Station Delft

Het stadskantoor van de Zuid-Hollandse stad Delft is een multifunctioneel gebouw aan de rand van het historische centrum. Het gebouw omvat de kantoren en de publiekshal van de gemeente, de stationshal en de ondergrondse perrons van station Delft en een fietsenstalling. Het stationsgedeelte werd in 2015 in gebruik genomen. De kantoren, de publiekshal en de stationshal zijn ontworpen door architectenbureau Mecanoo, de ondergrondse perrons en de daaraan gekoppelde fietsenstalling zijn ontworpen door Benthem Crouwel Architekten.

De Willem van Oranjetunnel is een spoortunnel in het centrum van Delft. In de tunnel ligt de spoorwegverbinding tussen Rotterdam en Den Haag, die van 14 juli 1965 tot 22 februari 2015 over het spoorviaduct door Delft liep. In deze tunnel bevinden zich ook de perrons van het station Delft waarvan het nieuwe stationsgebouw, pal naast het oude stationsgebouw, boven op de tunnel is gebouwd. De tunnel is op 28 februari 2015 in gebruik genomen voor het treinverkeer en werd in de jaren daarna verder afgebouwd. De tunnel is vernoemd naar Willem van Oranje, de stadhouder die in 1584 in Delft vermoord werd. De naam werd op 9 april 2015 officieel onthuld. De tunnel maakt deel uit van het stedenbouwkundig project Spoorzone Delft, waarvan het masterplan is ontwikkeld door de Spaanse stedenbouwkundige Joan Busquets.

Westvest 9 is een monumentaal pand uit 1865 aan het Westvest in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Westvest 9 werd gebouwd in opdracht van de gemeente Delft en ontworpen door de gemeentearchitect. Tien jaar later werd aangrenzende onderwijsgebouw Westvest 7 gebouwd. Het rijksmonument heeft een gepleisterde middenrisaliet. Het pand maakt deel uit van een samenstel van diverse met elkaar verbonden gebouwen. Westvest 7 en 9 werden gebouwd ter uitbreiding van de Oude Delft 95. De twee naast elkaar gelegen neoclassicistische onderwijsgebouwen zijn een stedelijker versie van de villa's zoals die langs de singels in andere Hollandse steden verrezen.

IHE Delft Institute for Water Education in Delft is het kennis- en opleidingscentrum voor water van UNESCO. Het instituut richt zich op de overdracht van kennis en ervaring via postgraduaat onderwijs en training. Daarnaast is IHE Delft bekend om zijn rol in onderzoek en advisering gericht op het versterken van institutionele en menselijke capaciteiten. In zijn meer dan 60-jarig bestaan heeft het instituut een wereldwijd netwerk van ruim 23.000 alumni in meer dan 190 landen opgebouwd. In Delft verzorgt IHE Delft Masters- en PhD-opleidingen voor professionals uit ontwikkelingslanden. IHE Delft verzorgt ook maatwerktrainingen in Delft of in de landen van herkomst van de professionals, afhankelijk van hun behoeften en specifieke vragen. IHE Delft werkt in allianties met kennisorganisaties overal in de wereld. Het instituut wordt deels gefinancierd door de Nederlandse overheid, die het ziet als een van de instrumenten voor het halen van de duurzameontwikkelingsdoelstellingen van de Verenigde Naties, met name doel 6.

Het Huis van Delft is een multifunctioneel gebouw in de Zuid-Hollandse stad Delft. Het bevindt zich in het centrum van de stad, vlak naast Station Delft. De bouw ging van start in 2019, op een braakliggend terrein binnen het spoorzoneproject.

Westvest 7, tegenwoordig Westvest 5, is een monumentaal pand uit de 19e eeuw aan het Westvest in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Westvest 7 werd tien jaar na de bouw van Westvest 9 gebouwd naar een ontwerp door de Duitse architect Eugen Gugel. Het rijksmonument heeft een gepleisterde middenrisaliet. Het pand maakt deel uit van een samenstel van diverse met elkaar verbonden gebouwen. Westvest 7 en 9 werden gebouwd ter uitbreiding van de Oude Delft 95. De twee naast elkaar gelegen neoclassicistische onderwijsgebouwen zijn een stedelijker versie van de villa's zoals die langs de singels in andere Hollandse steden verrezen.

