Martelaarsplein (Brussel)

De Vrijmetselaarstempel van de Cercle des Amis philanthropes is een tempelcomplex van de vrijmetselarij in de Peterseliestraat in Brussel. Het is gecreëerd in 1877 door de verbouwing van een neoclassicistisch gebouw van Claude Fisco uit 1774-1776. Twee van de negen tempels zijn in egyptiserende stijl. Bescherming werd verleend in 1975, uitgebreid in 1998.

De Nieuwstraat (Frans: Rue Neuve) is een winkelwandelstraat in Brussel die in ongeveer noord-zuidrichting loopt, van het Rogierplein naar het Muntplein. Ze is ongeveer 600 m lang. Aan de kant van het Rogierplein bevindt zich het overdekte winkelcentrum City 2, gedeeltelijk op de plaats waar vroeger het warenhuis Au Bon Marché stond. Ernaast bevindt zich de Galeria Inno. Op deze plaats brandde het warenhuis "L'Innovation" op 22 mei 1967 volledig uit, waarbij meer dan 300 doden vielen. Drie jaar later werd het huidige gebouw opgetrokken, waarin momenteel Galeria Inno en Media Markt gevestigd zijn (beide behorende tot de Duitse METRO Group). Verder zijn in de Nieuwstraat vooral kledingzaken te vinden van ketens zoals C&A, HEMA en WE. Duurdere kledingzaken zijn meer geconcentreerd rond de Louizalaan. In de Nieuwstraat is de prijs per vierkante meter winkelruimte een van de hoogste van heel België (op een tweede plaats na de Meir in Antwerpen). De bovenste verdiepingen zijn echter meestal onbewoond, en door de winkelinrichting soms zelfs volledig ontoegankelijk. Hierdoor ligt de straat er 's avonds vrijwel dood bij. De stad Brussel probeert de laatste jaren het wonen in de Nieuwstraat opnieuw te promoten. De Nieuwstraat is ook de duurste straat in de Belgische versies (zowel Nederlands- als Franstalig) van het bordspel Monopoly.

De Onze-Lieve-Vrouw van Finisterraekerk (Frans: Église Notre-Dame du Finistère) is een kerkgebouw in de Belgische hoofdstad Brussel aan de Nieuwstraat. Reeds in de 15e eeuw bestond er een kleine kapel gewijd aan Onze-Lieve-Vrouw bij de groententuinen van het Brussels grondgebied, aan het uiteinde van het stadsgebied (met enige overdrijving Finis Terrae of Einde van de Wereld). Bij een inval door de Nederlanden in de loop van de Tachtigjarige Oorlog wordt de kapel verwoest maar vervolgens groter heropgebouwd en in 1617 ingezegend door Matthias Hovius, de aartsbisschop van Mechelen. Door de stadsgroei wordt de kapel in de 17e eeuw te klein en wordt in 1646 een parochiekerk opgetrokken, die tien jaar later al vergroot dient te worden. De huidige kerk is een kerk waarvan de bouw werd aangezet in 1708 en de wijding plaatsvond in 1730. Architecten zijn vermoedelijk Willem de Bruyn en beeldhouwer Hendrik Frans Verbruggen. De kerk in barokarchitectuur is driebeukig met een middenschip, twee zijbeuken en een halfrond koor, zonder transept. In de kerk bevinden zich schilderijen van Gaspar de Crayer, Joseph van Severdonck en Charles de Groux. De naturalistische preekstoel is van Simon Joseph Duray (1758). Hij verbeeldt de Zondeval tussen de Levensboom en de Boom van de kennis van goed en kwaad. Mozes met de wetstafelen en Aäron vertegenwoordigen het oude verbond. De gekruisigde Christus is de nieuwe boom des levens. Een beeldje uit 1625, aanwezig in de kerk sinds 1814 en oorspronkelijk afkomstig uit Aberdeen, heeft de naam geluk te brengen bij kansspelen en bij examens. Het orgel uit 1849-1856 is van de hand van Hippolyte Loret werd een laatst maal in 1999 hersteld door de firma Thomas en Jean Ferrard. In 1970 ging bij een brand de klokkentoren in de vlammen op, die men nadien restaureerde. De brand volgde slechts drie jaar na een grote brand recht tegenover aan de overkant van dezelfde Nieuwstraat, de brand in de Innovation. Onze-Lieve-Vrouw van Finisterrae was van 1973 tot 2003 de parochiekerk van pastoor Staf Nimmegeers.

