De Helling (poppodium)

De Amaliastichting was gelieerd aan de afdeling Utrecht van het Nederlandse Rode Kruis en hield zich bezig met het opleiden van verpleegsters. Het gebouwencomplex uit 1873 dat zij stichtte aan de Jutfaseweg in Utrecht heeft van 1926 tot midden jaren zeventig de faculteit Tandheelkunde van de Universiteit Utrecht gehuisvest en is aan het begin van de 21e eeuw omgebouwd tot een appartementencomplex. De Amaliastichting werd in 2008 opgeheven.

De Jeremiebrug is een brug in de Nederlandse stad Utrecht. De huidige brug overspant sinds 2012 de Kruisvaart, iets voor het punt waar deze uitmondt in de Vaartsche Rijn. De vorige Jeremiebrug uit 1912, een gemeentelijk monument, bevindt zich sinds 2015 in het Máximapark te Vleuten. Deze ijzeren ophaalbrug overspant daar de Aledorperwetering en ligt in de Alendorperweg.

De Baden-Powellweg is een straat in de Nederlandse stad Utrecht. De Baden-Powellweg loopt van de Helling en de Vondelbrug over de Vaartsche Rijn (met daarachter de Vondellaan) naar de Kariboestraat en de Saffierlaan. Zijstraten van de Baden-Powellweg zijn de Briljantlaan, Albatrosstraat (via een spoorwegviaduct, vernieuwd in 2013) en de Laan van Soestbergen die via een fiets en voetgangerstunnel onder het spoor door is te bereiken (deze tunnel is in 2012 vernieuwd). Parallel aan de Baden-Powellweg loopt de Kruisvaart. Daar weer achter loopt de spoorlijn van Arnhem en 's-Hertogenbosch naar Utrecht Centraal en de sneltram (de Uithoflijn) naar de universiteitscampus De Uithof. De Baden-Powellweg is ongeveer 580 meter lang. Vanaf de Briljantlaan en de Albatrosstraat tot aan de Kariboestraat is de Baden-Powellweg enkel fiets en wandelpad. De straat is vernoemd naar de grondlegger van de scouting, Robert Baden-Powell.

Stopplaats Jeremiebrug is een voormalige stopplaats aan de spoorlijn Amsterdam-Utrecht-Arnhem. De halte werd geopend in 1893 en gesloten op 6 oktober 1935, en lag ten zuiden van station Utrecht Centraal bij de Jeremiebrug over de Kruisvaart. Er stond een dubbele brugwachterswoning die veel leek op een stationsgebouw (SS 4e klasse), gebouwd in 1890. Het was echter niet als stationsgebouw in gebruik. Het werd ontworpen door de bekende stationsarchitect K.H. van Brederode. Het gebouw werd in 1950 gesloopt. Verder stond er van 1893 tot 1950 een houten wachthuisje tussen de sporen. Op de locatie van deze voormalige stopplaats is op 22 augustus 2016 het station Vaartsche Rijn geopend.

Station Utrecht Vaartsche Rijn is een trein- en tramstation, gelegen aan de spoorlijnen naar Arnhem en 's-Hertogenbosch, op de plek waar het spoor de Vaartsche Rijn en de Westerkade kruist (gemeente Utrecht). Het station is onderdeel van het Randstadspoor, dat hoogfrequente treinverbindingen inhoudt binnen de Utrechtse regio. Het station is aangelegd tussen november 2010 en medio 2015. Op maandag 22 augustus 2016 stopten de eerste treinen op station Utrecht Vaartsche Rijn. Dat was vier maanden eerder dan was gepland, waarbij grotere vertragingen eerder op dit project buiten beschouwing worden gelaten. De trams van de Uithoflijn doen dit station sinds 16 december 2019 aan.

