Schinkel (bedrijventerrein)

De Riekerhaven is een havenkom op het bedrijventerrein Schinkel in het zuidwesten van Amsterdam. De Riekerhaven komt uit op de Schinkel. Bij de Schinkel liggen naast elkaar twee bruggen over het water: De Riekerhavenbrug (307) voor fietsers in het Jaagpad en de Uiverbrug (2208) tussen de Generaal Vetterstraat en de Valschermkade. Aan de Valschermkade is een openbare laad- en loskade. Aan de noordkant van de Riekerhaven ligt een tak van de Westlandgracht die doodloopt op de Anthony Fokkerweg naast het Nederlands Lucht- en Ruimtevaartcentrum (NLR).

Koninklijk Nederlands Lucht- en Ruimtevaartcentrum (Koninklijke NLR) is het centrale instituut voor luchtvaart- en ruimtevaartonderzoek in Nederland. Sinds 1937 is het NLL (het latere NLR) een zelfstandige stichting zonder winstoogmerk, die technologische ondersteuning verschaft aan de lucht- en ruimtevaartsector. Die sector omvat industrieën, gebruikers van militaire en civiele vliegtuigen, beheerders van luchthavens, luchtverkeersleidingsorganisaties, overheidsinstanties en internationale organisaties.

De Uiverbrug (brug 2208) is een basculebrug in Amsterdam-Zuid. Ze is gelegen in de Generaal Vetterstraat en overspant de Riekerhaven naar de Valschermkade. De Uiverbrug is bestemd als verkeersbrug, de naastgelegen brug 307 (ook wel Riekerhavenbrug) van het Jaagpad is alleen bestemd voor voetgangers en fietsers. De brug 307 dateert uit 1950, brug 2208 is meer dan vijftig jaar later gebouwd. XX Architecten (prof. ir. Jan Brouwer) uit Delft kwam met het ontwerp voor een aluminium klapbrug, die als een soort duiker dicht boven het wateroppervlak ligt. De brug won door het ontwerp de Aluminium Award 2003. De brug is geschikt voor zwaar vervoer (klasse 45 belasting), is (relatief ten opzichte van een stalen brug) goedkoop in het onderhoud en duurzamer. Een klapbrug is een basculebrug zonder tegenwicht, dit betekent in principe dat er meer energie nodig zou zijn voor het openen en sluiten van de brug, dit wordt echter gecompenseerd doordat aluminium veel lichter is dan het voor verkeersbruggen meestal gebruikte staal. In de buitenzijde van de brugleuning is het jaar van aanleg opgenomen; het brugnummer staat op een metalen plaatje op het landhoofd. De brug kende enkele kinderziekten, die in 2004 en 2005 verholpen moesten worden. De afsluiting werkte niet goed (gebruikers van de brug konden die terzijde schuiven) en bij het aanbrengen van een harslaag werd de brug beschadigd. De brug is in die periode maandenlang afgesloten geweest voor het wegverkeer. In december 2016 is de brug verbouwd voor afstandsbediening, het openen en sluiten wordt sindsdien geregeld vanuit het hoofdkwartier van Waternet. De brug is na het uitschrijven van een prijsvraag van de stadsdeelraad vernoemd naar de Uiver, het legendarische KLM-vliegtuig, eveneens grotendeels van aluminium. Een bijkomende reden om deze naam goed te keuren was dat in de buurt straten zijn vernoemd naar zaken uit de luchtvaart (Pilotenstraat, Helicopterstraat en Anthony Fokkerweg. Op steenworp afstand is bovendien het Nederlands Lucht- en Ruimtevaartcentrum gevestigd. Overigens was de naam Aluminiumbrug al vergeven aan een andere brug in Amsterdam, een brug met een aluminium wegdek.

