place

Fruithal en Korenbeurs

Bouwwerk in Utrecht (Binnenstad)Voormalig bouwwerk in Utrecht (stad)
Fruithal en Korenbeurs
Fruithal en Korenbeurs

De Fruithal en Korenbeurs zijn twee voormalige gebouwen aan het Vredenburg in Utrecht. Tot diep in de 19de eeuw vond de handel van groente, fruit en graan in Utrecht hoofdzakelijk plaats in de buitenlucht. De overlast die dit veroorzaakte noopte de gemeente en het bedrijfsleven uit te zien naar grote overdekte gebouwen. Toen rond 1890 de laatste resten van het kasteel Vredenburg werden gesloopt ontstond er op het Vredenburg aan de kant van de Rijnkade ruimte. Op 3 juni 1894 werden de Korenbeurs en de Fruithal, naar ontwerp van F.J. Nieuwenhuis, officieel geopend. In 1917 bood de Fruithal onderdak aan de eerste Jaarbeurs van Utrecht. De beurs was een groot succes en in 1919 werd de hal gesloopt om plaats te maken voor een nieuw Jaarbeursgebouw. In 1926 volgde de sloop van de Korenbeurs om plaats te maken voor het tweede Jaarbeursgebouw.

Fragment uit het Wikipedia-artikel Fruithal en Korenbeurs (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Fruithal en Korenbeurs
Catharijne Esplanade, Utrecht

Geografische coördinaten (GPS) Adres Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: Fruithal en KorenbeursLees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 52.091944444444 ° E 5.1133333333333 °
placeToon op kaart

Adres

Hoog Catharijne Entreegebouw

Catharijne Esplanade
3511 WD Utrecht (Utrecht)
Utrecht, Nederland
mapOpenen op Google Maps

Fruithal en Korenbeurs
Fruithal en Korenbeurs
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Catharijnebaan
Catharijnebaan

De Catharijnebaan was van 1973 tot 2010 een korte verdiepte stadsautoweg in de Binnenstad van Utrecht, langs Hoog Catharijne. In maart 2010 werd de Catharijnebaan afgesloten voor verkeer in het kader van Aanpak Stationsgebied en in 2020 stroomde er weer water op de plaats van de Catharijnebaan. Voor de aanleg van de verdiepte baan in de jaren 70 werd het noordelijk deel van de Catharijnesingel, onderdeel van de Stadsbuitengracht, gedempt. Hierbij kreeg dit deel van de Catharijnesingel de naam Catharijnebaan. Het lag in de bedoeling om die weg te verlengen tot een ringweg om heel de binnenstad van Utrecht, waaraan de nog aanwezige singels goeddeels opgeofferd zouden worden. Dit is uiteindelijk niet doorgegaan waardoor de Catharijnebaan verkeerstechnisch gezien nauwelijks een functie had. Over de Catharijnebaan lagen vier viaducten, het Willemsviaduct en Moreelseviaduct tussen het Moreelsepark en de Mariaplaats, en het Vredenburgviaduct en Catharijneviaduct tussen Vredenburg, Leidseveer en Smakkelaarsveld. Twee van deze viaducten waren vernoemd naar de Willemsbrug en Catharijnebrug die voorheen over de singel lagen. Bij de viaducten lag de baan in een open tunnelbak, hier tussenin lag de weg wat hoger en waren er op- en afritten. Daarnaast liepen er twee traverses, onderdeel van Hoog Catharijne, over de Catharijnebaan: de in 2017 afgebroken Radboudtraverse, en de in 2009 afgebroken Gildetraverse ter hoogte van Muziekcentrum Vredenburg. In het noorden sloot de Catharijnebaan bij het Paardenveld aan op de Daalsetunnel, Amsterdamsestraatweg en Weerdsingel. In het zuiden liep de baan over in de veel smallere Catharijnesingel. Thans heet de Catharijnebaan weer Catharijnesingel en heeft deze zijn naam terug.