De watertoren tussen het Heuveloord en de Vaartsche Rijn aan de Jutfaseweg in Tolsteeg is gebouwd tussen 1906 en 1907 en is 37 meter hoog. Het was de derde toren van de Utrechtse Waterleiding Maatschappij. De toren werd exact op de gemeentegrens met Jutphaas geplaatst en was alleen voor het Utrechtse stadsdeel bestemd. Hoograven kreeg pas in 1931 een aansluiting. De toren is in dezelfde neo-Hollandse renaissance-stijl gebouwd als de watertoren aan de Lauwerhof. De toren heeft een enigszins taps toelopende ronde vorm. De uitkragende reservoirombouw leverde vroeger veel kritiek op. In de volksmond werden deze watertorens ook wel denigrerend ‘waterhoofdjes’ genoemd. In 1977 werd bij een renovatie de ommanteling en het dak van het reservoir vervangen. De romp en het reservoir werden bekleed met blauwe, grijze en witte Luxalon sandwichpanelen, waardoor het uiterlijk van de toren drastisch gewijzigd werd. Bij een restauratie in 1996 heeft men de toren zijn oorspronkelijke uiterlijk terug gegeven, er is daarbij zo veel als mogelijk gebruikgemaakt van oorspronkelijke materialen. De toren is een prominent herkenningspunt voor de Utrechtse wijk Zuid en speciaal voor de buurt Tolsteeg. Sinds oktober 2015 is een restaurant gevestigd in de twee bovenste verdiepingen van de toren. Op de begane grond is een café met een terras. Sinds 2023 is er een tattoo studio gevestigd op de 6de etage van de toren.

UMS Pastoe is een Nederlands bedrijf in Utrecht die meubels ontwerpt en produceert onder de merknaam Pastoe. Dit bedrijf is opgericht op 13 april 1913 in Utrecht als UMS, wat stond voor Utrechtse Machinale Stoel- en Meubelfabriek. De naam Pastoe komt van "passe partout" en is na de Tweede Wereldoorlog toegevoegd aan de naam. In februari 2024 ging het bedrijf failliet en maakte een maand later een doorstart. Bekende ontwerpen zijn de stoel van draadstaal SM05 van Cees Braakman en Adriaan Dekker, de kasten van Aldo van den Nieuwelaar en Vision van Karel Boonzaaijer en Pierre Mazairac. Pastoe heeft samengewerkt met grafisch ontwerpers als Dick Bruna en Benno Premsela, fotografen als Ed van der Elsken en Cas Oorthuys en ontwerpers als Shiro Kuramata, Shigeru Uchida, Maarten Van Severen en Vincent van Duysen.

De Vaartsche Rijn of Vaartse Rijn is de naam van twee korte kanalen in respectievelijk Utrecht, tussen de Stadsbuitengracht en het Merwedekanaal, en in Vreeswijk (Nieuwegein), tussen het Merwedekanaal en de Lek, in de Nederlandse provincie Utrecht. Oorspronkelijk was de Vaartsche Rijn een belangrijke vaarroute die de stad Utrecht met de rivier de Lek verbond.

De Ooster- en Westerkade zijn twee straten langs het noordelijkste deel van de Vaartsche Rijn in respectievelijk de Watervogelbuurt en Bleekstraat en omgeving van de Nederlandse stad Utrecht. Het kanaal werd aangelegd in de eerste helft van de 12de eeuw. In de middeleeuwen waren er pottenbakkers gevestigd aan de Oosterkade. Rond 1400 werd het gerecht Tolsteeg versterkt met vijf poorten. Op de Oosterkade werd ter hoogte van de huidige Brugsteeg de Rijnpoort gebouwd en op de Westerkade de Galgpoort. Deze bruggen waren door een afsluitbare brug over het water verbonden. In de negentiende eeuw werden langs de Ooster- en Westerkade stegen en sloppen aangelegd. Bij de Oosterkade bestaat nog de Brugsteeg. De Stijfsel-, Lakmoes- en Wijdesteeg zijn verdwenen, de Keisteeg heet sinds 1938 Wulpstraat. Aan de kant van de Westerkade bestaan de Kroonsteeg en de thans afgesloten Laddersteeg en Singelsteeg nog. Rond 1930 werd het schuine talud van de Oosterkade vervangen door een steile kade. Ten zuiden van de beide kades is tussen 2010 en 2015 het Station Utrecht Vaartsche Rijn aangelegd. In het noorden zijn beide kades met elkaar verbonden via de Vaartscherijnbrug.

