Twijnstraat (Utrecht)

Het Doelenhuis is de huidige benaming van het voormalig Sint-Nicolaasklooster aan de Doelenstraat in de Nederlandse stad Utrecht . Het hoofdgebouw van het in 1337 gestichte klooster stamt uit 1407, de eerste bewoners waren begijnen zonder gelofte. Achter de toegangspoort bevindt zich de kloostertuin. De gang met bogen liep door tot de kapel die in 1632 gesloopt is. Na de reformatie mochten er geen nieuwe zusters toetreden tot het klooster. Na het vertrek van de laatste bewoonster in 1614 werd het klooster deels omgebouwd tot werkhuis. Het geld dat hiervoor benodigd was kwam uit de nalatenschap van Evert van de Poll . Een ander deel werd in 1615 omgebouwd tot tuchthuis. In 1898 werd het complex een tehuis voor bejaarden. In 1996 zijn het gebouw en de tuin gerestaureerd. Thans is hier onder andere de School voor Zijnsoriëntatie gevestigd.

De Bijlhouwersbrug (ook wel Bijlhouwerbrug genoemd) is een brug in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De stenen boogbrug overspant de Oudegracht die onder de brug uitmondt in de Stadsbuitengracht. Op de brede brug ligt deels een pleintje aan de Tolsteegbarrière. Naamgever van deze brug is het gilde der bijlhouwers, timmerlieden en houtbewerkers die zich in vroegere eeuwen in Utrecht hadden verenigd en de nabijgelegen Bijlhouwerstoren bewaakten. Naast deze brug stonden vanuit de middeleeuwen de Tolsteegpoorten die de zuidelijke stadspoort vormden. Erbuiten lag het voorstadje Tolsteeg dat gunstig gelegen was aan een knooppunt van waterwegen met de Stadsbuitengracht en Oudegracht maar ook de Kromme Rijn en Vaartsche Rijn. Waarschijnlijk was er reeds rond 1560 een brug hier over de Oudegracht, waarbij 10 jaar later een tweede smalle ernaast verrees en rond 1600 beide bruggen versmolten waren tot de overkluizing over de Oudegracht zoals die vandaag de dag te zien is. In 2012 werd ontdekt dat reeds vroeg in de 13e eeuw tussen de Tolsteegpoorten een waterpoort over de Oudegracht was gelegen. Delen uitgevoerd in baksteen en Naamse steen werden daarbij aangetroffen bij de restauratie van de werven. Aan de zijde van de Oudegracht bevindt zich direct naast de brug een wed; een schuinoplopende weg vanaf de werf naar de hogergelegen straat. Aan de zijde van de Stadsbuitengracht is een stenen trap in de vroege 20e eeuw aangebracht die vanaf de waterkant naar het plein leidt op de brug. Vanaf 1914 stond bij de naastgelegen Tolsteegbrug een gedenkteken dat herinnert aan de aftocht uit de stad van de Fransen in 1813. Rond 1930 is het monument verplaatst naar de Bijlhouwersbrug.

De Tolsteegbarrière is een overkluizing aan het zuidelijk einde van de Oudegracht. Samen met de Tolsteegbrug over de Stadsbuitengracht (singel) vormt het een klein plein in het uiterste zuiden van de Binnenstad van Utrecht. Het plein is gelegen aan het eind van de Oudegracht. Het plein wordt in de volksmond vaak aangeduid als Ledig Erf, dit is echter de naam van de straat aan de overkant van de singel. Het plein verbindt het Museumkwartier met de Watervogelbuurt. Aan het plein liggen de cafés Ledig Erf en De Poort. In de op het plein uitmondende Twijnstraat zijn ook nog enkele kroegen en eetcafés te vinden. Aan de Tolsteegbrug was vroeger het politiebureau Tolsteeg gestationeerd, het politiebureau van Utrecht-Oost en Utrecht-Zuid. Tegenwoordig is in hetzelfde gebouw het filmhuis annex restaurant Louis Hartlooper Complex gevestigd. Het plein is in trek bij de Utrechtse bevolking. Het is een pleintje met een stadse en volkse ambiance. In de zomer is het plein drukbezocht vanwege de drie grote terrassen die er te vinden zijn. Vanaf de middeleeuwen tot circa 1845 bevond zich hier de zuidelijke toegang tot de stad.

