Lauwerecht

De Benenkluif is de volksnaam voor het bedrijf A.W. de Visser & Comp., (ook: De Visser & Smits) dat van 1827 tot 1965 in de Utrechtse wijk Lauwerecht was gevestigd. Het was gelegen aan de Vecht, aan de Hogelanden ter hoogte van de huidige Troelstralaan.

De Pellecussenpoort was een poortgebouw bij de Nederlandse stad Utrecht. Ze werd uiterlijk in 1400 gebouwd aan de noordzijde van de stad in de stadsvrijheid, op de plek waar in de moderne tijd de Schermerhornstraat uitmondt in de Lauwerecht. De weg langs de oostelijke oever van de rivier de Vecht liep door het gebouw en een waterloop mondde eronder uit in deze rivier. Vanuit het gebouw kon de toegang over het water en over land bewaakt worden. Het bouwwerk ontleende zijn naam aan de middeleeuwse familie Pellecussen die grote invloed in Utrecht had. In de 17e eeuw gebruikte Jan van Goyen meermaals de Pellecussenpoort als onderwerp in zijn schilderijen. Anderen die het bouwwerk afbeeldden waren onder meer Abraham Rademaker, Salomon van Ruysdael, Herman Saftleven en Louis Philippus Serrurier. In het Rampjaar (1672) vernielden Franse troepen de Pellecussenpoort. De overgebleven ruïne werd in 1717 vrijwel geheel gesloopt. Resterende delen bevinden zich vandaag de dag in de Pellecussenbrug.

De David van Mollembrug is een basculebrug over de rivier de Vecht in de Nederlandse stad Utrecht. De brug werd in 1965 geopend en vormt een verbinding tussen David van Mollemstraat en de Draaiweg. De brug is vernoemd naar zijdehandelaar David van Mollem (1670-1746), die hier zijn buitenhuis Zijdebalen had. De brug verving de, in 1752 gebouwde en in 1877 vernieuwde, Knollenbrug, die iets zuidelijker lag in het verlengde van de nu doodlopende Brugstraat.

De Lauwerechtbrug is een rijksmonumentale brug in de Nederlandse stad Utrecht. De bakstenen boogbrug met één overspanning is in de 18e eeuw gebouwd ter vervanging van een eerdere brug. Het bouwwerk is gelegen even ten noorden van de binnenstad aan de weg langs de oostelijke oever van de rivier de Vecht. De brug overspant de waterweg Zwarte Water die naast de brug in de rivier uitmondt. IJzeren balustrades zijn op en langs de Lauwerechtbrug aangebracht, een soortgelijke afzetting als langs de grachten in de binnenstad. Direct naast de brug bevindt zich de Jan van Lingtuin met het kunstwerk Ochtend (1971) van de kunstenaar Pieter d'Hont. De brug is vernoemd naar Lauwerecht, onder meer in vroegere eeuwen een buitengerecht in de stadsvrijheid. Tussen het buitengerecht en de stad lag nog de ommuurde voorstad Bemuurde Weerd. Vanuit de stad via de Weerdpoort liep een weg langs de oostelijke oever van de rivier door de Bemuurde Weerd.

De Gasthuismolenbrug is een spoorbrug over de rivier de Vecht in de Nederlandse stad Utrecht. Voordien bevonden zich hier meerdere opvolgende bruggen over de Vecht ten behoeve van het spoor. In het kader van het plan-Van Marle, een groot project waarin tal van ingrepen plaatsvonden aan het spoor in en om de stad Utrecht, is de laaggelegen spoorbrug in 1941 buiten gebruik gesteld met de gereedkoming van het verhoogde spoortraject. De uiteindelijke voltooiing van dit spoorwerk inclusief de onderdoorgangen voor de kaden vond in 1952 plaats. Sinds de verbreding van het spoor omstreeks 1991 telt de brug vier sporen en een losse brug voor voetgangers.

