Jansbrug (Utrecht)

Fresenburch is een rijksmonument gelegen aan de Oudegracht in de Nederlandse stad Utrecht. Fresenburch heeft als adres Oudegracht 113.Fresenburch kent een rijke historie. Het is gebouwd als groot weerbaar bakstenen huis (stadskasteel), mogelijk al in het tweede kwart van de 13e eeuw in of nabij de handelswijk Stathe. De opdrachtgever was de invloedrijk geworden patriciërsfamilie De Vries (Frese). Vermoedelijk kenden zij een afkomst uit ministerialen. In de Utrechtse stadspolitiek ontstond een factie, de Fresingers, rond deze familie. De factie stond tussen circa 1280 en 1305 tegenover de Lichtenbergers.De oorspronkelijke façade was bijzonder rijk uitgevoerd met trapgevel, diepe spitsboognissen, vensters met colonnetten en middenzuil, in verschillende kleuren geglazuurde moppen en arkeltorens. Bij de belegering van de dwangburcht Vredenburg rond 1577 werden beschietingen vanaf Fresenburch uitgevoerd. In de strijd is de achtergevel van Fresenburch aan puin geschoten. De voorgevel werd in 1842 gedeeltelijk afgebroken samen met de kantelen van de weergangen op de zijmuren. In 1858 werd de façade volledig gesloopt en vervangen door de nu aanwezige gepleisterde, neoclassicistische lijstgevel. De oude kapconstructie maakte in 1926 plaats voor een plat dak. Van de jaren twintig tot de jaren tachtig van de twintigste eeuw was de Landbouwbank in Fresenburch gevestigd, gevolgd door Chinees fastfoodrestaurant Charlie Chiu en muziekwinkel Free Record Shop. Momenteel is in het pand kledingwinkel Hollister gevestigd. Fresenburch bestaat uit drie verdiepingen en heeft onder andere een huiskelder en een traptoren. Diverse middeleeuwse c.q. oorspronkelijke bouwdelen zijn nog aanwezig.

Putruwiel was een middeleeuws stadskasteel (versterkt stenen huis) in het huidige centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Gedurende de eeuwen is het pand aan de Oudegracht ingrijpend verbouwd. Huis Putruwiel behoorde tot een van de eerste stenen huizen in deze stad. De aanleg wordt gedateerd tussen 1175 en 1350. De locatie was bij de oude handelswijk Stathe. De huisnaam is ontstaan door het middeleeuwse echtpaar Jacob van Putte en Oedele van Ruwiel. Hoewel de stad Utrecht nauwelijks meedeed in de Hanze was er halverwege de 15e eeuw in Putruwiel enkele jaren een Hanzekantoor gevestigd. In de loop der tijd is het huis meermaals verbouwd, onder meer de voorgevel heeft verschillende gedaantewijzigingen ondergaan. Zo werd daarin Putruwiel voorzien van een schijngevel die 2 verdiepingshoogten was doorgezet. Een aantal oude constructiedelen is vandaag de dag nog bewaard gebleven. Putruwiel is onderkelderd en er is een werfkelder aanwezig.

Drakenburg is een rijksmonument in de Utrechtse binnenstad dat gelegen is op de hoek van de Oudegracht en de Drakenburgstraat.

Blankenburgh is een weerbaar middeleeuws huis (ook wel stadskasteel genoemd) aan de Oudegracht in de Nederlandse stad Utrecht. Het oude adres van het rijksmonument, Oudegracht D 74, is in 1917 gewijzigd in Oudegracht 121.

Oudaen is een versterkt middeleeuws huis (ook wel stadskasteel genoemd) aan de Oudegracht in de Nederlandse stad Utrecht. Het pand, met huisnummer 99, behoort tot de belangrijkste monumenten van de stad.

Proeysenburch is een gemeentelijk monument in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Oorspronkelijk was het een middeleeuws voornaam stenen huis/stadskasteel. Reeds in de 14e eeuw stond er aan de huidige Oudegracht 127 (-129?) het huis Proeysenburch dat in bezit was van de familie Proys. Hoewel de naam kan doen vermoeden dat de familie uit Pruisen (Duits: Preussen, uitgesproken als 'Proisen') in Noord-Duitsland afkomstig is, stamden zij af van het Zuid-Duitse adelsgeslacht Von Preysing uit het Beierse Langenpreising. Daar functioneerden zij als ministerialen – adviseurs van onder andere bisschoppen en koningen – en hoogstwaarschijnlijk zijn een of meerdere Proysen in Utrecht terechtgekomen als ministerialen van de bisschop van Utrecht. Tegen de 14e eeuw vormden de Proysen een Utrechtse patriciërsfamilie met machtige leden die belangrijke posities innamen en een belangrijke rol speelden in de handel. Onder hen bevond zich in het eerste kwart van de 15e eeuw als eigenaar van Proeysenburch Beernt Proys. In 1425 was hij burgemeester van Utrecht en werd in een tijdsgewricht van grote turbulente stadspolitiek, bekend als het Utrechts Schisma, hier in zijn bed vermoord. In het laatste kwart van de 19e eeuw is het complete voorhuis vernieuwd. Het achterhuis kreeg in die eeuw aanpassingen. In het pand zijn nog middeleeuwse delen aanwezig en het heeft tevens nog de huisnaam Proeysenburch. Bij het huis hoort een werfkelder

