Diemerbos

De Veeneikbrug is een fiets- en voetgangersbrug die voor voetgangers en fietsers de verbinding legt tussen de Bijlmerweide in Amsterdam-Zuidoost (west) en het Diemerbos in Diemen (oost). De brug voert over de Provinciale weg N236 (Amsterdamse zijde), de Gaasp/Weespertrekvaart en de Stammerdijk (Diemerzijde). Aan de Amsterdamse zijde sluit ze aan op het Gulden Kruispad, in Diemen aan het Veeneikpad. De brug is in 2002 in gebruik genomen en betekende voor de fietsers en voetgangers een veel kortere route tussen het Geerdinkhof in de Bijlmer en het Diemerbos. Voorheen moest men enkele kilometers omrijden, hetzij via Diemen over de brug naast de Tollensbrug dan wel via de Brug Driemond.De ingebruikname van de brug is door een verkeerde constructie jarenlang vertraagd waardoor de brug opnieuw moest worden geplaatst. Vanuit de Bijlmerweide gaat de oprit, geplaatst op pilaren, vrij steil omhoog, waarna met twee metalen boogbruggen afgeschermd met vakwerk de Provincialeweg, de Gaasp en de Stammerdijk worden gekruist waarna de afrit, na één pilaar met een bocht naar rechts gaat en ook vrij steil naar beneden naar het Diemerbos voert. Bij regen of sneeuw kunnen de afritten glad zijn waarvoor ook een waarschuwingsbord aanwezig is. Bij gladheid kan er niet gestrooid worden op de brug, omdat deze grotendeels voorzien is van roosters (persrooster), waardoor het strooisel op de Provincialeweg, in de Gaasp of op de Stammerdijk terecht zou komen. Het ontwerp kwam ZJA Architecten. De verlichting is geheel weggewerkt in de balustraden/leuningen. De brug wordt beheerd door Groengebied Amstelland en is daarom niet genummerd als Amsterdamse of Diemense brug. De naam van de brug verwijst naar een eikenbos dat hier 3000 jaar geleden stond. De bomen zijn in de loop der jaren geconserveerd in de zure veengrond die hier aanwezig was, en zijn deels nog aanwezig. Dit half gefossiliseerde hout wordt veeneik genoemd. Opmerkelijk is dat de brug, dan al bijna 20 jaar oud, in 2021 soms niet voorkomt op de elektronische kaart van Amsterdam (bij inzoomen verdwijnt de brug, geraadpleegd 9 november 2021).

De Bijlmerweide is een park in Amsterdam-Zuidoost. Het park is gelegen ten oosten van de laagbouwwijken Kantershof en Geerdinkhof, ten westen van de rivier de Gaasp en het Diemerpark, ten noorden van het Gaasperpark en Gaasperplas en ten zuiden van het industriegebied Verrijn Stuartweg in Diemen. De Veeneikbrug, een fiets- en voetgangersbrug, verbindt de Bijlmerweide over de Gaasp met het Diemerbos.

Brug 1174 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Deze vaste brug is gelegd in het Gaasppark (op tekentafel), dat de naam Bijlmerweide kreeg. Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken ontwierp voor dat park talloze voetbruggen die voornamelijk bestonden uit hout, slechts enkelen kregen betonnen brugpijlers. Echter enkele bruggen werden geheel van beton opgeleverd. Brug 1174 kreeg een gelijk ontwerp met brug 1130 en brug 1175. De gelijkenis is doorgevoerd in leuningen, balustraden, balusters en nummerplaatje en ook in de kijkgaten in de borstweringen. De meeste bruggen in het park zijn typische parkbruggetjes, maar brug 1774 is een uitzondering. Zij werd als verkeersbrug neergelegd over de inlaat van Gemaal Bijlmer Zandpad; haar ontleent het gemaal aan het Weesper Zandpad, waarop later de Provinciale weg 236 werd gelegd. Dat was een van de eerste gebouwtjes die in Zuidoost werden opgeleverd; het moest de wijk droog houden met een waterafvoer richting Weespertrekvaart. Burgemeester Arnold d'Ailly kwam in 1966 naar de zandvlakte die het toen was om de eerste paal voor dat gemaal te slaan. De stevige paalfundering hield de brug op haar plaats (lees hoogte) terwijl de grond van het park inklonk; regelmatig moet daarom het talud vernieuwd worden, zodat voet- en fietspad op de brug blijven aansluiten. Daar waar de brugpijlers van andere bruggen in het park qua onderlinge afstand keurig verdeeld staan, zijn de twee stel brugpijlers hier in het midden van de watergang gesitueerd. Brug 1174 is dertig meter lang, aangevuld met borstweringen van vier meter lengte aan beide uiteinden. Twee maal tien liggers zorgen ervoor dat de brug circa vijf meter breed is.

