F.A.F.C. Wentgebouw

Utrecht () is met een landoppervlakte van 1.485 km² de op een na kleinste provincie van Nederland. In 2019 telde de provincie 1.342.158 inwoners. De dichtbevolkte en centraal gelegen provincie wordt deels tot de Randstad gerekend. De hoofdstad en grootste stad is Utrecht (inw. 374.411). Deze stad was het centrum van het bisdom of Sticht Utrecht dat de voorloper was van de huidige provincie. De op een na grootste stad van de provincie is Amersfoort (inw. 161.825), gevolgd door Veenendaal (inw. 69.437), Zeist (inw. 66.623) en Nieuwegein (inw. 65.974).

Zwembad De Krommerijn is een deels overkapbaar buitenzwembad in de Nederlandse stad Utrecht, vernoemd naar de nabijgelegen rivier, de Kromme Rijn. Het zwembad wordt beheerd door Stichting Zwembad Krommerijn.

Rijnsweerd is een voormalig versterkt huis in Utrecht. Het bevond zich op de plaats waar de Minstroom zich afsplitst van de Kromme Rijn. In de 14e eeuw werd het huis door de bisschop van Utrecht beleend aan Frederik van Drakenburg, schout van Utrecht en tevens eigenaar van huis Drakenburg in Utrecht. In het begin van de 18e eeuw werd het huis afgebroken en vervangen door een boerderij. In 1908 werd ook deze afgebroken en is het huidige huis gebouwd.

Woonhuis de Waal is een gebouw in de Nederlandse stad Utrecht. Naast het bouwen/ontwerpen van een woonwijk in Rijnsweerd kreeg architect Ton Alberts rond 1978 van de projectontwikkelaar De Waal de opdracht om zijn eigen woonhuis te ontwerpen. Duidelijk is dat hierbij nog meer ruimte voor organische architectuur was, en is dit huis op een organische wijze tot stand gekomen tussen opdrachtgever, ontwerpers en uitvoerders. Het huis werd voorzien van een casco van gewapend beton. De buitengevels werden in baksteen uitgevoerd en dit werd ook in het interieur doorgevoerd. In 2001 liet de dochter van De Waal titanium platen aanbrengen op de buitenzijde van de woning. Dit gebeurde om lekkageproblemen op te lossen. Hierdoor is de uitstraling van het pand aanzienlijk veranderd. Net als andere bekende panden in Utrecht kreeg ook dit woonhuis een bijnaam, te weten de Apenrots. Een andere bijnaam, het Zandkasteel, wordt door de later aangebrachte titanium platen steeds minder gebruikt.

De Brug met de twaalf gaten is een rijksmonumentale voormalige brug in de Nederlandse stad Utrecht. De brug maakte ooit deel uit van het inmiddels vrijwel verdwenen Fort Vossegat. Dit fort was rond 1818 even ten zuidoosten van die stad verrezen in de Nieuwe Hollandse Waterlinie. De brug is in 1862 aangelegd in baksteen en fungeerde tevens als inundatiesluis. Het bouwwerk heeft twaalf rondbogen over een afstand van ongeveer 25 meter. Het deel van de weg naar het Fort bij Rijnauwen waar de brug gelegen is werd in 1963 afgesloten. De Brug met de twaalf gaten kwam toen op het terrein van de Kromhoutkazerne te liggen en lag een aantal jaren droog. Vandaag de dag is de Brug met de twaalf gaten vrijwel compleet ingekapseld door het, in het begin van de 21e eeuw gebouwde, hoofdkwartier der Koninklijke Landmacht op de nieuwe Kromhoutkazerne.

Rijnsweerd is een deel van de wijk Oost in de Nederlandse stad Utrecht, bestaande uit de buurten Rijnsweerd-Noord en Rijnsweerd-Zuid. Rijnsweerd wordt aan de ene kant begrensd door de Schildersbuurt en het Wilhelminapark, en aan de andere kant door het universiteitscentrum De Uithof. De buurt/subwijk is vernoemd naar het voormalige huis Rijnsweerd, dat zich echter in de westelijker gelegen buurt/subwijk Galgenwaard bevond.

De Daltonschool Rijnsweerd (gemakshalve ook veelal Rijnsweerdschool genoemd) is een basisschool voor daltononderwijs die gevestigd is in de Utrechtse wijk Rijnsweerd.

Galgenwaard en Kromhoutkazerne is een buurt in de wijk Oost van Utrecht, de hoofdstad van de Nederlandse provincie Utrecht. Het Stadion Galgenwaard is hier gelegen. Al in de middeleeuwen bestond de Galgenwaard. Destijds lag het in de stadsvrijheid en maakte deel uit van het buitengerecht Abstede. De Sint-Servaasabdij had in het verleden de gehele Galgenwaard in haar bezit.

