Voor het testen tijdens het onderhoud is de bovenleidingsspanning in deze loods omschakelbaar. Daarnaast is er een wasstraat waar treinen met radiografische diesellocomotieven doorheen geduwd worden. Naast het rangeerterrein ligt sinds december 2009 Station Amsterdam Science Park.

Het Centrum Wiskunde & Informatica (CWI) is een Nederlands onderzoeksinstituut voor wiskunde en informatica, gevestigd te Amsterdam. Het centrum werd op 11 februari 1946 opgericht als het Mathematisch Centrum door Johannes van der Corput, David van Dantzig, Jurjen Koksma, Hendrik Kramers, Marcel Minnaert en Jan Arnoldus Schouten. In 1983 werd de naam veranderd in Centrum voor Wiskunde en Informatica, vaak afgekort tot CWI. Tegenwoordig is de officiële naam Centrum Wiskunde & Informatica. In het Engels wordt de naam niet vertaald en wordt het centrum omschreven als national research institute for mathematics and computer science in the Netherlands. Het CWI maakt deel uit van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) en is gevestigd op het Amsterdam Science Park.

Amsterdam Science Park (Engels voor "Amsterdamse campus voor exacte wetenschappen") is een concentratiegebied voor onderzoek in Amsterdam.

Brug 271 is een vaste brug in Amsterdam-Oost. De brug vormt de verbinding tussen de Rutherfordstraat (westkant) en het Archimedesplantsoen (oostkant) in de wijk Watergraafsmeer. Ze overspant daarbij de Molenwetering. De brug lijkt daarbij op een kruising tussen een oude welfbrug en een brug over een duiker. De brug heeft een curieus uiterlijk. De landhoofden en overspanning kennen verticaal gemetseld baksteen, de boog is daarbij van een relatief dunne laag beton. Op de bakstenen ligt een keurig horizontaal wegdek, dat ervoor zorgt dat de brug vanaf de weg eigenlijk nauwelijks opvalt. Het opvallendste aan de brug zijn de balustrades. Tussen betonnen plastieken staat een wit stalen hekwerk nog verder ingeklemd tussen betonnen pilaren. De meest noordelijke balustrade staat niet meer op de brug, maar staat loodrecht langs de waterkant. Begin 21e eeuw is de brug opgeknapt. De brug dateert van ongeveer 1957 en is waarschijnlijk afkomstig van de Dienst der Publieke Werken. Daar waren toen de architecten Dirk Sterenberg en Dick Slebos als opvolgers van Piet Kramer verantwoordelijk voor het ontwerp van de meeste bruggen. Deze brug is echter afkomstig van Cornelis Johannes Henke die in vergelijking met Kramer, Slebos en Sterenberg maar weinig bruggen voor Amsterdam ontwierp: 36. Het brugnummer was volgens een onderhoudslijst uit 1913 toen al in gebruik voor de duiding van een duiker tussen Oostenburgervaart en Nieuwe Vaart. Ze was gelegen in de (kade van de) Oostenburgergracht, dat voor 1956 deels gedempt werd waardoor het brugnummer vrijkwam.