Drift (Utrecht)

De Maarsbergerbrug is een rijksmonumentale boogbrug in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De Maarsbergerbrug ligt in de noordoosthoek van het Janskerkhof en overspant daar de Drift. Deze gracht is aan het eind van de 14e eeuw aangelegd. In de sluitsteen van de brug staat het jaartal 1720. Aan de brug grenzen nog werfloze werfkelders.

De Stammetsbrug is een rijksmonumentale boogbrug in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De brug overspant de Drift. Deze gracht is aan het eind van de 14e eeuw aangelegd. Een eerste versie van de brug dateert ook uit de 14e eeuw. De Stammetsbrug in de huidige vorm is een brug uit 1889 die is vervaardigd uit metselwerk en aan weerszijden is voorzien van smeedijzeren balustrades op de brug. Aan de brug grenzen nog werfloze werfkelders. De Nobelstraat gaat op de brug over in het Janskerkhof. Diverse tramlijnen reden rond 1935 over de Stammetsbrug. De trams zijn vandaag de dag hier verdwenen en in plaats daarvan rijdt er druk busverkeer op de Binnenstadsas. De Utrechtse kunstenaar en documentalist Anthony Grolman wijdde aan het eind van de 19e eeuw enkele werken aan de Stammetsbrug voor en na de vernieuwing. Hij spreekt daarin over de Stammetjes-Brug.

Placet Hic Requiescere Musis is het sociëteitsgebouw van het Utrechtsch Studenten Corps in Utrecht. Het gebouw wordt meestal aangeduid met 'PHRM', 'de kroeg' of 'het Gele Kasteel'. Het gebouw werd in 1898 ontworpen door de architect August Heinrich Zinsmeister en in 1900 gebouwd aan het Janskerkhof. Placet Hic Requiescere Musis betekent in het Latijn "het behaagt de Muzen hier te rusten". Diverse schilders hebben zich door dit gebouw laten inspireren; de Utrechtse kunstenaar Jeroen Hermkens maakte drie litho's met dit gebouw in de hoofdrol. Sociëteit PHRM vertoont zowel qua indeling als in de strakke vormgeving sterke overeenkomsten met de Beurs van Berlage. Daarnaast zijn er stilistische invloeden uit de jugendstil te herkennen, door de materiaalkeuze en het lichte kleurgebruik.

De Jansdambrug is een openbare brug in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De brug overspant de Drift die eronder overgaat in de Kromme Nieuwegracht. Ze is uitgevoerd als een boogbrug met een enkelvoudige overspanning waarbij het water eronder een vrijwel haakse bocht maakt. Als bouwmateriaal is baksteen en natuursteen toegepast. Op de brug staan ijzeren balustrades. In de landhoofden bevinden zich een of meer brugkelders. Aangrenzend liggen werfkelders zonder werf. In een sluitsteen van de brug staat het jaartal 1920 maar al op stadsplattegronden uit het derde kwart van de 16e eeuw staat hier een brugverbinding aangegeven. De grachtaanleg dateert uit het eind van de 14e eeuw. Rond die tijd werd het gebied direct ten westen en ten zuiden van de brug gevormd door de immuniteiten van Sint-Jan, Sint-Pieter en die van de Dom. Na de Reformatie (circa 1580) zijn de immuniteiten opgeheven. Vanuit het westen loopt de Jansdam aan op de brug. Deze straatnaam houdt verband met grootschalige ingrepen in de Utrechtse waterhuishouding nog voor de grachtaanleg. Hierin werd onder meer op deze locatie bij de Janskerk een dam in de Rijn gebouwd (zie ook het artikel Oudelle). De Jansdam is tussen 1570 en 1670 een openbare straat geworden. Ook is omstreeks 1664 de Keistraat als nieuwe, openbare straat aangelegd vanaf de brug naar het zuiden. In 1967 is de Jansdambrug aangewezen als rijksmonument.

De Jansdam is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Ze is zo'n 60 meter lang en loopt oost-west vanaf de Jansdambrug, die de Drift met de Kromme Nieuwegracht overspant, naar de Korte Janstraat. Ook wordt onder de noemer Jansdam een verdwenen dam in de rivier de Rijn aangeduid ter hoogte van de Jansdambrug.

De Janskerk staat op het Janskerkhof in de Nederlandse stad Utrecht. Ze werd kort na 1040 gesticht door bisschop Bernold en gewijd aan Johannes de Doper. Zij was in de Middeleeuwen een van de vijf kapittelkerken van de stad (de andere waren de Dom, de Salvatorkerk, de Pieterskerk en de Mariakerk). Aan het kapittel van Sint-Jan waren twintig kanunniken verbonden. Hiermee verbonden was de proosdij.

