Jeremiebrug

Stopplaats Jeremiebrug is een voormalige stopplaats aan de spoorlijn Amsterdam-Utrecht-Arnhem. De halte werd geopend in 1893 en gesloten op 6 oktober 1935, en lag ten zuiden van station Utrecht Centraal bij de Jeremiebrug over de Kruisvaart. Er stond een dubbele brugwachterswoning die veel leek op een stationsgebouw (SS 4e klasse), gebouwd in 1890. Het was echter niet als stationsgebouw in gebruik. Het werd ontworpen door de bekende stationsarchitect K.H. van Brederode. Het gebouw werd in 1950 gesloopt. Verder stond er van 1893 tot 1950 een houten wachthuisje tussen de sporen. Op de locatie van deze voormalige stopplaats is op 22 augustus 2016 het station Vaartsche Rijn geopend.

Station Utrecht Vaartsche Rijn is een trein- en tramstation, gelegen aan de spoorlijnen naar Arnhem en 's-Hertogenbosch, op de plek waar het spoor de Vaartsche Rijn en de Westerkade kruist (gemeente Utrecht). Het station is onderdeel van het Randstadspoor, dat hoogfrequente treinverbindingen inhoudt binnen de Utrechtse regio. Het station is aangelegd tussen november 2010 en medio 2015. Op maandag 22 augustus 2016 stopten de eerste treinen op station Utrecht Vaartsche Rijn. Dat was vier maanden eerder dan was gepland, waarbij grotere vertragingen eerder op dit project buiten beschouwing worden gelaten. De trams van de Uithoflijn doen dit station sinds 16 december 2019 aan.

De Vaartsche Rijn of Vaartse Rijn is de naam van twee korte kanalen in respectievelijk Utrecht, tussen de Stadsbuitengracht en het Merwedekanaal, en in Vreeswijk (Nieuwegein), tussen het Merwedekanaal en de Lek, in de Nederlandse provincie Utrecht. Oorspronkelijk was de Vaartsche Rijn een belangrijke vaarroute die de stad Utrecht met de rivier de Lek verbond.

De Baden-Powellweg is een straat in de Nederlandse stad Utrecht. De Baden-Powellweg loopt van de Helling en de Vondelbrug over de Vaartsche Rijn (met daarachter de Vondellaan) naar de Kariboestraat en de Saffierlaan. Zijstraten van de Baden-Powellweg zijn de Briljantlaan, Albatrosstraat (via een spoorwegviaduct, vernieuwd in 2013) en de Laan van Soestbergen die via een fiets en voetgangerstunnel onder het spoor door is te bereiken (deze tunnel is in 2012 vernieuwd). Parallel aan de Baden-Powellweg loopt de Kruisvaart. Daar weer achter loopt de spoorlijn van Arnhem en 's-Hertogenbosch naar Utrecht Centraal en de sneltram (de Uithoflijn) naar de universiteitscampus De Uithof. De Baden-Powellweg is ongeveer 580 meter lang. Vanaf de Briljantlaan en de Albatrosstraat tot aan de Kariboestraat is de Baden-Powellweg enkel fiets en wandelpad. De straat is vernoemd naar de grondlegger van de scouting, Robert Baden-Powell.

De Helling is een poppodium gelegen aan de straat Helling in de wijk Rotsoord in de Nederlandse stad Utrecht. De popzaal en nachtclub staat bekend om z'n goede geluidssysteem en underground-karakter. Als middelgroot podium met een zaalcapaciteit van 420 personen en ongeveer 70.000 bezoekers per jaar heeft De Helling een gevarieerd aanbod van opkomende (inter)nationale artiesten. Het podium richt zich op de onderstroom, in de meest brede zin van het woord. De programmering bevindt zich op de randjes van het popculturele spectrum, en varieert van heavy en gothic tot global en van hiphop tot experimentele muziek. Ook de clubprogrammering kenmerkt zich door een breed en uitgesproken karakter, met een specifieke focus op bass music. Verder wil De Helling een stem geven aan niet-mannelijke perspectieven en norm-uitdagende artiesten en organisatoren. Door de jaren heen stonden er veel gerenommeerde artiesten op het podium van De Helling, zoals Paolo Nutini, Kurt Vile, Kyteman, Speedy J, Joan As Policewoman, Jamie XX en Parkway Drive. Maar De Helling huist niet alleen grote namen. Tijdens de wekelijkse OPEN-avonden krijgt lokaal talent een podium. Dit gratis toegankelijke concept biedt de kans aan lokale artiesten en organisaties om hun eigen avond te organiseren met muziek, theater, kunst of lezingen.

De Amaliastichting was gelieerd aan de afdeling Utrecht van het Nederlandse Rode Kruis en hield zich bezig met het opleiden van verpleegsters. Het gebouwencomplex uit 1873 dat zij stichtte aan de Jutfaseweg in Utrecht heeft van 1926 tot midden jaren zeventig de faculteit Tandheelkunde van de Universiteit Utrecht gehuisvest en is aan het begin van de 21e eeuw omgebouwd tot een appartementencomplex. De Amaliastichting werd in 2008 opgeheven.

