Noorddoorgang

Hier ist in den kater en de kat is een woonhuis en beschermd monument op de Adolphe Maxlaan te Brussel, van architect Hendrik Beyaert. Om de ontwikkeling van de nieuwe lanen te stimuleren schreef men een architectuurwedstrijd uit. De eerste prijs werd in 1876 toegekend aan dit gebouw.

Het Hotel Métropole is een hotel aan het De Brouckèreplein in Brussel. Het hotel opende in 1895 zijn deuren voor het publiek en legde na 125 jaar de boeken neer in april 2020.

Hotel Continental is een eclectisch gebouw uit 1874 in het centrum van Brussel, opgetrokken bij de aanleg van de centrumlanen. Het gebouw is niet beschermd.

De voormalige Augustijnenkerk in Brussel was een barokkerk die bestond van 1620 tot 1893. Ze moest plaats ruimen voor het De Brouckèreplein.

De Nieuwstraat (Frans: Rue Neuve) is een winkelwandelstraat in Brussel die in ongeveer noord-zuidrichting loopt, van het Rogierplein naar het Muntplein. Ze is ongeveer 600 m lang. Aan de kant van het Rogierplein bevindt zich het overdekte winkelcentrum City 2, gedeeltelijk op de plaats waar vroeger het warenhuis Au Bon Marché stond. Ernaast bevindt zich de Galeria Inno. Op deze plaats brandde het warenhuis "L'Innovation" op 22 mei 1967 volledig uit, waarbij meer dan 300 doden vielen. Drie jaar later werd het huidige gebouw opgetrokken, waarin momenteel Galeria Inno en Media Markt gevestigd zijn (beide behorende tot de Duitse METRO Group). Verder zijn in de Nieuwstraat vooral kledingzaken te vinden van ketens zoals C&A, HEMA en WE. Duurdere kledingzaken zijn meer geconcentreerd rond de Louizalaan. In de Nieuwstraat is de prijs per vierkante meter winkelruimte een van de hoogste van heel België (op een tweede plaats na de Meir in Antwerpen). De bovenste verdiepingen zijn echter meestal onbewoond, en door de winkelinrichting soms zelfs volledig ontoegankelijk. Hierdoor ligt de straat er 's avonds vrijwel dood bij. De stad Brussel probeert de laatste jaren het wonen in de Nieuwstraat opnieuw te promoten. De Nieuwstraat is ook de duurste straat in de Belgische versies (zowel Nederlands- als Franstalig) van het bordspel Monopoly.

Het De Brouckèreplein of Brouckèreplein (Frans: place de Brouckère) is een plein in het centrum van de Belgische hoofdstad Brussel, genoemd naar liberaal politicus Charles de Brouckère, die burgemeester van Brussel was van 1848 tot 1860.

De Onze-Lieve-Vrouw van Finisterraekerk (Frans: Église Notre-Dame du Finistère) is een kerkgebouw in de Belgische hoofdstad Brussel aan de Nieuwstraat. Reeds in de 15e eeuw bestond er een kleine kapel gewijd aan Onze-Lieve-Vrouw bij de groententuinen van het Brussels grondgebied, aan het uiteinde van het stadsgebied (met enige overdrijving Finis Terrae of Einde van de Wereld). Bij een inval door de Nederlanden in de loop van de Tachtigjarige Oorlog wordt de kapel verwoest maar vervolgens groter heropgebouwd en in 1617 ingezegend door Matthias Hovius, de aartsbisschop van Mechelen. Door de stadsgroei wordt de kapel in de 17e eeuw te klein en wordt in 1646 een parochiekerk opgetrokken, die tien jaar later al vergroot dient te worden. De huidige kerk is een kerk waarvan de bouw werd aangezet in 1708 en de wijding plaatsvond in 1730. Architecten zijn vermoedelijk Willem de Bruyn en beeldhouwer Hendrik Frans Verbruggen. De kerk in barokarchitectuur is driebeukig met een middenschip, twee zijbeuken en een halfrond koor, zonder transept. In de kerk bevinden zich schilderijen van Gaspar de Crayer, Joseph van Severdonck en Charles de Groux. De naturalistische preekstoel is van Simon Joseph Duray (1758). Hij verbeeldt de Zondeval tussen de Levensboom en de Boom van de kennis van goed en kwaad. Mozes met de wetstafelen en Aäron vertegenwoordigen het oude verbond. De gekruisigde Christus is de nieuwe boom des levens. Een beeldje uit 1625, aanwezig in de kerk sinds 1814 en oorspronkelijk afkomstig uit Aberdeen, heeft de naam geluk te brengen bij kansspelen en bij examens. Het orgel uit 1849-1856 is van de hand van Hippolyte Loret werd een laatst maal in 1999 hersteld door de firma Thomas en Jean Ferrard. In 1970 ging bij een brand de klokkentoren in de vlammen op, die men nadien restaureerde. De brand volgde slechts drie jaar na een grote brand recht tegenover aan de overkant van dezelfde Nieuwstraat, de brand in de Innovation. Onze-Lieve-Vrouw van Finisterrae was van 1973 tot 2003 de parochiekerk van pastoor Staf Nimmegeers.

