Oud en Nieuw West-Frankenland

De Walvisch is een stellingmolen in Schiedam. De molen aan de Westvest werd gebouwd in 1794 en de eerstesteenlegger was A. Nolet. (De familie Nolet is nog steeds bekend in Schiedam om haar jenever en de hoogste stenen molen De Nolet.) De molen is benaamd naar de Groenlandse walvisvaart die aan het eind van de 18e eeuw een bloeiperiode kende. De Walvisch werd gepacht door 26 stokers. Hij maalde granen voor de jenever. Rond 1900 verloor de molen tijdens een storm een stuk binnenroede; acht maanden heeft het geduurd voor hij weer 4 wieken had. In 1928 werd hij verkocht aan de toen nog jonge vereniging De Hollandsche Molen uit Amsterdam. In december 1938 was er brand in De Walvisch. Na de brand ging de molen weer malen. De Walvisch maalde een tijdje zelfs magnesium; dit levert een medicijn en zuiver koolzuurgas op, dat werd verkocht aan de priklimonadefabriekjes die Schiedam in die jaren kende. In de jaren ’50 ging molenaarsfamilie Kluit er een molenaarsbedrijf in beginnen. Bijzonder was dat zij ook in de molen woonden. Kluit kwam van molen De Noord in Rotterdam die op het Oostplein stond en in 1954 was afgebrand. In het begin van de jaren ’70 moest de balie worden gerestaureerd en de buitenkant van de wieken en een geheel nieuwe kap werd geplaatst. Na onderzoek in 1982 was een nieuw bovenwiel nodig en geplaatst. - Ze gingen in De Walvisch kant en klare broodbakpakketten produceren. Tot 14-02-1996 was dat bedrijf in De Walvisch, want op die dag brandde hij door kortsluiting af. Alleen de romp bleef staan. Dankzij vele acties van Schiedamse bedrijven, instellingen en burgers was de restauratie van De Walvisch mogelijk gemaakt. In 1999 was De Walvisch weer draaivaardig en 2002 weer maalvaardig. De molen heeft drie maalkoppels, die voorzien zijn van een pennetjeswerk. Sinds 2002 is in de molen een molenwinkel gevestigd. De Vereniging De Hollandsche Molen heeft de molen overgedragen aan Stichting De Schiedamse Molens. Deze stichting begon in 2017 met een grote verbouwing, waarna in februari 2018 De Walvisch de functie van museummolen kreeg, in plaats van molen De Nieuwe Palmboom.

De Zaalkerk in Schiedam is een kerkgebouw dat werd gebouwd voor de plaatselijke afdeling van de Nederlandse Protestantenbond. De kerk werd ontworpen door architect Henri Evers en is ingewijd op 26 december 1909. De kerk met bijgebouw is ontworpen op een terrein op de hoek van de Westvest en de Walvischsteeg. In 1930 is de Walvisschsteeg hernoemd tot Walvisstraat. Het gebouw heeft zo'n 500 zitplaatsen, waarvan ± 90 op een gaanderij tegenover de kanselnis. Muren en pijlers zijn als kokers gebouwd en oorspronkelijk voor centrale verwarming benut. Deze constructie functioneerde weliswaar redelijk, maar het systeem (hete lucht vanuit blaaskasten achter in de kerk) bleek achteraf desastreus voor alle houten onderdelen en in het bijzonder het orgel. Bij het ontwerp is rekening gehouden met de breedte van de Walvischsteeg en met de wind, die niet uit de wieken van de molen verderop mag verdwijnen. Er is de laatste jaren groot onderhoud gepleegd aan de kerk. Zo zijn de vloer, de glas-in-loodramen, de kap en de banken gerestaureerd. Ook de oude koperen plaatsnaambordjes zijn zo veel als mogelijk was teruggebracht. In 2008 is er groot onderhoud uitgevoerd aan het orgel. In de zomer van 2010 zijn naast een nieuwe installatie die verwarming, koeling en luchtvochtigheid reguleert, ook nieuwe en meer toiletten gemaakt, twee nieuwe keukens, een vleugelkelder met een gecontroleerd klimaat, een nieuwe garderobe-annex-koffiehoek gebouwd en is het interieur van het bijgebouw geheel vernieuwd. Het gebouw is in 1909 door aannemer I.J. Kanters te Rotterdam aangenomen voor f 30.300.

