Sint Hubertuspark

De Hubertustunnel is een tunnel voor doorgaand verkeer in het noorden van Den Haag. Hij maakt deel uit van de Noordelijke Randweg Haagse Regio en de Ring Den Haag. De tunnel sluit aan de zuidelijke kant aan op het Hubertusviaduct en aan de noordelijke kant op de provinciale weg N440 en loopt onder het Hubertusduin (gelegen in het Sint Hubertuspark) door. Samen met de Sijtwendetunnel door Leidschendam biedt dit traject een snelle verbinding tussen Scheveningen en de A4, ter ontlasting van de Utrechtsebaan (A12) en Waalsdorperweg. Sinds 2013 is de maximumsnelheid in de tunnel 70 km/u Voorheen bedroeg de maximumsnelheid in de tunnel 50 km/u.

Het (Sint) Aloysius College in Den Haag was van 1917 tot 2016 een school voor voortgezet onderwijs (tot 1971 alleen voor jongens) op rooms-katholieke grondslag, voor de niveaus mavo, havo, atheneum, gymnasium en "gifted education".

S.E.T.T. is een tafeltennisvereniging in Den Haag. Sinds 1949 wordt er gespeeld in de gymzalen van het Aloysius College in de Haagse wijk Benoordenhout. S.E.T.T. staat voor Snel En Tactisch Tafeltennis.

Het Delihofje in de Archipelbuurt in Den Haag ligt aan de Delistraat 2b-18. Toen in 1880 de Delistraat werd aangelegd, dempte men een kleine zij-arm van de Koninginnegracht. Aan dat stroompje lag een uitspanning, die toen ook werd afgebroken ten behoeve van de straat die toen werd aangelegd. Parallel erachter kwam in 1891 het hofje, dat gebouwd werd door Govert van der Vliet, timmerman, en Pieter Westbroek, de latere directeur van de Gemeentelijke Plantsoenendienst. Langs de huisjes loopt een bestraat pad, aan de overkant daarvan hebben de bewoners een tuintje. Het werd gebouwd voor mensen die aan het Hof werkten, zodat het ook wel het Hofje van de Hofhouding werd genoemd. Wat dit hofje van andere hofjes onderscheidt zijn de blauwe Portugese tegels, die een deel van de huizen sieren. De eigenaar werkte bij Focke & Meltzer, en had zo de nodige contacten.

Het Militair erehof Den Haag Kerkhoflaan is de laatste rustplaats van Nederlandse militairen die sneuvelden tijdens de Slag om Den Haag op 10 mei 1940.

De S102 is een stadsroute in Den Haag die loopt over een gedeelte van de Raamweg. De weg verbindt de S100/Centrumring, vanaf het punt waar deze van de Raamweg afslaat naar de Laan Copes van Cattenburch, met de S200/Ring Den Haag, ter hoogte van de overgang tussen de Hubertustunnel en het Hubertusviaduct. De S102 is slechts een halve kilometer lang en is daarmee de op een na kortste stadsroute in Den Haag, na de S103.

De Algemene Begraafplaats aan de Kerkhoflaan is een 19e-eeuwse begraafplaats in de Archipelbuurt in Den Haag, aan de rand van de Scheveningse Bosjes. De begraafplaats werd in 1830 in gebruik genomen, nadat er in 1829 een koninklijk verbod was uitgevaardigd om nog mensen in kerken te begraven, om redenen van de volksgezondheid. De nieuwe begraafplaats aan de Kerkhoflaan werd ontworpen door de stadsarchitect Zeger Reyers. Deze begraafplaats lag toen ver buiten de stad, net als de katholieke Begraafplaats Sint Petrus Banden, die iets zuidelijker ligt en die ook uit die periode dateert. Het is daar al duingrond, waardoor het terrein niet vlak is. In 1991 werd het een gemeentelijke begraafplaats.

Hotel Wittebrug was een vijfsterrenhotel in het gebied Wittebrug in Den Haag.

