Voltastraße (metrostation)

De Bernauer Straße is een straat in het Berlijnse stadsdeel Mitte en loopt van Mauerpark tot aan Nordbahnhof in het verlengde van de Eberswalder Straße. Ten tijde van de tweedeling van Duitsland lag de straat op de Sovjet-Franse sectorgrens.

Bernauer Straße is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder de Brunnenstraße, nabij de kruising met de Bernauer Straße en met de Rheinsbergerstraße, in het Berlijnse stadsdeel Mitte, tegen de grens met Gesundbrunnen. Het metrostation opende op 18 april 1930, hoewel het reeds 15 jaar eerder in ruwbouw voltooid was, en ligt aan lijn U8. Tussen 1961 en 1990 passeerden de treinen van deze West-Berlijnse lijn het station zonder te stoppen. Net als alle andere in Oost-Berlijn gelegen stations op het transittraject werd Bernauer Straße een spookstation.

De Versöhnungskirche (Verzoeningskerk) was een evangelisch-lutherse kerk in de Bernauer Straße 4 in de Berlijnse wijk Mitte. De kerk werd in 1892 gebouwd en in 1985 op bevel van het DDR-regime opgeblazen.

Gesundbrunnen is een stadsdeel van Berlijn, gelegen in het district Mitte. Het stadsdeel is ontstaan in 2001 en ontstond uit het oostelijke deel van district Berlin-Wedding en omgeving. Gesundbrunnen heeft het hoogste percentage niet-Duitse inwoners van alle stadsdelen van Berlijn, namelijk 35,1% in 2008. In het stadsdeel ligt Volkspark Humboldthain met daarin een uitzichtpunt op een Flakturm.

Plumpe, of Stadion am Gesundbrunnen was een voetbalstadion in de Berlijnse wijk Gesundbrunnen. Het was het voormalig stadion van Hertha BSC. Het dankt zijn naam aan het nabijgelegen Luisenbad. Het stadion werd in 1900 gebouwd door Joseph Schebera, nabij het station Berlin Gesundbrunnen. Het stadion telde in het begin 200 plekken. Vanaf 1904 speelde Hertha BSC haar thuiswedstrijden in de Plumpe. Na een korte afwezigheid in 1907 en 1908, speelde vanaf 1909 de club gewoon weer in de Plumpe. In 1923 werd begonnen met de uitbreiding van het stadion en aan het eind van de werkzaamheden had het stadion een capaciteit van 35.239 toeschouwers. Door de Tweede Wereldoorlog werd er een tijdje niet gevoetbald. Na de renovatie werd er vanaf 1950 weer gespeeld en konden er toen nog 20.000 mensen in het stadion. Vanaf het seizoen 1963/64 speelde Hertha BSC haar thuiswedstrijden in het Olympiastadion. Toch speelde Hertha tussen 1965 en 1968 nog in de Plumpe, omdat ze waren gedegradeerd naar de Regionalliga. Na 1968 was het dan echt gedaan met de Plumpe. In 1974 werd het stadion afgebroken en kwamen er woningen op de plek.

De Sint-Elisabethkerk (Duits: Sankt Elisabethkirche) is de grootste van de vier Berlijnse voorstadkerken die Karl Friedrich Schinkel in de jaren 30 van de 19e eeuw ontwierp. De kerk werd gewijd aan de heilige Elisabeth en in de jaren 90 van de 20e eeuw grondig gerestaureerd nadat de kerk decennialang als gevolg van de zware beschadigingen in de Tweede Wereldoorlog leeg stond.

Nordbahnhof (Noordstation) is een station van de S-Bahn van Berlijn. Het station maakt deel uit van de noord-zuidtunnel van het S-Bahnnet en werd geopend op 27 juli 1936, onder de naam Stettiner Bahnhof. Het S-Bahnstation ligt onder een nog deels braakliggend gebied nabij de Invalidenstraße in het noorden van Mitte. Tot 1952 was hier het Stettiner Bahnhof, een van de grootste kopstations van Berlijn. Na sluiting in 1952, werd het betreffende station tussen 1955 en 1962 gesloopt. Het S-Bahnstation bleef in gebruik. Tussen 1961 en 1989 lag het S-Bahnstation vlak achter de Muur in Oost-Berlijn; West-Berlijnse treinen passeerden het Nordbahnhof in deze periode zonder te stoppen. In de stationshal bevindt zich een permanente expositie over spookstations. Bovengronds kan worden overgestapt op trams van de BVG.

Bornholmer Straße is een station van de Berlijnse S-Bahn aan de gelijknamige straat in het Berlijnse stadsdeel Prenzlauer Berg en ligt langs de Stettiner Bahn. Het station ligt precies onder de Bösebrücke. Het station werd geopend op 1 oktober 1935. Tussen 1961 en 1990 passeerden West-Berlijnse S-Bahntreinen het in Oost-Berlijn gelegen station zonder te stoppen. Bovengronds kan worden overgestapt op de tramlijnen 50 en M13 van de BVG.