Brug 1157 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug is gelegen in een voetpad in het park Bijlmerweide en overspant een ringwater om een eiland. In datzelfde voetpad ligt enkele meters verder brug 1180, vandaar de aanduiding maximale totaalmassa 5 ton (2x). De eerste brug die hier werd neergelegd dateerde uit 1969. Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken ontwierp een 14 meter lange houten voetbrug die wordt gedragen door twee series betonnen brugpijlers verbonden met jukken. Het park droeg toen nog de naam Gaasppark. Liggers, leuningen en balustraden werden gevormd door dikke houten balken, een bouwwijze die Sterenberg gebruikte voor een veelvoud aan parkbruggen. In 2015 waren die bruggen in de Bijlmerweide vermolmd, verweerd en versleten, bovendien moesten ze ook de karretjes van de gemeentereiniging en –hersteldiensten (maximaal 5 ton) kunnen gaan dragen en daar waren ze niet op gebouwd. Stadsdeel Zuidoost gaf opdracht aan ipv Delft twaalf verschillende bruggen te ontwerpen (meerdere bruggen hebben hetzelfde ontwerp), die toch een eenheid zouden vormen in het park. Er kwam het waterbouwkundig aannemingsbedrijf Jos Scholman aan te pas de bruggen in te passen. Ipv Delft ontwierp een soort standaardmodel dat steeds indien nodig aangepast kon worden. Om de eenheid te bewaren zijn al die bruggen voorzien van cortenstalen randliggers (de buitenste liggers) en dito balusters. Opvallend is dat de balustraden met houten leuningen enigszins naar buiten wijken. Omdat de brug gedragen wordt door pijlers is een welving achterwege gelaten, verdere uiterlijkheden deelt ze met bruggen 1181-1190. Vermoedelijk werd gebruik gemaakt van de “oude” paalfundering.

Brug 1133 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De vaste brug is gelegen in een voetpad in het park Bijlmerweide. Ze overspant de toegang tot een grote centraal gelegen vijver en voert naar een grote naar het westen gerichte uitstulping van het park ten zuiden van de woonwijk Geerdinkhof. De eerste brug die hier werd neergelegd dateerde uit 1970. Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken ontwierp een 32 meter lange houten voetbrug die wordt gedragen door twee series betonnen brugpijlers verbonden met jukken. Het park droeg toen nog de naam Gaasppark. Liggers, leuningen en balustraden werden gevormd door dikke houten balken, een bouwwijze die Sterenberg gebruikte voor een veelvoud aan parkbruggen. In 2015 waren die bruggen in de Bijlmerweide vermolmd, verweerd en versleten, bovendien moesten ze ook de karretjes van de gemeentereiniging en –hersteldiensten (maximaal 5 ton) kunnen gaan dragen en daar waren ze niet op gebouwd. Stadsdeel Zuidoost gaf opdracht aan ipv Delft twaalf verschillende bruggen te ontwerpen (meerdere bruggen hebben hetzelfde ontwerp), die toch een eenheid zouden vormen in het park. Er kwam het waterbouwkundig aannemingsbedrijf Jos Scholman aan te pas de bruggen in te passen. Ipv Delft ontwierp een soort standaardmodel dat steeds indien nodig aangepast kon worden. Om de eenheid te bewaren zijn al die bruggen voorzien van cortenstalen randliggers (de buitenste liggers) en dito balusters. Opvallend is dat de balustraden met houten leuningen enigszins naar buiten wijken. Omdat de brug gedragen wordt door pijlers is een welving achterwege gelaten, verdere uiterlijkheden deelt ze met bruggen 1181-1190. Vermoedelijk werd gebruik gemaakt van de “oude” paalfundering.

