Hackescher Markt

De Hackesche Höfe is een gerestaureerd complex in Berlijn, in het stadsdeel Mitte. Na de restauratie na de val van de Berlijnse Muur, zijn er allerlei horecagelegenheden, winkels, ateliers, appartementen, et cetera gevestigd.

Hackescher Markt is een S-Bahnstation in Berlijn, gelegen aan de Stadtbahn. Het station dankt zijn naam aan de nabijgelegen Hackescher Markt. Dit plein is al sinds de 19e eeuw een belangrijk verkeersknooppunt.

De Heilige Geestkapel (Duits: Heilig-Geist-Kapelle) is een van de oudste gebouwen van Berlijn en werd gebouwd als kapel van een niet meer bestaand middeleeuws spitaal. De kapel bevindt zich aan de Spandauer Straße in het centrum van Berlijn.

Weinmeisterstraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de gelijknamige straat in het Berlijnse stadsdeel Mitte, niet ver van de Alexanderplatz en de Hackescher Markt. Het metrostation opende op 18 april 1930 en ligt aan lijn U8. Tussen 1961 en 1990 passeerden de treinen van deze West-Berlijnse lijn het station zonder te stoppen. Net als alle andere in Oost-Berlijn gelegen stations op het transittraject werd Weinmeisterstraße een spookstation. Station Weinmeisterstraße werd ontworpen door Alfred Grenander in de stijl van de nieuwe zakelijkheid. De kenkleur van het metrostation is lila.

De Friedrichsbrücke is een voetgangersbrug over de Spree in Berlijn tussen de stadsdelen Alt-Berlin en Cölln. Sinds 1703 hebben er verscheidene bruggen op deze plaats gestaan.

De Sophiekerk (Duits: Sophienkirche) is een barokke kerk in het stadsdeel Mitte in het centrum van Berlijn, net ten noorden van Hackesche Höfe. Aangrenzend aan de kerk is een begraafplaats die niet meer wordt gebruikt.

Het DDR-museum in Berlijn werd op 15 juli 2006 geopend. Het museum geeft een beeld van het dagelijks leven in de Duitse Democratische Republiek en bevindt zich in de nabijheid van de Berliner Dom aan de oever van de Spree. Het DDR-museum is door de antropoloog Peter Kenzelman gestart. In het eerste jaar trok het museum 180.000 bezoekers. Het museum heeft 17 thema's: grens, Berlijn, verkeer, Stasi, inkoop, producten, bouwen, wonen, vrouw en familie, media, onderwijs, jeugd, werk, mode, cultuur, vrije tijd en vakantie. In tegenstelling tot veel andere musea kan men een groot deel van de collectie aanraken en gebruiken. Zo kan men in een Trabant gaan zitten, in de woonkamer plaatsnemen, kledingstukken uit de kast halen en aantrekken en in de schoolschriften in een boekentas bekijken. Slechts enkele voorwerpen zijn in vitrines opgesteld. Het museum ligt onder het Radisson Collection Hotel in Berlijn, waar de AquaDom, die in de lobby stond, op 16 december 2022 uiteenspatte. De watermassa, die tot verdieping -3 stroomde, richtte grote schade aan de technische installaties en een deel van de expositie van het DDR-museum aan. Hierdoor bleef het museum vierenhalve maand dicht.

De Karl-Liebknecht-Straße is een van de bekendste en belangrijkste lanen in het Ortsteil Berlin-Mitte van de Duitse hoofdstad Berlijn. Deze laan was onderdeel van de praalweg van Pruisische koningen en Duitse keizers en de flaneerlaan van de bourgeoisie. Later is het de laan van de commerciële industriële revolutie en tevens de laan van het triomferende socialisme van de toenmalige DDR geworden. Tot 1947 werd de laan de Kaiser-Wilhelm-Straße genoemd. De Karl-Liebknecht-Straße is het oostelijk segment van de laan waarvan het westelijk segment Unter den Linden is, en die de Brandenburger Tor in het westen verbindt met de Alexanderplatz. De beide straten zijn op dit segment onderdeel van zowel de Bundesstraße B 2 als de B 5. Beide lanen zijn van mekaar gescheiden door de Schloßplatz op het Spreeinsel. De Schloßbrücke over het Spreekanaal is de oostelijke afsluiting van Unter den Linden. De Karl-Liebknecht-Straße loopt vanaf de Liebknechtbrücke (over de oostelijke rivierarm van de Spree) in noordoostelijke richting verder over de Alexanderplatz heen tot de locatie van de voormalige stadspoort Prenzlauer Tor op het kruispunt met de as van Torstraße en Mollstraße. Na dit kruispunt verandert de naam van de laan in de Prenzlauer Allee. Enkele bouwwerken aan de Karl-Liebknecht-Straße zijn: DDR Museum (op de site van het voormalige Palasthotel) Marienkirche Fernsehturm Bahnhof Berlin Alexanderplatz