Het ruiterstandbeeld van Sint Martinus is een kunstwerk in de Nederlandse stad Utrecht. Het ruiterstandbeeld is vervaardigd door de Belgisch-Nederlandse beeldhouwer Albert Termote. Op een bak- en natuurstenen sokkel is in brons uitgebeeld Martinus van Tours, de patroonheilige van Utrecht, te paard. Onder het paard ligt een slang, symbool van het kwaad, die wordt vertrapt door een hoef. Het kunstwerk werd in 1948 onthuld voor de Sint-Martinuskerk uit dankbaarheid voor de bescherming tijdens de Tweede Wereldoorlog van de stad en in het bijzonder van de parochie.

Het gedenkteken 1813-1913 is een kunstwerk in de Nederlandse stad Utrecht.

Het Louis Hartlooper Complex (LHC) is een filmtheater, cultuurcentrum en horecagelegenheid in de stad Utrecht in Nederland. Het theater opende in 2004 zijn deuren. Filmmaker en bioscoopeigenaar Jos Stelling nam het initiatief tot dit filmtheater dat hij vernoemde naar acteur en filmexplicateur Louis Hartlooper, een bekend persoon uit de Utrechtse filmgeschiedenis. Het LHC heeft vergader- en tentoonstellingsruimte, een restaurant, café, salon, terras en vijf filmzalen voor onder andere arthouse, wereldcinema en klassiekers. Het LHC bevindt zich in de binnenstad van Utrecht.

De Vollersbrug is een rijksmonumentale boogbrug in de Utrechtse binnenstad. De brug overspant de Oudegracht en heeft twee overspanningen. Aan de brug grenzen werfkelders en werven. In het verleden sprak men ook wel over de Voldersbrug. De naam van de brug is gerelateerd aan volders die hier woonachtig waren. Naast de brug lag lange tijd het brouwerijcomplex De Boog. Diverse bouwwerken resteren er nog van, waaronder een die op de werf is gebouwd.

De Tolsteegpoorten waren vanaf de middeleeuwen een van de vier toegangen via stadspoorten tot de stad Utrecht. De Tolsteegpoorten bevonden zich tegenover elkaar gelegen op de plek waar de Oudegracht zuidelijk in de verdedigingsgracht uitmondde, waar heden de Tolsteegbarrière zich bevindt. De Tolsteegpoorten waren nagenoeg gelijk qua plattegrond. Van buiten de stad werd de oostelijke of westelijke Tolsteegpoort bereikt via een stenen brug met een houten beweegbaar bruggedeelte. Over de brug volgden de voorpoort, die uit twee ronde stenen torens bestond, en de hoofdpoort. De bemanning van de stadspoorten voor de bewaking en verdediging van de toegang tot de stad over land en via het water geschiedde destijds door gildeleden die boven de Tolsteegpoorten een verwarmd wachtlokaal en de Bijlhouwerstoren hadden. De oostelijke Tolsteegpoort, vanwege de kleur ook wel de Rode Toren genoemd, fungeerde daarbij als stadsgevangenis. Rond 1550 werden de Tolsteegpoorten afgebroken en vervangen door een enkele stadspoort. Deze Tolsteegpoort werd, samen met de Weerd- en Catharijnepoort, rond 1845 afgebroken. De Wittevrouwenpoort werd als laatste rond 1858 gesloopt.

Gronsveltkameren is een rijksmonument bestaande uit een rijtje van zes vrijwoningen in de binnenstad van Utrecht. De kameren werden in 1652 gebouwd in de Agnietenstraat, tegen de stadswal en tegenover de Kameren Maria van Pallaes, die een jaar eerder waren gebouwd. De bouw van de woningen werd uit religieuze en sociale overwegingen bepaald in het testament van Johan van Gronsvelt. In 1756 moesten de Gronsveltkameren plaatsmaken voor de Fundatie van Renswoude. De huisjes werden afgebroken en herbouwd ten westen van de Nicolaaskerk, vóór de oude ingang. De tuinen grenzen direct aan de kerk. Door de bouw van de huisjes ontstond de Nicolaasdwarsstraat. In 1762 was de bouw voltooid. Twee dochters van Johan van Gronsvelts erfgenaam, Henrick van Beest, ervoeren het beheer van de kameren als een last en deden de stichting over aan de rooms-katholieke Aalmoezenierskamer. Hun broer Hendrik van Beest was het daar niet mee eens en kreeg na een gerechtelijke procedure het beheer van de middelste kameren toegewezen (nummers 3 en 4). Als gevolg van dit verdeelde beheer zijn uiterlijke verschillen ontstaan door verschillen in uitvoering van onderhoud. In 1982 werden de kameren door de gemeente gerenoveerd. Het beheer is thans in handen van woningcorporatie Mitros. In het midden van het rijtje is een gevelsteen aangebracht met de tekst: Sta toCh beneDe Lees hIIr De ReDe:De Hr. en Mr. Jan van Gronsvelt, advocaatdes Hofs van Utrecht heeft zes kameren di Gy zietUit liifde puur gesticht door loutre charitaatTot Bystand van de lien om Godswil anders niit Daaronder: Deze zijn verplaatsten vernieuwtin den Iaere 1756.