De Emile Jacqmainlaan (Frans: Boulevard Emile Jacqmain) is een centrale laan van Brussel die werd aangelegd in het derde kwart van de negentiende eeuw na de overwelving van de Zenne, vandaar haar oorspronkelijke naam: Zennelaan. In 1919 kreeg de laan haar huidige naam, ter ere van Brussels politicus Emile Jacqmain. De Emile Jacqmainlaan ligt in het noorden van de Brusselse binnenstad en loopt van het Brouckèreplein tot aan de Kleine Ring (Antwerpselaan). Gedurende de twintigste eeuw waren in de Jacqmainlaan de kantoren van heel wat dagbladen gevestigd (onder andere De Standaard, Het Laatste Nieuws, Het Nieuwsblad en Pourquoi Pas ?). Ook aan de achterkant in de Sint-Pietersstraat was er journalistieke bedrijvigheid, met onder meer La Libre Belgique en La Dernière Heure. In de jaren 80 vertrokken de Vlaamse kranten en in 2006 verliet La Libre Belgique als laatste de Jacqmainlaan. Tegenwoordig is de laan de thuishaven voor het vernieuwde Théâtre National, de hoofdzetel van AG Insurance, winkels, een jeugdhuis en enkele horecazaken.

Het Martelaarsplein (Frans: Place des Martyrs) is een neoclassicistisch plein in het centrum van Brussel, even ten oosten van de Nieuwstraat. Aan dit plein staan een aantal elegante gebouwen waar verschillende Vlaamse ministers hun kabinet hebben, onder wie de minister-president van Vlaanderen. De naam Martelaarsplein wordt daardoor wel als metonymie voor de Vlaamse regering gebruikt, net zoals Wetstraat voor de federale regering kan staan.

Het Muntplein (Frans: Place de la Monnaie) is een verkeersvrij plein in het centrum van de Belgische hoofdstad Brussel. Het dankt zijn naam aan het feit dat er zich van 1420 tot 1890 een muntslagerij bevond. Het belangrijkste gebouw aan het Muntplein is de aan de oostzijde gelegen Koninklijke Muntschouwburg. Op de plaats van het voormalige imposante 19e-eeuwse postgebouw aan de westzijde van het plein staat sinds eind jaren 60 het Muntcentrum. Dit deels ondergrondse winkelcentrum loopt door tot aan het naburige De Brouckèreplein en geeft tevens toegang tot het metrostation De Brouckère. Aan de noordzijde van het Muntplein mondt de Nieuwstraat uit, de bekendste Brusselse winkelstraat. In het westen komt de Anspachgalerij uit op het plein.

Het Vlaams-Nederlands Huis deBuren is een cultureel instituut in Brussel. De Vlaamse en Nederlandse regering hebben samen het initiatief genomen om het Vlaams-Nederlands Huis op te zetten. Het werd officieel geopend in juni 2004. Het huis heeft als doel de voortzetting van een nauwe culturele samenwerking tussen Nederland en Vlaanderen in de afgelopen decennia. Daarnaast is deBuren het cultureel huis van de Lage Landen voor Europa. Op het programma staan debatten, tentoonstellingen, literaire evenementen en lezingen. In 1980 hebben de beide regeringen een samenwerking vastgelegd in verband met de Nederlandse taal in een Verdrag inzake de Nederlandse Taalunie. In 1995 sloten de Vlaamse en Nederlandse regering een ruimer cultureel verdrag, waaruit de Commissie Cultureel Verdrag Vlaanderen-Nederland ontstond. deBuren bevindt zich in de Leopoldstraat in het centrum van Brussel-stad, nabij het Muntplein.

De Adolphe Maxlaan (Frans: Boulevard Adolphe Max) is een van de centrale noord-zuidlanen in het centrum van Brussel. De laan loopt van het Rogierplein aan de Kleine Ring tot het De Brouckèreplein, en vormt een aanloop naar het centrale voetgangersgebied van Brussel in de daarop volgende autovrije Anspachlaan. De laan loopt parallel aan Brussels meest bezochte winkelstraat, de Nieuwstraat. De Adolphe Maxlaan werd aangelegd tussen 1867 en 1871 en maakt deel uit van de noord-zuidas, die ontstond na de overwelving van de Zenne. Oorspronkelijk droeg hij de naam Noordlaan, aangezien hij naar het Noordstation leidde. In 1919 werd de laan hernoemd naar de toenmalige Brusselse burgemeester Adolphe Max. Om de ontwikkeling van de nieuwe lanen te stimuleren schreef men een architectuurwedstrijd uit. De eerste prijs werd in 1876 toegekend aan een gebouw aan de Adolphe Maxlaan, Hier ist in den kater en de kat van architect Hendrik Beyaert. Sinds 1976 ligt de noord-zuidlijn van de Brusselse premetro onder de laan. Door de invoering van eenrichtingsverkeer aan de kant van het de Brouckèrplein verminderde de verkeersdrukte gevoelig. Lange tijd vormde de Adolphe Maxlaan een van de meest levendige straten van Brussel, met gerenommeerde winkels, typisch Brusselse cafés en een indrukwekkend aantal cinemazalen. Vanaf de jaren 1970 trad er verval in. Bijna alle oude gelegenheden verdwenen. Ook het luxueuze Hotel Le Plaza sloot zijn deuren. In de plaats daarvan kwamen er vooral souvenirwinkels, snackbars en seksshops. De heropening van Le Plaza in 1998 betekende het begin van een zekere heropleving. Van de cinema's bleven alleen een paar seksbioscopen over. De laatste, de ABC, stopte pas in 2014. De filmzaal werd toen opgekocht door een stichting van filmliefhebbers die ze voor culturele projecten gaan gebruiken.