Huis van Delft

De Bolk is een gebouw aan de Buitenwatersloot in de plaats Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het pand is in de loop van de geschiedenis voornamelijk als herberg in gebruik geweest en tegenwoordig huist er een studentenvereniging, de D.S.V. "Nieuwe Delft", die voornamelijk bekend is als "De Bolk".

De Waterslootse Poort (ook wel gespeld als Waterslootsche Poort of Waterslootspoort) was een stadspoort aan de westelijke zijde van de Nederlandse stad Delft. De poort wordt voor het eerst genoemd in de tweede helft van de 15e eeuw in een Keurboek van de stad. De poort werd over het kanaal de Watersloot gebouwd, waaraan ze haar officiële naam dankt, en scheidde de Binnenwatersloot van de Buitenwatersloot. De poort is ook bekend geweest onder andere namen, die refereerden aan de plaats of streek in de richting waarvan de poort was opgebouwd, zoals Westlandse of Maaslandse Poort. Zoals de meeste andere poorten, heeft deze poort ook de naam van een heilige gedragen: St. Joris. Die naam kwam waarschijnlijk uit de tijd voor de Hervorming, toen jaarlijks vanuit het dorpje De Lier een processie werd gehouden van de St. Joris kerk aldaar, naar de Waterslootse Poort. Na enig ceremonie werd de poort geopend, waarna de processie zich vervolgde langs de Binnenwatersloot, over de Haverbrug en terug de poort uit.

Westvest 7, tegenwoordig Westvest 5, is een monumentaal pand uit de 19e eeuw aan het Westvest in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Westvest 7 werd tien jaar na de bouw van Westvest 9 gebouwd naar een ontwerp door de Duitse architect Eugen Gugel. Het rijksmonument heeft een gepleisterde middenrisaliet. Het pand maakt deel uit van een samenstel van diverse met elkaar verbonden gebouwen. Westvest 7 en 9 werden gebouwd ter uitbreiding van de Oude Delft 95. De twee naast elkaar gelegen neoclassicistische onderwijsgebouwen zijn een stedelijker versie van de villa's zoals die langs de singels in andere Hollandse steden verrezen.

De Sint-Corneliuskapel was een rooms-katholieke kapel in Delft gewijd aan de heilige Cornelius.

Westvest 9 is een monumentaal pand uit 1865 aan het Westvest in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Westvest 9 werd gebouwd in opdracht van de gemeente Delft en ontworpen door de gemeentearchitect. Tien jaar later werd aangrenzende onderwijsgebouw Westvest 7 gebouwd. Het rijksmonument heeft een gepleisterde middenrisaliet. Het pand maakt deel uit van een samenstel van diverse met elkaar verbonden gebouwen. Westvest 7 en 9 werden gebouwd ter uitbreiding van de Oude Delft 95. De twee naast elkaar gelegen neoclassicistische onderwijsgebouwen zijn een stedelijker versie van de villa's zoals die langs de singels in andere Hollandse steden verrezen.

Het stadskantoor van de Zuid-Hollandse stad Delft is een multifunctioneel gebouw aan de rand van het historische centrum. Het gebouw omvat de kantoren en de publiekshal van de gemeente, de stationshal en de ondergrondse perrons van station Delft en een fietsenstalling. Het stationsgedeelte werd in 2015 in gebruik genomen. De kantoren, de publiekshal en de stationshal zijn ontworpen door architectenbureau Mecanoo, de ondergrondse perrons en de daaraan gekoppelde fietsenstalling zijn ontworpen door Benthem Crouwel Architekten.

IHE Delft Institute for Water Education in Delft is het kennis- en opleidingscentrum voor water van UNESCO. Het instituut richt zich op de overdracht van kennis en ervaring via postgraduaat onderwijs en training. Daarnaast is IHE Delft bekend om zijn rol in onderzoek en advisering gericht op het versterken van institutionele en menselijke capaciteiten. In zijn meer dan 60-jarig bestaan heeft het instituut een wereldwijd netwerk van ruim 23.000 alumni in meer dan 190 landen opgebouwd. In Delft verzorgt IHE Delft Masters- en PhD-opleidingen voor professionals uit ontwikkelingslanden. IHE Delft verzorgt ook maatwerktrainingen in Delft of in de landen van herkomst van de professionals, afhankelijk van hun behoeften en specifieke vragen. IHE Delft werkt in allianties met kennisorganisaties overal in de wereld. Het instituut wordt deels gefinancierd door de Nederlandse overheid, die het ziet als een van de instrumenten voor het halen van de duurzameontwikkelingsdoelstellingen van de Verenigde Naties, met name doel 6.

De Binnenwatersloot is een straat in het centrum van de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Ze loopt vanaf de Oude Delft naar de Phoenixstraat en is ca. 100 meter lang. Aan deze oude straat bevinden zich een aantal rijksmonumenten.

Station Delft is het belangrijkste station van de plaats Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het ligt aan de Oude Lijn, tussen Den Haag HS en Rotterdam Centraal. Verder naar het zuiden ligt station Delft Campus.

De Willem van Oranjetunnel is een spoortunnel in het centrum van Delft. In de tunnel ligt de spoorwegverbinding tussen Rotterdam en Den Haag, die van 14 juli 1965 tot 22 februari 2015 over het spoorviaduct door Delft liep. In deze tunnel bevinden zich ook de perrons van het station Delft waarvan het nieuwe stationsgebouw, pal naast het oude stationsgebouw, boven op de tunnel is gebouwd. De tunnel is op 28 februari 2015 in gebruik genomen voor het treinverkeer en werd in de jaren daarna verder afgebouwd. De tunnel is vernoemd naar Willem van Oranje, de stadhouder die in 1584 in Delft vermoord werd. De naam werd op 9 april 2015 officieel onthuld. De tunnel maakt deel uit van het stedenbouwkundig project Spoorzone Delft, waarvan het masterplan is ontwikkeld door de Spaanse stedenbouwkundige Joan Busquets.

Het Spoorviaduct in Delft was een 1,2 km lang spoorviaduct aan de westkant van het centrum van de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het viaduct maakte deel uit van de Oude Lijn, de spoorverbinding tussen Amsterdam en Rotterdam.

De Mauriciusbrug is een brug in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De boogbrug, vermoedelijk naar ontwerp van C.J. de Bruyn Kops, is gebouwd in de stijl van het eclecticisme rond 1872. De brug overspant de Oude Delft tussen de Binnenwatersloot en de Peperstraat. De laatste restauratie vond in 2000 plaats.