Brug 307 is een metalen ophaalbrug in het zuidwesten van Amsterdam. De voetgangers- en fietsersbrug is gelegen in het Jaagpad en overspant de scheidslijn tussen de Riekerhaven en Schinkel. Op nog geen 10 meter westelijk ligt de Uiverbrug (brug 2208), een "echte" verkeersbrug die sinds 2003 de Generaal Vetterstraat verbindt met de Valschermkade. De uit 1949/1950 stammende brug 307 komt van de tekentafel van Piet Kramer werkend voor Dienst der Publieke Werken. Hij ontwierp slechts een paar ophaalbruggen, daarvan zijn er later enkele al weer gesloopt. De brug kent een relatieve grote constructie voor een brug die alleen dient voor voetgangers en fietsers. Kramers hand is terug te vinden in de bakstenen landhoofden, die zelf ook nog onderdoorvaarten (aanbruggen) hebben. Het metselwerk is daarbij uitgevoerd in de Amsterdamse-Schoolstijl. Bovendien heeft de brug (terug)wijkende siersmeedijzeren balustrades, die Kramer ook toepaste in een brug in het nabijgelegen Amsterdamse Bos. Beeldhouwwerken en brugwachtershuisje, ook een kenmerk van Kramer, zijn er niet te vinden. Wel zijn er voor de Kramer typische jaarstenen "Anno" en "1949", beide uitgehouwen uit het graniet. De brug is in opvallende kleuren beschilderd: oranje en blauw. Het geheel wordt gedragen door een houten paalfundering. Alhoewel er weinig scheepvaart is wordt de brug omringd door remmingswerken en hanepoten. Een bijzonderheid is dat op het noordelijk landhoofd een lantaarnpaal naar ontwerp van Friso Kramer, zoon van de ontwerper van de brug, te vinden is. Tot 2016 stond de brug officieus bekend als de Riekerhavenbrug, vernoemd naar het water, dat op zich weer vernoemd was naar het toen nog niet verdwenen dorp Rijk. In april 2016 schrapte de gemeente alle officieuze benamingen voor bruggen, sindsdien gaat de brug anoniem door het leven (dat wil zeggen alleen met nummer).

De Overschiestraatbrug (brug 173P) is een kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. Alhoewel de naam dragend van een brug is het een stelsel aan viaducten (of tunnel), Amsterdam duidt meestal viaducten en tunnels als bruggen aan. De viaducten, geheel van beton, zijn gelegen in de Rijksweg 10. De tunnel vormt de verbinding tussen aan de westkant Overschiestraat en aan de oostkant de Anthony Fokkerweg/Luchtvaartstraat. Er werd hier een kunstwerk gebouwd in de jaren 1973-1975. De Ringweg-West had vanuit het noorden het punt bereikt dat een verbinding gebouwd werd tot aan het Knooppunt De Nieuwe Meer. De Overschiestraatbrug is het laatste viaduct in de Ringweg-West tussen Coentunnel en Knooppunt De Nieuwe Meer. Richting zuiden splitst de weg zich al voor het viaduct voor enerzijds de verbinding met de Rijksweg 4 en anderzijds richting de Ringweg-Zuid. Richting noorden is het verkeer komend van de Rijksweg 4 en Ringweg-Zuid al samengevoegd. Voorts draagt het viaduct een verkeersweg die een directe verbinding geeft tussen de Ringweg-Zuid en de Henk Sneevlietweg. De viaducten gingen sinds de aanleg naamloos door het leven met het brugnummer 173P hetgeen verwijst naar een brug in Amsterdam in beheer bij het rijk of de provincie, in dit geval het rijk. Op 5 december 2017 besloot de Amsterdamse gemeenteraad om deze brug in een serie vernoemingen te vernoemen naar de onderliggende weg, zodat het bouwwerk kon worden opgenomen in de Basisadministratie Adressen en Gebouwen. Amsterdam heeft ook twee Overschiebruggen. In de hoogtebeveiliging voor het viaduct vanuit de Anthony Fokkerweg, de tunnel heeft een maximale doorrijhoogte van slechts 3 meter, is een klein kunstwerk te zien. Daar waar stalen buizen hangen om de hoger geladen auto’s de waarschuwen, is op een buis een springend paard te zien.

