Sportterrein aan de Damlaan

De Drie Koornbloemen uit 1770 is de oudste nog bestaande molen in Schiedam en is eigendom van 18 branders. Het is de enige molen met een aan de molen verbonden molenaarshuis (vermoedelijk uit 1832). In het begin van de 19e eeuw werd de molen gebruikt voor het zagen van mahoniehout en enkele jaren later als een pelmolen voor rijst. Toen in 1857 de maalbelasting werd opgeheven, besloot eigenaar Kouwenhoven om opnieuw voor de bakkers te gaan malen. Latere generaties Kouwenhoven begonnen met het malen van erwten, maïs en bonen voor de verwerking tot veevoeder. In 1938 kocht J. R. Sjoer de molen en knapte deze op om voor zijn steen- en tegelbedrijf (met een kogelmolen, een trommel met daarin stalen ballen die de stenen verpulveren) stenen tot gruis te vermalen. In de jaren ’50 was er opnieuw een veevoeder- en graanbedrijf in de molen gevestigd. In 1976 kocht de gemeente Schiedam de molen en later werden molen en molenaarshuis geheel gerestaureerd. Om de molen voor de toekomst te bewaren wordt in 2007 de houten inrichting gerepareerd en herbouwd. Stichting De Schiedamse Molens is van plan om het vroegere pelwerk weer in de molen aan te brengen.

De Vlaardingse Poort of Vlaerdingsche Poort was een stadspoort in Schiedam. Het poortgebouw was gesitueerd ter hoogte van de huidige "Vlaardingerstraat" en "Westvest" aan de westkant van de vesting. De poort dankt haar naam aan het feit dat hier de hoofdweg naar Vlaardingen liep, daarbij werd de stenenweg (de doorgaande weg vanuit de poort) in de 16e eeuw de "Vlaardingsedyck" genoemd en in de 18e eeuw de "Vlaardingerstraat". Sinds de stenen ommuring en vestingwerken van 1578-1580 was de poort, samen met de "Kethel poort", "Overschiesche poort" en de "Rotterdamsche poort" een van de vier hoofdpoorten van Schiedam. Cornelis van Crabbendam geb. 16-11-1661 ( Schiedams geslacht Krabbendam) werkte als poorter op De Vlaerdingse Poort en overleed 01-08-1722. Zijn vrouw Judict Dirks van Canterbergh die zijn taak als poorter had overgenomen, overleed op 13-11-1730 nadat zij de sleutel van de poort had opgehaald en verdronk nadat zij in het water was gevallen. De plaats waar de Vlaerdingse Poort was gevestigd is thans de Kethelbrug ter hoogte van de Damlaan en Westvest.

De Sint -Jan de Doperkerk was een rooms-katholieke parochiekerk in Schiedam, gebouwd in 1965 en ontworpen door J.A. Lelieveldt. De kerk was ook bekend als de Nolenskerk omdat deze gelegen was aan de Mgr. Nolenslaan. De parochie is de voortzetting van de Sint-Jan de Doperkerk of Havenkerk in de binnenstad.

De Vrijheid is een windmolen in Schiedam. De molen aan de Noordvest 40 is de "buurmolen" van molen De Noord en werd gebouwd in 1785 opdracht van een aantal branders als stenen stellingmolen tussen de molen De Noord en de voormalige molen De Star (uit 1716, uitgebrand en gesloopt in 1823), maar tegen de zin van verschillende andere branders. Zij waren bang dat de nieuwe molen de windvang voor andere molens zou belemmeren door zijn breedte en grootte. De molen maalde voor de branderijen tot 1917. Sinds 1917 kreeg de molen een andere maalactiviteit voor de nieuwe eigenaar, Cornelis Antonius Knock en begon met het malen van veevoeder. In 1939 moest de molen worden gerestaureerd. Gedurende de hongerwinter in 1944/1945 maalde de molen erwten en bonen voor de gaarkeuken. Na de oorlog werden de activiteiten stopgezet en in 1960 kocht de gemeente Schiedam de molen. Na een grondige restauratie door een groep vrijwilligers was de molen in 1974 weer maalvaardig en kwam de molen in vol bedrijf. De Vrijheid is compleet ingericht als een meelfabriek en uitgerust met drie koppel stenen, waarvan één met elektrische hulpaandrijving, div. mengketels, silo's, reiniger, pletwals enz. De Vrijheid is eigendom van Stichting De Schiedamse Molens. De molen is nog dagelijks in bedrijf voor diverse bakkers, branderijen, horeca, en molenwinkels. De molenaar is aangesloten bij het Ambachtelijk korenmolenaarsgilde (AKG).