Het Hofje van Elf bevindt zich in de Sumatrastraat in Den Haag. Het hofje ligt vrijwel naast Sumatrastraat 268-310, een naamloos hofje. Het Hofje van Elf heeft de huisnummers 230B/L en 232. Hier was vroeger een garagebedrijf, nu staan er elf huisjes die een gezamenlijke, weelderig begroeide binnentuin omringen. In mei 2008 is een van de woningen uitgebrand, waarbij de 77-jarige bewoner om het leven kwam.

Op Sumatrastraat 268-310 in Den Haag is een naamloos hofje. Het merendeel van de Haagse hofjes heeft geen naam, hetgeen verwarrend kan zijn. In de Sumatrastraat zijn vier hofjes: het Hofje van Kortekaas (nrs 179-183), De Witte Poort (nrs 249-271), het Hofje van Elf (nrs 230-232) en dit hofje. De Witte Poort en dit hofje zijn uit de tweede helft van de 19de eeuw. Door een poort en een vaak gesloten deur, waarboven het jaartal 1869 is aangebracht, komt men op een binnenterrein waar rug aan rug twee rijen huisjes staan. Langs de huisjes loopt een pad, de huisjes van de achterste rij hebben aan de andere kant van het pad een tuin. Soms zijn twee huisjes samengevoegd. Nummer 310 staat los van de rijtjes. In 1955 zijn de huisjes gerenoveerd en kregen ze een nieuwe, eenvoudige keuken en WC. Sindsdien zijn veel huisjes verkocht en verbouwd.

Westbroekpark en Duttendel is een wijk in het Haagse stadsdeel Scheveningen. Aan de noordwestzijde wordt de wijk begrensd door de Nieuwe Duinweg met het Westbroekpark, aan de noordzijde door de Badhuisweg, Brusselselaan en Doorniksestraat met de Nieuwe Scheveningse Bosjes en de Pompstationsweg, aan de noordoostzijde door de Van Alkemadelaan met Klein-Zwitserland, aan de zuidoostzijde door de Frederikskazerne en het Hubertusduin met het groengebied van de Gemeentekwekerij en aan de zuidwestzijde door het Kanaal. De wijk grenst aan de wijken Benoordenhout, Van Stolkpark en Scheveningse Bosjes, Scheveningen, Belgisch Park en Oostduinen. Tot deze wijk behoren het Westbroekpark en het aangrenzende Wittebrugkwartier en de buurt Duttendel inclusief en het Klattepark.

Het Bunkerbosje Goetlijfpark is een complex van bunkers in het Goetlijfpark, omgrensd door de Oostduinlaan, Ruychrocklaan, Van der Houvenstraat en het Goetlijfpad. Het complex maakte deel uit van de Atlantikwall als onderdeel van Stützpunktgruppe Scheveningen. Het complex bestaat uit negen (ontoegankelijke) onderdelen: X1: Keuken Van standaardtype Regelbau 645, Baunummer 8745 ter verzorging van maximaal 200 man. Deze bunk X2: Munitiebergplaats Van standaardtype Regelbau 134, Baunummer 8744. X3: Groepsonderkomen Van standaardtype Regelbau 622, Baunummer 8716, ter onderbrenging van twee maal tien man X4: Munitiebergplaats gelegen buiten het Goetlijfpark in de berm tussen de Ridderlaan en de vijversloot. X5, X6, X7: Woonschuilplaatsen Feldmässiger Ausbau X8: Badhuis Feldmässiger Ausbau met een aantal kleed- en badruimten met op het dak een betonnen waterreservoir X9: Toiletgebouw Feldmässiger Ausbau Bij het complex zijn met uitzondering van X4 de overige acht onderdelen nog intact. De bunkers X1, X2 en X3 hebben buitenmuren van 200 cm dikte. Het complex werd gecamoufleerd met behulp van beplanting, omdat het grootste deel bovengronds was neergezet. Na 1945 is het complex verder in het landschap geïntegreerd.