De Boom (Amsterdam)

De gedenksteen Jan Verleun en Gerard Steen is een oorlogsmonument in Amsterdam. Jan Verleun en Gerard Steen, beiden parochieleden van de Boomkerk, waren twee soldaten die tijdens de Tweede Wereldoorlog omkwamen. Ter herinnering aan het tweetal maakte beeldhouwer Willem IJzerdraat een gedenksteen. Hij beeldde een vrouw gewapend met zwaard/mes uit, die haar kind beschermt tegen een slang (het kwaad). Op de achtergrond staat een boom. De natuurstenen gedenksteen werd geplaatst in een muur van de Boomkerk aan de Admiraal de Ruijterweg en 24 november 1945 onthuld. De steen vermeldt: 1940-1945den Vaderlandt getrouweJan VerleunGerard Steen

De Gibraltarstraat is een straat in de Gibraltarbuurt, Landlust, Amsterdam-West. De straat kreeg per raadsbesluit van 27 april 1933 haar naam, een vernoeming naar de Zeeslag bij Gibraltar van 25 april 1607.

De Van Gentstraat is een straat in de buurt Landlust in de wijk Bos en Lommer in Amsterdam-West.

De Kijkduinstraat is een straat in Landlust, Amsterdam-West. De straat werd per raadsbesluit van 27 april 1933 vernoemd naar de Slag bij Kijkduin bij Fort Kijkduin bij Den Helder. Straten in de omgeving zijn vernoemd naar zeeslagen. Een aantal steden (bijvoorbeeld Haarlem en Arnhem) hebben eveneens een Kijkduinstraat. Den Haag kent een Kijkduinsestraat vernoemd naar (haar) badplaats Kijkduin.

Sara Burgerhartstraat 1-3, Amsterdam is een gebouw in Amsterdam-West. In de periode na de Tweede Wereldoorlog werd qua woningbouw vol ingezet op de uitvoer van het Algemeen Uitbreidingsplan van Cor van Eesteren. Woonwijken werden uit de grond gestampt en werden na enige jaren gevolgd door de bouw van benodigde scholen. In de omgeving van de Sara Burgerhartstraat en Wiltzanghlaan werd een terreintje (plaatselijk bekend als Scholendriehoek) vrijgelaten voor scholen, eerst noodscholen maar snel gevolgd door stenen gebouwen. Er verscheen een kleuterschool, een lagere school en in 1959/1960 een ULO, de eerste naoorlogse ULO van Amsterdam. Het ontwerp kwam van de Dienst der Publieke Werken met architecte Manon Peyrot. Zij kwam met een U-vormig stenen schoolgebouw met tussen beide poten een loopbrug van staal en glas. De onderdelen kenden elk hun eigen gebruik. Het gebouw lijkt een variant op de eerder gebouwde H-scholen van Jan Leupen en Cornelis van der Wilk, eveneens van Publieke Werken. De begane grond was ontworpen voor alles om het onderwijs heen; fietsenstalling, kleedlokalen en garderobes vulden de begane grond. Leslokalen en gymnastieklokaal en toneelzaal lagen op eerste en twee verdiepingen. Opvallend zijn de grote glaspartijen voor het binnenlaten van daglicht. De school werd midden in het leerseizoen geopend op 4 februari 1960. Voor de financiering had de gemeente een lening afgesloten van een miljoen gulden bij de verzekeringsmaatschappij Groot-Noordhollandsche van 1845. De school stond enige tijd na opening bekend als de Daniël Goedkoopschool, eigenaardig want de Daniël Goedkoopstraat was sinds 1953 al een straat in Amsterdam-Oost. In 2008 werd het gebouw door gemeente Amsterdam geplaatst in de Top 100 Jonge Monumenten, een lijst van naoorlogse gebouwen die geschikt waren voor benoeming tot rijksmonument of gemeentelijk monument. Op 25 juni 2019 werd het gebouw tot gemeentelijk monument verklaard, mede op basis van het oeuvre van een van de weinige vrouwelijke architecten van de Publieke Werken. Sinds 2103 is er Stichting Witboek (dan ook eigenaar) gevestigd voor sociale, culturele en educatieve activiteiten voor buurtbewoners.

West is een stadsdeel van de gemeente Amsterdam in de Nederlandse provincie Noord-Holland. Dit stadsdeel werd ingesteld in 2010 en is een samenvoeging van de vroegere stadsdelen Oud-West, Westerpark, De Baarsjes en Bos en Lommer. Sinds 1 januari 2015 is van Westpoort het gedeelte ten oosten van de A10 (Ringweg Amsterdam) toegevoegd aan Stadsdeel West. Gemeten naar inwonertal is West het tweede stadsdeel in omvang, na Nieuw-West. Qua oppervlakte is West het op een na kleinste stadsdeel, na Centrum. Dit maakt dat West de hoogste bevolkingsdichtheid heeft van de gemeente Amsterdam. De drukste buurt is de Staatsliedenbuurt, gevolgd door de Van Lennepbuurt en Overtoomse Sluis.

Hoofd is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-West. Het is een beeld van Eddy Gheress uit circa 1995; uitgewerkt in rood graniet. Buitenkunst Amsterdam omschrijft het als "een verstild beeld dat herinneringen oproept aan primitieve kunst en prehistorische symboliek" De kunstenaar zei zelf dat hij inspiratie tot beeldhouwen kreeg na het vinden en bekijken van Indiaanse stenen voorwerpen gevonden in Alberta, alwaar hij zijn kindertijd doorbracht. Hoofd volgde na een studiereis naar Mexico, hetgeen volgens sommigen terug te vinden is in dat beeld. De sites die het beeld omschrijven dichtten het een grote zeggingskracht toe, de kunstenaar daarentegen vermeldt dat hij juist niet weet wat hij met sommige beelden wil zeggen.