De Ooster- en Westerkade zijn twee straten langs het noordelijkste deel van de Vaartsche Rijn in respectievelijk de Watervogelbuurt en Bleekstraat en omgeving van de Nederlandse stad Utrecht. Het kanaal werd aangelegd in de eerste helft van de 12de eeuw. In de middeleeuwen waren er pottenbakkers gevestigd aan de Oosterkade. Rond 1400 werd het gerecht Tolsteeg versterkt met vijf poorten. Op de Oosterkade werd ter hoogte van de huidige Brugsteeg de Rijnpoort gebouwd en op de Westerkade de Galgpoort. Deze bruggen waren door een afsluitbare brug over het water verbonden. In de negentiende eeuw werden langs de Ooster- en Westerkade stegen en sloppen aangelegd. Bij de Oosterkade bestaat nog de Brugsteeg. De Stijfsel-, Lakmoes- en Wijdesteeg zijn verdwenen, de Keisteeg heet sinds 1938 Wulpstraat. Aan de kant van de Westerkade bestaan de Kroonsteeg en de thans afgesloten Laddersteeg en Singelsteeg nog. Rond 1930 werd het schuine talud van de Oosterkade vervangen door een steile kade. Ten zuiden van de beide kades is tussen 2010 en 2015 het Station Utrecht Vaartsche Rijn aangelegd. In het noorden zijn beide kades met elkaar verbonden via de Vaartscherijnbrug.

De Stadsbuitengracht is de singel rond de oude binnenstad van de Nederlandse stad Utrecht. De Stadsbuitengracht is aangelegd in de twaalfde eeuw als verdedigingswerk van de stad. De waterwegen Kromme Rijn en Vaartsche Rijn monden uit in het zuidelijke deel van de Stadsbuitengracht, de Utrechtse Vecht begint in het noordelijk deel. Langs de enkele kilometers lange gracht is (grotendeels) het Zocherpark gelegen. De straten die aan de buitenzijde rond de Stadsbuitengracht lopen heten (vanaf het noorden met de klok mee) de Weerdsingel, Wittevrouwensingel, Maliesingel, Tolsteegsingel, Catharijnesingel en Daalsesingel. Een deel van de gracht is in 1968 gedempt en sinds 2020 weer geheel bevaarbaar.

Sterrenburg was een bolwerk in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Hoewel het grotendeels is afgebroken, zijn vandaag de dag restanten ervan bewaard gebleven die deels zijn opgenomen in het Zocherpark. Bij het voormalige bolwerk behoren een straat en een huis, die beide ook deze naam dragen.

De Wulpstraat (tot 1938 Keisteeg) is een straat in de Nederlandse stad Utrecht, die loopt vanaf de Oosterkade tot aan de Albatrosstraat in de Watervogelbuurt. De enige zijstraten die de Wulpstraat kent zijn de Alkhof en Zeekoethof. In 1938 werden in deze straat door de Fundatie van Maria van Pallaes 22 hofjeswoningen gebouwd in de stijl van de Delftse School die tegen een lage prijs werden verhuurd. De woningen aan de Wulpstraat 2-10 en 5-37 zijn een gemeentelijk monument en worden thans beheerd door het Utrechts Monumentenfonds (UMF). In de straat bevindt zich ook de zijgevel van een aan de Oosterkade gebouwde 18e-eeuwse boerderij die op de lijst van rijksmonumenten staat.

De Bijlhouwerstoren was een toren aan de stadsmuur van Utrecht op het bolwerk Sterrenburg. De toren stamde uit de middeleeuwen en heette oorspronkelijk Toltoren. Hij werd gebouwd om de tolbetalingen bij de Tolsteegpoorten te controleren. De toren werd bewaakt door het gilde der bijlhouwers (timmerlieden en houtbewerkers) en nam later deze naam aan. Toen de stadsmuur in de zestiende eeuw naar het zuiden werd verplaatst, kwam de toren achter de muur te staan. Nadat een voorstel uit 1537 om de toren te verlagen niet werd uitgevoerd, werd de toren in 1694 verbouwd tot windmolen. De molen werd gebruikt voor het pellen van gerst en de bereiding van gort. In het begin werd gepoogd ook graan te malen maar het molenaarsgilde hield dit tegen omdat het concurrentie vreesde. De torenmolen werd in 1872 afgebroken, enkele decennia na de start van de aanleg van het Zocherpark. Ter plaatse werd aan de Bijlhouwerstraat (vroeger de Halve Kous) het Fysisch Laboratorium gebouwd. Ook de straatnaam Pelmolenplantsoen herinnert nog aan de torenmolen.

De Bijlhouwerstraat is een straat in het Museumkwartier van de Nederlandse stad Utrecht. De straat loopt van de Bijlhouwersbrug aan de Tolsteegbarrière tot het Pelmolenplantsoen aan het Zocherpark. De Bijlhouwerstraat is de meest zuidelijke zijstraat van de Oudegracht. De straat is ongeveer 80 meter lang. De straat is vernoemd naar het middeleeuwse gilde van de bijlhouwers (timmerlieden, schrijnwerkers en houtsnijders). Op de hoek stond de Bijlhouwers- of Toltoren, die behoorde bij het bolwerk (fort) Sterreburg en bemand werd door bijlhouwers. Toen de functie van de toren voor tolheffing niet meer nodig was, werd er een windmolen op de toren gezet, voor onder meer het pellen van gerst (een pelmolen), vandaar de naam van het aangrenzende Pelmolenplantsoen.