De Naaldwijkbrug-Noord (brug 662) en Naaldwijkbrug-Zuid (brug 670) zijn twee kunstwerken in Amsterdam Nieuw-West. De twee viaducten overspannen de Naaldwijkstraat. Zij verzorgen de verbinding tussen de Henk Sneevlietweg en de Rijksweg 10/Ringweg-West. De noordelijke brug zorgt voor toevoer naar de rijksweg, de zuidelijke brug is de afrit. De viaducten zijn alleen toegankelijk voor gemotoriseerd verkeer. Net als bij andere kruisingen tussen de Amsterdam wegen met de rijksweg, trekt de Henk Sneevlietweg over de Rijksweg. Aan de onderzijde verzorgen ze de verbinding tussen de Naaldwijkstraat en de Anthony Fokkerweg. De viaducten werden in de periode 1974-1975 aangelegd, nadat er in 1973 een aarden wal werd aangelegd tussen het Aalsmeerplein en de Naaldwijkstraat, recht voor de deuren van het Nederlands Lucht- en Ruimtevaartcentrum. Ze werden op 2 april 1975 in gebruik genomen toen het deel Rijksweg 10 tussen de Cornelis Lelylaan en de Henk Sneevlietweg in gebruik werd genomen. Het ontwerp kwam daarbij van Rijkswaterstaat, verantwoordelijk voor de rijksweg 10. De bruggen kregen net als hun tegenvoeters aan de overzijde van de Ringweg-West, de Overschiebruggen, hun naam op 5 februari 2019. De bruggen werden vernoemd naar de Naaldwijkstraat, die op haar beurt vernoemd is naar Naaldwijk in het Westland.

De Vlaardingenlaan is een belangrijke doorgaande straat in de subwijk Westlandgracht in Overtoomse Veld in Amsterdam Nieuw-West.

Water, aarde, lucht is een kunstwerk in Amsterdam-Zuid. Het is een stenen reliëf van Jan Meefout, dat hijzelf heeft uitgebeiteld aan een losstaande zuil nabij de Nieuwe Meersluis. Het was een opdracht van de gemeente Amsterdam; het zou Meefouts grootste opdracht blijven. Meefout schetste eerst het ontwerp. Hij tekende een zwemmende mens tussen vissen (water), een mensenfiguur stevig op de grond staande (aarde) en een vliegende mens tussen vogels (lucht). Daarna maakte hij een model in klei en daarna in gips. Om tot uitwerking te komen werd door middel van een hijsbok een groot blok muschelkalk op zijn huidige plaats getakeld en vastgemetseld. Daarna moest Meefout ongeveer twee jaar hakken om het beeld voltooid te krijgen. Daartoe werd een kleine werkplaats tegen de bakstenen muur geplaatst. Aan de bovenzijde van het beeld bevindt zich het jaartal "1957". De achtergrondmuur heeft te lijden onder zoutschade.

Het Aalsmeerplein is een plein in de Hoofddorppleinbuurt in Amsterdam-Zuid. Het plein kreeg per raadsbesluit van 19 juli 1933 haar naam, een vernoeming naar de Aalsmeerweg, de straat die vanuit de stad naar het plein loopt, die op haar beurt vernoemd is naar Aalsmeer. Meerdere straten in de buurt zijn vernoemd naar steden en dorpen ten zuidwesten van Amsterdam. Het plein ligt in het gebied dat de gemeente Amsterdam in 1921 geannexeerd had van de gemeente Sloten.

De Honselersdijkstraat is een straat in de wijk Westlandgracht in Slotervaart in Amsterdam Nieuw-West.

De Nieuwe Meersluis, ook wel Schinkelsluis genoemd, is een schutsluis in de Nederlandse gemeente Amsterdam.

Het Spijtellaantje is een relatief korte straat in de Hoofddorppleinbuurt in Amsterdam-Zuid.