Brug 1180 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug is gelegen in een voetpad in het park Bijlmerweide en overspant een ringwater om een eiland. In datzelfde voetpad ligt enkele meters verder brug 1157. De eerste brug die hier werd neergelegd dateerde uit 1969. Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken ontwierp een 14 meter lange houten voetbrug die wordt gedragen door twee series betonnen brugpijlers verbonden met jukken. Het park droeg toen nog de naam Gaasppark. Liggers, leuningen en balustraden werden gevormd door dikke houten balken, een bouwwijze die Sterenberg gebruikte voor een veelvoud aan parkbruggen. In 2015 waren die bruggen in de Bijlmerweide vermolmd, verweerd en versleten, bovendien moesten ze ook de karretjes van de gemeentereiniging en –hersteldiensten (maximaal 5 ton) kunnen gaan dragen en daar waren ze niet op gebouwd. Stadsdeel Zuidoost gaf opdracht aan ipv Delft twaalf verschillende bruggen te ontwerpen (meerdere bruggen hebben hetzelfde ontwerp), die toch een eenheid zouden vormen in het park. Er kwam het waterbouwkundig aannemingsbedrijf Jos Scholman aan te pas de bruggen in te passen. Ipv Delft ontwierp een soort standaardmodel dat steeds indien nodig aangepast kon worden. Om de eenheid te bewaren zijn al die bruggen voorzien van cortenstalen randliggers (de buitenste liggers) en dito balusters. Opvallend is dat de balustraden met houten leuningen enigszins naar buiten wijken. Omdat de brug gedragen wordt door pijlers is een welving achterwege gelaten, verdere uiterlijkheden deelt ze met bruggen 1181-1190. Vermoedelijk werd gebruik gemaakt van de “oude” paalfundering.

Brug 1173 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug is een zogenaamde duikerbrug. Zij werd in 1968/1969 gelegd in een brede afwateringstocht tussen de K-Buurt met Kantershof en het park Bijlmerweide. Het park en het water zijn daar voor de helft om de buurt heen aangelegd. De brug verbindt de buurt en het park alleen voor voetgangers en fietsers. In het park en de woonwijken eromheen liggen meerdere van dit type duikers, die een identieke uitstraling hebben. Ze liggen op maaiveldniveau waardoor voetgangers en fietsers over een bult in het landschap moeten gaan. De duiker is circa 32 meter lang en 4 meter breed. De doorvaarthoogte is theoretisch: er is geen commerciële scheepvaart mogelijk in de gracht. Alle bouwonderdelen zijn in beton uitgevoerd, conform het ontwerp van de Dienst der Publieke Werken (specifieke ontwerper onbekend). Het Kraaiennestpad, een tweeënhalve kilometer lang voet- en fietspad tussen Bijlmerweide (oost) en Abcouderpad (west) voert over de duiker. Elders in de wijk Zuidoost zijn soortgelijke duikers geplaatst.

Brug 1190 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug is gelegen in een voetpad in het park Bijlmerweide en overspant toegang van de centrale gracht naar een vijver.. De eerste brug die hier werd neergelegd dateerde uit 1970. Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken ontwierp een bijna tien meter lange houten voetbrug die zonder brugpijlers over het water hing. Het park droeg toen nog de naam Gaasppark. Liggers, leuningen en balustraden werden gevormd door dikke houten balken, een bouwwijze die Sterenberg gebruikte voor een veelvoud aan parkbruggen. In 2015 waren die bruggen in de Bijlmerweide vermolmd, verweerd en versleten, bovendien moesten ze ook de karretjes van de gemeentereiniging en –hersteldiensten (maximaal 5 ton) kunnen gaan dragen en daar waren ze niet op gebouwd. Stadsdeel Zuidoost gaf opdracht aan ipv Delft twaalf verschillende bruggen te ontwerpen (meerdere bruggen hebben hetzelfde ontwerp), die toch een eenheid zouden vormen in het park. Er kwam het waterbouwkundig aannemingsbedrijf Jos Scholman aan te pas de bruggen in te passen. Ipv Delft ontwierp een soort standaardmodel dat steeds indien nodig aangepast kon worden. Om de eenheid te bewaren zijn al die bruggen voorzien van cortenstalen randliggers (de buitenste liggers) en dito balusters. Opvallend is dat de balustraden met houten leuningen enigszins naar buiten wijken, bovendien gaan ze mee met de welving van de brug, ipv Delft omschreef het als "waaiervorm".

Knooppunt Diemen is een Nederlands verkeersknooppunt voor de aansluiting van de autosnelwegen A1 en A9. Het knooppunt ligt ten oosten van de plaats Diemen, en is geopend in 1982. Het was een voorbeeld van een omgekeerd trompetknooppunt. In 2012 is men begonnen met het project Schiphol-Amsterdam-Almere. Hierdoor is knooppunt Diemen opnieuw ingericht. De richtingskeuzemomenten zijn uit elkaar getrokken, waardoor er drie splitsingen ontstaan. Eén daarvan ligt aan de andere zijde van het Amsterdam-Rijnkanaal, waarvoor er een nieuwe brug over dit kanaal gebouwd is. Hierdoor maken de Muiderbrug en de Betlembrug deel uit van het knooppunt. Op 13 maart 2017 werd het nieuwe knooppunt Diemen volledig in gebruik genomen. Daarnaast is in het knooppunt aansluiting 1a Amsterdam-IJburg (s114) van de A9 geïntegreerd. Deze aansluiting is alleen te bereiken van en naar de A9.

