place

Berlin-Mitte

Mitte (district van Berlijn)Wijk in Berlijn
Berlin Mitte Mitte
Berlin Mitte Mitte

Mitte of Berlin-Mitte is een stadsdeel in het centrum van de Duitse hoofdstad Berlijn. Het vormt de kern van het gelijknamige stadsdistrict Mitte. Het stadsdeel is het centrum van het voormalige Oost-Berlijn. De wijk heeft een groot aantal bezienswaardigheden, zoals de Alexanderplatz, de straat Unter den Linden en het Museumsinsel. Ook het uitgaanscentrum rond de Oranienburger Straße en de Hackescher Markt ligt in deze wijk. Het gebouw van de Nederlandse ambassade (ontworpen door Rem Koolhaas, opgeleverd in 2004) staat in Berlin-Mitte aan de Rolandufer langs de Spree, op loopafstand van het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken.Berlin-Mitte grenst binnen het district Mitte aan de stadsdelen Gesundbrunnen, Wedding, Moabit, Tiergarten en verder aan de districten Pankow en Friedrichshain-Kreuzberg.

Fragment uit het Wikipedia-artikel Berlin-Mitte (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 52.519444444444 ° E 13.406666666667 °
placeToon op kaart

Adres


B1648EEC
Buenos Aires, Argentina
mapOpenen op Google Maps

Berlin Mitte Mitte
Berlin Mitte Mitte
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Marienkirche (Berlijn)
Marienkirche (Berlijn)

De Marienkirche is een Berlijns kerkgebouw, gelegen aan de Karl-Liebknecht-Straße (voorheen Kaiser-Wilhelm-Straße) in het stadsdeel Berlin-Mitte, nabij de Alexanderplatz. De precieze ouderdom is niet bekend, maar het gebouw wordt voor het eerst vermeld in Duitse oorkonden uit 1292. Er wordt aangenomen dat het dateert van vroeg in de 13e eeuw. Oorspronkelijk was het een rooms-katholieke kerk, maar na de Reformatie werd het een lutherse kerk. Samen met de Dom van Berlijn is de Marienkirche de kerk van de bisschop van de Evangelische Kerk van Berlijn-Brandenburg-Silezich-Boven-Lausitz. Samen met de Nikolaikirche is de Marienkirche de oudste kerk van Berlijn. De oudste delen van de kerk zijn van graniet, maar het grootste deel is gebouw in baksteen, waardoor het zijn kenmerkende rode kleur kreeg. Dit werd overgenomen in het nabijgelegen stadhuis van Berlijn, het Rotes Rathaus. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het gebouw zwaar beschadigd door bommen van de geallieerden. Na de oorlog lag de kerk in Oost-Berlijn. Voor de oorlog lag de Marienkirche in een dichtbevolkte buurt van het district Mitte en werd ze gebruikt als parochiekerk. Na de oorlog werden de ruïnes in de omgeving opgeruimd en stond de kerk in de open ruimte rond de Alexanderplatz, overschaduwd door de Fernsehturm. De Marienkirche herbergt de graftombe van veldmaarschalk Otto Christoph van Sparr. Carl Hildebrand Freiherr von Canstein, de stichter van het oudste Bijbelgenootschap ter wereld, het " Cansteinsche Bibelanstalt", werd in 1719 begraven in de kerk. Buiten de kerk staat een opvallend standbeeld van Maarten Luther.

