Jansdambrug

De Keistraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht.

De Jansdam is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Ze is zo'n 60 meter lang en loopt oost-west vanaf de Jansdambrug, die de Drift met de Kromme Nieuwegracht overspant, naar de Korte Janstraat. Ook wordt onder de noemer Jansdam een verdwenen dam in de rivier de Rijn aangeduid ter hoogte van de Jansdambrug.

De Stammetsbrug is een rijksmonumentale boogbrug in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De brug overspant de Drift. Deze gracht is aan het eind van de 14e eeuw aangelegd. Een eerste versie van de brug dateert ook uit de 14e eeuw. De Stammetsbrug in de huidige vorm is een brug uit 1889 die is vervaardigd uit metselwerk en aan weerszijden is voorzien van smeedijzeren balustrades op de brug. Aan de brug grenzen nog werfloze werfkelders. De Nobelstraat gaat op de brug over in het Janskerkhof. Diverse tramlijnen reden rond 1935 over de Stammetsbrug. De trams zijn vandaag de dag hier verdwenen en in plaats daarvan rijdt er druk busverkeer op de Binnenstadsas. De Utrechtse kunstenaar en documentalist Anthony Grolman wijdde aan het eind van de 19e eeuw enkele werken aan de Stammetsbrug voor en na de vernieuwing. Hij spreekt daarin over de Stammetjes-Brug.

De Drift is een gracht en straat in de binnenstad van de Nederlandse stad Utrecht. Ze sluit aan op de Kromme Nieuwegracht in het zuiden en heeft haar vervolg in de Plompetorengracht in het noorden. Vandaag de dag wordt ze doorsneden door de doorlopende weg/busbaan over het Janskerkhof en de Nobelstraat; vroeger was de Drift als verkeersader echter van meer betekenis. De benaming drift staat oorspronkelijk voor een weg waarlangs de boeren hun vee naar Utrecht dreven. De gracht werd tussen 1390 en 1393 samen met de Nieuwegracht, de Kromme Nieuwegracht en de Plompetorengracht gerealiseerd, waarschijnlijk om de ontwatering van het gebied te verbeteren als voorbereiding op de aanleg van de bebouwing. Het tracé van de Drift liep langs de immuniteit van Sint-Jan. De erven van de claustrale huizen strekten zich uit tot aan de gracht. Net als de Kromme Nieuwegracht heeft de Drift daardoor aan de westzijde geen straat. De huizen zijn er bereikbaar door middel van zeven particuliere bruggen over de gracht. Bovendien zijn er langs de Drift geen werven voor de werfkelders. Er zijn vier openbare bruggen: de Jansdambrug bij de overgang van de Kromme Nieuwegracht naar de Drift, de Stammetsbrug ter hoogte van de Nobelstraat, de Maarsbergerbrug aan de noordzijde van het Janskerkhof en de Driftbrug bij de overgang van de Drift naar de Plompetorengracht ter hoogte van de Wittevrouwenstraat. Aan de Drift liggen verscheidene monumentale panden. Het oudste daarvan, Huis Renesse, heeft een façade die niet ouder is dan de achttiende eeuw, al gaan de oudste delen van het gebouw terug tot in de late Middeleeuwen. Een deel van de overige gevels is negentiende-eeuws en in classicistische stijl gebouwd, een aantal andere gevels zijn neogotisch en twintigste-eeuws. In 1807 bracht koning Lodewijk Napoleon Bonaparte zijn residentie van Den Haag over naar Utrecht en kocht een aantal panden aan aan de Drift en Wittevrouwenstraat die hij tot een paleis liet verbouwen. Hij gebruikte het nieuwe complex maar kortstondig als zijn verblijfplaats, maar in 1811 kreeg het nog wel een bezoek van keizer Napoleon Bonaparte. De Drift biedt plaats aan verscheidene gebouwen van de Universiteit Utrecht, van de Faculteit Geesteswetenschappen (Letterenstudies) en de Faculteit Recht, Economie, Bestuur en Organisatie (Rechtsgeleerdheid). Ook is de sociëteit Hestia van UVSV/NVVSU hier gevestigd. Aan de gracht staan gietijzeren gaslantaarns uit 1857. Na de aanleg van het elektriciteitsnet verdwenen in eerste instantie deze lantaarns. Met de grootschalige restauraties vanaf 1948 van de Utrechtse werven en werfkelders, werd besloten de oude opgeslagen lantaarnpalen weer terug aan te brengen. De lampenkap werd aangepast naar ontwerp van Pyke Koch. De plaatsing was wel problematisch aangezien de lantaarnpalen wegens ruimtegebrek op de muur dienden te komen, die echter te smal is voor de lantaarnvoet. De oplossing werd gevonden in het aanbrengen van een console onder de lantaarnvoet. Al vroeg ontwikkelde zich tevens het idee deze te gebruiken als een soort openbaar kunstbezit door de console aan de grachtzijde van beeldhouwwerk te voorzien. Op de gebeeldhouwde lantaarnconsoles aan deze gracht worden onder meer de zeven hoofdzonden uitgebeeld. In 2010 werd bekend dat de Universiteit plannen heeft voor een grootschalige verbouwing van de Drift 4, 6 en 8.

