Nieuwe Herengracht

Armonia (Harmoniafontein) is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Centrum. Deze relatief kleine fontein met drinkwater werd ontworpen door Inti Hernandez (1976), van oorsprong Cubaans, maar sinds 2005 wonend en werkend vanuit Amsterdam. Het bronzen fonteintje staat opgesteld op het terrein Nieuwe Herengracht 16 (Corvershof) in bezit van de diaconie van de Protestantse Gemeente. De waterspuwer op een plateau staat in een patroon van enerzijds concentrische cirkels. Deze cirkels worden teruggevonden in de cirkels van stenen op de grond De straatstenen en –keien zijn daarbij afkomstig uit het naastgelegen gebouw en afkomstig uit het voormalige waterreservoir. Tegen de concentrische cirkels in zijn er bogen van baksteen te zien, die als golven tegen de cirkels aanbotsen; het weergeven van contact. De letters van Armora zijn terug te vinden in de afvoerputjes van de waterschaal, maar ook in het keienpatroon. De kunstenaar zag in dit project de gelegenheid mensen uit diverse richtingen, zowel letterlijk als figuurlijk, elkaar te ontmoeten en het gesprek aan te gaan om tot harmonie te komen. De ringen werden door Hernandez aangeduid als waterrimpelingen en/of energiebanen. Hernandez is gespecialiseerd in ontmoetingsplaatsen, dong al mee naar herinrichting onder CU2030 van het Vredenburgplein in Utrecht, maar dat werd gegund aan Jennifer Tee.

De werken van barmhartigheid is een beeldengroep in Amsterdam-Centrum. Kunstenares Tineke Smith ontwierp voor de diaconie van de Protestantse Gemeente in Amsterdam aan de Nieuwe Herengracht 16 (Corvershof) een beeldengroep, waarbij ze teruggreep op Mattheüs 25. De zeven voorwaarden voor een menselijk bestaan, die de diaconie probeerde te hanteren, werden door Smith weergegeven in kunstobjecten gemaakt van stalen damwanden (weergave hardheid van het bestaan), glas en gietrubber (barmhartigheid). De zeven werken: de hongerigen te eten geven de dorstigen te drinken geven de vreemdelingen huisvesten de naakten kleden de gevangenen bezoeken omzien naar de zieken en de doden begraven. Smith maakte vanaf 1998 diverse weergaven van De werken van barmhartigheid (Acts of mercy). Voordat de groep werd opgesteld op het open binnenterrein van de diaconie, maakte ze een kleine tournee door Nederland.

Het Monument Vaz Dias is een kunstwerk in Amsterdam-Centrum. Het kunstwerk van Herman van der Heide staat aan de Weesperstraat net ten zuiden van de M.S. Vaz Diasbrug waarvoor Van der Heide de leuningen en een naambord ontwierp. De naam verwijst naar Mozes Salomon Vaz Dias, oprichter van het Persbureau M.S. Vaz Dias. Het kunstwerk bestaat uit een diepzwarte kubusvormige constructie van open staalplaat die op een H-vormige staander rust, die weer op een betonnen sokkel steunt. Het beeld werd op 12 juni 1967 onthuld door de weduwe mr. Rosette Vaz Dias-Speijer. Het beeld was een schenking van de vereniging De Amsterdamse Pers, de buitenlands persvereniging, het Initiatiefcomité Amsterdam, de Nederlandse vereniging van persbureaus, de Portugees-Israëlitische gemeente en het seniorenconvent in de journalistiek. De gemeente Amsterdam moest wel 6.000 gulden aan plaatsingskosten reserveren. Het lag in eerste instantie in de bedoeling om het beeld op de brug te plaatsen, maar de trottoirs waren daarvoor te smal. Toen in 1972 aan de Weesperstraat nabij de Nieuwe Herengracht werkzaamheden werden verricht, werd het monument tijdelijk verplaatst naar de Floriade 1972. In maart 2018 werd het monument enkele maanden verwijderd om te worden gerestaureerd.

Het A.S. Onderwijzerhof in Amsterdam is een pleintje in het Amsterdamse stadsdeel Centrum. Het grenst aan de Nieuwe Amstelstraat en het Jonas Daniël Meijerplein. Het hof wordt omsloten door de woongebouwen de Slinger en het Torentje van wooncomplex De Halve Wereld en de achterzijde van de voormalige Hoogduitse synagogen waarin tegenwoordig, samengevoegd, het Joods Historisch Museum is gevestigd. Het hof is vernoemd naar de joodse opperrabbijn Abraham Samson Onderwijzer (Muiden, 24 juli 1862 - Amsterdam, 17 november 1934). Sinds 1987 staat er het kunstwerk "Voor water" van Harald Schole.

De M.S. Vaz Diasbrug (brug 238), is een basculebrug in Amsterdam-Centrum. De brug verbindt het Jonas Daniel Meijerplein met de Weesperstraat. Ze overspant de Nieuwe Herengracht. De geschiedenis van de brug vertoont gelijkenis met de L.H. Sarlouisbrug, Dr. Dünnerbrug en Dr. Meijer de Hondbrug in de Weesperstraat. De bruggen waren constant aan vernieuwingen en aanpassingen onderhevig als gevolg van de uitdijende stad en het daarmee gepaard gaande groeiende verkeersaanbod. Onder de aanloophelling van de brug bevindt zich ook een fietstunnel, zodat langzaam verkeer onder de Weesperstraat door kan.

De Hortustunnel (brug 464) is een viaduct in Amsterdam-Centrum.