Rotes Rathaus
Rotes Rathaus

Het Rotes Rathaus (Rode Raadhuis) is het stadhuis van de Duitse hoofdstad Berlijn. Het is de zetel van de Regierender Bürgermeister en de Berlijnse senaat, die samen de stadsregering vormen. De volksvertegenwoordiging, het Abgeordnetenhaus, houdt elders zitting. Zijn naam dankt het gebouw aan de rode bakstenen waaruit het is opgetrokken. Het Rotes Rathaus staat aan de Rathausstraße in het centrum van Berlijn, nabij de Alexanderplatz, en werd gebouwd tussen 1861 en 1869. Op de plek waar nu het Rotes Rathaus staat bevond zich al sinds de middeleeuwen het stadhuis van Berlijn. In 1857 besloot het stadsbestuur het door de eeuwen heen uitgebouwde complex te vervangen door één nieuw gebouw. De opdracht ging in 1859 naar Hermann Friedrich Wäsemann, die bij zijn ontwerp gebruikmaakte van inzendingen van de prijsvraag voor het nieuwe stadhuis, waaraan hij zelf overigens niet had deelgenomen. De architect schiep een vier verdiepingen tellend gebouw in eclectische stijl met drie binnentuinen op een vierkant blok van 100 bij 100 meter tussen de Rathausstraße, de Jüdenstraße, de Gustav-Böß-Straße en de Spandauer Straße. De 94 meter hoge klokkentoren aan de voorzijde werd gemodelleerd naar de kathedraal van Laon. Voor de bouw van het Rotes Rathaus moest een aantal uit de middeleeuwen daterende gebouwen wijken. In 1911 werd aan de Molkenmarkt het Neues Stadthaus in gebruik genomen, als aanvulling op het door de groei van de stad inmiddels te klein geworden Rotes Rathaus. Tijdens de Tweede Wereldoorlog leed het gebouw ernstige schade en nadat het in de jaren 1950 herbouwd was nam het Oost-Berlijnse stadsbestuur er zijn intrek. Het bestuur van West-Berlijn zetelde gedurende de deling van de stad in Rathaus Schöneberg. In 1991 werd het Rotes Rathaus, een beschermd monument, weer de zetel van de herenigde Berlijnse regering. Hiertoe onderging het gebouw tussen 1990 en 1996 een uitgebreide restauratie.

Schloßplatz (Berlijn)
Schloßplatz (Berlijn)

De Schloßplatz is een plein gelegen op het Spreeinsel, het riviereiland gevormd door de twee rivierarmen van de Spree in het Berlijnse stadsdeel Mitte. Het plein meet ongeveer 225 m bij 175 m. Het was de locatie van en dankt zijn naam aan het Berliner Stadtschloss. Dit werd gebouwd in 1451 en deed dienst als residentie van de Brandenburgse keurvorsten. Halverwege de 16de eeuw kreeg het de functie van paleis, toen keurvorst Frederik III (de latere koning Frederik I) het bouwwerk in barokstijl liet herbouwen naar plannen van de barokarchitect Andreas Schlüter. Het complex werd bijna 500 jaar (tot het einde van de monarchie) bewoond door de Hohenzollern. In de Tweede Wereldoorlog brandde het paleis deels uit, maar werd provisorisch gerestaureerd en als museum ingericht. Het plein maakte van 1949 tot 1990 deel uit van Oost-Berlijn. Net als het voor het slot staande Kaiser-Wilhelm-Nationaldenkmal werd het al in WO II gehavende Berliner Stadtschloss tussen 7 september en 30 december 1950 op bevel van Walter Ulbricht, de partijvoorzitter in de DDR, opgeblazen. In 1951 werd het plein omgedoopt tot Marx-Engels-Platz naar Karl Marx en Friedrich Engels en er werden in de daarop volgende decennia nieuwe gebouwen opgetrokken, zoals het Palast der Republik, de zetel van de Volkskammer, gebouwd op de locatie van het Stadtschloss, de Staatsratsgebäude aan de zuidwestelijke zijde van het plein en de gebouwen van het ministerie van Buitenlandse Zaken. Na de Duitse hereniging van 1990, werd de vroegere naam Schloßplatz in 1994 opnieuw ingevoerd, en werd besloten dit Palast der Republik, waar enorme hoeveelheden asbest in verwerkt waren, af te breken. De afbraak werd op 2 december 2008 afgerond. Het Duitse parlement besloot vervolgens om het Berliner Stadtschloss te herbouwen op de Schloßplatz als een combinatie van oud en nieuw. Het bouwwerk is een aan zijn nieuwe functies aangepaste nieuwbouw naar plannen van de Italiaanse architect Franco Stella, met een nieuwbouwgevel aan de oostzijde (langs de rivieroever) maar met drie zo exact mogelijke gereconstrueerde gevels, en boven de westelijke gevel ook de koepel van het oude Stadtschloss. De eerste delen van het Humboldt Forum werden in december 2020 geopend, het wordt ten volle in 2021 een internationaal en cultureel centrum, met museumruimte voor vier musea.