De Korte Jansstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Ze loopt met een lengte van zo'n 80 meter vanaf de Domstraat naar het Janskerkhof. De straat bestond reeds omstreeks 1300. Tot de Reformatie (circa 1580) bevond zich in het noorden de immuniteit van de Janskerk. Rond 1645 is de straat aan de westzijde verbreed en kort na het jaar 1900 volgde een verbreding aan de oostzijde. Anno 2013 bevinden zich negen monumenten in de straat. Korte Jansstraat 1-7 zijn woon-winkelpanden uit 1906 naar ontwerp van P.J. Houtzagers. Korte Jansstraat 23-25 dateert uit 1904 en is in jugendstil vormgegeven naar ontwerp van M.E. Kuiler. Door de Korte Jansstraat reed in de eerste helft van de 20e eeuw een tram.

De Maarsbergerbrug is een rijksmonumentale boogbrug in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De Maarsbergerbrug ligt in de noordoosthoek van het Janskerkhof en overspant daar de Drift. Deze gracht is aan het eind van de 14e eeuw aangelegd. In de sluitsteen van de brug staat het jaartal 1720. Aan de brug grenzen nog werfloze werfkelders.

Maeve is een restaurant in Utrecht dat in juni 2021 opende. Bij de uitreiking van de Michelinsterren voor 2023 ontving het één ster.

De Ambachtstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De circa 80 meter lange straat vormt een verbinding tussen de Nobelstraat en de Kromme Nieuwegracht. De straat bestond reeds omstreeks 1300. De eerste naamsvermelding dateert uit 1360. De straat is vernoemd naar het ambachtshuis van de Janskerk dat hier stond. Zij pachtte de grond van de Pieterskerk. In de Ambachtstraat staat vandaag de dag een klein aantal monumentale bouwwerken, waaronder op nummer 5 een gebouw uit het midden van de 17e eeuw dat toegeschreven wordt aan de bouwmeesters Ghijsbert Theunisz. van Vianen en Peter Jansz. van Cooten. Op een terrein met de Kromme Nieuwegracht bevond zich tussen 1912 en 1952 de zilverfabriek van C.J. Begeer. In de straat was in de loop der geschiedenis tevens eens timmerfabriek, de orgelfabriek Van Vulpen en een boekbinderij gevestigd. De timmerplaats was het domein van timmerman van de Groenekan die aldaar onder andere de bekende Rietveld-stoel vervaardigde.

De Sint-Janskapel of Palmitentempel was een achthoekige kapel die stond op de hoek van de huidige Minrebroederstraat en de Korte Jansstraat vanaf de 12de eeuw tot 1581.

De Incassobank is een gebouw van een voormalige bank in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Het gebouw met conciërgewoning aan de Nobelstraat is rond 1920 ontworpen door Jan Baanders sr. voor de Amsterdamse Incasso Bank in de stijl van de Amsterdamse School. Beeldhouwer Hildo Krop vervaardigde een sculptuur in baksteen op een hoek van het bouwwerk.

De Janskerk staat op het Janskerkhof in de Nederlandse stad Utrecht. Ze werd kort na 1040 gesticht door bisschop Bernold en gewijd aan Johannes de Doper. Zij was in de Middeleeuwen een van de vijf kapittelkerken van de stad (de andere waren de Dom, de Salvatorkerk, de Pieterskerk en de Mariakerk). Aan het kapittel van Sint-Jan waren twintig kanunniken verbonden. Hiermee verbonden was de proosdij.

Het ruiterstandbeeld Sint Willibrordus is een door Albert Termote gemaakt bronzen beeld in de stad Utrecht. Het ruiterstandbeeld is het eerste van vier levensgrote ruiterstandbeelden gemaakt door Termote. Het beeld is te vinden op het Janskerkhof in Utrecht. De plannen voor het beeld ontstonden in februari 1939. De R.K. Kunstenaarsvereniging schreef op verzoek van de Nederlandsche Katholiekendag een prijsvraag uit voor een monument ter herdenking van Willibrord, de eerste bisschop van Utrecht. In oktober dat jaar werden in het Museum voor Religieuze Kunst een dertiental inzendingen tentoongesteld. Twee van deze inzendingen waren afkomstig van Termote, zijn inzending waarop Willibrord te paard met een Fries kerkje in zijn rechterhand werd uiteindelijk tot winnaar verkozen. Net toen het gipsmodel op ware grootte gereed was brak de Tweede Wereldoorlog uit. In november 1940 werd besloten het gipsmodel in een schoolgebouw in Voorburg te verbergen. Na de Tweede Wereldoorlog werd het drie-en-een-halve meter hoge model in brons gegoten. Het voetstuk werd door de architect C.M. van Moorsel ontworpen. Het beeld werd onthuld op 7 november 1947 door mevr. Heerkens-Thijsen van der Kun in aanwezigheid van kardinaal H. de Jong.