Cleyn Venegien

De Sint-Joostkerk (ook: Sint-Judocuskerk; Frans: Église Saint-Josse) is een rooms-katholiek kerkgebouw te Sint-Joost-ten-Node, gelegen aan de Leuvensesteenweg 99. Het betreft een neobarok bouwwerk. De barokke stijl van de jezuïeten werd als uitgangspunt gekozen, in weerwil van de toen overheersende neogotiek. Reeds in 1864 waren er bouwwerkzaamheden onder architectuur van Frédéric Van der Rit. Het was Van Ysendyck die in 1867 de werkzaamheden voortzette. De rijk met frontons en dergelijke versierde voorgevel mondt uit in een vierkante klokkentoren. De zijaltaren van deze kerk zijn afkomstig van de voormalige Augustijnenkerk van Brussel.

De Armand Steurssquare is een plantsoen in de Belgische gemeente Sint-Joost-ten-Node. Het plein is een eerbetoon aan de voormalige burgemeester van Sint-Joost-ten-Node Armand Steurs omdat hij zich had ingezet voor de watervoorziening van een aantal Brusselse gemeenten. Het plantsoen werd ontworpen door architect Eugène Dhuicque volgens een asymmetrische ontwerp en werd op 3 juli 1932 feestelijk geopend. Typerend voor het interbellum is de integratie van het plantsoen in de rest van het stadsweefsel. De square werd gebouwd op de overkapping van de spoorlijn Brussel-Luxemburg. De helling van deze overkapping en het terrein is duidelijk zichtbaar in het reliëf van de square. Op verschillende plaatsen in het plantsoen staan sculpturen van bekende kunstenaars, waaronder het monument De steenhouwers van Guillaume Charlier en de beeldengroep De bron van Juliaan Dillens die voor de halfcirkelvormige zuilengalerij staat. Hier werd ter gelegenheid van de viering van de honderdste verjaardag van de Belgische onafhankelijkheid een zogenaamde eeuwfeestboom geplant. De square is een beschermd monument sinds 1993.

De Deschaneltunnel is een spoortunnel in Sint-Joost-ten-Node en Schaarbeek, beide gemeenten in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. De tunnel heeft een lengte van 548 meter en ligt grotendeels onder de Paul Deschanellaan, vandaar de naam. De dubbelsporige spoorlijn 161 gaat door deze tunnel.

De Astrotoren (Frans: Tour Astro) is een kantoorgebouw langs de Astronomielaan in de Brusselse gemeente Sint-Joost-ten-Node, vlak naast de kleine ring. De toren, een ontwerp van Albert De Doncker, bevindt zich nabij de Madoutoren. De toren heeft een hoogte van 107 meter, telt 33 verdiepingen, is gebouwd in 1976 en heeft een kantoorruimte van 34.820 m². Er zijn 269 parkeerplaatsen.

De Voormalige Koninklijke Sterrenwacht van Brussel is een neoclassicistisch gebouw en dateert uit het einde van het tijdperk van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. Het gebouw ligt op het Queteletplein in de gemeente St-Joost-ten-Node net naast de Kleine ring van Brussel.

Het gemeentehuis van Sint-Joost-ten-Node is gebouwd in beaux-artsstijl en is gelegen aan de Sterrenkundelaan in Sint-Joost-ten-Node.

De Madoutoren is een kantoorgebouw in Brussel, gelegen aan de Kleine Ring in Sint-Joost-ten-Node. Met zijn 120,1 meter en 34 verdiepingen is de Madoutoren het op vier na hoogste gebouw van de Belgische hoofdstad. Het gebouw beschikt over ongeveer 40.000 m2 kantoorruimte. De toren werd voltooid in 1965. Tussen 2002 en 2004 vond er een grote renovatie plaats. Het gebouw is eigendom van de Europese Commissie en doet sinds de renovatie dienst als kantoorgebouw voor een gedeelte van de ambtenaren die ze in dienst heeft, met name de ambtenaren van de algemene directies Pers en Opvoeding en Cultuur.

De Kruidtuintunnel (Tunnel Botanique) is een tunnel gelegen in het noordoosten van de Belgische hoofdstad Brussel. De weg maakt deel uit van de Kleine Ring rond Brussel en loopt onder een belangrijk kruispunt met de N21. Richting Koekelberg kan men al direct naar de Rogiertunnel.

