Eiland van Dordrecht

Dordrecht () is met 122.089 inwoners (1 januari 2024) de vijfde gemeente van de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Dordrecht maakt deel uit van de grootstedelijke agglomeratie Drechtsteden die ongeveer 280.000 inwoners telt. De stad ligt op de plaats waar de Merwede zich splitst in de Noord en de Oude Maas. De gemeente Dordrecht omvat het gehele Eiland van Dordrecht. De bewoners van Dordrecht noemen hun stad veelal Dordt. Dordrecht is een van de oudste steden in Holland en kent een lange geschiedenis. Dordrecht werd voor het eerst vermeld in een tekst uit de twaalfde eeuw, toen de stad nog werd aangeduid als Thuredrech. Al in 1220 kreeg Dordrecht stadsrechten door graaf Willem I. In de middeleeuwen ontwikkelde de stad zich als belangrijke handelsstad en stapelplaats en was het een van de zes grote steden van Holland. Het kende een levendige handel in onder meer hout, graan en wijn. Later nam het belang van de stad af, maar de historische binnenstad herinnert nog altijd aan dit rijke verleden. Dordrecht kent meer dan 900 rijksmonumenten en twee beschermde stadsgezichten. Langs de oude binnenstadhavens staan historische koopmanshuizen. Bijzonder zijn de circa vijftig huizen met Dordtse gevel, een eigen geveltype dat in de 16e eeuw werd ontwikkeld als meesterproef van het metselaarsgilde. Het in de twintigste eeuw ontworpen Statenplein is het commerciële middelpunt van de stad. Dordrecht beschikt daarnaast over drie politiebureaus, twee brandweerkazernes, een ziekenhuis (Albert Schweitzer Ziekenhuis) en een gevangenis (Gevangenis Dordrecht).

Nieuw-Krispijn is een buurt in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De buurt is gelegen ten oosten van de Krispijnseweg en de wijk Oud-Krispijn. De wijk ligt tussen Oud-Krispijn, de Zuidhoven en het Land van Valk in. Ze bestaat voornamelijk uit middenbouw en werd tijdens de Wederopbouw opgetrokken. De straatnamen hebben betrekking op de Nederlandse stadhouders. Een aantal flats werd opgetrokken uit korrelbeton, welk materiaal vervaardigd werd uit puin van in de oorlog verwoeste gebouwen.

De Julianakerk is het kerkgebouw van de Gereformeerde Gemeente in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De kerk is gebouwd in 1928 en heeft diverse kenmerken van de Amsterdamse School en bevindt zich op de hoek van de Mauritsweg en de Krispijnseweg.

Station Dordrecht is het oudste treinstation van de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het op 1 januari 1872 geopende station ligt ten zuiden van het centrum, bij de negentiende-eeuwse schil. Het station is een Waterstaatstation van de eerste klasse en is een van de twee stations die in deze klasse is gebouwd, de ander zijnde Station Zwolle.

Crabbehof is een stadswijk in het zuiden van de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De wijk is gebouwd in de jaren zestig van de twintigste eeuw en vernoemd naar het in de wijk liggende kasteeltje Crabbehoff, dat thans als conferentieoord fungeert. Kenmerkend voor de wijk Crabbehof zijn de vierkante plantsoenen die, althans in Dordrecht en in deze vorm, alleen in deze wijk voorkomen en die geïnspireerd zouden zijn door de middeleeuwse hofjes, zoals die ook in de binnenstad van Dordrecht te vinden zijn. De straten in Crabbehof zijn vernoemd naar vooral negentiende- en twintigste-eeuwse bekende Nederlandse politici: Thorbecke, Domela Nieuwenhuis, Troelstra, Colijn etc. De meest in het oog springende uitzondering is echter het winkelcentrum, dat is vernoemd naar een beroemd zestiende-eeuws Nederlands staatsman: Johan van Oldenbarnevelt. Bij Crabbehof bevindt zich station Dordrecht Zuid. Vanaf hier zijn er verbindingen naar de stations Dordrecht, Breda en Roosendaal.

De Sint-Antoniuskerk is een rooms-katholieke kerk aan de Burgemeester De Raadtsingel 45 in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De kerk werd gebouwd in 1920 – 1921. Architect Nicolaas Molenaar sr. ontwierp een kruiskerk in neogotische stijl. Het kerkgebouw en de geloofsgemeenschap maken sinds 2012 deel uit van de parochie Heilige Theresia van Ávila. Het kerkgebouw is een gemeentelijk monument.

Oud-Krispijn is een stadswijk van Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De wijk ligt ten zuiden van het stadscentrum. Het was de eerste stadsuitbreiding ten zuiden van de spoorlijn. De bouw startte omstreeks 1915. In 2000 startte het project Oud Krispijn Vernieuwt, de herstructurering van het zuidelijk deel van de wijk. De wijk is genoemd naar de Uitspanning Krijspijn, die tot 1904 op het landgoed van de zeventiende-eeuwse edelman Crispijn van Outgaerden lag, wiens voornaam krullenbol of kroeskop betekent. De uitspanning stond op de tweesprong van de Brouwersdijk en de Spuiweg, waarvan het deel tot aan de spoorlijn bij de bouw van de wijk werd omgedoopt tot Krispijnseweg. Oud-Krispijn ligt ten westen van de Krispijnseweg; ten oosten ervan vindt men Nieuw-Krispijn, gebouwd na de Tweede Wereldoorlog. Oud-Krispijn zelf is in te delen in twee delen. Het noordelijke deel, van de spoorlijn tot aan de Frans Lebretlaan en Bosboom-Toussaintstraat, heeft straten genoemd naar schrijvers en componisten uit de zeventiende, achttiende en negentiende eeuw. Het zuidelijke deel tussen de Bosboom-Toussaintstraat en de Laan der Verenigde Naties, heeft straten die vernoemd zijn naar negentiende-eeuwse schrijvers (Krispijnse Driehoek, tussen Krispijnseweg en Brouwersdijk) en schilders (ten westen en zuiden van de Brouwersdijk: Mauvebuurt, Vincent van Goghbuurt en Patersweg en omgeving). Krispijn is een echte volksbuurt en vooral het zuidelijk deel is bewoond door mensen met lage inkomens. Hier staan ook de sociale huurwoningen van de woningcorporaties. Vanwege een aantal problemen (slechte kwaliteit woningen en woonomgeving, sociale problemen, werkloosheid, overlast, criminaliteit) startten gemeente en woningcorporaties het project Oud Krispijn Vernieuwt (2000 - 2013). Doel van het project was om in dit deel van de wijk de leefbaarheid te verbeteren, het aantal huurwoningen te verminderen (sloop en vervanging door nieuwbouw van overwegend koopwoningen, ruimte creëren voor groen, speelruimte en parkeren) en de sociale problemen op te lossen (aandacht voor scholing, wijkeconomie, activeren bewoners, zorgnetwerk, veilig verkeer).

