Kasteel Vredenburg

Het Vredenburg, ook bekend als Vreeburg is een druk plein in de Nederlandse stad Utrecht. Het is tevens de naam van de aangrenzende straat, die het Centraal Station verbindt met de oude binnenstad. Het plein maakt deel uit van het winkelgebied in het centrum van Utrecht en grenst aan het winkelcentrum Hoog Catharijne. Op drie vaste dagen (woensdag, vrijdag en zaterdag) wordt er markt gehouden. Het Vredenburg is gelegen aan een belangrijke busroute, de Binnenstadsas, een HOV-route richting de universiteit in Science Park.

Het Muziekcentrum Vredenburg was van 1979 tot 2007 een muziektheater in de binnenstad van Utrecht. Het is in 2014 opgegaan in TivoliVredenburg in het kader van een fusie met Tivoli Oudegracht, waarbij een nieuw muziekcentrum is gebouwd met behoud van de grote zaal. Het muziekcentrum werd vernoemd naar de 16e-eeuwse dwangburcht Vredenburg die hier stond. Het complex, een spraakmakend ontwerp van Herman Hertzberger, werd geopend op 26 januari 1979. Het is niet het eerste gebouw waar muziek klonk op het Vredenburg plein. Tussen 1796 en 1941 stonden hier al schouwburgen. Het complex had oorspronkelijk twee zalen, de karakteristieke achthoekige Grote Zaal met 1700 zitplaatsen en de Kleine Zaal met 300 zitplaatsen.

De Fruithal en Korenbeurs zijn twee voormalige gebouwen aan het Vredenburg in Utrecht. Tot diep in de 19de eeuw vond de handel van groente, fruit en graan in Utrecht hoofdzakelijk plaats in de buitenlucht. De overlast die dit veroorzaakte noopte de gemeente en het bedrijfsleven uit te zien naar grote overdekte gebouwen. Toen rond 1890 de laatste resten van het kasteel Vredenburg werden gesloopt ontstond er op het Vredenburg aan de kant van de Rijnkade ruimte. Op 3 juni 1894 werden de Korenbeurs en de Fruithal, naar ontwerp van F.J. Nieuwenhuis, officieel geopend. In 1917 bood de Fruithal onderdak aan de eerste Jaarbeurs van Utrecht. De beurs was een groot succes en in 1919 werd de hal gesloopt om plaats te maken voor een nieuw Jaarbeursgebouw. In 1926 volgde de sloop van de Korenbeurs om plaats te maken voor het tweede Jaarbeursgebouw.

Het Poortgebouw is een multifunctionele toren in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De bouw liep van 2014 tot 2017 en maakte deel uit van de vernieuwing van winkelcentrum Hoog Catharijne in het kader van CU2030. Het gebouw sluit aan op de Stadskamer en de traverse Catharijneknoop en ligt boven de Catharijnesingel. De noordelijke boeg van het gebouw is schuin ontworpen.Het Poortgebouw is ontworpen door Stir Architecture. De aannemer was BAM Utiliteitsbouw. Op de begane grond bevindt zich voornamelijk horeca. Op de eerste etage bevinden zich voornamelijk winkels die op de tweede etage een extra etage in gebruik hebben als winkelruimte, opslagruimte of personeelsverblijf. Op een hogere verdieping kwam in 2019 een hotel van de keten Hampton by Hilton in gebruik en een Crowne Plaza-hotel werd in de zomer van 2020 geopend.

