Pastoe

De watertoren tussen het Heuveloord en de Vaartsche Rijn aan de Jutfaseweg in Tolsteeg is gebouwd tussen 1906 en 1907 en is 37 meter hoog. Het was de derde toren van de Utrechtse Waterleiding Maatschappij. De toren werd exact op de gemeentegrens met Jutphaas geplaatst en was alleen voor het Utrechtse stadsdeel bestemd. Hoograven kreeg pas in 1931 een aansluiting. De toren is in dezelfde neo-Hollandse renaissance-stijl gebouwd als de watertoren aan de Lauwerhof. De toren heeft een enigszins taps toelopende ronde vorm. De uitkragende reservoirombouw leverde vroeger veel kritiek op. In de volksmond werden deze watertorens ook wel denigrerend ‘waterhoofdjes’ genoemd. In 1977 werd bij een renovatie de ommanteling en het dak van het reservoir vervangen. De romp en het reservoir werden bekleed met blauwe, grijze en witte Luxalon sandwichpanelen, waardoor het uiterlijk van de toren drastisch gewijzigd werd. Bij een restauratie in 1996 heeft men de toren zijn oorspronkelijke uiterlijk terug gegeven, er is daarbij zo veel als mogelijk gebruikgemaakt van oorspronkelijke materialen. De toren is een prominent herkenningspunt voor de Utrechtse wijk Zuid en speciaal voor de buurt Tolsteeg. Sinds oktober 2015 is een restaurant gevestigd in de twee bovenste verdiepingen van de toren. Op de begane grond is een café met een terras. Sinds 2023 is er een tattoo studio gevestigd op de 6de etage van de toren.

De Jutfaseweg is een straat in de Nederlandse stad Utrecht in de wijk Rivierenwijk, die loopt vanaf de Vondellaan en de Westerkade (waar hij in overgaat) tot het Giessenplein en tot aan de plek waar de Vaartsche Rijn en de Merwedekanaal in elkaar overgaan. Parallel aan de Jutfaseweg loopt de Vaartsche Rijn. De Jutfaseweg heeft tal van zijstraten zoals de Reyer Anslostraat, Pieter Bernagiestraat, Croesestraat, Amaliastraat, Mijdrechtstraat, Waalstraat met ertegenover de Oranjebrug, Westravenstraat, Amstelstraat, Roerstraat, Reitdiepstraat, Hoendiepstraat, Socrateslaan met ertegenover 't Goylaan en Deltastraat. Het is een straat met een rijke historie waar tal van bedrijvigheid heeft plaatsgehad zoals onder andere de Nieaf en de vakschool voor typografie. De straat heeft diverse veranderingen meegemaakt, in 1928 was de Jutfaseweg nog erg landelijk en bevond zich er bijvoorbeeld de dakpannenfabriek van de firma N.C. van Wijngaarden en stonden er ook boerderijen. Maar er bevinden zich ook monumentale panden aan de Jutfaseweg zoals de Amaliastichting (1873) voor gezondheidszorg op nr. 7 alsook de Grafische school (1909) op nr. 3A-G. Ook de Faculteit der Geneeskunde van de Rijksuniversiteit op de Jutfaseweg 7 met ernaast de hogeschool op nr. 5 hebben hier ooit gezeten. De hogeschool heeft later plaatsgemaakt voor de tandheelkundige kliniek van de rijksuniversiteit die uiteindelijk weer naar de Uithof verhuisde om vervolgens vandaaruit naar Amsterdam te gaan.

De Helling is een poppodium gelegen aan de straat Helling in de wijk Rotsoord in de Nederlandse stad Utrecht. De popzaal en nachtclub staat bekend om z'n goede geluidssysteem en underground-karakter. Als middelgroot podium met een zaalcapaciteit van 420 personen en ongeveer 70.000 bezoekers per jaar heeft De Helling een gevarieerd aanbod van opkomende (inter)nationale artiesten. Het podium richt zich op de onderstroom, in de meest brede zin van het woord. De programmering bevindt zich op de randjes van het popculturele spectrum, en varieert van heavy en gothic tot global en van hiphop tot experimentele muziek. Ook de clubprogrammering kenmerkt zich door een breed en uitgesproken karakter, met een specifieke focus op bass music. Verder wil De Helling een stem geven aan niet-mannelijke perspectieven en norm-uitdagende artiesten en organisatoren. Door de jaren heen stonden er veel gerenommeerde artiesten op het podium van De Helling, zoals Paolo Nutini, Kurt Vile, Kyteman, Speedy J, Joan As Policewoman, Jamie XX en Parkway Drive. Maar De Helling huist niet alleen grote namen. Tijdens de wekelijkse OPEN-avonden krijgt lokaal talent een podium. Dit gratis toegankelijke concept biedt de kans aan lokale artiesten en organisaties om hun eigen avond te organiseren met muziek, theater, kunst of lezingen.

