Sint Jan de Doperkerk (Schiedam Nieuwland)

Parkweg is een ondergronds metrostation in Schiedam aan lijn C van de Rotterdamse metro. Station Parkweg bevindt zich in de Schiedamse wijk Nieuwland en is gebouwd onder de kruising van de Burgemeester Honnerlage Gretelaan en de Parkweg. Het station werd voor reizigers geopend in november 2002 (als onderdeel van de Beneluxlijn) en is ontworpen door architect Hans van Heeswijk. Het eilandperron ligt direct onder straatniveau en kan bereikt worden door middel van trappen, een roltrap en een lift, die zich in twee grote koepels aan de uiteinden van het station bevinden. Tussen de beide ingangen bevinden zich twee kleinere koepels, waardoor overdag daglicht in het station binnenvalt en 's avonds licht vanuit het station de bovengrondse stationsomgeving verlicht. De lichtkoepels vormen de voornaamste ornamenten van het station, dat verder redelijk eenvoudig is afgewerkt. Bij de kruising Parkweg/Burgemeester van Haarenlaan bevindt zich ook een tramhalte Parkweg waar de tramlijnen 21 en 24 halteren. Van hieruit is het ongeveer 500 meters lopen naar het metrostation. Tussen april 2017 en de opening van de Hoekse Lijn (30 september 2019) werd station Parkweg tijdelijk doordeweeks tussen 6:00 uur en 19:00, zaterdag/zondag van 10:30 tot 19:00 uur ook bediend door metrolijn A en vanaf 20:00 uur door metrolijn B als eindpunt. Dit had te maken met de ombouw van de Hoekse Lijn en het feit dat er vanaf station Vijfsluizen pendelbussen richting Vlaardingen reden.

Het sportterrein aan de Damlaan is een voormalig sportterrein in de Nederlandse plaats Schiedam. Het sportterrein werd in het noorden en westen, bij aanleg, begrensd door weilanden. Naarmate de jaren vorderde werd het sportpark aan de noord- en westzijde omgeven door woonwijken. Aan de oostzijde grensde het terrein aan de Noordvestgracht en in het zuiden aan de 'Damlaan'. Het sportpark werd gebruikt door cricket- en voetbalclub Hermes DVS en voorloper 'Hermes'. In 1957 werd het sportterrein ingeruild voor het nieuw aangelegde Harga, enkel het eerste team bleef tot 1960 gebruik maken van het terrein. In 1960 maakte ook zij de overstap naar Harga, waarna de overgebleven velden en tribunes werden gesloopt en ruimte werd gemaakt voor woningbouw.

De Vrijheid is een windmolen in Schiedam. De molen aan de Noordvest 40 is de "buurmolen" van molen De Noord en werd gebouwd in 1785 opdracht van een aantal branders als stenen stellingmolen tussen de molen De Noord en de voormalige molen De Star (uit 1716, uitgebrand en gesloopt in 1823), maar tegen de zin van verschillende andere branders. Zij waren bang dat de nieuwe molen de windvang voor andere molens zou belemmeren door zijn breedte en grootte. De molen maalde voor de branderijen tot 1917. Sinds 1917 kreeg de molen een andere maalactiviteit voor de nieuwe eigenaar, Cornelis Antonius Knock en begon met het malen van veevoeder. In 1939 moest de molen worden gerestaureerd. Gedurende de hongerwinter in 1944/1945 maalde de molen erwten en bonen voor de gaarkeuken. Na de oorlog werden de activiteiten stopgezet en in 1960 kocht de gemeente Schiedam de molen. Na een grondige restauratie door een groep vrijwilligers was de molen in 1974 weer maalvaardig en kwam de molen in vol bedrijf. De Vrijheid is compleet ingericht als een meelfabriek en uitgerust met drie koppel stenen, waarvan één met elektrische hulpaandrijving, div. mengketels, silo's, reiniger, pletwals enz. De Vrijheid is eigendom van Stichting De Schiedamse Molens. De molen is nog dagelijks in bedrijf voor diverse bakkers, branderijen, horeca, en molenwinkels. De molenaar is aangesloten bij het Ambachtelijk korenmolenaarsgilde (AKG).

De Noordvest is een singel met een lengte van ongeveer 900 meter in het centrum van de Zuid-Hollandse plaats Schiedam. De Noordvest vormt de verbinding tussen de Schiedamse Schie ter hoogte van de Broersvest en de Westvest. Op 2 augustus 1346 verleende gravin Margaretha van Holland en Henegouwen Schiedam het recht om vesten om de stad aan te leggen. De Noordvest werd rond 1350 gegraven. Over de Noordvest liggen drie bruggen: De Doelebrug, voor fietsers en voetgangers aan de oostkant van de Noordvest De Spoelingbrug tussen het Spinhuispad en de Parkweg De Kethelbrug in de Damlaan. Het gedeelte tussen de Kethelbrug en de Westvest is bekend als Vellevest. Aan de Noordvest staan een viertal molens: De Kameel De Palmboom De Vrijheid De Noord Ook zijn aan de Noordvest een tiental branderijen bewaard gebleven.