Parkweg is een ondergronds metrostation in Schiedam aan lijn C van de Rotterdamse metro. Station Parkweg bevindt zich in de Schiedamse wijk Nieuwland en is gebouwd onder de kruising van de Burgemeester Honnerlage Gretelaan en de Parkweg. Het station werd voor reizigers geopend in november 2002 (als onderdeel van de Beneluxlijn) en is ontworpen door architect Hans van Heeswijk. Het eilandperron ligt direct onder straatniveau en kan bereikt worden door middel van trappen, een roltrap en een lift, die zich in twee grote koepels aan de uiteinden van het station bevinden. Tussen de beide ingangen bevinden zich twee kleinere koepels, waardoor overdag daglicht in het station binnenvalt en 's avonds licht vanuit het station de bovengrondse stationsomgeving verlicht. De lichtkoepels vormen de voornaamste ornamenten van het station, dat verder redelijk eenvoudig is afgewerkt. Bij de kruising Parkweg/Burgemeester van Haarenlaan bevindt zich ook een tramhalte Parkweg waar de tramlijnen 21 en 24 halteren. Van hieruit is het ongeveer 500 meters lopen naar het metrostation. Tussen april 2017 en de opening van de Hoekse Lijn (30 september 2019) werd station Parkweg tijdelijk doordeweeks tussen 6:00 uur en 19:00, zaterdag/zondag van 10:30 tot 19:00 uur ook bediend door metrolijn A en vanaf 20:00 uur door metrolijn B als eindpunt. Dit had te maken met de ombouw van de Hoekse Lijn en het feit dat er vanaf station Vijfsluizen pendelbussen richting Vlaardingen reden.

De Korte Haven is een gracht met een lengte van ongeveer 400 meter in het westen van het centrum van de Zuid-Hollandse plaats Schiedam. De Korte Haven werd in 1577 gegraven en vormt de verbinding tussen de Nieuwe Haven (Westvest) in het westen en de Lange Haven in het oosten. Aan de westzijde stond de Vlaardinger poort, die in 1862 werd gesloopt.

't Huis te Poort is een gebouwencomplex aan de Dam te Schiedam. Het bestaat uit een zaalkerk en een pastorie van de Oudkatholieke Kerk. De kerk is gewijd aan de heilige Johannes de Doper en sinds een parochiefusie in 1990 ook aan Maria Magdalena en Laurentius.

Lange Haven 141 is een Nederlands koopmanshuis in de gemeente Schiedam en heeft de beschermde status van rijksmonument (33208). Het hoge koopmanshuis met rijk geprofileerde kroonlijst en hardstenen vensterdorpels staat op de hoek van de Lange Haven met de Korte Haven. Het pand heeft een curieuze winkelpui en binnenpui. Ervoor staat nog één stoeppaal. De gevel is in het 4e kwart van de 18e eeuw gebouwd, terwijl het pand zelf mogelijk van oudere datum is. Het huidige systeem van huisnummering is pas aan het einde van de 19e eeuw ingevoerd. In de periode daarvoor is het pand aangeduid met Lange Haven, wijk A, nr. 150.

