Stadsgehoorzaal Leiden

Het Sint-Catharinagasthuis was een middeleeuws gasthuis (een soort opvang- en verzorgingshuis voor armen en thuislozen en met name na de middeleeuwen ook ziekenhuis) aan de Breestraat in Leiden. Het gasthuis werd in de 19e eeuw verbouwd tot de Stadsgehoorzaal. De kapel van het gasthuis aan de Breestraat bestaat nog steeds en doet sinds de 17e eeuw dienst als Waalse kerk. Het Sint-Catharinagasthuis werd vóór 1275 gevestigd en was hiermee waarschijnlijk de oudste instelling van sociale zorg in Leiden. Het gasthuis was in eerste instantie een verblijfplaats voor arme vreemdelingen (zoals bedelmonniken) en verpleeg- en ziekenhuis voor de arme zieken van de stad. Welgestelde burgers kochten een woonplek in het gasthuis voor hun oude dag. De gevelstenen boven de ingang tonen het embleem van de heilige Catharina. Het bestuur van het gasthuis bestond uit vijf "gasthuismeesteren" die men buyte-vaders en buyte-moeders noemde. De bestuursleden werden jaarlijks gekozen door de magistraat van de stad. Het gasthuis groeide uit tot een groot complex dat onder meer een kapel, een pesthuis en een dolhuis omvatte. In de napoleontische tijd deed het gasthuis dienst als kazerne.

De Waalse kerk te Leiden (Frans: Église wallonne de Leyde) is een kerkgebouw in de Breestraat in de Nederlandse stad Leiden. De Waalse kerk is gevestigd in de kapel van het voormalige Sint-Catharinagasthuis, een instelling waarvan de historie teruggaat tot 1275. In 1635 werd de kapel vergroot met een zijbeuk. Deze zijbeuk werd later weer afgescheiden en werd kosterij. In 1638 ging de kapel dienstdoen als hulpkerk van de snel groeiende Waalse gemeente (een groep hugenoten uit Frankrijk en Wallonië die om religieuze redenen naar Nederland gevlucht waren en sinds de jaren 1570 diensten in Leiden hielden), naast de Vrouwekerk die sinds 1584 als Waalse hoofdkerk dienstdeed. Tussen 1737 en 1739 werd de voorgevel van de kapel vernieuwd en bekroond met een dakruiter in barokstijl. In de 18e eeuw kromp de Waalse gemeente zodanig dat de kapel niet langer gebruikt werd, maar na de afbraak van de Vrouwekerk begin 19e eeuw werd de kapel weer als Waalse kerk in gebruik genomen. Zij is nog steeds als zodanig in dienst. In 1818 kreeg de Waalse gemeente de kapel in eigendom. De diensten worden nog steeds in het Frans gehouden. Van tijd tot tijd worden er ook andere activiteiten aangeboden in de Waalse kerk, zoals concerten. De zang wordt begeleid door het Steevens/Van Assendelft-orgel, in 1819 verplaatst vanuit de Vrouwekerk. Het werd in 1746-1748 gebouwd door Gerard Steevens, maar nadat diens werk was afgekeurd heeft orgelbouwer Pieter Assendelft het instrument in 1748-1751 aangepast. De laatste restauratie vond plaats in 2014 door Flentrop Orgelbouw. Het heeft twee manualen, 20 registers en een aangehangen pedaal. Op 21 februari 1999 werd een schilderij uit de kerk gestolen. Het ging om een portret van Catharina Geschier, dat in 1694 door een anonieme kunstenaar geschilderd werd. Het bijbehorende portret van haar echtgenoot, de koopman Jean Michel (oprichter van het Jean Michelhof in Leiden), werd ongemoeid gelaten. Sinds de jaren negentig is Erik van Bruggen koster en organist in de Waalse kerk. Sinds 2022 is dr. Richard Bennahmias de vaste predikant van de Waalse Hervormde gemeente.

De Kippenbrug is een vaste brug uit 2011 in de binnenstad van de Nederlandse stad Leiden. De brug verbindt beide delen van de Vrouwensteeg tussen Breestraat en Haarlemmerstraat en overbrugt de Nieuwe Rijn.

Het LVC was een poppodium aan de Breestraat in de Nederlandse stad Leiden, dat van 1969 tot 2013 werd gebruikt voor concerten en dansavonden.

De Leidse Studenten Vereniging Minerva (ook wel L.S.V. Minerva of Minerva) is een traditionele gemengde Leidse studentenvereniging.

De Diefsteeg is een steegje in de binnenstad van de Nederlandse stad Leiden.

De Jean Michelhof, ook wel Jan Michielshof genoemd, is een van de 35 hofjes van de Nederlandse stad Leiden. Het hofje bevindt zich in de Pieterswijk recht tegenover de Lokhorstkerk in de Pieterskerkstraat 10-12. Het hofje is in 1687 gesticht door Catharina Geschier, weduwe van Jan Michielsz.