Het Zwarte Water is een eeuwenoude watergang in de Nederlandse stad Utrecht die uitmondt in de rivier de Vecht. De watergang ligt in de buurt Lauwerecht. Ter hoogte van de Vecht overspant de rijksmonumentale Lauwerechtbrug het Zwarte Water als watergang. De straat aan de noordzijde heet Zwartewater en deze loopt door in de Vogelenbuurt. De gracht vormde in vroegere tijden de noordoostelijke begrenzing van de voorstad Bemuurde Weerd. De gracht is tevens de grens tussen de voormalige Utrechtse 'buitengemeenten' Domproosdij en Lauwerecht. Het Zwarte Water is oorspronkelijk een restgeul, vermoedelijk van de Vecht. Deze watergang, die de naam Zwarte Water kreeg vanwege het donkere veenwater, kwam ter hoogte van de Nieuwe Keizersgracht uit op de Oude Vecht. De Oude Vecht was oorspronkelijk de hoofdloop van de rivier de Vecht, die vanaf Vechten oostelijk om Utrecht liep. Tussen 1122, het jaar van de afdamming van de Rijn bij Wijk bij Duurstede, en 1300 is deze waterweg grotendeels verland. Een restgeul is hier echter opengehouden om als vaarweg te kunnen blijven dienen. De straat Nieuwe Keizersgracht kent een gedempt gedeelte van de Oude Vecht die hier vanaf de Stadsbuitengracht via de Minstroom en Biltsche Grift uitkwam. De Oosterstroom is een nog bestaande watergang, die aan zuidzijde richting de Weerdsingel loopt en aan de noordzijde op het Zwarte Water aansluit. Deze watergang vormde de oostelijke begrenzing van de Bemuurde Weerd. De aansluiting Zwarte Water - Oosterstroom was destijds aan de binnenzijde voorzien van het rondeel Simpoel aan de ommuring. Een aanzienlijk deel (van Merelstraat tot Kardinaal de Jongweg) werd in de jaren 1964 tot 1974 gedempt na acties waartoe de Utrechtse Muurkrant felle oproepen deed. In 1964 werd begonnen met het dempen van het deel tussen Draaiweg en Kardinaal de Jongweg, in 1974 werd het proces voltooid met het droogleggen van het stuk tussen Merelstraat en Draaiweg. Nog immer zijn de volgende bruggen in het straatsbeeld duidelijk zichtbaar de Merelbrug, de Draaiwegbrug, De Floris Heermalebrug en de Willem van Noortbrug. Behalve voor het vervoer van turf werd het Zwarte Water er tot 1940 ook voor andere vrachten gebruikt. Het vervoer van stenen en andere bouwmaterialen voor de bouw van Tuinwijk ging grotendeels over het Zwarte Water. Toen de huizen gereed waren werden ook de inboedels vaak via het Zwarte Water vervoerd, waarna ze met kleine lorries naar de huizen werden gebracht.

Vechtbrug is een voormalige stopplaats aan de Centraalspoorweg tussen Utrecht en Zwolle. De stopplaats Vechtbrug was geopend van 20 augustus 1863 tot een onbekende datum en lag tussen de huidige stations Utrecht Centraal en Utrecht Overvecht.

De Noorderstroom is een gracht in de Nederlandse stad Utrecht. Ze maakte vanuit de middeleeuwen deel uit van de ommuurde voorstad Bemuurde Weerd. Samen met de Westerstroom vormde de Noorderstroom de westelijke omgrachting van de voorstad. In de 20e eeuw werden de beide grachten overkluisd. Omstreeks 2020 is de Noorderstroom weer open gemaakt.

De Staatsliedenbuurt, voorheen Staatsliedenkwartier, is een buurt in de wijk Noordoost in Utrecht, de hoofdstad van de Nederlandse provincie Utrecht.