Oost is een wijk van de gemeente Utrecht, de hoofdstad van de Nederlandse provincie Utrecht. De wijk heeft 32.529 inwoners (2019, bron: gemeente Utrecht) en is hiermee qua inwoners de zesde wijk. Wijkwethouder is Anke Klein (D66). In de wijk wonen relatief veel studenten, zowel op campus De Uithof en studentencomplex Ina Boudier Bakkerlaan als in de rest van de wijk. Verklaring hiervoor is de ligging van de wijk tussen de binnenstad en De Uithof. Er bevinden zich in Utrecht-Oost onder andere Stadion Galgenwaard (FC Utrecht), het Spoorwegmuseum, het Diakonessenhuis, het Wilhelminapark, het Provinciehuis, de campus van het University College Utrecht, het Pieter Baan Centrum en diverse sportparken. Daarnaast zijn nog te vinden op Utrecht Science Park: grote delen van de Universiteit Utrecht, de Hogeschool Utrecht en het Universitair Medisch Centrum. Bij de gemeenteraadsverkiezingen 2014 was de opkomst in Oost (66,2%) aanmerkelijk hoger dan het stedelijk getal (54,2%). D66, GroenLinks en nieuwkomer Student & Starter scoorden in Oost beter dan in de andere Utrechtse wijken, SP en PvdA scoorden juist slechter.

Het woonhuis van Van Ravesteyn is een door Sybold van Ravesteyn rond 1933 ontworpen rijksmonumentale woning in de Nederlandse stad Utrecht. Van Ravesteyn ontwierp het huis voor zichzelf en zijn gezin en woonde er tot 1981.

Nieuw-Amelisweerd, vroeger Groenewoude (of Groenwolde), is een kasteel en ridderhofstad bij Bunnik in de Nederlandse provincie Utrecht. Het is gelegen in het huidige landgoed Amelisweerd. In 1224 kreeg ridder Amelius uten Werde een waard in leen van het kapittel van Oudmunster en bouwde er een ridderhofstad. De naam Amelisweerd is een verbastering van Amelius' waard of Amelis-waard. Bij het overlijden van Amelius werd het landgoed door zijn zonen in drie delen opgesplitst. Twee delen vormen het huidige Oud-Amelisweerd, het derde deel het huidige Nieuw-Amelisweerd. In het jaar 1350 volgt een eerste vermelding als ridderhofstad Groenewoude. Omstreeks 1389 wordt een Ernst van Groenewoude genoemd die dit gedeelte van de heerlijkheid met het daarop staande versterkte huis had geërfd. Door vererving kwam het huis in het bezit van de familie van Leeuwenberg, onder wier bezit het goed in 1538 door de Staten van Utrecht als ridderhofstad werd bevestigd. Tijdens het Rampjaar 1672 wordt het huis zwaar beschadigd. Na meermalen van eigenaar te zijn veranderd komt het goed in 1682 in het bezit van Hendrik van Utenhove, die het middeleeuwse huis liet afbreken en het huidige landhuis bouwde. In 1808 verkocht Maximiliaan Louis van Utenhove het goed aan Lodewijk Napoleon, tevens eigenaar van Oud-Amelisweerd. Lodewijk Napoleon wilde van Oud-Amelisweerd zijn residentie maken en op Nieuw-Amelisweerd zijn officieren huisvesten. Van dit alles kwam niet veel terecht en in 1810 verkocht hij het huis aan Jan Pieter van Wickevoort Crommelin, staatsraad en kanselier van het koninkrijk Holland. In 1811 verkocht deze het aan Paulus Wilhelmus Bosch van Drakesteyn, burgemeester van Utrecht. Diens erfgenamen verkochten het in 1964 aan de gemeente Utrecht. Een groep krakers kraakte het landhuis Nieuw-Amelisweerd in 1971. In 1984 werd het huis op initiatief van de oorspronkelijke krakers gerestaureerd door architect dr. ir. E.J. Hoogenberk. Het huis wordt tegenwoordig nog bewoond en telt 17 appartementen.

Fort Vossegat is een voormalig fort in de Nederlandse provincie Utrecht tussen de Lunetten op de Houtense Vlakte en Fort de Bilt. Voor de bouw van fort Vossegat (1817-1819) werd gebruikgemaakt van een in 1787 door patriotten op de noordelijke oever van de Kromme Rijn opgeworpen batterij ter hoogte van de splitsing van de Kromme Rijn (oostkant) en de Minstroom (noordkant).