De Lange Haven is een haven met een lengte van ongeveer 550 meter in het centrum van de Zuid-Hollandse plaats Schiedam. De Lange Haven vormt de verbinding tussen de Schiedamse Schie ter hoogte van de Beursbrug en de Buitenhaven ter hoogte van de Koemarktbrug. Halverwege de Lange Haven ligt de Appelmarktbrug, een gietijzeren ophaalbrug die gebouwd is rond 1860. Wanneer een boot door de haven vaart, wordt deze brug door twee brugwachters met de hand omhoog getrokken. Aan het einde van de Lange Haven ligt de Koemarktbrug. Tussen de Appelmarktbrug en de Koemarktbrug ligt de Taanbrug. Deze is, in 2017, in dezelfde stijl gebouwd als de Appelmarktbrug. Langs de Lange Haven staan enkele tientallen rijksmonumenten waaronder: de Korenbeurs het Jenevermuseum (Schiedam) de Sint-Jan-de-Doperkerk of Havenkerk Gatenburgh, het patriciërshuis aan de Lange Haven 107 Het koopmanshuis aan de Lange Haven 141 Het Huis Nolet Langs de walkanten van de Lange Haven staat een reeks decoratieve ijzeren gaslantaarns, tegenwoordig ingericht voor natriumlicht, die eveneens als 'rijksmonument' gelden. In het water liggen een aantal woonschepen waarvan een aantal eveneens de status Rijksmonument is toebedeeld.

De Gekroonde Brandersketel was tot 2003 een jeneverbranderij aan de Lange Haven in Schiedam waarin sinds 2006 het Gedistilleerd Museum is gehuisvest. In het markante gebouw zijn historische gebruiksvoorwerpen, affiches, etiketten, flessen en glaswerk uitgestald. Het hele jaar door stookt de meesterknecht hier op ambachtelijke wijze de klassieke moutwijn, op gezette tijden wordt dit 'halffabricaat' tot een moutwijnjenever gedistilleerd. Dit is een ouderwetse drank waar de bezoekers in het proeflokaal hun oordeel over mogen uitspreken. In 1941 schilderde de Schiedamse kunstenaar Schmierman in vijftien taferelen een soort stripverhaal, waarin op overzichtelijke wijze het gehele proces van korrel tot borrel is verbeeld.

De Sint Johannes de Doperkerk was een rooms-katholieke parochiekerk in Schiedam. De kerk is beter bekend als de Havenkerk. De Havenkerk werd in neoclassicistische stijl ontworpen door de Haagse architect Adrianus Tollus. Het is een driebeukige hallenkerk. De bouw startte in 1822 en in 1824 werd de kerk ingewijd. De voorgevel is in de dorische orde, met een hoog portiek dat wordt ondersteund door vier zuilen. Op het dak staat een houten toren. De zuilen en arcaden in de kerk zijn in de ionische orde. De Havenkerk beschikt over een orgel van Pieter Maarschalkerweerd uit 1875. De kerk werd in 1967 voor de rooms-katholieke eredienst gesloten. De parochie verhuisde naar een nieuw kerkgebouw in de wijk Nieuwland, dat in 2000 is afgebroken. Tussen 1976 en 2008 was de Havenkerk in gebruik bij de Stichting Johan Maasbach Wereldzending. In 2008 waren er plannen voor verkoop aan een projectontwikkelaar, die er een hotel en restaurant in wil vestigen. De kerk is in 2010 door de Stichting tot Restauratie en Instandhouding van de kerk aan de Lange Haven gekocht van de Johan Maasbach Wereldzending. In 2011/2012 is de kerk gerestaureerd, met name met betrekking tot het exterieur. Voor de kerk wordt een passende bestemming gezocht. De Havenkerk is een rijksmonument.