Het Van Leeuwenhoekpark is een (toekomstig) park in de Zuid-Hollandse stad Delft. Het park is aangelegd op het voormalig spoorwegtracé van de spoorlijn Amsterdam - Rotterdam. Met de eerste fase van de aanleg van het park is in september 2022 begonnen. Het park maakt deel uit van het stedenbouwkundigproject Nieuw Delft dat wordt gebouwd op het tunneldak van de Willem van Oranjetunnel. Het park zal bestaan uit twee delen, het noordelijk deel is gesitueerd tussen het Stationsplein en de Ireneboulevard. Het zuidelijk deel ten zuiden van de Ireneboulevard. Het ontwerp voor het park is gemaakt door Baljon landschapsarchitecten en vormt een langwerpige centrale structuur tussen de nieuwbouw van Nieuw Delft. Het is gebaseerd op de Delftse grachtenstructuur dat lange waterlijnen kent met korte dwarsdoorsteken. Een licht slingerend pad zal langs de licht glooiende flanken van het park lopen en creëert ruimte voor ontspannen en sporten in het park. In het ontwerp is rekening gehouden met kennis en klimaatmodellen van de TU Delft. Zo werd aan de hand van een temperatuurmodellering bij de kop van het park een waterkunstwerk toegevoegd dat naast verkoeling ook voor speelplezier zorgt. Het noordelijk deel zal naar verwachting in 2025 klaar moeten zijn, het gehele park in 2027.

Het Sint-Barbaraklooster is een voormalig klooster in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het gebouw doet tegenwoordig dienst als sociëteit van studentenvereniging Virgiel.

De stationsbuurt van de Nederlandse stad Delft was een kleine stadsbuurt rond het treinstation, ingeklemd tussen de bovengrondse spoorlijn in het westen, en de historische binnenstad in het oosten. De buurt werd gerekend tot de stadswijk Binnenstad. De buurt komt al voor op historische stadskaarten uit de zeventiende eeuw, en was de eerste stadsuitbreiding van Delft in westelijke richting. In de beginjaren stond het bekend als de houttuinen, ofwel de plek waar het hout van de stad lag opgeslagen. Vanaf 1679 werd er ook geschut en munitie gefabriceerd, en transformeerden de houttuinen in militaire constructiewerkplaatsen. De wapenfabricage werd in 1924 gestaakt, en de bijbehorende gebouwen werden langzaam afgebroken. Rond de eeuwwisseling stonden nog enkele fabrieksgebouwen overeind, om huisvesting te bieden aan bedrijfjes en organisaties, zoals reptielenhuis Serpo. Prominent aanwezig in de stationsbuurt was het stationsgebouw uit 1885. Op het naastgelegen stationsplein krioelde het van bussen, auto's, taxi's en fietsen. Direct ten zuiden van het station stonden de negentiende-eeuwse herenhuizen aan de Van Leeuwenhoeksingel, en richting het noorden was er volop bedrijvigheid aan de Houttuinen. Zo kon men logeren in Hotel Kok, een biertje drinken bij café Bert en Ernie (voorheen 't Koetsiertje), of dansen in het Stationskoffiehuis. De stationsbuurt werd in 2009 vrijwel geheel met de grond gelijk gemaakt. De bewoners van met name de Van Leeuwenhoeksingel hadden vooraf nog geprobeerd om de ontwerpers van de spoorzone op andere gedachten te brengen en hun straat van de sloop te redden. De straat, die geen monumentale status had, paste echter niet in het bestemmingsplan. Tijdens de sloopactiviteiten werden op particulier initiatief verschillende historische bouwmaterialen en ornamenten uit de buurt veiliggesteld, in de hoop deze in een latere fase weer ergens in de spoorzone te kunnen laten terugkeren. Enkel het stationsgebouw, dat in 2002 de status van rijksmonument had gekregen, werd van de sloop gespaard.

De Indische Instelling was een opleidingsinstituut in Delft waar onderwezen werd in taal-, land- en volkenkunde van het toenmalig Nederlands-Indië. De onderwijsinstelling, waar studenten werden opgeleid tot bestuursambtenaar in Nederlands-Indië, heeft bestaan van 1864 tot 1901.

De Sint Jansbrug is een gerestaureerde trappetjesbrug met metselboog aan de Oude Delft, bij de Nickersteeg in de Nederlandse stad Delft. Blijkens het sluitsteen is deze brug uit 1773. Deze brug is een rijksmonument en een discreet oriëntatiepunt waar met name De Delftse Studenten Vereniging Sint Jansbrug naar vernoemd is. Deze zat oorspronkelijk in het pand langs de brug dat heden onder de naam Studentenheerenhuisch de Engelenbak doorgaat.

De Oude Delft 95 is een monumentaal pand uit de 18e eeuw aan de Oude Delft in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het rijksmonument heeft twee ver naar voren springende hoekrisalieten of gevelvleugels. Het pand heeft de afgelopen eeuwen diverse functies gehad: overheidskantoor, weeshuis, militaire academie, hoofdgebouw van de hogeschool en tegenwoordig als onderdeel van IHE Delft Institute for Water Education. Het pand maakt deel uit van een samenstel van diverse met elkaar verbonden gebouwen; het hoofdgebouw van het IHE ligt aan de achterzijde van dit gebouw aan de Westvest 7.