De Palace was een bioscoop in de Nederlandse stad Utrecht. De bioscoop opende in 1913 onder de noemer New-York Bioscoop in een bestaand pand aan het Vredenburg 29. De oprichter Dussenbroek schakelde de architect M.E. Kuiler in en liet deze bioscoop voorzien van een wat wel later omschreven wordt als "zeer kermisachtige stijl" of "Hollywoodstijl". Onder meer werd de nieuwe voorgevel voorzien van een beluifelde entree en een verlicht model van het Vrijheidsbeeld in de top. Een bouwtekening van Kuiler toont in totaal ruwweg 350 zitplaatsen in een smalle, diepe zaal met zowel achterin als aan een zijde een balkon. Tien jaar na de opening volgde een verbouwing en de naamswijziging naar Palace Theater, later kortweg Palace. Ook de naam Filmac is in de geschiedenis van deze bioscoop gebruikt voor de vertoningen met filmjournaals die overdag doorlopend plaatsvonden. In de beginjaren waren er explicateurs aanwezig. Vanaf 1930 konden er geluidsfilms worden gedraaid. Gaandeweg is Barnstijn de directie gaan voeren; uiteindelijk zou dat vanaf 1939 Wolff worden. Naast filmjournaals stonden kinderfilms, tekenfilms en/of grote speelfilms op het programma. In de jaren 1960 startte er de vertoning van pornofilms in de avonduren en na de aanpassing in 1977 van de verplichte filmkeuring zou alleen dat genre er nog worden gedraaid tot 1987. De bedrijfsleider Willem van Batenburg, een pseudoniem overigens, bracht onder meer de Nederlandse seksfilm Pruimenbloesem (1982) uit. De vertoning van die film in Palace leverde vanuit feministische zijde protesten op zoals een bekogeling van de bioscoop met bakstenen. De filmorganisator Huub Bals woonde rond deze tijd boven de bioscoop. Vanaf 1987 werden voortaan films vertoond die niet meer rendabel gedraaid konden worden in de andere Wolff-bioscopen. Wegens teruglopende bezoekersaantallen sloot de 373 zitplaatsen tellende Palace in 1991.

Het Apollo Hotel Utrecht City Centre, oorspronkelijk Hotel Café Restaurant Smits , later Amrâth / Best Western, is anno 2009 een viersterrenhotel aan het Vredenburg in Utrecht. Het hotel heeft 90 kamers.

Hoog Catharijne is een grotendeels overdekt winkel-, kantoor- en woningcomplex, deels vallend in de binnenstad van de Nederlandse stad Utrecht. Het loopt vanaf het Stationsplein, naar het Vredenburg en biedt onderdak aan honderden winkels, zalen, kantoren en woningen. Het is in handen van het Franse bedrijf Klépierre, een vastgoedconglomeraat dat internationaal actief is als eigenaar/verhuurder van grote winkelcentra.

De Catharijnebaan was van 1973 tot 2010 een korte verdiepte stadsautoweg in de Binnenstad van Utrecht, langs Hoog Catharijne. In maart 2010 werd de Catharijnebaan afgesloten voor verkeer in het kader van Aanpak Stationsgebied en in 2020 stroomde er weer water op de plaats van de Catharijnebaan. Voor de aanleg van de verdiepte baan in de jaren 70 werd het noordelijk deel van de Catharijnesingel, onderdeel van de Stadsbuitengracht, gedempt. Hierbij kreeg dit deel van de Catharijnesingel de naam Catharijnebaan. Het lag in de bedoeling om die weg te verlengen tot een ringweg om heel de binnenstad van Utrecht, waaraan de nog aanwezige singels goeddeels opgeofferd zouden worden. Dit is uiteindelijk niet doorgegaan waardoor de Catharijnebaan verkeerstechnisch gezien nauwelijks een functie had. Over de Catharijnebaan lagen vier viaducten, het Willemsviaduct en Moreelseviaduct tussen het Moreelsepark en de Mariaplaats, en het Vredenburgviaduct en Catharijneviaduct tussen Vredenburg, Leidseveer en Smakkelaarsveld. Twee van deze viaducten waren vernoemd naar de Willemsbrug en Catharijnebrug die voorheen over de singel lagen. Bij de viaducten lag de baan in een open tunnelbak, hier tussenin lag de weg wat hoger en waren er op- en afritten. Daarnaast liepen er twee traverses, onderdeel van Hoog Catharijne, over de Catharijnebaan: de in 2017 afgebroken Radboudtraverse, en de in 2009 afgebroken Gildetraverse ter hoogte van Muziekcentrum Vredenburg. In het noorden sloot de Catharijnebaan bij het Paardenveld aan op de Daalsetunnel, Amsterdamsestraatweg en Weerdsingel. In het zuiden liep de baan over in de veel smallere Catharijnesingel. Thans heet de Catharijnebaan weer Catharijnesingel en heeft deze zijn naam terug.

