Neue Nationalgalerie

De Staatsbibliothek zu Berlin is de grootste wetenschappelijke bibliotheek van Duitsland. Deze bibliotheek in Berlijn is het eigendom van de Stiftung Preussischer Kulturbesitz, een publiekrechtelijke stichting die ressorteert onder de minister van cultuur. Deze bibliotheek begon haar bestaan in 1661 als hofbibliotheek van de keurvorsten van Brandenburg. In 1701 gaf koning Frederik I van Pruisen haar de naam Königliche Bibliothek zu Berlin. In 1918 kreeg de bibliotheek de naam Preussische Staatsbibliothek. Na 1945 werd de bibliotheek net als Berlijn in tweeën gedeeld. In West-Berlijn kwam de Deutsche Staatsbibliothek, in Oost-Berlijn de Staatsbibliothek Preussischer Kulturbesitz. Sinds 1992 luidt de naam voluit Staatsbibliothek zu Berlin - Preussischer Kulturbesitz. De bibliotheek heeft twee hoofdlocaties, aan Unter den Linden en aan de Potsdamer Strasse, daar als deel van het Kulturforum Berlin. De verzamelingen van de Staatsbibliothek omvatten circa 10 miljoen boeken, waaronder ongeveer vijfduizend incunabelen en veertigduizend handschriften. Er is een uitgebreide muziekverzameling, met onder andere vele muziekhandschriften van Johann Sebastian Bach, Ludwig van Beethoven en Felix Mendelssohn, en het Altbachisches Archiv van de Berlijnse Sing-Akademie. De Gesamtkatalog der Wiegendrucke, een project voor de catalogisering van alle incunabelen, is vanaf het begin in deze Berlijnse bibliotheek ondergebracht. De Staatsbibliotheek houdt verder bijvoorbeeld Kalliope bij, een online database met meer dan een miljoen autografen van tienduizenden Duitse schrijvers.

De Gemäldegalerie is een Berlijns museum met een grote collectie Europese schilderkunst van de 13e tot 18e eeuw. Het museum bezit onder meer werken van Jan van Eyck, Brueghel, Albrecht Dürer, Giotto, Raphael, Titiaan, Caravaggio, Peter Paul Rubens, Albrecht Altdorfer, Quiringh van Brekelenkam, Johannes Vermeer, Gabriel Metsu en Rembrandt van Rijn. Het museum beschikt over circa 72 ruimtes met schilderijen, zo'n twee kilometer expositie-ruimte. Het heeft computer-informatie in diverse talen en een audiotour in Duits en Engels.

Kulturforum Berlin is het culturele centrum van Berlijn, gelegen aan de Potsdamer Straße in de wijk Berlin-Tiergarten. Hier bevinden zich onder meer enkele musea, de Philharmonie en de Staatsbibliotheek.

Bendlerblock (of Gedenkstätte Deutscher Widerstand) is een gebouwencomplex in Berlijn. Het moest dienstdoen als extra kantoorruimte voor de Duitse marine. In de Tweede Wereldoorlog fungeerde het Bendlerblock als hoofdkwartier van de Wehrmacht. Hier beraamde een groep officieren een moordaanslag op Hitler, die op 20 juli 1944 moest plaatsvinden. De aanslag, geleid door Claus Schenk von Stauffenberg, mislukte en de samenzweerders werden gearresteerd en geëxecuteerd. Stauffenberg, Friedrich Olbricht, Werner von Haeften en Ritter Mertz von Quirnheim werden ter dood gebracht op de binnenplaats van het Bendlerblock. Een monument van Richard Scheibe uit 1953 herinnert aan de gebeurtenis. Op de bovenste verdieping is een tentoonstelling ingericht over de geschiedenis van de Duitse antinazibeweging.

Het Filmmuseum van Berlijn is een van de zes filmmusea van Duitsland. Het museum werd in september 2000 op de Potsdamer Platz geopend. In het museum wordt de gehele geschiedenis van de Duitse film getoond (van de 18e eeuw tot nu), en de Duitse actrice Marlene Dietrich neemt een bijzondere plaats in in het museum. Bovendien heeft het museum een bibliotheek met een omvangrijke boeken- en tijdschriftenverzameling.

The Playce (voorheen: Potsdamer Platz Arkaden) is een winkelcentrum bij de Potsdamer Platz in de wijk Tiergarten van de Berlijnse stadsdeel Mitte.

Het Sony Center is een multifunctioneel gebouw in het centrum van Berlijn. Het complex aan de Potsdamer Platz huisvest kantoren, winkels en horeca. Berlijn is een stad met een duidelijke historische achtergrond, maar ook met een moderne toekomstvisie. Het Sony Center wordt door velen gezien als een van de topstukken van die moderne visie. Het gebouw heeft niet alleen een moderne uitstraling, ook de constructie is een gewaagd stuk techniek. Met name het dak van dit bouwwerk trekt veel aandacht, vanwege de fascinerende constructie. Het complex is opgebouwd uit zeven verschillende gebouwen: het Europese hoofdkantoor van Sony Corporation, het Forum, het hoofdkantoor van de Duitse spoorwegen, Filmhaus, Esplanade Residence, een bedrijfstoren aan Bellevuestraße en een bedrijfstoren aan de Philharmonie. De bouw van het complex begon eind 1995/begin 1996. Het werd geconstrueerd door Hochtief. In 2000 werd het complex opgeleverd. Het heeft een totale kaveloppervlakte van 26.500 m², de vloeroppervlakte ligt rond de 132.500 m². Het ontwerp van het Sony Center is afkomstig van het architectenbureau Murphy/Jahn uit Chicago. De grote man achter dit bureau is Helmut Jahn.

