Utrecht (provincie)

Het F.A.F.C. Wentgebouw was een universiteitsgebouw in de Nederlandse stad Utrecht. Het kubusvormige bouwwerk met een hoogte van 50 meter verrees rond 1972 in de subwijk De Uithof voor de faculteit Tandheelkunde van de Utrechtse universiteit. Het gebouw, een van de eerste universiteitsgebouwen op deze nieuwbouwlocatie, werd vernoemd naar de botanicus Friedrich Went. Het ontwerp van G.J. van der Grinten en Teun Koolhaas kreeg vanwege de markante gevels de bijnamen De Ponskaart, Kubus Cariës en De Holle Kies. Het gebouw telde zo'n acht verdiepingen waarbij er nog tussenverdiepingen waren aangebracht voor technische voorzieningen zoals leidingen. Grenzend aan het hoofdgebouw bevond zich bijbehorende laagbouw. Het nieuwe onderkomen werd tevens gebruikt voor de permanente tentoonstelling van tandheelkundig erfgoed dat sinds de start van de faculteit in 1877 door onder meer Theodore Dentz bijeen was gebracht. Kort na de oplevering in 1974 voorzag Joop Beljon het buitenterrein van onder meer een abstracte vijverpartij met fontein. Na het opheffen van de faculteit Tandheelkunde in 1988 is het gebouw omstreeks 1990 grootschalig verbouwd om plaats te bieden aan de studies Farmacie, Scheikunde en Biologie. Het werd daartoe naar ontwerp van Mart van Schijndel in laagbouw uitgebreid met het FSB Onderwijscentrum. Tussen 2013 en 2015 is het gehele complex gesloopt. Op de locatie zal nieuwe huisvesting komen voor het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu en het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen.

Het Bijvoet Centrum voor Biomoleculair Onderzoek is een onderzoeksinstituut van de Universiteit Utrecht. Het centrum doet onderzoek naar de relatie tussen de structuur en de functie van biomoleculen, waaronder eiwitten en lipiden, die een belangrijke rol spelen in biologische processen zoals regulatie, interactie en herkenning. Het Bijvoet Centrum beschikt over geavanceerde faciliteiten voor de analyse van eiwitten en andere biomoleculen met behulp van NMR, eiwitkristallografie, elektronenmicroscopie en massaspectrometrie. Het is vernoemd naar de Nederlandse scheikundige Johannes Martin Bijvoet, die ook aan de Universiteit Utrecht gewerkt heeft.

Het Minnaertgebouw is een campusgebouw van de Universiteit Utrecht in de Nederlandse stad Utrecht. Het gebouw is gelegen in de wijk de Uithof. Het gebouw is genoemd naar de Belgische astronoom Marcel Minnaert, een pionier van het spectroscopisch onderzoek van de Zon. De oplevering was in 1997 en het herbergt de faculteiten Bèta- en Geowetenschappen.

Het Willem C. van Unnikgebouw (voorheen Transitorium II; ingekort: Trans II) is een flatgebouw in het Utrecht Science Park (tot 2018 'De Uithof'), een onderdeel van het Utrecht Science Park, het wetenschapspark van Utrecht. Met 75,7 meter is het de hoogste toren van de Universiteit Utrecht, en het op elf na hoogste gebouw van de stad. Het pand, gebouwd tussen 1967 en 1969, is vernoemd naar de Utrechtse hoogleraar in de theologie Willem Cornelis van Unnik. Het gebouw is per 1 maart 2019 gesloten in afwachting van renovatieplannen. Begin 2011 herbergde de flat het laserkunstproject Sol Lumen.