Tuinwijk is een buurt in de subwijk Votulast in de wijk 'Noordoost' in Utrecht, de hoofdstad van de Nederlandse provincie Utrecht. Tuinwijk ligt ten zuiden van Tuindorp. Administratief bestaat het uit twee buurten: Tuinwijk-West telde in 2008 2440 inwoners en Tuinwijk-Oost 2530. Tuinwijk is na 1900 ontstaan. De buurt heeft een sterk wisselend karakter. In de omgeving van de rooms-katholieke Josephkerk, die net in de aangrenzende Staatsliedenbuurt ligt, is een armer deel, terwijl verderop aan de Van der Mondestraat betere middenstandhuizen zijn gebouwd. Tuinwijk heeft een bijzonder gedeelte: 'De Tuinwijk'. Dit is een karakteristiek in Amsterdamse school opgetrokken gedeelte. Inmiddels kreeg dit de status van rijksmonument. Dit stuk verbindt het armere deel van de Van der Mondestraat met het 'rijkere' deel. De Tuinwijk is vanaf 1921 gebouwd met de stenen die overbleven na de bouw van De Inktpot, het derde hoofdgebouw van de Nederlandse Spoorwegen, afgekort HGB III. In 2008 en 2009 is 'De Tuinwijk' geheel gerenoveerd. Naast de Tuinwijk is er veel meer volgens de Amsterdamse School gebouwd. "Het Badhuis", voorheen het Vijfde Volksbadhuis, is nu hotel en restaurant Badhuis. Het transformatorhuisje in de Burmanstraat, hoek Melis Stokestraat en de De Gerardus Majella School aan de van der Mondestraat vormen enkele belangwekkende uitingen van de Amsterdamse school. Tuinwijk wordt behalve door de Van der Mondestraat nóg tweemaal doorsneden. Allereerst door het 'Zwarte Water', de voormalige vaart waarlangs in vroegere tijden turf werd aangevoerd. Bij de bouw van Tuinwijk kwam het Zwarte Water van pas bij het vervoer van de stenen waarmee de huizen werden opgetrokken. Later was het Zwarte Water een waar paradijs voor ratten; veel aanwonenden waren dan ook blij toen het in 1964 werd gedempt. Ten tweede is er de Willem van Noortstraat, die via het Willem van Noortplein overloopt in de Pieter Nieuwlandstraat. Hier reed ooit de bus tot het eindpunt de Pieter Nieuwlandstraat. Dit is de levensader van de buurt, hier bevond zich ook het postkantoor en een keur aan middenstand. Nu zijn er in de Willem van Noortstraat vooral veel afhaalgelegenheden voor eten en op het Willem van Noortplein is de centrale winkel van de buurt. Het voormalige postkantoor aldaar is omgebouwd tot een Albert Heijn. Tuinwijk is een relatief groene buurt. Het Willem van Noortplein heeft een groen hart. Ook is er het Majoor Bosshardt-plantsoen met de bibliotheek, het grote Griftpark en het kleine 't Lommer verscholen achter de Floris Heermalestraat. Een bekende inwoner van Tuinwijk was Tonny van der Linden, de midvoor van het kampioenselftal van DOS, de voorloper van FC Utrecht. Hij dreef een sigarenzaak aan het Willem van Abcoudeplein. Andere bewoners van Tuinwijk waren of zijn: Ella Vogelaar en Len Munnik

Synergo een korfbalvereniging uit de stad Utrecht. Synergo speelt gemengd korfbal op het sportpark Loevenhoutsedijk in Utrecht, waar ook het clubhuis staat. In de zaal worden de thuiswedstrijden gespeeld in sporthal De Loevenhout gelegen op datzelfde sportpark. Het tenue bestaat uit een zwarte broek of rok en een rood shirt met blauwe zijbanen.

KV Fiducia is een op 22 maart 1963 opgerichte korfbalvereniging uit Vleuten. De club speelt op "Sportpark Fletiomare-Oost" aan de rand van Vleuterweide, een deel van de wijk Vleuten-De Meern in Utrecht.