TivoliVredenburg is een muziekgebouw en poppodium aan de Vredenburgkade in Utrecht, ontstaan uit een fusie van Muziekcentrum Vredenburg en Tivoli Oudegracht. Het werd geopend in 2014 en omvat vijf concertzalen met een totale zaalcapaciteit van 5500 personen, een café en een restaurant. Het is gebouwd op de plek van het voormalige Muziekcentrum Vredenburg, dat op de Symfoniezaal na gesloopt is.

De Zakkendragerssteeg is een steeg in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De circa 130 meter lange steeg is gelegen tussen de Oudegracht en het Vredenburg. De oudste vermelding van de steeg dateert uit 1425 als het Vredenburg nog het Catharijneveld heet en de steeg genoemd wordt als Sinte Catharijnensteege. Rond 1580 liet het stadsbestuur in of bij de steeg een wachtlokaal bouwen voor de zakkendragers die in het noordelijke stadsgebied werkzaam waren. In de 17e eeuw gingen deze sjouwers ook in de steeg wonen. De straatnaam met betrekking tot dit beroep komt in 1619 voor het eerst voor en gaandeweg de geschiedenis zal dit de definitieve naam voor de steeg worden. In de steeg bevinden zich vandaag de dag tien rijksmonumenten in de vorm van huisjes met stallen en bergingen, de Kameren van Jan van Goch uit 1560. In 1976 werden deze eenvoudige huisjes omgevormd tot bedrijfsruimtes; de voorgevels bleven grotendeels gespaard. Tijdens het beleg van Vredenburg(1576-1577) is de steeg gebruikt als schuilplaats door de belegeraars. Vanuit Vredenburg poogden de Spanjaarden om deze steeg en alles en iedereen daarin te vernietigen. Zonder succes overigens. In de jaren 1930 is de aan de steeg parallel gelegen Lange Viestraat verbreed voor het verkeer in de oost-west route. Er waren echter ook plannen om niet de Lange Viestraat, maar de Zakkendragerssteeg te verbreden.

De Lange Viestraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De circa 100 meter lange straat loopt vanaf het Vredenburg tot de Oudegracht met de Viebrug. In de middeleeuwen werd vanuit het westen door de Veestraat (Viestraat) vee naar de Neude gebracht voor de aldaar gehouden markt. Omstreeks 1400 bevonden zich wedden ter hoogte van de Viebrug. Omstreeks 1800 heette de straat Lange Viesteeg. Tot 1949 reden er trams door de straat. Tussen 1925 en 1940 zijn de straat en de in het verlengde liggende Viebrug en Potterstraat aanzienlijk verbreed. De verbreding bracht veel sloop met nieuwbouw langs een teruggetrokken rooilijn en meer ruimte voor het verkeer.

De Drieharingstraat is een straatje in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De zo'n 90 meter lange straat begint bij de Oudegracht en eindigt op het Vredenburg. Mogelijk bestond de straat al omstreeks 1300. Tot 1888 was de naam Drieharingsteeg en op verzoek van de bewoners is de naam aangepast. De straat is aan de kant van de Oudegracht vrij smal. Gaandeweg de geschiedenis is de straat geheel of gedeeltelijk verbreed. In de straat staan onder meer twee panden uit de 17e eeuw. Het hoekpand op de Oudegracht 119 heeft onder andere etalages die rond 1961 zijn ontworpen door Gerrit Rietveld voor de onderneming Mado. Ook in 1961 opende Frans Fagel hier Nederlands eerste bistro in het pand waar zijn ouders de Oporto-bar hadden gedreven.Het Jugendstil-pand op de hoek met Vredenburg was café-restaurant Noord-Brabant en is nu in gebruik als een sportwinkel. Halverwege de straat, die nu voornamelijk horecagelegenheden kent, zat muziekhandel Staffhorst in meerdere panden.