De Berliner Dom is een evangelische kerk en een van de belangrijkste kerken in Berlijn. De Berliner Dom is gelegen op het Museumsinsel, aan de Karl-Liebknecht-Straße. De oorspronkelijke Dom, opgericht in de periode 1747-1750, bevatte de crypte van de Hohenzollern, een van de grootste familiegraven van Europa. Het huidige neobarokke gebouw van Julius Raschdorff werd tussen 1894 en 1905 gebouwd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de Berliner Dom zwaar beschadigd. De reconstructie begon in 1975 en in 1992 werd de nieuwe kerk geopend. Tijdens deze wederopbouw werd gekozen voor een simpelere opbouw en een lagere kerk. De Hohenzollernherdenkingskapel aan de noordzijde werd afgebroken. In de kerk zijn sarcofagen te zien van Pruisische koningen. Mozaïeken verfraaien het interieur. In de koepel is de bergrede van Christus met de 8 zaligsprekingen afgebeeld. Wereldberoemd is het Sauerorgel in de kerk, ook wel het hoofdorgel van de Berliner Dom. Dit zeer grote orgel heeft 4 klavieren en 113 registers, waaronder een drietal 32' pedaalregisters. De Berliner Dom is 117 bij 73 meter groot, en is een creatie van architect Julius Carl Raschdorff.

De Liebknechtbrücke (vaak ook Karl-Liebknecht-Brücke) is een brug over de Spree in de Duitse hoofdstad Berlijn. De brug verbindt het deel van de Karl-Liebknecht-Straße dat langs de Lustgarten loopt met de rest van de straat in de richting van de Alexanderplatz. Sinds de 17e eeuw bevindt er zich op deze plaats een brug. De huidige brug is in 1949/50 gebouwd op de resten van de vorige.

De Marienkirche is een Berlijns kerkgebouw, gelegen aan de Karl-Liebknecht-Straße (voorheen Kaiser-Wilhelm-Straße) in het stadsdeel Berlin-Mitte, nabij de Alexanderplatz. De precieze ouderdom is niet bekend, maar het gebouw wordt voor het eerst vermeld in Duitse oorkonden uit 1292. Er wordt aangenomen dat het dateert van vroeg in de 13e eeuw. Oorspronkelijk was het een rooms-katholieke kerk, maar na de Reformatie werd het een lutherse kerk. Samen met de Dom van Berlijn is de Marienkirche de kerk van de bisschop van de Evangelische Kerk van Berlijn-Brandenburg-Silezich-Boven-Lausitz. Samen met de Nikolaikirche is de Marienkirche de oudste kerk van Berlijn. De oudste delen van de kerk zijn van graniet, maar het grootste deel is gebouw in baksteen, waardoor het zijn kenmerkende rode kleur kreeg. Dit werd overgenomen in het nabijgelegen stadhuis van Berlijn, het Rotes Rathaus. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het gebouw zwaar beschadigd door bommen van de geallieerden. Na de oorlog lag de kerk in Oost-Berlijn. Voor de oorlog lag de Marienkirche in een dichtbevolkte buurt van het district Mitte en werd ze gebruikt als parochiekerk. Na de oorlog werden de ruïnes in de omgeving opgeruimd en stond de kerk in de open ruimte rond de Alexanderplatz, overschaduwd door de Fernsehturm. De Marienkirche herbergt de graftombe van veldmaarschalk Otto Christoph van Sparr. Carl Hildebrand Freiherr von Canstein, de stichter van het oudste Bijbelgenootschap ter wereld, het " Cansteinsche Bibelanstalt", werd in 1719 begraven in de kerk. Buiten de kerk staat een opvallend standbeeld van Maarten Luther.

De Neptunusfontein (Duits: Neptunbrunnen) is een fontein in Berlijn ontworpen door Reinhold Begas. De fontein staat tussen de Marienkriche en het Rotes Rathaus vlak bij de Fernsehturm. Oorspronkelijk stond de fontein op de Schloßplatz naast het Berliner Stadtschloß. Het is een van de oudste fonteinen van Berlijn en geldt als de mooiste van de stad. De centrale figuur is de Romeinse watergod Neptunus. Hij wordt omringd door vier allegorische vrouwenfiguren, die op de rand van het vierpasvormige waterbekken zitten. Zij staan voor de vier grote rivieren van het voormalige Pruisen: de Rijn, de Elbe, de Oder en de Weichsel.