De Vrouwekerk was een gotische kerk in de Nederlandse stad Leiden. De kerk is in de 14e eeuw gebouwd en heette voor de Reformatie Onze-Lieve-Vrouwekerk. In de 17e eeuw werd de kerk ter beschikking gesteld aan de Hugenoten als Waalse kerk en gingen de Pilgrim Fathers en de eerste kolonisten van Manhattan er ter kerke. Onder meer de uit Frankrijk uitgeweken Carolus Clusius en Josephus Justus Scaliger zijn in de kerk begraven. De kerk werd in de 19e eeuw gesloopt. De ruïne staat aan het Vrouwenkerkhof, het plein tegenover het huidige Rijksmuseum Boerhaave, net ten noorden van de drukke winkelstraat Haarlemmerstraat. Naast het Vrouwenkerkhof herinneren ook de Vrouwenkerksteeg, die van de Haarlemmerstraat naar het Vrouwenkerkhof loopt, en de Vrouwensteeg, tussen Haarlemmerstraat en Breestraat, nog aan de vroegere kerk.

De Binnenstad zuid is een van de 10 districten (wijken) van de Nederlandse stad Leiden. De wijk had op 1 januari 2023 8.565 inwoners.

De Aalmarkt is een straat in de binnenstad van de Nederlandse stad Leiden. De Aalmarkt ligt langs het water van de Oude Rijn, vlak bij de plek waar de Oude en de Nieuwe Rijn bij elkaar komen. In het centrum van Leiden is de rivier gekanaliseerd, waardoor de indruk van een gracht wordt gewekt. De Aalmarkt ligt buitendijks op de plek waar ooit de rivier stroomde. De straat aan de overzijde van het water heet de Stille Rijn. Leiden kent geen centraal marktplein zoals andere Hollandse steden. De handel werd bedreven langs de kades van de Rijn. Vanuit het westen (stroomafwaarts) ligt de Aalmarkt in het verlengde van de Boommarkt. Stroomopwaarts volgen vervolgens de Vismarkt en de Botermarkt. Op een klein stukje na is de markt van de Aalmarkt verdwenen. Deze vindt nu nog plaats op de andere kades aan weerszijden van de Nieuwe Rijn. In de jaren zestig en zeventig van de twintigste eeuw was de 'marktenroute' in de volgorde Botermarkt - Vismarkt - Aalmarkt - Boommarkt een hoofdroute voor het verkeer en het openbaar vervoer. Het eenrichtingsverkeer was tegengesteld aan dat in de parallel lopende Breestraat. Inmiddels is de Aalmarkt in hoofdzaak toegankelijk voor voetgangers en fietsers.

Het Van Woudendorphofje was een hofje aan de voormalige Brandewijnsteeg (nu de Vrouwenkerkkoorstraat) in de binnenstad van de Nederlandse stad Leiden. Het hofje met zeven huisjes werd gesticht door Jan Willemszoon van Woudendorp die het bestemde voor arme kinderloze mannen of vrouwen van de Gereformeerde Religie. Hij was rijk geworden in de graanhandel. Afstammelingen van de stichter kregen voorrang bij de toedeling van de huisjes. Generaties van de aangetrouwde familie Plu woonden hier en waren op een gegeven moment zo dominant aanwezig dat ook wel van het Plu-hofje werd gesproken. Tot de Tweede Wereldoorlog waren de huisjes van het hof permanent bewoond. Doordat de regenten over onvoldoende financiële middelen beschikten werd het onderhoud echter steeds meer verwaarloosd. In 1953 verlieten de laatste bewoners het hofje. Sloop volgde in 1954. Het complex uit 1986 van C&A aan de Haarlemmerstraat strekt zich aan de achterzijde uit tot het terrein van het voormalige hofje. Hoewel er nog sprake is geweest van een plan om de naam levend te houden door die toe te kennen aan een nieuw te bouwen hofje is daar niets van terechtgekomen. De stichter had aangegeven, dat boven de poort en vóór de huisjes een gedenksteen moest worden aangebracht met drie korenaren en zijn en zijns huisvrouws wapen. Dat is ook gedaan, inclusief de vermelding van zijn initialen: JWVW. Bij de sloop van het hofje is de gevelsteen bewaard gebleven. Later is die aangebracht in een nieuwe bakstenen gevel van het pand Nieuwe Beestenmarkt 3. Onder de cartouchevormige steen staat de tekst: AFKOMSTIG VAN HET WOUDENDORPHOFJE.

De Pieterskerkgracht is een straat en voormalige gracht in de Nederlandse stad Leiden. De straat ligt in de Pieterswijk en loopt van de Langebrug naar de Pieterskerkstraat, die uitmondt in het plein rond de Pieterskerk. Van oudsher was de Pieterskerkgracht een van de waterlopen in het oudste gedeelte van Leiden. Vanaf de Langebrug, toentertijd Vollersgracht geheten, liep de gracht door tot de Nieuwsteeg, waar hij uitmondde in de Arkegracht. Voorafgaand aan de bouw van de Pieterskerk moeten de meest zuidelijke delen al in 1388 gedempt zijn. Het gedeelte ten noorden van de kerk werd in 1611 gedempt en voorzien van een gemetseld riool. Het riool onder de tegenwoordige Pieterskerkgracht werd in de zeventiende eeuw vervangen en het stuk onder de Pieterskerkstraat in 1894. Beide gedeeltes werden in 1985 gesloopt om plaats te maken voor een moderner systeem. Aan de Pieterskerkgracht bevinden zich zeven Rijksmonumenten, op de nummers 5, 7, 9, 11, 14, 16 en 28. Pieterskerkgracht 5-7 is een voormalige gymnastiekschool met beheerderswoning. De kunstenaarsvereniging Ars Aemula Naturae is gevestigd in het zeventiende-eeuwse pand op nummer 9. Daarnaast telt de straat negen gemeentemonumenten.