Het Volkspark am Weinberg (ook Weinbergspark) is het enige stadspark in het Berlijnse stadsdeel Mitte en heeft een oppervlakte van ongeveer 4,3 ha. Het wordt begrensd door de Weinbergsweg in het zuidoosten, de Brunnenstraße in het zuidwesten, de Veteranenstraße in het noordwesten en de Fehrbelliner Straße in het noordoosten. De naam is afgeleid van de vroegere wijngaarden, die daar vroeger lagen. In het park bevindt zich onder meer een monument ter herinnering van Heinrich Heine.

Humboldthain is een station van de S-Bahn van Berlijn, gelegen aan de rand van het Volkspark Humboldthain in het Berlijnse stadsdeel Gesundbrunnen. Het station maakt deel uit van de noord-zuidverbinding van het S-Bahnnet en werd geopend op 31 januari 1935. Het door elektrificatie van stads- en voorstadsspoorlijnen in de jaren twintig en dertig van de twintigste eeuw ontstane S-Bahnnet beschikte weliswaar over een doorgaande oost-westverbinding, de Stadtbahn, maar de noordelijke en zuidelijke lijnen eindigden nog altijd in kopstations aan de rand van het centrum. In 1934 begon men daarom met de bouw van een noord-zuidverbinding, die vanwege de dichte bebouwing in de binnenstad ondergronds werd aangelegd. De eigenlijke tunnel begint net voor het voormalige Stettiner Bahnhof (tegenwoordig Nordbahnhof), maar op het bovengrondse, parallel aan de Stettiner Bahn verlopende traject tussen de ring en de tunnelingang bouwde men ook een nieuw station: Humboldthain. Op 31 januari 1935 stopten hier de eerste S-Bahntreinen, die op dat moment nog in het Stettiner Bahnhof eindigden. Anderhalf jaar later konden de treinen via de tunnel doorrijden tot station Unter den Linden (nu Brandenburger Tor) in het hart van de stad en in 1939 was de doorgaande noord-zuidverbinding gereed. Station Humboldthain werd zoals de overige stations in de noord-zuidtunnel in de stijl van de nieuwe zakelijkheid ontworpen door architect Richard Brademann. Aan de Wiesenstraße, die de sporen op een viaduct kruist, verrees een zevenhoekige stationshal, van waaruit trappen naar het eilandperron leiden. In april 1945 moest het station wegens oorlogshandelingen gesloten worden. Na de oorlog werd de dienst korte tijd met stoomtreinen uitgevoerd. Aangezien de noord-zuidtunnel begin mei 1945 ter hoogte van het Landwehrkanaal was opgeblazen en onder water was komen te staan, was doorgaand noord-zuidverkeer pas weer eind 1946 mogelijk. Na de bouw van de Muur in 1961 werd Humboldthain het laatste station van de noord-zuidverbinding in West-Berlijn. Treinen van de West-Berlijnse S-Bahn reden vanaf hier verder onder Oost-Berlijns grondgebied, zonder op de tussengelegen stations te stoppen. Na de transitrit keerden de treinen bij het Anhalter Bahnhof, ten zuiden van het historische centrum, terug in West-Berlijn. Begin 1984 moest het station korte tijd zijn deuren sluiten, nadat het stadsvervoerbedrijf BVG de exploitatie van het westelijke S-Bahnnet had overgenomen van de Oost-Duitse spoorwegen. Na de hereniging en de heropening van de Oost-Berlijnse spookstations in 1990 volgde een sanering van de noord-zuidtunnel, waardoor station Humboldthain wederom een klein jaar gesloten was.

Rosenthaler Platz is een station van de metro van Berlijn, gelegen onder het gelijknamige plein in het Berlijnse stadsdeel Mitte. Het metrostation opende op 18 april 1930 en ligt aan lijn U8. Tussen 1961 en 1989 passeerden de treinen van deze West-Berlijnse lijn het station zonder te stoppen. Net als alle andere in Oost-Berlijn gelegen stations op het transittraject werd Rosenthaler Platz een spookstation. Station Rosenthaler Platz werd ontworpen door Alfred Grenander in de stijl van de nieuwe zakelijkheid. De kenkleur van het metrostation is oranje.

De Rosenthaler Platz is een plein en verkeersknooppunt in het centrum van Berlijn. Het plein ligt in het stadsdeel Mitte. Strikt gezien is het geen echt plein maar de kruising van meerdere straten: de Rosenthaler Straße, de Brunnenstraße, de Weinbergsweg en de Torstraße. De Rosenthaler Straße leidde naar Rosenthal, een kleine tot 1920 onafhankelijk landelijke gemeente ten noorden van Berlijn. Ten noorden van het plein bevindt zich het Weinbergspark. Op de plaats van het plein stond vroeger de Rosenthaler Tor, een toegangspoort door de Berliner Zollmauer. Deze poort was een van de weinige langs waar joden Berlijn mochten binnenkomen. Het metrostation Rosenthaler Platz onder het plein werd geopend op 18 april 1930. Wanneer in de nacht van 13 augustus 1961 de bouw van de Berlijnse Muur begon, werd het metrostation een spookstation en de toegang gesloten, gezien het metrostation langs de metrotunnels in beide richtingen richting West-Berlijn leidde. Vlak na die Wende van de DDR, en meer bepaald van 22 december 1989 tot de zomer van 1990 functioneerde het metrostation als een voorlopige grensovergang.