Het Nationaal Jenevermuseum Schiedam bevindt zich sinds 1996 in een voormalige moutwijnbranderij en distilleerderij De Locomotief aan de Lange Haven 74 in de Zuid-Hollandse stad Schiedam, de stad die bekend werd als jeneverhoofdstad van de wereld. Het museum toont een bijzondere collectie die vertelt over de geschiedenis en achtergronden van jenever en jeneverstoken in Nederland. Denk daarbij aan reclame-uitingen, verpakkingsmateriaal of glaswerk. Er is meestal een wisseltentoonstelling te bewonderen. Het museum beschikt over een historische branderij waar moutwijnjenever gestookt wordt volgens de Oud-Hollandsche Methode en naar receptuur uit 1700. De moutwijn, gestookt uit rogge en gerstemout, wordt 3 jaar gelagerd en vervolgens gebotteld onder de naam 'Old Schiedam'. Het museumgebouw stond in 1998 model voor het 79e Delfts blauwe huisje van de KLM.

De Nieuwe Haven is een gracht met een lengte van ongeveer anderhalve kilometer en vormt de westelijke begrenzing van het stadscentrum van de Zuid-Hollandse plaats Schiedam. De Nieuwe Haven vormt de verbinding tussen de Vellevest en de Buitenhaven. Het noordelijke deel van de Nieuwe Haven is historisch bekend als Westvest. De straat aan de noordoostelijke oever heet eveneens Westvest; de straat aan de westoever heet Nieuwe Haven. Op 2 augustus 1346 verleende gravin Margaretha van Holland en Henegouwen Schiedam het recht om vesten om de stad aan te leggen. De Westvest werd rond 1350 gegraven en sloot ongeveer ter hoogte van de huidige Gerrit Verboonstraat aan op de Buitenhaven. In 1613/1614 werd de Nieuwe Haven gegraven met het tegenwoordige verloop, waarbij de Nieuwe Haven voorbij de Hoofdbrug uitmondt in de Buitenhaven. In 1621 werd het oude gedeelte van de Westvest tussen de Nieuwe Haven en de Hoofd- of Vrouwe- of Sint Christoffelspoort gedempt. Aan de Westvest staat sinds 1794 molen De Walvisch, die granen voor de jeneverproductie maalde. Over de Nieuwe Haven ligt een drietal bruggen: De Kippenbrug, een voetgangersbrug in het verlengde van de Branderssteeg De Oranjebrug, een hefbrug uit 1938 in het verlengde van de Oranjestraat De Hoofdbrug, een ophaalbrug uit 1957 tussen de Lange Nieuwstraat en de Hoofdstraat

De Vlaardingse Poort of Vlaerdingsche Poort was een stadspoort in Schiedam. Het poortgebouw was gesitueerd ter hoogte van de huidige "Vlaardingerstraat" en "Westvest" aan de westkant van de vesting. De poort dankt haar naam aan het feit dat hier de hoofdweg naar Vlaardingen liep, daarbij werd de stenenweg (de doorgaande weg vanuit de poort) in de 16e eeuw de "Vlaardingsedyck" genoemd en in de 18e eeuw de "Vlaardingerstraat". Sinds de stenen ommuring en vestingwerken van 1578-1580 was de poort, samen met de "Kethel poort", "Overschiesche poort" en de "Rotterdamsche poort" een van de vier hoofdpoorten van Schiedam. Cornelis van Crabbendam geb. 16-11-1661 ( Schiedams geslacht Krabbendam) werkte als poorter op De Vlaerdingse Poort en overleed 01-08-1722. Zijn vrouw Judict Dirks van Canterbergh die zijn taak als poorter had overgenomen, overleed op 13-11-1730 nadat zij de sleutel van de poort had opgehaald en verdronk nadat zij in het water was gevallen. De plaats waar de Vlaerdingse Poort was gevestigd is thans de Kethelbrug ter hoogte van de Damlaan en Westvest.