De brand in de Innovation was een ramp die in de namiddag van 22 mei 1967 het Brusselse filiaal van de Belgische grootwarenhuisketen Innovation (nu INNO) trof. Er vielen 251 doden en 62 gewonden. Er waren naar schatting achthonderd aanwezigen. Het warenhuis was gevestigd in een doolhof van verschillende gebouwen. Vooral in het zelfbedieningsrestaurant, aan de achterzijde, hadden veel mensen pas laat in de gaten dat er brand was. Zij konden geen kant uit toen het vuur hen bereikte. Ook in de andere gebouwen beseften velen niet wat er aan de hand was, doordat het brandalarm op hetzelfde tijdstip afging als de bel die dagelijks het middageten van het personeel aankondigde. Rond 13.20 uur werd door een verkoopster brand opgemerkt in een kleine opslag voor kinderkledij op de eerste verdieping. Toen de brandweer aankwam, had het vuur de centrale koker al bereikt waardoor het extra zuurstof kreeg. Mensen sprongen uit ramen, terwijl brandweer en omwonenden hen probeerden te redden door dekens te spannen en ladders te plaatsen. Eén man overleefde een sprong van de derde verdieping zonder noemenswaardige verwondingen. Om 15.15 uur stortte een gedeelte van de winkel in. Over de oorzaak van de brand is veel gespeculeerd. Eerst werd gedacht aan brandstichting door extreemlinkse militanten; in de Innovation was net een Amerikaanse week bezig, en door de Vietnamoorlog was er veel anti-Amerikaans protest. Bewijs van kwade opzet is echter nooit gevonden. Procureur Vélu drukte de geruchten over een aanslag de kop in door te bevestigen dat er slechts één vuurhaard was geweest. Na drie jaar werden de resultaten van het gerechtelijk onderzoek bekendgemaakt. De drie aangestelde experts kwamen tot de conclusie dat zich lekkend stadsgas had opgehoopt boven een vals plafond en dat dit in brand was geschoten door een verhitte lichtspot. In elk geval was het warenhuis geenszins brandveilig: de blusinstallatie was ontoereikend, de architectuur (een soort amfitheater rondom een centrale ruimte met trappenhuis) droeg bij aan een snelle vuurontwikkeling, de nooduitgangen waren niet allemaal geopend, sommige nooduitgangen waren aangebracht voor de sier (voor ramen en blinde muren). Desondanks besloot het parket niet te vervolgen. Vijf jaar na de brand kreeg België een zeer strenge wetgeving voor brandveiligheid in winkels. Innovation opende in 1970 op dezelfde plaats een nieuw warenhuis. Op de begraafplaats van Brussel in Evere staat een monument ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de brand.

Wolf Sharing Food Market is een hal met verschillende eetstandjes en een centrale bar in de Brusselse Chambon stadswijk.

De Adolphe Maxlaan (Frans: Boulevard Adolphe Max) is een van de centrale noord-zuidlanen in het centrum van Brussel. De laan loopt van het Rogierplein aan de Kleine Ring tot het De Brouckèreplein, en vormt een aanloop naar het centrale voetgangersgebied van Brussel in de daarop volgende autovrije Anspachlaan. De laan loopt parallel aan Brussels meest bezochte winkelstraat, de Nieuwstraat. De Adolphe Maxlaan werd aangelegd tussen 1867 en 1871 en maakt deel uit van de noord-zuidas, die ontstond na de overwelving van de Zenne. Oorspronkelijk droeg hij de naam Noordlaan, aangezien hij naar het Noordstation leidde. In 1919 werd de laan hernoemd naar de toenmalige Brusselse burgemeester Adolphe Max. Om de ontwikkeling van de nieuwe lanen te stimuleren schreef men een architectuurwedstrijd uit. De eerste prijs werd in 1876 toegekend aan een gebouw aan de Adolphe Maxlaan, Hier ist in den kater en de kat van architect Hendrik Beyaert. Sinds 1976 ligt de noord-zuidlijn van de Brusselse premetro onder de laan. Door de invoering van eenrichtingsverkeer aan de kant van het de Brouckèrplein verminderde de verkeersdrukte gevoelig. Lange tijd vormde de Adolphe Maxlaan een van de meest levendige straten van Brussel, met gerenommeerde winkels, typisch Brusselse cafés en een indrukwekkend aantal cinemazalen. Vanaf de jaren 1970 trad er verval in. Bijna alle oude gelegenheden verdwenen. Ook het luxueuze Hotel Le Plaza sloot zijn deuren. In de plaats daarvan kwamen er vooral souvenirwinkels, snackbars en seksshops. De heropening van Le Plaza in 1998 betekende het begin van een zekere heropleving. Van de cinema's bleven alleen een paar seksbioscopen over. De laatste, de ABC, stopte pas in 2014. De filmzaal werd toen opgekocht door een stichting van filmliefhebbers die ze voor culturele projecten gaan gebruiken.