Het Huis der Kunsten is een landhuis in de Belgische gemeente Schaarbeek. Het gebouw stamt uit 1826 en werd gebouwd voor de rijke lakenhandelaar Charles-Louis Eenens. Het werd door zijn kinderen, onder wie Alexis Eenens, met twee vleugels uitgebreid en kwam vervolgens in het bezit van Thérèse Eenens, de kleindochter van Charles-Louis, getrouwd met burggraaf Georges Terlinden, Het landhuis speelde een rol in de Belgische onafhankelijkheidsstrijd in 1830 toen prins Frederik van Oranje-Nassau zich hier verschanste met zijn leger alvorens het bevel tot terugtrekking te geven. Ook tijdens de twee wereldoorlogen speelde het huis een belangrijke rol, nu in het verzet. Tijdens de periode dat het landhuis bewoond werd door de families Eenens en Terlinden-Eenens waren er aanzienlijke Belgische en buitenlandse personen te gast. Het huis werd bewoond door procureur-generaal Georges Terlinden en zijn gezin. Toen hij, tijdens de Eerste Wereldoorlog, samen met de overige magistraten van het Hof van Cassatie, verzet aantekende tegen beslissingen van de bezetter, werd het landhuis opgeëist om als hoofdkwartier van het Duitse marinecommando te dienen. Na zijn dood beslisten de erfgenamen het landhuis te verkopen en de gemeente Schaarbeek werd de nieuwe eigenaar. Het landhuis is toonbeeld van een aristocratische woning en is sinds 1950 eigendom van de gemeente. Tegenwoordig biedt het onderdak aan het Huis der Kunsten en vinden er tentoonstellingen, concerten, lezingen en andere culturele evenementen plaats. Decoratieve elementen in het interieur, ontleend aan diverse stijlperiodes waaronder Lodewijk XV, Lodewijk XVI en neo-Vlaamse renaissance, vormen een mooi overzicht van variaties op het eclecticisme. In de oorspronkelijke zadelmakerij werd een oude Brusselse herberg gereconstrueerd en de ruime gewelfde zalen doen dienst als tentoonstellingsruimten. De doorgang die de straat met de binnenplaats verbindt, is versierd met een muurschildering van Nicolas Moreel. Op geëmailleerde straatnaamborden aan de muur worden Schaarbeekse kunstenaars geëerd. De tuin achter het landhuis grenst aan de Hallen van Schaarbeek en biedt een groene ruimte aan de buurt. Er staat een fontein en verschillende standbeelden. Het Huis der Kunsten is sinds 1993 een beschermd monument.

Madou is een station van de Brusselse metro in op de grens met de gemeentes Sint-Joost-ten-Node en Brussel-stad.

Het Madouplein (Frans: Place Madou) is een plein in de Brusselse gemeente Sint-Joost-ten-Node. Het plein ligt aan de Kleine Ring van de Belgische hoofdstad en vormt daar de kruising met de Leuvensesteenweg, de Congresstraat en de IJzerenkruisstraat. Het is het westelijke eindpunt van de N2 die Brussel verbindt met de Nederlandse grens, vlak bij Maastricht. Oorspronkelijk werd de locatie aangeduid als Leuvensepoort. Het in 1877 bij het overlijden van de kunstenaar Jean-Baptiste Madou hernoemde plein bevindt zich op de overgang tussen de historische binnenstad (de Vijfhoek) en meer specifiek daarbinnen de wijk Onze-Lieve-Vrouw-ter-Sneeuw enerzijds en de volkse wijken van Sint-Joost anderzijds. Het Madouplein wordt gedomineerd door hedendaagse hoogbouw, waarin kantoren en winkelcentra onderdak vinden. Aan de noordoostelijke kant van het Madouplein staat de Madoutoren, het op zeven na hoogste gebouw van België. De toren huisvest het Directoraat-generaal Concurrentie van de Europese Commissie. Onder het plein ligt het metrostation Madou, dat bediend wordt door de ringlijnen 2 en 6. Voordat de huidige moderne kantoorgebouwen oprezen op het plein, was het een coherent geheel van bouwwerken uit de vroege jaren 1860. Architect Gédéon Bordiau realiseerde immers tussen 1861 en 1862 als eerste persoonlijke bouwproject een reeks kunstenaarsateliers in neorenaissancestijl op het Madouplein. De gevels waren op het Madouplein in exedra geschikt rond de ingang van de Leuvensesteenweg en creërden op deze wijze het ronde karakter van het plein. Het tijdschrift L'Illustration Européenne, uitgegeven van 1870 tot 1914, had zijn zetel op het plein. Op en bij het plein waren er in de jaren dertig twee toen gekende cinemazalen, Le Casino en Le Carrefour, beide eigendom van Boris Balachoff, stamvader van de Balachoff-familie die later ook actief bleef in het Belgisch cinemawezen. De wijk kende trouwens nog meerdere filmzalen, honderd meter verder langs de Leuvensesteenweg lagen nog Le Mirano en Le Marignan. Zo'n honderd meter ten noorden van het plein ligt het Gemeentehuis van Sint-Joost-ten-Node, zo'n honderdvijftig meter ten zuiden van het plein het Charliermuseum.

Het Galileigebouw, Galileïgebouw of Galileegebouw is een kantoorgebouw in de Belgische gemeente Sint-Joost-ten-Node in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. De hoogbouw staat aan de Galileelaan, die onderdeel is van de Kleine Ring (R20), net buiten de Vijfhoek. Naar het zuidwesten toe staat aan de overzijde van de Kleine Ring het Pachecogebouw. Verder naar het westen, aan het Rogierplein, staat de Rogiertoren. Beide gebouwen waren van Dexia. Ten zuidwesten staat ook de Financietoren en ten noordwesten ligt Kruidtuin.