Oudaen (Utrecht)

Fresenburch is een rijksmonument gelegen aan de Oudegracht in de Nederlandse stad Utrecht. Fresenburch heeft als adres Oudegracht 113.Fresenburch kent een rijke historie. Het is gebouwd als groot weerbaar bakstenen huis (stadskasteel), mogelijk al in het tweede kwart van de 13e eeuw in of nabij de handelswijk Stathe. De opdrachtgever was de invloedrijk geworden patriciërsfamilie De Vries (Frese). Vermoedelijk kenden zij een afkomst uit ministerialen. In de Utrechtse stadspolitiek ontstond een factie, de Fresingers, rond deze familie. De factie stond tussen circa 1280 en 1305 tegenover de Lichtenbergers.De oorspronkelijke façade was bijzonder rijk uitgevoerd met trapgevel, diepe spitsboognissen, vensters met colonnetten en middenzuil, in verschillende kleuren geglazuurde moppen en arkeltorens. Bij de belegering van de dwangburcht Vredenburg rond 1577 werden beschietingen vanaf Fresenburch uitgevoerd. In de strijd is de achtergevel van Fresenburch aan puin geschoten. De voorgevel werd in 1842 gedeeltelijk afgebroken samen met de kantelen van de weergangen op de zijmuren. In 1858 werd de façade volledig gesloopt en vervangen door de nu aanwezige gepleisterde, neoclassicistische lijstgevel. De oude kapconstructie maakte in 1926 plaats voor een plat dak. Van de jaren twintig tot de jaren tachtig van de twintigste eeuw was de Landbouwbank in Fresenburch gevestigd, gevolgd door Chinees fastfoodrestaurant Charlie Chiu en muziekwinkel Free Record Shop. Momenteel is in het pand kledingwinkel Hollister gevestigd. Fresenburch bestaat uit drie verdiepingen en heeft onder andere een huiskelder en een traptoren. Diverse middeleeuwse c.q. oorspronkelijke bouwdelen zijn nog aanwezig.

De Zakkendragerssteeg is een steeg in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De circa 130 meter lange steeg is gelegen tussen de Oudegracht en het Vredenburg. De oudste vermelding van de steeg dateert uit 1425 als het Vredenburg nog het Catharijneveld heet en de steeg genoemd wordt als Sinte Catharijnensteege. Rond 1580 liet het stadsbestuur in of bij de steeg een wachtlokaal bouwen voor de zakkendragers die in het noordelijke stadsgebied werkzaam waren. In de 17e eeuw gingen deze sjouwers ook in de steeg wonen. De straatnaam met betrekking tot dit beroep komt in 1619 voor het eerst voor en gaandeweg de geschiedenis zal dit de definitieve naam voor de steeg worden. In de steeg bevinden zich vandaag de dag tien rijksmonumenten in de vorm van huisjes met stallen en bergingen, de Kameren van Jan van Goch uit 1560. In 1976 werden deze eenvoudige huisjes omgevormd tot bedrijfsruimtes; de voorgevels bleven grotendeels gespaard. Tijdens het beleg van Vredenburg(1576-1577) is de steeg gebruikt als schuilplaats door de belegeraars. Vanuit Vredenburg poogden de Spanjaarden om deze steeg en alles en iedereen daarin te vernietigen. Zonder succes overigens. In de jaren 1930 is de aan de steeg parallel gelegen Lange Viestraat verbreed voor het verkeer in de oost-west route. Er waren echter ook plannen om niet de Lange Viestraat, maar de Zakkendragerssteeg te verbreden.

De Jansbrug is een rijksmonumentale boogbrug in de Utrechtse binnenstad die de Oudegracht overspant. De brug telt een overspanning en in de landhoofden van de brug bevinden zich een of meer brugkelders. Aan de Jansbrug grenzen aansluitend werfkelders en werven. Rond 1300 kon men hier al de Oudegracht oversteken. Omstreeks 1400 strekte het marktgebied in het noorden zich uit tot de Jansbrug.

De Viebrug is een boogbrug in de Utrechtse binnenstad die de Oudegracht overspant. Aan de brug grenzen aansluitend werfkelders en werven. Het voormalige hoofdpostkantoor is naast de Viebrug gelegen. De Lange Viestraat gaat op de brug over in de Potterstraat. Een oude vermelding van de Viebrug dateert uit 1289. Nabijgelegen bebouwing uit die tijd is stadskasteel Oudaen. Ook werd in de middeleeuwen vanuit het westen door de Veestraat (Viestraat) vee naar de Neude gebracht voor de aldaar gehouden markt. Omstreeks 1400 bevonden zich wedden ter hoogte van de Viebrug. Rond 1925 zijn de Lange Viestraat en Potterstraat verbreed voor de Utrechtse tram. De Viebrug ondervond een soortgelijke ingreep rond 1930 waarbij het aantal overspanningen terug werd gebracht tot een. Vandaag de dag zijn de trams op de brug verdwenen en ligt er de Binnenstadsas ten behoeve van busverkeer. In 1967 is de Viebrug gewaardeerd als rijksmonument.