De Drie Koornbloemen uit 1770 is de oudste nog bestaande molen in Schiedam en is eigendom van 18 branders. Het is de enige molen met een aan de molen verbonden molenaarshuis (vermoedelijk uit 1832). In het begin van de 19e eeuw werd de molen gebruikt voor het zagen van mahoniehout en enkele jaren later als een pelmolen voor rijst. Toen in 1857 de maalbelasting werd opgeheven, besloot eigenaar Kouwenhoven om opnieuw voor de bakkers te gaan malen. Latere generaties Kouwenhoven begonnen met het malen van erwten, maïs en bonen voor de verwerking tot veevoeder. In 1938 kocht J. R. Sjoer de molen en knapte deze op om voor zijn steen- en tegelbedrijf (met een kogelmolen, een trommel met daarin stalen ballen die de stenen verpulveren) stenen tot gruis te vermalen. In de jaren ’50 was er opnieuw een veevoeder- en graanbedrijf in de molen gevestigd. In 1976 kocht de gemeente Schiedam de molen en later werden molen en molenaarshuis geheel gerestaureerd. Om de molen voor de toekomst te bewaren wordt in 2007 de houten inrichting gerepareerd en herbouwd. Stichting De Schiedamse Molens is van plan om het vroegere pelwerk weer in de molen aan te brengen.

De Vlaardingse Poort of Vlaerdingsche Poort was een stadspoort in Schiedam. Het poortgebouw was gesitueerd ter hoogte van de huidige "Vlaardingerstraat" en "Westvest" aan de westkant van de vesting. De poort dankt haar naam aan het feit dat hier de hoofdweg naar Vlaardingen liep, daarbij werd de stenenweg (de doorgaande weg vanuit de poort) in de 16e eeuw de "Vlaardingsedyck" genoemd en in de 18e eeuw de "Vlaardingerstraat". Sinds de stenen ommuring en vestingwerken van 1578-1580 was de poort, samen met de "Kethel poort", "Overschiesche poort" en de "Rotterdamsche poort" een van de vier hoofdpoorten van Schiedam. Cornelis van Crabbendam geb. 16-11-1661 ( Schiedams geslacht Krabbendam) werkte als poorter op De Vlaerdingse Poort en overleed 01-08-1722. Zijn vrouw Judict Dirks van Canterbergh die zijn taak als poorter had overgenomen, overleed op 13-11-1730 nadat zij de sleutel van de poort had opgehaald en verdronk nadat zij in het water was gevallen. De plaats waar de Vlaerdingse Poort was gevestigd is thans de Kethelbrug ter hoogte van de Damlaan en Westvest.

De Noord aan de Noordvest 38 is met 33,3 meter de hoogste molen van de vijf Schiedamse molens, en de hoogste ter wereld. Sinds 3 maart 2006 staat er in Schiedam De Nolet, een windturbine opgebouwd als een traditionele Schiedamse molen die hoger is. De eerste stenen windmolen op deze plaats - genaamd De Noort Moole - is gebouwd in 1707 als een vervanging voor de houten standerdmolen uit rond 1400. In 1803 wordt de oude molen afgebroken en daarna dichter bij de waterkant herbouwd, als de 'nieuwe' huidige molen De Noord. De stichtingsstenen van beide molens zijn onder elkaar in de muur gemetseld. De molen maalde mout voor de Schiedamse branderijen. In het begin van de 20e eeuw wordt er in de molen veevoeder (en later tarwemeel voor de bakkers) gemalen. In de jaren 30 wordt geen gebruik meer gemaakt van windaandrijving. Het bovendeel van de molen - de kap, het wiekenkruis, het staartwerk en de balie - wordt in 1937 verwijderd, zodat een peperbus met twee zolders overblijft. Rond 1955 koopt de gemeente Schiedam de peperbus terug om hem weer tot een maalvaardige molen te restaureren. De restauratie (in twee fasen, rond 1962 en 1971) richtte zich meer op de verwijderde delen (kap, staartwerk, wiekenkruis en balie) dan op het overige gebouw (inrichting, maalwerk). In de jaren ’70 kon er weer graan op de wind gemalen worden. Na de restauratie wordt in de molen een proeflokaal geopend - nu een restaurant. Naast de molen ligt een historische spoelingschuit.

Aan de Schiedamse Noordvestsingel zijn een tiental karakteristieke Schiedamse branderijen bewaard gebleven met de status van rijksmonument. De geschiedenis van Schiedam is eeuwenlang bepaald door de aanwezigheid van moutwijnbranderijen en jeneverstokerijen, waarvan deze rij bewaarde panden een fraai voorbeeld is.

't Huis te Poort is een gebouwencomplex aan de Dam te Schiedam. Het bestaat uit een zaalkerk en een pastorie van de Oudkatholieke Kerk. De kerk is gewijd aan de heilige Johannes de Doper en sinds een parochiefusie in 1990 ook aan Maria Magdalena en Laurentius.

De Korte Haven is een gracht met een lengte van ongeveer 400 meter in het westen van het centrum van de Zuid-Hollandse plaats Schiedam. De Korte Haven werd in 1577 gegraven en vormt de verbinding tussen de Nieuwe Haven (Westvest) in het westen en de Lange Haven in het oosten. Aan de westzijde stond de Vlaardinger poort, die in 1862 werd gesloopt.

Het Zakkendragershuisje is een voormalig gildehuis van het zakkendragersgilde in Schiedam. Het werd in 1725 gebouwd. Het gebouw heeft een toren met bijhorende klok.

De Schiedammer Korenbeurs of Koopmansbeurs is een rijksmonument uit 1786-'92. In de Korenbeurs werden moutwijn, granen en spoeling verhandeld. Deze handel stond in direct verband met de in Schiedam gevestigde stokerijen voor jenever. De Beurs wordt gezien als een van de monumenten van de Schiedamse jeneverindustrie.