Het Museum van de Nationale Bank van België in Brussel heeft als thema de instelling zelf en het geldwezen in het algemeen. Het heeft een numismatische collectie en vertelt het ontstaan van geld doorheen de eeuwen. Sinds 2018 is het museum ondergebracht in het voormalige hoofdkantoor van de Union du Crédit aan de Warmoesberg.

De Noorddoorgang (Frans: Passage du Nord) is een overdekte winkelgalerij in het centrum van de Belgische stad Brussel. De galerij ligt tussen de Nieuwstraat en De Brouckèreplein/Adolphe Maxlaan. De Adolphe Maxlaan heette bij de aanleg van de galerij de Noordlaan. De galerij is opgetrokken in eclectische stijl, versierd met 32 kariatiden in neo-klassieke stijl (van de Franse beeldhouwer Jean-François-Joseph Bertheux) en beelhouwwerken en putti (van de Belgische beeldhouwer Constant Albert Desenfants).

De Warmoespoort of Warmoesbroekpoort was een stadspoort op de eerste stadsmuur van Brussel. De poort stond in de Warmoesberg tussen de Lakenpoort en de Treurenbergpoort aan de noordzijde van de ommuurde stad. In 1568 werd de stadspoort afgebroken.

De Warmoesberg (Frans: rue Montagne aux Herbes Potagères) is een straat in het centrum van Brussel. Ze loopt met twee bochten van de Schildknaapstraat/Arenbergstraat tot de Kreupelenstraat/Komediantenstraat. Zijstraten zijn de Stormstraat en de Wolvengracht. Aan de zuidkant loopt de Warmoesberg over in de Koningsgalerij en aan de noordkant in de Broekstraat. De naam is ontleend aan de groentenkwekers die hier tot de 17e eeuw moestuinen hadden onder de eerste stadsmuur. Ter hoogte van het huidige nr. 35 lag tot 1568 de Warmoespoort. Op de Warmoesberg ligt een campus voor hoger onderwijs, bestaande uit het T'Serclaesgebouw (A, B en C) en aan de overkant het Hermesgebouw (1, 2 en 3). De gebouwen worden gedeeld door Hogeschool Odisee en KU Leuven - Campus Brussel.

Hier ist in den kater en de kat is een woonhuis en beschermd monument op de Adolphe Maxlaan te Brussel, van architect Hendrik Beyaert. Om de ontwikkeling van de nieuwe lanen te stimuleren schreef men een architectuurwedstrijd uit. De eerste prijs werd in 1876 toegekend aan dit gebouw.

Het Vlaams-Nederlands Huis deBuren is een cultureel instituut in Brussel. De Vlaamse en Nederlandse regering hebben samen het initiatief genomen om het Vlaams-Nederlands Huis op te zetten. Het werd officieel geopend in juni 2004. Het huis heeft als doel de voortzetting van een nauwe culturele samenwerking tussen Nederland en Vlaanderen in de afgelopen decennia. Daarnaast is deBuren het cultureel huis van de Lage Landen voor Europa. Op het programma staan debatten, tentoonstellingen, literaire evenementen en lezingen. In 1980 hebben de beide regeringen een samenwerking vastgelegd in verband met de Nederlandse taal in een Verdrag inzake de Nederlandse Taalunie. In 1995 sloten de Vlaamse en Nederlandse regering een ruimer cultureel verdrag, waaruit de Commissie Cultureel Verdrag Vlaanderen-Nederland ontstond. deBuren bevindt zich in de Leopoldstraat in het centrum van Brussel-stad, nabij het Muntplein.