Mendelssohn-Bartholdy-Park is een station van de metro van Berlijn, gelegen naast het gelijknamige park op de grens van de Berlijnse wijken Kreuzberg en Tiergarten, aan de oever van het Landwehrkanaal en iets ten zuiden van de Potsdamer Platz. Het bovengrondse station werd op 2 oktober 1998 toegevoegd aan de reeds bestaande metrolijn U2. Het station werd gebouwd om het sterk in ontwikkeling zijnde gebied rond de Potsdamer Platz beter te ontsluiten. Gedurende de bouwwerkzaamheden bleef het metroverkeer over de U2 gehandhaafd. Oorspronkelijk zou DaimlerChrysler, dat nabij het station een kantoren- en winkelcomplex bezit, delen in de kosten van de bouw, maar uiteindelijk moest het stadsvervoerbedrijf BVG het station volledig zelf financieren. Station Mendelssohn-Bartholdy-Park telt twee zijperrons en wordt overspannen door een constructie van glas en staal. De toegangshal bevindt zich aan de zuidzijde van het metrostation. Tussen 1984 en 1991 bevond zich op de locatie van station Mendelssohn-Bartholdy-Park het M-Bahnstation Bernburger Straße.

Kurfürstenstraße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de gelijknamige straat die de grens vormt tussen de Berlijnse wijken Schöneberg en Tiergarten. Het metrostation werd geopend op 24 oktober 1926 aan het zogenaamde "ontlastingstracé", een tunneltraject parallel aan het oudere luchtspoor tussen Gleisdreieck en Nollendorfplatz. Station Kurfürstenstraße is tegenwoordig onderdeel van lijn U1 en lijn U3 . Het station heeft een eilandperron en ligt direct onder de straat. Aan beide uiteinden van het perron bevinden zich uitgangen die leiden naar de middenberm van de Kurfürstenstraße. Oorspronkelijk waren de wanden van het door Alfred Grenander ontworpen metrostation bekleed met gele tegels, maar bij een renovatie aan het einde van de jaren 1980 werd de aankleding vervangen door een patroon in pastelkleuren. Ten oosten van het station, net voorbij de kruising van de Potsdamer Straße, maakt de tunnel een S-bocht om onder een binnenplaats terecht te komen. Hier stijgt de lijn en gaat de tunnel over in een omsloten brug, die in een huizenblok aan de Dennewitzstraße de open lucht bereikt.

Het Potsdamer Bahnhof (Potsdamstation) was het eerste spoorwegstation van Berlijn. Het opende in 1838 als beginpunt van de Berlin-Potsdamer Eisenbahn ofwel Stammbahn, de oudste spoorlijn van Pruisen, die de hoofdstad verbond met Potsdam. Het kopstation bevond zich net buiten de Berlijnse stadsmuur aan de Potsdamer Tor, ten zuiden van waar nu de Potsdamer Platz ligt. Na de Tweede Wereldoorlog werd het Potsdamer Bahnhof gesloten en bleven alleen een S-Bahn- en een metrostation over. In mei 2006 keerde de trein met de opening van het ondergrondse station Berlin Potsdamer Platz echter terug.

De BahnTower is een kantoortoren in Berlijn. Het is de zetel van de Deutsche Bahn en staat aan de Potsdamer Platz. De toren is van de hand van de Amerikaanse architect Helmut Jahn en werd in 1998-99 gebouwd. Het gebouw is opgetrokken uit glas en staal, is 103 meter hoog en telt 26 verdiepingen. Het is het meest oostelijke gebouw in het zogenaamde Sony Center. Deutsche Bahn was aanvankelijk van plan in 2010, wanneer het huurcontract voor de toren afliep, te verhuizen naar een nieuw hoofdkantoor nabij Berlin Hauptbahnhof. In 2010 werd het huurcontract echter met 15 jaar verlengd.

De Lenné-Dreieck is een driehoekig stuk grond, begrensd door Lennéstraße, Bellevuestraße en Ebertstraße, vlak bij de Potsdamer Platz in het Berlijnse district Mitte, stadsdeel Tiergarten. Hij is genoemd naar Peter Joseph Lenné, de vormgever van het park Tiergarten. De Lenné-Dreieck was ten tijde van de Duitse deling een Oost-Berlijnse uitstulping in West-Berlijns gebied met een oppervlakte van ongeveer 4 ha. Doordat de Berlijnse Muur met de veiligheidszone (Sperrgebiet) ongeveer 100 meter breed zou worden, was het niet haalbaar de Muur langs de grens van de Lenné-Dreieck te bouwen: de hele Dreieck zou Sperrgebiet geworden zijn. Daarom kwam de Muur ten oosten van de Dreieck, waardoor de Dreieck min of meer aan het westen werd prijsgegeven. De Dreieck was niet rechtstreeks vanuit de DDR toegankelijk, maar kon wel vanuit het westen betreden worden. Geheel zonder risico was dit niet, omdat Oost-Duitse grenswachten formeel wel bevoegd waren op te treden. In 1988 kwamen West- en Oost-Berlijn een gebiedsruil overeen, waardoor deze vreemde situatie beëindigd werd. Kort daarna viel de Muur. De laatste jaren verrees er op een groot deel van het stuk grond nieuwbouw, zoals het Beisheim Center, waarin onder andere The Ritz-Carlton Berlin en het Berlin Marriott Hotel een plaats hebben gekregen.