Palace (Utrechtse bioscoop)
Palace (Utrechtse bioscoop)

De Palace was een bioscoop in de Nederlandse stad Utrecht. De bioscoop opende in 1913 onder de noemer New-York Bioscoop in een bestaand pand aan het Vredenburg 29. De oprichter Dussenbroek schakelde de architect M.E. Kuiler in en liet deze bioscoop voorzien van een wat wel later omschreven wordt als "zeer kermisachtige stijl" of "Hollywoodstijl". Onder meer werd de nieuwe voorgevel voorzien van een beluifelde entree en een verlicht model van het Vrijheidsbeeld in de top. Een bouwtekening van Kuiler toont in totaal ruwweg 350 zitplaatsen in een smalle, diepe zaal met zowel achterin als aan een zijde een balkon. Tien jaar na de opening volgde een verbouwing en de naamswijziging naar Palace Theater, later kortweg Palace. Ook de naam Filmac is in de geschiedenis van deze bioscoop gebruikt voor de vertoningen met filmjournaals die overdag doorlopend plaatsvonden. In de beginjaren waren er explicateurs aanwezig. Vanaf 1930 konden er geluidsfilms worden gedraaid. Gaandeweg is Barnstijn de directie gaan voeren; uiteindelijk zou dat vanaf 1939 Wolff worden. Naast filmjournaals stonden kinderfilms, tekenfilms en/of grote speelfilms op het programma. In de jaren 1960 startte er de vertoning van pornofilms in de avonduren en na de aanpassing in 1977 van de verplichte filmkeuring zou alleen dat genre er nog worden gedraaid tot 1987. De bedrijfsleider Willem van Batenburg, een pseudoniem overigens, bracht onder meer de Nederlandse seksfilm Pruimenbloesem (1982) uit. De vertoning van die film in Palace leverde vanuit feministische zijde protesten op zoals een bekogeling van de bioscoop met bakstenen. De filmorganisator Huub Bals woonde rond deze tijd boven de bioscoop. Vanaf 1987 werden voortaan films vertoond die niet meer rendabel gedraaid konden worden in de andere Wolff-bioscopen. Wegens teruglopende bezoekersaantallen sloot de 373 zitplaatsen tellende Palace in 1991.

Catharijnebrug (Utrecht)
Catharijnebrug (Utrecht)

De Catharijnebrug was een brug in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Ze lag in het westelijke deel van het centrum ter hoogte van het Vredenburg. De waterweg die ze overspande was de Stadsbuitengracht. Deze voormalige verdedigingsgracht rond de stad was vanuit de middeleeuwen tot in de 19e eeuw zeer beperkt over land over te steken via een klein aantal stadspoorten. Op deze locatie was dat de Catharijnepoort. De Catharijnebrug maakte deel uit van het poortcomplex. Gaandeweg de geschiedenis is de brug diverse malen vernieuwd. De stadspoort is rond 1845 gesloopt maar de brugverbinding bleef. Mede vanwege het nabijgelegen stationsgebied en vanaf 1917 de Jaarbeurs Utrecht, werd het verkeer over de brug steeds drukker. Een verbreding van de brug voor de paardentram vond in 1881 plaats. Omstreeks 1908 is de Catharijnebrug vernieuwd naar een nog bredere basculebrug ten behoeve van de elektrische tram. Rond 1927 is er een tweede Catharijnebrug in de vorm van een basculebrug direct naast gebouwd naar ontwerp van de architect G. van der Gaast. In het derde kwart van de 20e eeuw ontstonden onder meer plannen voor de bouw van het winkelcomplex Hoog Catharijne en de demping van de Stadsbuitengracht. De demping is in gedeeltelijke vorm doorgegaan; in het (noord)westen van het stadscentrum verdween meer dan een kilometer van de gracht. Ervoor in de plaats werd rond 1970 grotendeels een verdiepte stadsautoweg aangelegd (de Catharijnebaan). De dubbele Catharijnebrug lag daarbij in de weg en is in die tijd gesloopt om plaats te maken voor het Vredenburgviaduct. Begin 21e eeuw ging de uitvoering van een nieuw stedenbouwkundig plan van start. Onder andere de demping van de Stadsbuitengracht wordt in dat plan ongedaan gemaakt en het viaduct gesloopt. Over de teruggebrachte gracht komen nieuwe bruggen. Op de locatie van de voormalige Catharijnebrug is dat de Vredenburgknoop.