Maupoleum

De Steenvoetsluis (brug 291) is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. Ze vormt de verbinding tussen de Nieuwe Uilenburgerstraat en de Uilenburgersteeg. Ze overspant daarbij de Houtkopersburgwal. De brug ligt dan wel in hartje Amsterdam, er zijn relatief weinig gemeentelijke en rijksmonumenten te vinden rondom de brug. Dat wordt veroorzaakt door een grootste sloopactie eind jaren zestig van de 20e eeuw aan de zuidkant van de brug. De gemeente wilde op de plaats van de Jodenbreestraat een snelweg richting Prins Hendrikkade en daarvoor werd die verbreed en de tussenliggende straat Joden Houttuinen verdween in haar geheel. De rooilijn van de Jodenbreestraat schoof richting noord op en er kwam op die plaats het Maupoleum (opening 1971) dat nauwelijks vijfentwintig jaar zou staan en toen alweer vervangen werd door nieuwbouw. De Uilenburgersteeg liep onder het Maupoleum door, maar kwam na de sloop daarvan weer vrij te liggen. Het voormalige eiland Uilenburg heeft trouwens slechts drie oeververbindingen, de Steenvoetsluis, de Keizersbrug en de Peperbrug. Er ligt hier al eeuwen een brug. Balthasar Florisz. van Berckenrode tekende op zijn kaart van 1625 hier al een vaste brug in. Een brug op houten jukken met vijf doorvaarten. Ze overspande de "Houtcoopers Burchwal" en leidde van "Uilenburch" naar de "Uilenburch Steech". Pieter Bast had op zijn plattegrond van 1599 ook een brug ingetekend, maar grote delen van Uilenburg waren toen nog onbebouwd. De moderne geschiedenis van brug begint in 1728. Deze jaarsteen is ten minste te zien op een tekening van Nicolaas Martinus Wijdoogen (rond 1845) en ook op een tekening van Eduard Alexander Hilverdink (rond 1870). De brug zou toen eerst vervangen zijn door een houten brug op stenen voet (Steenvoetbrug) en weer later naar een stenen welfbrug, Steenvoetsluis. De tekening van Gerrit de Broen uit 1737 bevestigt dat de brug gewijzigd is ten opzichte van de situatie van Van Berckenrode. Deze welfbrug verdween rond 1877 toen er een nieuwe brug werd geplaatst naar een ontwerp van de Dienst der Publieke Werken, waar toen Bastiaan de Greef en Willem Springer de dienst uitmaakten, zonder dat de brug aan hun toegeschreven kan worden (de dienst werkte als collectief). De welfbrug werd vervangen door een ijzeren liggerbrug. Deze brug is vastgelegd op een foto van rond 1900. De brug is eind jaren zestig, begin jaren zeventig van de 20e eeuw even weg. De gracht werd gedempt in verband met de bouw van het Maupoleum (Burgemeester Tellegenhuis), maar in 1977 werd besloten de gracht weer uit te graven, waarbij er weer tevens een brug werd neergelegd. De brug kwam opnieuw uit de koker van de Publieke Werken, waar toen Dirk Sterenberg werkzaam was. Zijn hand is terug te vinden in de afgeronde betonnen overspanning tussen de bakstenen pylonen. De balustrades op de brug bestaat uit bakstenen gewelven met daarover een ijzeren/stalen leuning, iets wat terug te vinden is in Sterenbergs veel grotere Keizersbrug. Een andere overeenkomst is dat de namen van beide bruggen uitgehakt zijn uit een natuurstenen deksteen in plaats van uitgefreesd uit metaal.

De Jodenbreestraat is een Amsterdamse straat tussen de Sint Antoniesbreestraat en het Mr. Visserplein in Amsterdam-Centrum. De Jodenbreestraat is via de Houtkopersdwarsstraat verbonden met de noordzijde van het Waterlooplein. Ter hoogte van nr. 11 ligt de Uilenburgersteeg.