Het Fort Hoofddijk is in 1877 – 1879 ten oosten van Utrecht gebouwd als onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Als gevolg van de vooruitgang in geschut en explosieven was de fortenkring die in de jaren '20 van de 19e eeuw rond Utrecht was gebouwd verouderd geraakt, en werd er in de jaren zeventig van de 19e eeuw een nieuwe vooruitgeschoven kring van forten rond de stad aangelegd. Het Fort Hoofddijk is gebouwd ter verdediging van het acces de Hoofddijk, de hooggelegen Hoofddijk zou bij een inundatie boven water blijven uitsteken. Verder gaf het fort flankerende vuurondersteuning van de aangrenzende forten bij Rijnauwen en Voordorp. Fort Hoofddijk werd in de derde bouwfase van de Nieuwe Hollandse Waterlinie gebouwd. Het maakte deel uit van de zogenoemde tweede, vooruitgeschoven, fortenkring rondom Utrecht die toen op zo’n 3500 à 4000 meter van de toenmalige stadsrand lag. Het is een relatief klein fort met een oppervlakte van circa 1,5 hectare. Het terrein is maximaal 200 meter lang en niet groter dan 100 meter breed. Het is geheel omgeven door een natte gracht. Het werk omvat onder meer een bomvrije kazerne en drie remises. De bomvrije kazerne A is gemaakt van bakstenen en telt twee verdiepingen. In de gevel is een stichtingssteen met het jaartal 1879. De kazerne is voorzien van een dikke aarddekking, zodat het metselwerk niet werd blootgesteld aan directe treffers. Alleen de keelzijde is onbedekt. Het interieur omvat zware gemetselde gewelven. De kazerne is via een poterne verbonden met de aan de frontzijde ervan gelegen bomvrije remise/munitiedepot B. Deze remise is in dezelfde tijd gebouwd, maar heeft een verdieping. Net als de kazerne is ook dit gebouw aan drie zijden en bovenop van een dikke aarddekking voorzien, zodat het metselwerk niet direct door vijandelijke granaten werd getroffen. De oorspronkelijke fortwachterswoning ten zuiden van de toegang van het fort is gesloopt. Sinds 1963 is het fort in bezit van de Universiteit Utrecht, die een botanische tuin aanlegde. Tegenwoordig maakt het complex Fort Hoofddijk deel uit van de Botanische Tuin Fort Hoofddijk in De Uithof. In het pand zelf wordt geofysisch en paleomagnetisch onderzoek voor de faculteit Aardwetenschappen verricht.

De Botanische tuin Fort Hoofddijk in Utrecht is een botanische tuin van de Botanische Tuinen van de faculteit bètawetenschappen van de Universiteit Utrecht. De tuin is gevestigd op en rondom Fort Hoofddijk en herbergt de levende plantencollectie van de universiteit. De tuin ligt aan de rand van het universiteitscomplex Utrecht Science Park (voorheen 'De Uithof') en beslaat een oppervlakte van 8 hectare. Halverwege 2007 telde de collectie ruim zesduizend plantensoorten.

Het Educatorium is een onderwijsgebouw van de Universiteit Utrecht, hoofdzakelijk ontworpen door Rem Koolhaas van het architectenbureau OMA.

Het Utrecht Science Park (USP), tot 2018 De Uithof, is een wetenschapspark in de Nederlandse stad Utrecht (de hoofdstad van de provincie Utrecht). USP is gelegen in de wijk Oost, het uiterste oosten van de stad Utrecht, net ten zuiden van De Bilt, ten noorden van Bunnik en ten westen van Zeist. Het is een van de universiteitscentra van Utrecht. Naast de Universiteit Utrecht zijn diverse kennisinstellingen, onderzoeksinstituten, gezondheidszorg en bedrijven gevestigd in het gebied zoals o.a. Hogeschool Utrecht, UMC Utrecht, Wilhelmina Kinderziekenhuis, Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie, Hubrecht Instituut, Westerdijk Instituut, Nutricia Danone Research, TNO en Genmab.

Casa Confetti is een gebouw op het Utrechtse universiteitsterrein Utrecht Science Park. In de woontoren bevinden zich 257 zelfstandige en 120 onzelfstandige studentenwoningen. Opdrachtgever van de bouw van deze torens was SSH Utrecht in samenwerking met zeventien andere woningcorporaties, het ontwerp is afkomstig van Architectenbureau Marlies Rohmer. De aanvang van de bouw was in 2006. De bouw heeft twee jaar in beslag genomen. De oplevering vond plaats in 2008. Bij de opening van de inschrijving waren er meer dan 2500 aanmeldingen.

Het Marinus Ruppertgebouw (vroeger Transitorium I of Trans I) is een gebouw van de Universiteit Utrecht, gelegen op het Utrecht Science Park (voorheen: De Uithof). Het is het oudste gebouw van de universiteit op die plek.

Zwembad De Krommerijn is een deels overkapbaar buitenzwembad in de Nederlandse stad Utrecht, vernoemd naar de nabijgelegen rivier, de Kromme Rijn. Het zwembad wordt beheerd door Stichting Zwembad Krommerijn.

Knooppunt Rijnsweerd is een Nederlands knooppunt van twee autosnelwegen: de A27 en de A28, gelegen aan de oostkant van Utrecht. Het knooppunt is volledig opengesteld in 1986, en is een voorbeeld van een klaverturbine. Het knooppunt is genoemd naar het aangrenzende woon- en werkgebied Rijnsweerd. De verbindingsweg tussen de A28 naar de A27 in zuidelijke richting bestaat uit een flauwe bocht, genaamd Varkensbocht, omdat er ooit een vrachtwagen met varkens verongelukte.