De Oranjebrug is een basculebrug in de stad Utrecht, die de Vaartsche Rijn overspant. De brug heeft een enkele doorvaartopening voor schepen tot en met CEMT-klasse II. Ze vormt een relatief belangrijke schakel tussen de buurt Hoograven (oostelijke oever) en de Rivierenwijk (westelijke oever), en ligt tussen de Waalstraat en de Diamantweg. De Jutfaseweg (op de westelijke oever) loopt parallel aan het kanaal en kruist de Waalstraat bij de brug. De opening vond plaats in 1957. Na de ingebruikname van deze brede brug werd de ongeveer 100 meter zuidelijker gelegen Julianabrug gesloopt, omdat deze smalle ophaalbrug onvoldoende capaciteit bood aan het groeiende verkeer van het uitdijende Hoograven. Ze kreeg de naam Oranjebrug in aansluiting op diverse straten in Hoograven die naar het Koninklijk Huis zijn vernoemd. De brug is voorzien van landhoofden die zich een stuk in het kanaal bevinden. Het oostelijke landhoofd is voorzien van een brugkelder. Tot minstens 1989 bevond zich hier ook een brugwachtershuisje. De slagbomen zijn in de lichtmasten geïntegreerd. De rijbaan heeft een breedte van 10 meter en de trottoirs zijn 2×3 meter breed. De doorvaartwijdte is 9,00 meter en als het beweegbare dek in gesloten toestand is, is de doorvaarthoogte 1,82 meter ten opzichte van het kanaalpeil. De gemeente Utrecht is beheerder van de brug. In april 2024 moest de brug enige tijd worden afgesloten voor (zwaar) verkeer omdat de constructie niet meer voldeed aan de moderne eisen.

De Amaliastichting was gelieerd aan de afdeling Utrecht van het Nederlandse Rode Kruis en hield zich bezig met het opleiden van verpleegsters. Het gebouwencomplex uit 1873 dat zij stichtte aan de Jutfaseweg in Utrecht heeft van 1926 tot midden jaren zeventig de faculteit Tandheelkunde van de Universiteit Utrecht gehuisvest en is aan het begin van de 21e eeuw omgebouwd tot een appartementencomplex. De Amaliastichting werd in 2008 opgeheven.

De Baden-Powellweg is een straat in de Nederlandse stad Utrecht. De Baden-Powellweg loopt van de Helling en de Vondelbrug over de Vaartsche Rijn (met daarachter de Vondellaan) naar de Kariboestraat en de Saffierlaan. Zijstraten van de Baden-Powellweg zijn de Briljantlaan, Albatrosstraat (via een spoorwegviaduct, vernieuwd in 2013) en de Laan van Soestbergen die via een fiets en voetgangerstunnel onder het spoor door is te bereiken (deze tunnel is in 2012 vernieuwd). Parallel aan de Baden-Powellweg loopt de Kruisvaart. Daar weer achter loopt de spoorlijn van Arnhem en 's-Hertogenbosch naar Utrecht Centraal en de sneltram (de Uithoflijn) naar de universiteitscampus De Uithof. De Baden-Powellweg is ongeveer 580 meter lang. Vanaf de Briljantlaan en de Albatrosstraat tot aan de Kariboestraat is de Baden-Powellweg enkel fiets en wandelpad. De straat is vernoemd naar de grondlegger van de scouting, Robert Baden-Powell.

De Jeremiebrug is een brug in de Nederlandse stad Utrecht. De huidige brug overspant sinds 2012 de Kruisvaart, iets voor het punt waar deze uitmondt in de Vaartsche Rijn. De vorige Jeremiebrug uit 1912, een gemeentelijk monument, bevindt zich sinds 2015 in het Máximapark te Vleuten. Deze ijzeren ophaalbrug overspant daar de Aledorperwetering en ligt in de Alendorperweg.

Stopplaats Jeremiebrug is een voormalige stopplaats aan de spoorlijn Amsterdam-Utrecht-Arnhem. De halte werd geopend in 1893 en gesloten op 6 oktober 1935, en lag ten zuiden van station Utrecht Centraal bij de Jeremiebrug over de Kruisvaart. Er stond een dubbele brugwachterswoning die veel leek op een stationsgebouw (SS 4e klasse), gebouwd in 1890. Het was echter niet als stationsgebouw in gebruik. Het werd ontworpen door de bekende stationsarchitect K.H. van Brederode. Het gebouw werd in 1950 gesloopt. Verder stond er van 1893 tot 1950 een houten wachthuisje tussen de sporen. Op de locatie van deze voormalige stopplaats is op 22 augustus 2016 het station Vaartsche Rijn geopend.

Station Utrecht Vaartsche Rijn is een trein- en tramstation, gelegen aan de spoorlijnen naar Arnhem en 's-Hertogenbosch, op de plek waar het spoor de Vaartsche Rijn en de Westerkade kruist (gemeente Utrecht). Het station is onderdeel van het Randstadspoor, dat hoogfrequente treinverbindingen inhoudt binnen de Utrechtse regio. Het station is aangelegd tussen november 2010 en medio 2015. Op maandag 22 augustus 2016 stopten de eerste treinen op station Utrecht Vaartsche Rijn. Dat was vier maanden eerder dan was gepland, waarbij grotere vertragingen eerder op dit project buiten beschouwing worden gelaten. De trams van de Uithoflijn doen dit station sinds 16 december 2019 aan.

De Vaartsche Rijn of Vaartse Rijn is de naam van twee korte kanalen in respectievelijk Utrecht, tussen de Stadsbuitengracht en het Merwedekanaal, en in Vreeswijk (Nieuwegein), tussen het Merwedekanaal en de Lek, in de Nederlandse provincie Utrecht. Oorspronkelijk was de Vaartsche Rijn een belangrijke vaarroute die de stad Utrecht met de rivier de Lek verbond.

De Johannes de Doperkerk was een rooms-katholieke parochiekerk gevestigd aan het Plettenburgplantsoen 2 in de Nederlandse stad Utrecht. De kerk was gewijd aan Johannes de Doper.

De H. Johannes de Doper en H. Bernarduskerk is een rooms-katholiek kerkgebouw aan de Oranje Nassaulaan in de Utrechtse wijk Hoograven. De kerk is gewijd aan de heiligen Johannes de Doper en Bernardus van Clairvaux. Dit kerkje werd gebouwd ter vervanging van twee grotere parochiekerken, de Johannes de Doperkerk en de Sint-Bernarduskerk. De kerk is in gebruik door de Martinusparochie.