De Jutfaseweg is een straat in de Nederlandse stad Utrecht in de wijk Rivierenwijk, die loopt vanaf de Vondellaan en de Westerkade (waar hij in overgaat) tot het Giessenplein en tot aan de plek waar de Vaartsche Rijn en de Merwedekanaal in elkaar overgaan. Parallel aan de Jutfaseweg loopt de Vaartsche Rijn. De Jutfaseweg heeft tal van zijstraten zoals de Reyer Anslostraat, Pieter Bernagiestraat, Croesestraat, Amaliastraat, Mijdrechtstraat, Waalstraat met ertegenover de Oranjebrug, Westravenstraat, Amstelstraat, Roerstraat, Reitdiepstraat, Hoendiepstraat, Socrateslaan met ertegenover 't Goylaan en Deltastraat. Het is een straat met een rijke historie waar tal van bedrijvigheid heeft plaatsgehad zoals onder andere de Nieaf en de vakschool voor typografie. De straat heeft diverse veranderingen meegemaakt, in 1928 was de Jutfaseweg nog erg landelijk en bevond zich er bijvoorbeeld de dakpannenfabriek van de firma N.C. van Wijngaarden en stonden er ook boerderijen. Maar er bevinden zich ook monumentale panden aan de Jutfaseweg zoals de Amaliastichting (1873) voor gezondheidszorg op nr. 7 alsook de Grafische school (1909) op nr. 3A-G. Ook de Faculteit der Geneeskunde van de Rijksuniversiteit op de Jutfaseweg 7 met ernaast de hogeschool op nr. 5 hebben hier ooit gezeten. De hogeschool heeft later plaatsgemaakt voor de tandheelkundige kliniek van de rijksuniversiteit die uiteindelijk weer naar de Uithof verhuisde om vervolgens vandaaruit naar Amsterdam te gaan.

De Stadsbuitengracht is de singel rond de oude binnenstad van de Nederlandse stad Utrecht. De Stadsbuitengracht is aangelegd in de twaalfde eeuw als verdedigingswerk van de stad. De waterwegen Kromme Rijn en Vaartsche Rijn monden uit in het zuidelijke deel van de Stadsbuitengracht, de Utrechtse Vecht begint in het noordelijk deel. Langs de enkele kilometers lange gracht is (grotendeels) het Zocherpark gelegen. De straten die aan de buitenzijde rond de Stadsbuitengracht lopen heten (vanaf het noorden met de klok mee) de Weerdsingel, Wittevrouwensingel, Maliesingel, Tolsteegsingel, Catharijnesingel en Daalsesingel. Een deel van de gracht is in 1968 gedempt en sinds 2020 weer geheel bevaarbaar.

De Wulpstraat (tot 1938 Keisteeg) is een straat in de Nederlandse stad Utrecht, die loopt vanaf de Oosterkade tot aan de Albatrosstraat in de Watervogelbuurt. De enige zijstraten die de Wulpstraat kent zijn de Alkhof en Zeekoethof. In 1938 werden in deze straat door de Fundatie van Maria van Pallaes 22 hofjeswoningen gebouwd in de stijl van de Delftse School die tegen een lage prijs werden verhuurd. De woningen aan de Wulpstraat 2-10 en 5-37 zijn een gemeentelijk monument en worden thans beheerd door het Utrechts Monumentenfonds (UMF). In de straat bevindt zich ook de zijgevel van een aan de Oosterkade gebouwde 18e-eeuwse boerderij die op de lijst van rijksmonumenten staat.