Brug 1175 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Op de scheidslijn tussen de woonwijk Kantershof en het park de Bijlmerweide is een water aangelegd voor de waterhuishouding van wijk en park. Tegelijkertijd waren er talloze verbindingen nodig tussen wijk en park. Men koos de watergang grotendeels te laten doorstromen middels duikers waarover dat voet- en fietspaden werden gelegd. Die zogenaamde duikerbruggen hebben alle hetzelfde uiterlijk (bijvoorbeeld brug brug 1176), behalve brug 1175. Dit is een smalle betonnen voetbrug, die ook de vernieuwingsslag 2015 binnen de parkbruggen alhier overleefde. Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken kwam met een vijftien meter langen overspanning van vijf betonnen liggers waarbij de landhoofden ook nog eens aan beide zijden vier meter in de oevers zijn verankerd. De brug is tweeënhalve meter breed, waarvan aan beide zijden 50 cm werd ingeruimd voor balustraden en leuningen. De brug behoort tot een serie varianten die Sterenberg voor Amsterdam-Zuidoost ontwierp. De serie is te herkennen aan de kijkgaten in de borstweringen; die gaten hebben een vorm van een zandloper (twee aangesloten trechters). Ook is er overeenkomst tussen leuningen, balustraden en het nummerplaatje (zie bijvoorbeeld brug 1130).

Brug 1130 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Op de scheidslijn tussen de woonwijk Geerdinkhof en het park de Bijlmerweide is een water aangelegd voor de waterhuishouding van wijk en park. Tegelijkertijd waren er talloze verbindingen nodig tussen wijk en park. Men koos de watergang grotendeels te laten doorstromen middels duikers waarover dat voet- en fietspaden werden gelegd. Die zogenaamde duikerbruggen hebben alle hetzelfde uiterlijk (brug 1124 tot en met 1131), behalve brug 1130. Dit is een smalle betonnen voetbrug, die ook de vernieuwingsslag 2015 binnen de parkbruggen alhier overleefde. Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken kwam met een vijftien meter lange overspanning van betonnen liggers waarbij de landhoofden ook nog eens aan beide zijden vier meter in de oevers zijn verankerd. De brug is tweeënhalve meter breed, waarvan aan beide zijden 50 cm werd ingeruimd voor balustraden en leuningen. De brug behoort tot een serie varianten die Sterenberg voor Amsterdam-Zuidoost ontwierp. De serie is te herkennen aan de kijkgaten in de borstweringen; die gaten hebben een vorm van een zandloper (twee aangesloten trechters). Ook is er overeenkomst tussen leuningen, balustraden en het nummerplaatje (zie bijvoorbeeld brug 1141).

Brug 1189 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug is gelegen in een voetpad in het park Bijlmerweide en overspant een ringwater om een eiland. Ze ligt in het verlengde van brug 1187. De eerste brug die hier werd neergelegd dateerde uit 1970. Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken ontwierp een bijna tien meter lange houten voetbrug die zonder brugpijlers over het water hing. Het park droeg toen nog de naam Gaasppark. Liggers, leuningen en balustraden werden gevormd door dikke houten balken, een bouwwijze die Sterenberg gebruikte voor een veelvoud aan parkbruggen. In 2015 waren die bruggen in de Bijlmerweide vermolmd, verweerd en versleten, bovendien moesten ze ook de karretjes van de gemeentereiniging en –hersteldiensten (maximaal 5 ton) kunnen gaan dragen en daar waren ze niet op gebouwd. Stadsdeel Zuidoost gaf opdracht aan ipv Delft twaalf verschillende bruggen te ontwerpen (meerdere bruggen hebben hetzelfde ontwerp), die toch een eenheid zouden vormen in het park. Er kwam het waterbouwkundig aannemingsbedrijf Jos Scholman aan te pas de bruggen in te passen. Ipv Delft ontwierp een soort standaardmodel dat steeds indien nodig aangepast kon worden. Om de eenheid te bewaren zijn al die bruggen voorzien van cortenstalen randliggers (de buitenste liggers) en dito balusters. Opvallend is dat de balustraden met houten leuningen enigszins naar buiten wijken, bovendien gaan ze mee met de welving van de brug, ipv Delft omschreef het als "waaiervorm".