De Tolsteegbrug is een brug en straatnaam in de Nederlandse stad Utrecht. De boogbrug is omstreeks 1925 gebouwd in het zuiden van de Utrechtse binnenstad over de Stadsbuitengracht. Hierbij werd een oudere brug vervangen die smaller was en meerdere brugpijlers telde. Het ontwerp van de nieuwe brug met kademuren is in de stijl van de Amsterdamse School en werd gemaakt door de gemeentelijk architect G. van der Gaast/de gemeentelijk architect J.I. Planjer. Ook naastgelegen straatmeubilair in de vorm van een tramhokje en urinoir maakt deel uit van dit ontwerp. Het geheel is een rijksmonument. Het aangrenzend voormalig politiebureau (heden het Louis Hartlooper Complex) op dit adres kent eenzelfde geschiedenis en is eveneens een rijksmonument. Voorheen stonden ter hoogte van de huidige Tolsteegbrug vanuit de middeleeuwen de Tolsteegpoorten als zuidelijke stadspoorten. Deze waren voorzien van een stenen brug met een houten beweegbaar bruggedeelte over de verdedigingsgracht (de huidige Stadsbuitengracht). Diverse belangrijke routes kwamen vanaf de middeleeuwen hier samen. De Tolsteegpoorten vormden de toegang voor het landverkeer vanuit het zuiden de stad in. Tevens hebben de Kromme Rijn en Vaartsche Rijn als waterweg hun eindpunt op deze plaats waarbij scheepvaart via een waterpoort tussen de Tolsteegpoorten de stad in kon komen naar de Oudegracht. Rond 1550 zijn de Tolsteegpoorten afgebroken en verrees een enkele stadspoort. Drie eeuwen later is de Tolsteegpoort gesloopt tijdens de aanleg van het Zocherpark en de opmaat naar de eerste moderne stadsuitbreidingen. Vandaag de dag grenst aan de noordzijde van de Tolsteegbrug de Tolsteegbarrière met de Bijlhouwersbrug over de Oudegracht. Ten zuiden van de brug ligt het gebied Tolsteeg en het Ledig Erf als straat.

De Boog was een bierbrouwerij in de Nederlandse stad Utrecht. Zij was gevestigd aan de Oudegracht ter hoogte van de Vollersbrug.

De Bijlhouwerstoren was een toren aan de stadsmuur van Utrecht op het bolwerk Sterrenburg. De toren stamde uit de middeleeuwen en heette oorspronkelijk Toltoren. Hij werd gebouwd om de tolbetalingen bij de Tolsteegpoorten te controleren. De toren werd bewaakt door het gilde der bijlhouwers (timmerlieden en houtbewerkers) en nam later deze naam aan. Toen de stadsmuur in de zestiende eeuw naar het zuiden werd verplaatst, kwam de toren achter de muur te staan. Nadat een voorstel uit 1537 om de toren te verlagen niet werd uitgevoerd, werd de toren in 1694 verbouwd tot windmolen. De molen werd gebruikt voor het pellen van gerst en de bereiding van gort. In het begin werd gepoogd ook graan te malen maar het molenaarsgilde hield dit tegen omdat het concurrentie vreesde. De torenmolen werd in 1872 afgebroken, enkele decennia na de start van de aanleg van het Zocherpark. Ter plaatse werd aan de Bijlhouwerstraat (vroeger de Halve Kous) het Fysisch Laboratorium gebouwd. Ook de straatnaam Pelmolenplantsoen herinnert nog aan de torenmolen.