Sara Burgerhartstraat is een straat in Amsterdam-West, wijk Landlust.

De Keesmanblokken is een gemeentelijk monument gelegen in Amsterdam-West. Het monument is gelegen aan de Kijkduinstraat (huisnummer 36-64) en Solebaystraat (huisnummers 1 t/m 19a en 21 t/m 47), beide vernoemd naar zeeslagen. Bij de bebouwing van deze buurt werd ruimte vrijgehouden voor de vestiging van scholen; er werd een kinderrijke wijk voorspeld. De Tweede Wereldoorlog zorgde voor uitstel en afstel. Na die oorlog was woningbouw van groter belang. Het ontwerp is van architect Cornelis Keesman. De blokken bestaan uit drie flats van vijf bouwlagen. Ze werden van 1946 tot en met 1949 gebouwd op deze open plek in de wijk Bos en Lommer. Van boven af is er sprake van een symmetrische opzet in kelkvorm; rond het rechte middenblok wijken twee andere blokken naar het noorden enigszins gebogen weg. Het middenblok wordt aan de noordzijde afgesloten door een ketelhuis (19a) en het Gibraltarbadje. Aan de zuidkant zijn twee-onder-een-kapwoningen gebouwd, die ook symmetrisch zijn geplaatst. In 2009 werden de flats (en omgeving) tot gemeentelijk monument verklaard vanwege de samenhang tussen architectuur (metselwerk, uitspringende luifels, vrij kleine ramen), stedenbouw en de ruimte opengelaten voor groen. Het Pierenbad Solebaystraat is onder het monument meebegrepen. Bijzonder voor dit deel van de stad zijn de galerijen onder het flats, die ondersteund worden door kolommen. Een andere bijzonderheid is dat de flat met huisnummers aan de Kijkduinstraat juist met de achtergevel tegen die straat aan staat, terwijl de toegangen juist aan de binnenzijde van het complex gesitueerd zijn. Het complex is door Stadgenoot tussen 2011 en 2013 gerenoveerd. Er zijn in het complex 144 woningen.

Het Gibraltarbadje is een openbaar pierenbadje in Amsterdam-West. Het maakt onderdeel uit van het gemeentelijk monument Keesmanblokken.

De Livornostraat is een straat in de Gibraltarbuurt, wijk Landlust, Amsterdam-West.

De Sara Burgerhartstraat 5, Amsterdam is een gebouw in Amsterdam-West. In de periode na de tweede Wereldoorlog werd qua woningbouw vol ingezet op de uitvoer van het Algemeen Uitbreidingsplan van Cor van Eesteren. Woonwijken werden uit de grond gestampt en werden na enige jaren opgevolgd door de bouw van benodigde scholen. In de omgeving van de Sara Burgerhartstraat en Wiltzanghlaan werd een terreintje (plaatselijk bekend als Scholendriehoek) vrijgelaten voor scholen, eerst noodscholen maar snel gevolgd door stenen gebouwen. Er verscheen een kleuterschool, een lagere school en in 1959/1960 een ULO. De noodzaak voor een lagere school kwam in 1950. Men schatte in dat in het jaargang 1957/1958 onderdak geboden moest worden aan 110.000 leerlingen, een rigoureuze aanpassing van de schatting in 1948 (circa 75.000). Economische crisis en Tweede Wereldoorlog hielden daarvoor de bouw op, maar in 1950 vond Amsterdam de tijd rijp om weer zelf een school te bouwen; de laatst opgeleverde was de openluchtschool aan Stadionkade 113. Die school werd opgetrokken in de stijl van de Amsterdamse School, maar na de oorlog was er meer belangstelling voor licht en lucht. Dat hield onder meer in dat de klaslokalen groter werden om de kinderen meer ruimte te bieden voor zelfwerkzaamheid. De beoogd architect Jan Leupen van de Dienst der Publieke Werken en onderwijsinspecteur Piet Bakkum gingen in Zwitserland en Engeland kijken en kwamen met wat later bekend zou worden als H-school. In deze school was voor het eerst standaard een zaal ingebouwd voor uitvoeringen etc. Voor het overige waren de functies gescheiden. in die H-constructie was tevens plaats voor speelplaatsen en/of buitenles. De school werd op 14 april 1953 geopend met de naam Prinses Beatrixschool. Nog geen half jaar later kwam koningin Juliana der Nederlanden op werkbezoek. Ze zal niet geweten hebben dat de Prinses Julianaschool amper vijftig meter verder stond. Rond 1990 kreeg de school een nieuwe naam: Multatulischool (OBS Multatuli), de school staat in de buurt van de Multatuliweg en de Max Havelaarflats. In 2008 werd het gebouw door gemeente Amsterdam geplaatst in de Top 100 Jonge Monumenten, een lijst van na-oorlogse gebouwen die geschikt waren voor benoeming tot rijksmonument of gemeentelijk monument. Op 10 februari 2009 werd het gebouw tot gemeentelijk monument verklaard. Opvallend is dat aan de school een elektriciteitshuisje is gekoppeld; tussen hoofdgebouw en huisje zijn grof betonnen balken te zien. Er is ter plekke niet alleen werk te zien van Leupen, maar ook werk van een veel bekendere architect. Aldo van Eyck ontwierp de zandbak op het terrein.