Splendor is een muziekgebouw in de wijk Uilenburg in het centrum van Amsterdam in een monumentaal pand dat is gebouwd in de stijl van de Amsterdamse School. Het voormalig gemeente badhuis was in 1983 een rijwielfabriek en is tussen 2010 en 2013 verbouwd tot een plek waar concerten, lessen en workshops gegeven kunnen worden, waar gerepeteerd kan worden en verder alles wat met podiumkunst te maken heeft kan gebeuren. "Missie: Splendor is een culturele vrijplaats, waarin podiumkunstenaars onafhankelijk van overheid en politieke instanties kunnen maken waarvan zij vinden dat mensen dat moeten kunnen zien, voelen en horen." Splendor wierf obligatiehouders (die elk €1000 betaalden), leden en donateurs om de verbouwing en het beheer en gebruik van het gebouw te kunnen betalen. Splendor is opgericht door bassist Wilmar de Visser en wordt gerund door ongeveer vijftig musici, waaronder Oene van Geel, Claron McFadden, Michael Moore, Nora Fischer en Remy van Kesteren. De Splendormusici treden eenmaal per jaar op voor de leden. In ruil daarvoor kunnen ze het gebouw gebruiken voor repetities en andere zaken.

De Houtkopersburgwal is een gracht in het centrum van Amsterdam. De gracht en kade loopt van de Oude Schans naar de Uilenburgergracht. Halverwege kruist de Steenvoetsluis in de Uilenburgerstraat de gracht.

Het Mozeshuis is een gebouw, waarin een maatschappelijk ontmoetingscentrum, aan de Jodenbreestraat 164 en Waterlooplein in Amsterdam-Centrum. Het Mozeshuis is rond 1969 gebouwd als vervanging van de dan net afgebroken pastorie behorende bij de Mozes en Aäronkerk, die ten zuiden tegen de kerk aangeplakt stond. In verband met de bouw van de verkeerstoegang naar de IJtunnel in de vorm van het Jonas Daniël Meijerplein moest die pastorie het veld ruimen. Aan architect Sier van Rhijn, die betrokken was bij de renovatie van de kerk, werd gevraagd een nieuwe pastorie te ontwerpen, die aan de andere zijde van de kerk geplaatst werd. Een van de lege plekken aan de Jodenbreestraat en Waterlooplein werd ermee opgevuld. Financiering van de bouw vond plaats uit de opbrengsten van een veiling van goederen van de kerk. In eerste instantie werden er nog enkele paters in ondergebracht. Van Rhijn kwam met een rechthoekig bakstenen gebouw met (te veel) gevelopeningen. Een opvallend detail is daarom de ronde uitstulping die het gebouw aan de zuidoostzijde heeft meegekregen. Die openingen trokken onverlaten aan, daarom werd de portiek aan het Waterlooplein later afgeschermd (oorspronkelijk leek ze op de gevelopening aan de Jodenbreestraat). Erfgoedvereniging Heemschut nam het gebouw als zijnde “zorgvuldig gedetailleerd” en “sobere bakstenen gevel” op in hun brochure Post '65 Architectuur 1966-1990 in Amsterdam (nummer 44). In 2016 werd het gebouw tot gemeentelijk monument verklaard. Al in 1971 ontving Van Rhijn de Merkelbachprijs voor dit ontwerp. Van Rhijn werd niet veel later de man achter de toen vervloekte gebouwtjes ten behoeve van de Oostlijn.

Jezus als dakloze (Engels: Homeless Jesus) is een artistiek kunstwerk van Timothy Schmalz dat vanaf 2013 in meer dan honderd steden over de gehele wereld is geplaatst.

Gran Vista is de (bij)naam van een appartementencomplex in Amsterdam-Centrum. Het gebouw vormt de noordelijke gevelwand van de Houtkopersdwarsstraat en gaat aan beide zijden de hoek om van de Jodenbreestraat in het oosten en het Waterlooplein in het westen. Het dankt haar naam aan een Britse belegger.