De Noordvest is een singel met een lengte van ongeveer 900 meter in het centrum van de Zuid-Hollandse plaats Schiedam. De Noordvest vormt de verbinding tussen de Schiedamse Schie ter hoogte van de Broersvest en de Westvest. Op 2 augustus 1346 verleende gravin Margaretha van Holland en Henegouwen Schiedam het recht om vesten om de stad aan te leggen. De Noordvest werd rond 1350 gegraven. Over de Noordvest liggen drie bruggen: De Doelebrug, voor fietsers en voetgangers aan de oostkant van de Noordvest De Spoelingbrug tussen het Spinhuispad en de Parkweg De Kethelbrug in de Damlaan. Het gedeelte tussen de Kethelbrug en de Westvest is bekend als Vellevest. Aan de Noordvest staan een viertal molens: De Kameel De Palmboom De Vrijheid De Noord Ook zijn aan de Noordvest een tiental branderijen bewaard gebleven.

De Schiedammer Korenbeurs of Koopmansbeurs is een rijksmonument uit 1786-'92. In de Korenbeurs werden moutwijn, granen en spoeling verhandeld. Deze handel stond in direct verband met de in Schiedam gevestigde stokerijen voor jenever. De Beurs wordt gezien als een van de monumenten van de Schiedamse jeneverindustrie.

Het Zakkendragershuisje is een voormalig gildehuis van het zakkendragersgilde in Schiedam. Het werd in 1725 gebouwd. Het gebouw heeft een toren met bijhorende klok.

De Walvisch is een stellingmolen in Schiedam. De molen aan de Westvest werd gebouwd in 1794 en de eerstesteenlegger was A. Nolet. (De familie Nolet is nog steeds bekend in Schiedam om haar jenever en de hoogste stenen molen De Nolet.) De molen is benaamd naar de Groenlandse walvisvaart die aan het eind van de 18e eeuw een bloeiperiode kende. De Walvisch werd gepacht door 26 stokers. Hij maalde granen voor de jenever. Rond 1900 verloor de molen tijdens een storm een stuk binnenroede; acht maanden heeft het geduurd voor hij weer 4 wieken had. In 1928 werd hij verkocht aan de toen nog jonge vereniging De Hollandsche Molen uit Amsterdam. In december 1938 was er brand in De Walvisch. Na de brand ging de molen weer malen. De Walvisch maalde een tijdje zelfs magnesium; dit levert een medicijn en zuiver koolzuurgas op, dat werd verkocht aan de priklimonadefabriekjes die Schiedam in die jaren kende. In de jaren ’50 ging molenaarsfamilie Kluit er een molenaarsbedrijf in beginnen. Bijzonder was dat zij ook in de molen woonden. Kluit kwam van molen De Noord in Rotterdam die op het Oostplein stond en in 1954 was afgebrand. In het begin van de jaren ’70 moest de balie worden gerestaureerd en de buitenkant van de wieken en een geheel nieuwe kap werd geplaatst. Na onderzoek in 1982 was een nieuw bovenwiel nodig en geplaatst. - Ze gingen in De Walvisch kant en klare broodbakpakketten produceren. Tot 14-02-1996 was dat bedrijf in De Walvisch, want op die dag brandde hij door kortsluiting af. Alleen de romp bleef staan. Dankzij vele acties van Schiedamse bedrijven, instellingen en burgers was de restauratie van De Walvisch mogelijk gemaakt. In 1999 was De Walvisch weer draaivaardig en 2002 weer maalvaardig. De molen heeft drie maalkoppels, die voorzien zijn van een pennetjeswerk. Sinds 2002 is in de molen een molenwinkel gevestigd. De Vereniging De Hollandsche Molen heeft de molen overgedragen aan Stichting De Schiedamse Molens. Deze stichting begon in 2017 met een grote verbouwing, waarna in februari 2018 De Walvisch de functie van museummolen kreeg, in plaats van molen De Nieuwe Palmboom.