Schiedam-West is een stadswijk ten westen van het centrum van de Nederlandse stad Schiedam. De wijk wordt begrensd door de Vlaardingerdijk en de begraafplaats Beukenhof in het noorden, de Poldervaart in het westen, de Westfrankelandsedijk in het zuiden en de Willem de Zwijgerlaan, de Schoolstraat en de Nieuwe Haven in het oosten. Centraal door de wijk loopt de Burgemeester Knappertlaan (bekend als BK-laan). De buurten ten noorden van de BK-laan zijn dichtbebouwd en hebben weinig groen, de buurten ten zuiden van de BK-laan zijn ruim van opzet. Hier zijn naast gesloten huizenblokken ook vrijstaande woningen te vinden. In deze buurt was tot eind 2008 het Vlietland-ziekenhuis gevestigd. Tussen de West Frankelandsedijk en de Nieuwe Maas waren voorheen de scheepswerven Wilton-Fijenoord en de Nieuwe Waterweg gevestigd. Het Volkspark langs de Westfrankelandsedijk vormde de buffer tussen woonwijken en industrie. Tegenwoordig is hier kleinschaliger industrie gevestigd.

De Drie Koornbloemen uit 1770 is de oudste nog bestaande molen in Schiedam en is eigendom van 18 branders. Het is de enige molen met een aan de molen verbonden molenaarshuis (vermoedelijk uit 1832). In het begin van de 19e eeuw werd de molen gebruikt voor het zagen van mahoniehout en enkele jaren later als een pelmolen voor rijst. Toen in 1857 de maalbelasting werd opgeheven, besloot eigenaar Kouwenhoven om opnieuw voor de bakkers te gaan malen. Latere generaties Kouwenhoven begonnen met het malen van erwten, maïs en bonen voor de verwerking tot veevoeder. In 1938 kocht J. R. Sjoer de molen en knapte deze op om voor zijn steen- en tegelbedrijf (met een kogelmolen, een trommel met daarin stalen ballen die de stenen verpulveren) stenen tot gruis te vermalen. In de jaren ’50 was er opnieuw een veevoeder- en graanbedrijf in de molen gevestigd. In 1976 kocht de gemeente Schiedam de molen en later werden molen en molenaarshuis geheel gerestaureerd. Om de molen voor de toekomst te bewaren wordt in 2007 de houten inrichting gerepareerd en herbouwd. Stichting De Schiedamse Molens is van plan om het vroegere pelwerk weer in de molen aan te brengen.

De Korte Haven is een gracht met een lengte van ongeveer 400 meter in het westen van het centrum van de Zuid-Hollandse plaats Schiedam. De Korte Haven werd in 1577 gegraven en vormt de verbinding tussen de Nieuwe Haven (Westvest) in het westen en de Lange Haven in het oosten. Aan de westzijde stond de Vlaardinger poort, die in 1862 werd gesloopt.

Lange Haven 141 is een Nederlands koopmanshuis in de gemeente Schiedam en heeft de beschermde status van rijksmonument (33208). Het hoge koopmanshuis met rijk geprofileerde kroonlijst en hardstenen vensterdorpels staat op de hoek van de Lange Haven met de Korte Haven. Het pand heeft een curieuze winkelpui en binnenpui. Ervoor staat nog één stoeppaal. De gevel is in het 4e kwart van de 18e eeuw gebouwd, terwijl het pand zelf mogelijk van oudere datum is. Het huidige systeem van huisnummering is pas aan het einde van de 19e eeuw ingevoerd. In de periode daarvoor is het pand aangeduid met Lange Haven, wijk A, nr. 150.