Het Nationaal Onderwijsmuseum (voorheen Nationaal Schoolmuseum) is een cultuurhistorisch museum over de ontwikkeling van het onderwijs in Nederland. Het is sinds 2012 gevestigd in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht.

De Holland van 1859 of kortweg De Holland is een gebouw uit 1939 in Dordrecht naar een ontwerp van de Nederlandse architect Sybold van Ravesteijn. Het gebouw is sinds 2007 aangewezen als gemeentelijk monument. Boven de entree is een beeldengroep geplaatst van Willem van Kuilenburg. De Holland werd gebouwd in opdracht van de verzekeringsmaatschappij Holland van 1859 die later op zou gaan in Fortis. In de jaren 90 van de 20e eeuw waren onder andere Albert Heijn en Kwantum er gevestigd. In 2004 werd het pand voor 2,4 miljoen euro aangekocht door de gemeente Dordrecht, die een nieuwe bestemming voor het gebouw had geprobeerd te zoeken. Toen men hier niet in slaagde werd er in 2007 een veiling gehouden. Het hoogst uitgebrachte bod van 1 miljoen euro was lager dan de vooraf door de gemeente bepaalde verkoopwaarde en de bieding werd daarop gestaakt. Bij de veiling golden de voorwaarden dat de uiteindelijke koper verplicht was de monumentale buitenkant in ere te herstellen en metalen aanbouwen te verwijderen. Vervolgens werd besloten het gebouw De Holland voor 1,5 miljoen euro aan te bieden aan de oorspronkelijke bieders en aan andere gegadigden. Uiteindelijk werd het gebouw verkocht aan vastgoedonderneming Fortress. In 2010 verkeerde het pand in zeer slechte staat; toen het in de jaren 1980 in gebruik werd genomen als supermarkt was het monumentale interieur verwijderd en werden in 1988 beide zijgevels over de gehele lengte uitgebroken en voorzien van grote metalen aanbouwen. Ook is de unieke commissarissenkamer, een ovale dakopbouw met rondom verdiepinghoge vensters, verbouwd tot stookruimte en afgetimmerd in oranje en turkoois, de huisstijl van Kwantum. Het gebouw heeft zichtbaar te lijden gehad onder het vele vandalisme en gebrek aan onderhoud van de afgelopen jaren. Daarnaast heeft de organisatie die het pand in beheer heeft het aan alle kanten voorzien van bouwhekken en grote hoeveelheden prikkeldraad. Van tijdelijk verhuren of bewonen heeft men afgezien vanwege de hoge kosten die hieraan verbonden zouden zijn. In het voorjaar van 2010 gingen er weer stemmen op om een nieuwe bestemming te vinden voor het bouwwerk, of het te slopen. Het ernstig verpauperde gebouw was vanuit de trein te zien bij het passeren van Dordrecht en vormde in zijn toenmalige staat slechte reclame voor de stad. Eind december 2011 werd bekend dat het Nationaal Onderwijsmuseum, dat tot 1 juli 2012 in Rotterdam was gevestigd, in De Holland zou komen. Voor de grondige renovatie en herbestemming tot museum werd het architectenbureau Bierman Henket ingeschakeld. Dit bureau specialiseert zich in renovatie en transformatie van bestaande, veelal monumentale gebouwen. Vanaf 2015 heeft het vernieuwde Nationaal Onderwijsmuseum feestelijk zijn deuren geopend in De Holland.

De Wilhelminakerk is een gereformeerde kerk ontworpen door architect Tjeerd Kuipers. De kerk bevindt zich aan de Blekersdijk 41 te Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland.

Station Dordrecht Zuid is een halte aan de spoorlijn van Breda/Roosendaal naar Rotterdam, gelegen tussen de stations Lage Zwaluwe en Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het station ligt tussen de stadswijken Zuidhoven, Crabbehof en Sterrenburg en is geopend op 3 juni 1973.

Ingeklemd tussen het Bagijnhof en de Vriesestraat in de plaats Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, ligt het uit 1755 daterende Regenten- of Lenghenhof. Het hof bestaat eigenlijk uit 4 hofjes die door poorten met elkaar verbonden zijn. Aan de kant van het Bagijnhof geeft een poort in Lodewijk XV stijl toegang tot het hof, dat in totaal 52 woningen telt, inclusief een regentenkamer in rococostijl. De Dordtse koopman en reder Gijsbert de Lengh heeft zijn geld en naam aan het hofje gegeven. In het jaar van zijn overlijden, 1755, werden langs het Bagijnhof de eerste huisjes gebouwd.