Het Hekwerk van de Hermitage Amsterdam is een kunstwerk in Amsterdam-Centrum. Toen het gebouw Amstelhof van zorgcentrum werd omgebouwd tot Hermitage Amsterdam werd het architectenkantoor rondom Hans van Heeswijk ingeschakeld om de verbouwing en herinrichting te begeleiden. Het kantoor deed zelf de herinrichting, maar ook het terrein rondom het toen nieuwe museum moest opnieuw ingericht worden. Hij schakelde daartoe landschapsarchitect Michael van Gessel in. Deze richtte een deel van de terreinen, later Neerlandiaplein, in als museumtuin met daaromheen en daarin een aantal hekwerken. Ze zijn ongeveer drie meter hoog en hebben een bladermotief. Dat bladermotief is bij een vaste opstelling uitgesneden uit het roestvaststaal en bij beweegbare delen als ragfijne metaaldraden in een frame te zien. Aan de kant van de Nieuwe Keizersgracht is in het hekwerk een toegangspoort verwerkt.

Station Waterlooplein is een station van de Amsterdamse metro in het stadsdeel Centrum. In verband met de bouw van de Stopera is het station eerder gebouwd dan de rest van het traject Weesperplein – Centraal Station. Dit was achteraf gezien niet nodig door de trage start van de bouw van de Stopera, die pas plaatsvond in de jaren tachtig. In 1975 werd in het toen in ruwbouw gereed zijnde metrostation de tentoonstelling Open buis gehouden. Het station is grotendeels gelegen onder het wooncomplex De Halve Wereld aan het gelijknamige plein. De metrolijnen 51, 53 en 54 hebben een halte in dit station. Er is een overstapgelegenheid op tramlijn 14.

De Schaduwkade is een monument voor tweehonderd Joodse bewoners van de Nieuwe Keizersgracht in Amsterdam die in de Tweede Wereldoorlog vermoord zijn. Het bestaat uit tweehonderd metalen bordjes met de namen van de bewoners, gegroepeerd rond het huisnummer van het huis waar ze woonden aan de overkant van het water.

Het Holocaust Namenmonument is een herdenkingsmonument aan de Weesperstraat in Amsterdam, in de voormalige Jodenbuurt. Het ontwerp is gemaakt door Daniel Libeskind. Het monument bevat alle namen van de Nederlandse slachtoffers van de Shoa en van de Porajmos die geen graf hebben. Het monument werd op 19 september 2021 onthuld door koning Willem-Alexander en Jacques Grishaver, voorzitter van het Nederlands Auschwitz Comité.

De Grote Synagoge of Grote Sjoel uit 1671 is een voormalige synagoge aan de Nieuwe Amstelstraat (nabij het Jonas Daniël Meijerplein) in Amsterdam. Het gebouw is in gebruik als tentoonstellingsruimte van het Joods Historisch Museum. Sinds 2004 is op de begane grond van de Grote Synagoge een vaste tentoonstelling te zien over Joodse tradities en gebruiken, en worden de galerijen gebruikt voor een vaste tentoonstelling over de geschiedenis van de Joden in Nederland van 1600 tot 1890. De Grote Synagoge wordt soms ook gebruikt voor muziekconcerten. Het hoofdgebouw van de synagoge is bijna vierkant: zo'n 16 bij 17 meter. De twee huisjes die tegen het hoofdgebouw aan werden gebouwd deden dienst als mikwe (ritueel bad), bestuurskamer en kosterswoning. Centraal in de synagoge stond de bima (de leestafel voor de Thora). Hieromheen stonden banken. Aan drie zijden waren hoger gelegen galerijen, waarvan twee vrouwengalerijen. Ook stond er een marmeren ark tegen de achterwand van de synagoge, met twee zuilen en Hebreeuwse liturgische teksten. Hier werden de thorarollen bewaard.

De Obbene Sjoel is een voormalige synagoge in Amsterdam, gebouwd in 1685. Het gebouw maakt nu deel uit van het Joods Historisch Museum-complex. De naam Obbene refereert aan het feit dat de synagoge een bovenruimte in beslag nam; obben is Jiddisch voor "boven". Op de plek van de synagoge stond oorspronkelijk een houten gebouw dat dienstdeed als vleeshal. Deze werd in 1671 aangekocht door de Joodse gemeente en in 1685 gesloopt en vervangen door een nieuw gebouw met een koosjere vleeshal op de begane grond en de Obbene Sjoel op de bovenetage. De vleeshal werd later vervangen door een mikwe. Het gebouw werd ook wel Tweede Synagoge genoemd omdat het gebouwd werd toen de Grote Synagoge (1671), de oorspronkelijke synagoge van de Hoogduitse gemeente, uit zijn voegen barstte door de grote toestroom van Asjkenazische Joden uit Oost-Europa. Door de ontkerkelijking en het vertrek van Joodse inwoners uit de buurt naar nieuwe wijken verloor de Obbene Sjoel in 1924 de functie als synagoge, en werd alleen nog gebruikt als leerlokaal voor de religieuze vereniging Tiferet Bachoeriem. In de synagoge was zitplaats voor 390 mensen. Er waren twee galerijen, uitsluitend voor mannen. De galerijen en de 17e-eeuwse Ark zijn door plunderingen in de Tweede Wereldoorlog verloren gegaan. Het vervallen gebouw werd in 1966 gerestaureerd, waarbij de galerijen opnieuw zijn aangebracht. Voordat het gebouw in 1987 deel werd van het Joods Historisch Museum, is het vloerniveau verlaagd. Tot 2005 waren de museumwinkel en -café in het gebouw gevestigd. Hierna is het gebouw weer verbouwd en kreeg drie verdiepingen. Sinds december 2006 doet het gebouw dienst als het nieuwe Kindermuseum van het Joods Historisch Museum. Hier kunnen kinderen een fictief woonhuis van een Joodse familie bezichtigen.