Het 8 Decembermonument is een monument in Amsterdam-Centrum. Het monument werd op 8 december 1992 onthuld bij de tiende herdenking van de Decembermoorden van 8 december 1982 op Fort Zeelandia in Suriname. Het bestaat uit een plaquette aangebracht in/aan de zuidelijke zijgevel van de Mozes en Aäronkerk aan het Mr. Visserplein. De zwarte plaquette vermeldt de tekst: Ter nagedachtenis van de slachtoffers van de Decembermoorden Paramaribo, 8 en 9 december 1982John Baboeram Bram BehrCyrill DaalKenneth Gonçalves Eddy Hoost André KamperveenGerard Leckie Sugrim Oemrawsingh Leslie RahmanSoerinder Rambocus Harold Riedewald Jiwan Sheombar Jozef Slagveer Robby Sohansingh Frank Wijngaarde Gemarteld en doodgeschoten doorhet militair regimeZij stonden voor Surinameen voor democratieSlechts in gerechtigheid berusten Het monument werd op 8 december 1992 onthuld door Liesbeth Venetiaan-Vanenburg, echtgenote van president Ronald Venetiaan, die rond die tijd een bezoek bracht aan het Museum van Volkenkunde in Rotterdam, dat een tentoonstelling had georganiseerd over de cultuur in Suriname. Die dag werd in de Mozes en Aäronkerk tevens een herdenkingsdienst gehouden, waarbij naast enkele betrokken politici onder andere nabestaanden Rita Rahman en Romeo Hoost (leden van het comité voor verkrijgen van het monument) aanwezig waren. Op Fort Zeelandia zelf bevindt zich vanaf 9 december 2009 het Gedenkteken Decembermoorden, ook wel Nationaal Monument Bastion Veere – 8 december 1982.

De Academie voor Theater en Dans (ATD), voorheen de Theaterschool, is een opleidingsinstituut op hbo-niveau. De academie verzorgt twaalf bachelor-, drie masteropleidingen, één associate degree en één vooropleiding op het brede gebied van theater en dans. Alle opleidingen zijn op hoog niveau verbonden met een beroepspraktijk, zowel nationaal als internationaal. Studenten worden opgeleid tot acteur, theatermaker, mimespeler/ -maker, danser, choreograaf, theater- of dansdocent, en tot regisseur, scenograaf, technisch ontwerper, inspiciënt, productieleider en creative producer. De Academie voor Theater en Dans maakt deel uit van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten (AHK) samen met de Breitner Academie, het Conservatorium van Amsterdam, de Nederlandse Filmacademie, de Reinwardt Academie en de Academie van Bouwkunst. De Academie voor Theater en Dans is gevestigd aan de Jodenbreestraat 3 in Amsterdam. Alle opleidingen aan de ATD zijn door het ministerie van OC&W geaccrediteerd. Studenten kunnen hierdoor een studielening aanvragen als ze definitief tot een opleiding zijn toegelaten.

Het Reliëf Franz Liszt is een reliëf in Amsterdam-Centrum. Het reliëf van beeldhouwster Gyöngyi Szathmáry werd in april 1991 geplaatst boven de hoofdingang van de Mozes en Aäronkerk aan het Waterlooplein. De plaquette herinnert aan het bezoek dat de componist Franz Liszt op 29 april 1866 aan die kerk bracht voor het bijwonen van een uitvoering van zijn Graner Messe. Het was een geschenk van de Franz Liszt Kring. De Hongaarse ambassadeur onthulde het monumentje op 29 april 1991. Het markeerde ook de verhuizing van het Franz Lisztfestival van Utrecht naar Amsterdam. Franz Lisztwoonde op 29 april 1866in deze kerkde uitvoering bij van zijnGraner MesseFranz Liszt Kring Nederland29 april 1991 In een zijgevel van diezelfde kerk werd een jaar later het 8 Decembermonument gezet.

De Mozes en Aäronkerk, officieel gewijd aan de heilige Antonius van Padua, is een rooms-katholieke kerk aan het Waterlooplein te Amsterdam, in de Nederlandse provincie Noord-Holland.

De Jodenbuurt, ook wel Joodse Buurt of Wijk in Amsterdam, was vanaf de late zestiende eeuw tot de periode van de Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog, een buurt waar veel Joden woonden. De buurt strekte zich uit langs de Jodenbreestraat, Uilenburg, Vlooienburg, Waterlooplein, Marken, Rapenburg en Nieuwe Herengracht, later ook Nieuwmarkt, Sint Antoniesbreestraat, de Plantage, Weesperstraat en Weesperplein tot aan de Nieuwe Kerkstraat.