De Lange Viestraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De circa 100 meter lange straat loopt vanaf het Vredenburg tot de Oudegracht met de Viebrug. In de middeleeuwen werd vanuit het westen door de Veestraat (Viestraat) vee naar de Neude gebracht voor de aldaar gehouden markt. Omstreeks 1400 bevonden zich wedden ter hoogte van de Viebrug. Omstreeks 1800 heette de straat Lange Viesteeg. Tot 1949 reden er trams door de straat. Tussen 1925 en 1940 zijn de straat en de in het verlengde liggende Viebrug en Potterstraat aanzienlijk verbreed. De verbreding bracht veel sloop met nieuwbouw langs een teruggetrokken rooilijn en meer ruimte voor het verkeer.

Blankenburgh is een weerbaar middeleeuws huis (ook wel stadskasteel genoemd) aan de Oudegracht in de Nederlandse stad Utrecht. Het oude adres van het rijksmonument, Oudegracht D 74, is in 1917 gewijzigd in Oudegracht 121.

De Drieharingstraat is een straatje in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De zo'n 90 meter lange straat begint bij de Oudegracht en eindigt op het Vredenburg. Mogelijk bestond de straat al omstreeks 1300. Tot 1888 was de naam Drieharingsteeg en op verzoek van de bewoners is de naam aangepast. De straat is aan de kant van de Oudegracht vrij smal. Gaandeweg de geschiedenis is de straat geheel of gedeeltelijk verbreed. In de straat staan onder meer twee panden uit de 17e eeuw. Het hoekpand op de Oudegracht 119 heeft onder andere etalages die rond 1961 zijn ontworpen door Gerrit Rietveld voor de onderneming Mado. Ook in 1961 opende Frans Fagel hier Nederlands eerste bistro in het pand waar zijn ouders de Oporto-bar hadden gedreven.Het Jugendstil-pand op de hoek met Vredenburg was café-restaurant Noord-Brabant en is nu in gebruik als een sportwinkel. Halverwege de straat, die nu voornamelijk horecagelegenheden kent, zat muziekhandel Staffhorst in meerdere panden.

Drakenburg is een rijksmonument in de Utrechtse binnenstad dat gelegen is op de hoek van de Oudegracht en de Drakenburgstraat.

Proeysenburch is een gemeentelijk monument in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Oorspronkelijk was het een middeleeuws voornaam stenen huis/stadskasteel. Reeds in de 14e eeuw stond er aan de huidige Oudegracht 127 (-129?) het huis Proeysenburch dat in bezit was van de familie Proys. Hoewel de naam kan doen vermoeden dat de familie uit Pruisen (Duits: Preussen, uitgesproken als 'Proisen') in Noord-Duitsland afkomstig is, stamden zij af van het Zuid-Duitse adelsgeslacht Von Preysing uit het Beierse Langenpreising. Daar functioneerden zij als ministerialen – adviseurs van onder andere bisschoppen en koningen – en hoogstwaarschijnlijk zijn een of meerdere Proysen in Utrecht terechtgekomen als ministerialen van de bisschop van Utrecht. Tegen de 14e eeuw vormden de Proysen een Utrechtse patriciërsfamilie met machtige leden die belangrijke posities innamen en een belangrijke rol speelden in de handel. Onder hen bevond zich in het eerste kwart van de 15e eeuw als eigenaar van Proeysenburch Beernt Proys. In 1425 was hij burgemeester van Utrecht en werd in een tijdsgewricht van grote turbulente stadspolitiek, bekend als het Utrechts Schisma, hier in zijn bed vermoord. In het laatste kwart van de 19e eeuw is het complete voorhuis vernieuwd. Het achterhuis kreeg in die eeuw aanpassingen. In het pand zijn nog middeleeuwse delen aanwezig en het heeft tevens nog de huisnaam Proeysenburch. Bij het huis hoort een werfkelder

Putruwiel was een middeleeuws stadskasteel (versterkt stenen huis) in het huidige centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Gedurende de eeuwen is het pand aan de Oudegracht ingrijpend verbouwd. Huis Putruwiel behoorde tot een van de eerste stenen huizen in deze stad. De aanleg wordt gedateerd tussen 1175 en 1350. De locatie was bij de oude handelswijk Stathe. De huisnaam is ontstaan door het middeleeuwse echtpaar Jacob van Putte en Oedele van Ruwiel. Hoewel de stad Utrecht nauwelijks meedeed in de Hanze was er halverwege de 15e eeuw in Putruwiel enkele jaren een Hanzekantoor gevestigd. In de loop der tijd is het huis meermaals verbouwd, onder meer de voorgevel heeft verschillende gedaantewijzigingen ondergaan. Zo werd daarin Putruwiel voorzien van een schijngevel die 2 verdiepingshoogten was doorgezet. Een aantal oude constructiedelen is vandaag de dag nog bewaard gebleven. Putruwiel is onderkelderd en er is een werfkelder aanwezig.

Pathé Rembrandt Utrecht is een bioscoop aan de Oudegracht in de Nederlandse stad Utrecht. De bioscoop maakt deel uit van de bioscoopketen Pathé en heeft drie zalen (het kleinste aantal van alle bioscopen van Pathé in Nederland) met in totaal 864 zitplaatsen.

De Bakkerbrug is een rijksmonumentale boogbrug in de Utrechtse binnenstad. De brug overspant de Oudegracht.