Deze circa 150 meter lange straat vormt een verbinding tussen het Janskerkhof en de Voorstraat in Utrecht. De Boothstraat is in 1659 aangelegd. Voorheen lag in dit gebied de immuniteit van de nabijgelegen Janskerk. Op Boothstraat 6 na, zijn alle bestaande huizen in de Boothstraat gebouwd na de aanleg van de straat. Boothstraat 6 is van oorsprong een claustraal huis, voor het eerst vermeld in 1424. In 1658 kocht de Utrechtse oud-burgemeester Cornelis Booth huis en grond. Vervolgens liet hij het huis verbouwen en werd de straat aangelegd. Van 1854 tot 1903 woonde de predikant en dichter Nicolaas Beets in het huis. In de 20e eeuw werd er het Willem Pompe Instituut gevestigd, het gebouw van de afdeling strafrecht van de Universiteit Utrecht. De Sociëteit van Navigators studentenvereniging Utrecht is gevestigd in de Boothstraat op nummer 10. Vandaag de dag bevinden zich in de Boothstraat diverse monumentale bouwwerken waaronder een aantal rijksmonumenten.

Kinepolis Utrecht City, voorheen Wolff City, is een bioscoop in Utrecht. Het gebouw, op de hoek van de Drift en Voorstraat, werd na een grootschalige verbouwing ter huisvesting van deze bioscoop geopend op 18 januari 1936. De architecten N. Andriessen en J. van der Weele verzorgden het ontwerp in de stijl van de nieuwe zakelijkheid/het nieuwe bouwen. Kenmerkend waren de golvende geometrische belijning en het gebruik van gestucte buitenwanden in een zachte pasteltint of gebroken wit. In deze jaren wilde een exploitant dat zijn bioscoop allure en luxe uitstraalde. De hoofdfilm tijdens de opening was de operettefilm van Ralph Benatzky, "Im weißen Rößl" van Karel Lamač met als sterren Christl Mardayn, Hermann Thimig en Theo Lingen. Het gebouw was oorspronkelijk het voormalige feestgebouw De Plompetoren waarin in 1925 via een ingrijpende verbouwing van buiten en restyling van binnen een vertoningszaal met meer dan 700 zitplaatsen in oorspronkelijk negen rangen gerealiseerd werd. De oorspronkelijke prijzen liepen op van dertig cent tot één gulden. Vooraan in de zaal was het het goedkoopst en naar achteren werd het wat duurder, oplopend van parterre naar parket, stalles, fauteuil en zaalloge. Als bioscoop werden er lang de grote films en ook een aantal premières vertoond. In 1978 werd de bioscoop wederom van binnen gerenoveerd. Er werden drie zalen gecreëerd. De oude benedenzaal bleef onder de naam City bekend en het voormalige balkon werd opgedeeld in twee kleinere zalen waarin onder de naam Movies kleinere kwaliteitsprodukties bekeken konden worden. In 2001 werd de bioscoop aangewezen als rijksmonument. Tot 2014 was de exploitant van de bioscoop de Wolff Cinema Groep. In juni 2014 nam Kinepolis de Wolff Groep over.

De Incassobank is een gebouw van een voormalige bank in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Het gebouw met conciërgewoning aan de Nobelstraat is rond 1920 ontworpen door Jan Baanders sr. voor de Amsterdamse Incasso Bank in de stijl van de Amsterdamse School. Beeldhouwer Hildo Krop vervaardigde een sculptuur in baksteen op een hoek van het bouwwerk.

De Keistraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht.

Het ruiterstandbeeld Sint Willibrordus is een door Albert Termote gemaakt bronzen beeld in de stad Utrecht. Het ruiterstandbeeld is het eerste van vier levensgrote ruiterstandbeelden gemaakt door Termote. Het beeld is te vinden op het Janskerkhof in Utrecht. De plannen voor het beeld ontstonden in februari 1939. De R.K. Kunstenaarsvereniging schreef op verzoek van de Nederlandsche Katholiekendag een prijsvraag uit voor een monument ter herdenking van Willibrord, de eerste bisschop van Utrecht. In oktober dat jaar werden in het Museum voor Religieuze Kunst een dertiental inzendingen tentoongesteld. Twee van deze inzendingen waren afkomstig van Termote, zijn inzending waarop Willibrord te paard met een Fries kerkje in zijn rechterhand werd uiteindelijk tot winnaar verkozen. Net toen het gipsmodel op ware grootte gereed was brak de Tweede Wereldoorlog uit. In november 1940 werd besloten het gipsmodel in een schoolgebouw in Voorburg te verbergen. Na de Tweede Wereldoorlog werd het drie-en-een-halve meter hoge model in brons gegoten. Het voetstuk werd door de architect C.M. van Moorsel ontworpen. Het beeld werd onthuld op 7 november 1947 door mevr. Heerkens-Thijsen van der Kun in aanwezigheid van kardinaal H. de Jong.

Het Janskerkhof is een plein in Utrecht, de hoofdstad van de Nederlandse provincie Utrecht. Het is het plein waarop de Janskerk en de voormalige Statenkamer (Minderbroedersklooster) staat. De rechtenfaculteit van de Universiteit Utrecht, alsmede de faculteit `Theater' van de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU) is aan het Janskerkhof gevestigd. Ook de sociëteit PhRM van het Utrechtsch Studenten Corps ligt aan dit plein. Verder zijn aan het plein verschillende horecagelegenheden gevestigd. Op het plein is iedere zaterdag een grote bloemen- en plantenmarkt.