De Bakkerbrug is een rijksmonumentale boogbrug in de Utrechtse binnenstad. De brug overspant de Oudegracht.

De Viebrug is een boogbrug in de Utrechtse binnenstad die de Oudegracht overspant. Aan de brug grenzen aansluitend werfkelders en werven. Het voormalige hoofdpostkantoor is naast de Viebrug gelegen. De Lange Viestraat gaat op de brug over in de Potterstraat. Een oude vermelding van de Viebrug dateert uit 1289. Nabijgelegen bebouwing uit die tijd is stadskasteel Oudaen. Ook werd in de middeleeuwen vanuit het westen door de Veestraat (Viestraat) vee naar de Neude gebracht voor de aldaar gehouden markt. Omstreeks 1400 bevonden zich wedden ter hoogte van de Viebrug. Rond 1925 zijn de Lange Viestraat en Potterstraat verbreed voor de Utrechtse tram. De Viebrug ondervond een soortgelijke ingreep rond 1930 waarbij het aantal overspanningen terug werd gebracht tot een. Vandaag de dag zijn de trams op de brug verdwenen en ligt er de Binnenstadsas ten behoeve van busverkeer. In 1967 is de Viebrug gewaardeerd als rijksmonument.

De Drakenburgstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Ze begint bij de Oudegracht en eindigt zo'n 70 meter verder op de Neude. De straat bestond reeds omstreeks 1300. In de straat bevinden zich qua bebouwing het middeleeuwse stadskasteel Drakenburg, het voormalige hoofdpostkantoor (circa 1924) en de Neudeflat (circa 1961). In de 20e eeuw is de straat verbreed. In 1950 is de Drakenburgsteeg hernoemd naar de huidige straatnaam.

De Drieharingstraat is een straatje in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De zo'n 90 meter lange straat begint bij de Oudegracht en eindigt op het Vredenburg. Mogelijk bestond de straat al omstreeks 1300. Tot 1888 was de naam Drieharingsteeg en op verzoek van de bewoners is de naam aangepast. De straat is aan de kant van de Oudegracht vrij smal. Gaandeweg de geschiedenis is de straat geheel of gedeeltelijk verbreed. In de straat staan onder meer twee panden uit de 17e eeuw. Het hoekpand op de Oudegracht 119 heeft onder andere etalages die rond 1961 zijn ontworpen door Gerrit Rietveld voor de onderneming Mado. Ook in 1961 opende Frans Fagel hier Nederlands eerste bistro in het pand waar zijn ouders de Oporto-bar hadden gedreven.Het Jugendstil-pand op de hoek met Vredenburg was café-restaurant Noord-Brabant en is nu in gebruik als een sportwinkel. Halverwege de straat, die nu voornamelijk horecagelegenheden kent, zat muziekhandel Staffhorst in meerdere panden.

Het gebouw van het voormalige Hoofdpostkantoor van de Nederlandse stad Utrecht staat aan de Neude. Het gebouw staat bekend onder de namen "Post Neude" en "Post Utrecht".

De Vinkenburgstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Ze begint bij de Bakkerbrug over de Oudegracht en eindigt zo'n 100 meter verder op de Neude. De straat bestond reeds omstreeks 1300. Waarschijnlijk is ze vernoemd naar het geslacht Vinck dat hier woonde. Tussen 1550 en 1650 is de straat aan beide zijden verbreed. In 1891 is de naam Vinkenburgsteeg gewijzigd in de huidige straatnaam. Anno 2013 staan in de Vinkenburgstraat acht panden op de monumentenlijst. In 2017 werd, hoewel deels verguisd, de Neudeflat daaraan toegevoegd. Nummer 19 is een rijksmonument dat rond 1838 is ontworpen als koetshuis voor de nabijgelegen Winkel van Sinkel. Willem Wagenaar had in de Vinkenburgstraat tussen 1928 en 1934 de galerie NORD. Sinds omstreeks het jaar 2000 is in de bestrating de Walk of Fame aangebracht.