Binnenwatersloot

Westvest 7, tegenwoordig Westvest 5, is een monumentaal pand uit de 19e eeuw aan het Westvest in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Westvest 7 werd tien jaar na de bouw van Westvest 9 gebouwd naar een ontwerp door de Duitse architect Eugen Gugel. Het rijksmonument heeft een gepleisterde middenrisaliet. Het pand maakt deel uit van een samenstel van diverse met elkaar verbonden gebouwen. Westvest 7 en 9 werden gebouwd ter uitbreiding van de Oude Delft 95. De twee naast elkaar gelegen neoclassicistische onderwijsgebouwen zijn een stedelijker versie van de villa's zoals die langs de singels in andere Hollandse steden verrezen.

De Mauriciusbrug is een brug in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De boogbrug, vermoedelijk naar ontwerp van C.J. de Bruyn Kops, is gebouwd in de stijl van het eclecticisme rond 1872. De brug overspant de Oude Delft tussen de Binnenwatersloot en de Peperstraat. De laatste restauratie vond in 2000 plaats.

De Haverbrug is een gemetselde boogbrug met ijzeren frontplaten in het centrum van de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De brug is een rijksmonument en is vermoedelijk gebouwd in het jaar 1872. De brug behoort tot een complex van twee vaste boogbruggen, die over de Binnenwatersloot en de Oude Delft liggen, daar waar deze grachten op elkaar aansluiten.

De Waterslootse Poort (ook wel gespeld als Waterslootsche Poort of Waterslootspoort) was een stadspoort aan de westelijke zijde van de Nederlandse stad Delft. De poort wordt voor het eerst genoemd in de tweede helft van de 15e eeuw in een Keurboek van de stad. De poort werd over het kanaal de Watersloot gebouwd, waaraan ze haar officiële naam dankt, en scheidde de Binnenwatersloot van de Buitenwatersloot. De poort is ook bekend geweest onder andere namen, die refereerden aan de plaats of streek in de richting waarvan de poort was opgebouwd, zoals Westlandse of Maaslandse Poort. Zoals de meeste andere poorten, heeft deze poort ook de naam van een heilige gedragen: St. Joris. Die naam kwam waarschijnlijk uit de tijd voor de Hervorming, toen jaarlijks vanuit het dorpje De Lier een processie werd gehouden van de St. Joris kerk aldaar, naar de Waterslootse Poort. Na enig ceremonie werd de poort geopend, waarna de processie zich vervolgde langs de Binnenwatersloot, over de Haverbrug en terug de poort uit.

De Oude Delft 95 is een monumentaal pand uit de 18e eeuw aan de Oude Delft in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het rijksmonument heeft twee ver naar voren springende hoekrisalieten of gevelvleugels. Het pand heeft de afgelopen eeuwen diverse functies gehad: overheidskantoor, weeshuis, militaire academie, hoofdgebouw van de hogeschool en tegenwoordig als onderdeel van IHE Delft Institute for Water Education. Het pand maakt deel uit van een samenstel van diverse met elkaar verbonden gebouwen; het hoofdgebouw van het IHE ligt aan de achterzijde van dit gebouw aan de Westvest 7.

De Bijbelbrug is een brug in het centrum van de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De brug is een rijksmonument en stamt uit 1938 (vernieuwd). Hij overbrugt de gracht over de Oude Langendijk ter hoogte van de Jacob Gerritstraat

Westvest 9 is een monumentaal pand uit 1865 aan het Westvest in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Westvest 9 werd gebouwd in opdracht van de gemeente Delft en ontworpen door de gemeentearchitect. Tien jaar later werd aangrenzende onderwijsgebouw Westvest 7 gebouwd. Het rijksmonument heeft een gepleisterde middenrisaliet. Het pand maakt deel uit van een samenstel van diverse met elkaar verbonden gebouwen. Westvest 7 en 9 werden gebouwd ter uitbreiding van de Oude Delft 95. De twee naast elkaar gelegen neoclassicistische onderwijsgebouwen zijn een stedelijker versie van de villa's zoals die langs de singels in andere Hollandse steden verrezen.

IHE Delft Institute for Water Education in Delft is het kennis- en opleidingscentrum voor water van UNESCO. Het instituut richt zich op de overdracht van kennis en ervaring via postgraduaat onderwijs en training. Daarnaast is IHE Delft bekend om zijn rol in onderzoek en advisering gericht op het versterken van institutionele en menselijke capaciteiten. In zijn meer dan 60-jarig bestaan heeft het instituut een wereldwijd netwerk van ruim 23.000 alumni in meer dan 190 landen opgebouwd. In Delft verzorgt IHE Delft Masters- en PhD-opleidingen voor professionals uit ontwikkelingslanden. IHE Delft verzorgt ook maatwerktrainingen in Delft of in de landen van herkomst van de professionals, afhankelijk van hun behoeften en specifieke vragen. IHE Delft werkt in allianties met kennisorganisaties overal in de wereld. Het instituut wordt deels gefinancierd door de Nederlandse overheid, die het ziet als een van de instrumenten voor het halen van de duurzameontwikkelingsdoelstellingen van de Verenigde Naties, met name doel 6.

Le Chevalier was een restaurant aan de Oude Delft in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het restaurant had van 1980 tot en met 1987 een Michelinster. Chef-kok was Cees Helder.

Het Meisjeshuis is een gebouw in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het pand bevindt zich aan de Oude Delft.

Het Huis van Delft is een multifunctioneel gebouw in de Zuid-Hollandse stad Delft. Het bevindt zich in het centrum van de stad, vlak naast Station Delft. De bouw ging van start in 2019, op een braakliggend terrein binnen het spoorzoneproject.

De Sint-Hippolytuskapel in Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, is de rond 1400 gebouwde kapel van het Heilige Geestzusterhuis. De kapel is gelegen aan de gracht de Oude Delft op de hoek met de Nieuwstraat. De kapel werd in 1919 en 1924 gerestaureerd. Daarbij werd in het gebouw een verdieping aangebracht, waardoor er tweemaal zoveel, maar lagere ruimte in kwam. De huidige benaming dateert uit 1972; sinds dat jaar doet het gebouw, na eeuwen andere functies te hebben gehad (onder andere als aula van de TU Delft van de jaren 1920 tot 1966), weer dienst als Rooms-Katholieke kapel. Zij is thans gewijd aan de heilige Hippolytus van Rome. Na de sluiting en later de sloop van de Sint-Hippolytuskerk in 1974 voelde een deel van de kerkgemeenschap er niets voor om zich bij de Maria van Jessekerk aan te sluiten en kochten vervolgens in 1972 de leegstaande kapel. De gemeenschap van de kapel stond in de beginjaren bekend als redelijk behoudend katholiek. De Sint Hippolytuskapel heeft een aparte status als stichting binnen de Delftse Sint-Ursulaparochie, met een eigen bestuur en eigen priesters. In 2018 werd een verzoek gedaan om een Tridentijnse Mis te realiseren in de Sint Hippolytuskapel verzorgd door de Priesterbroederschap van Sint-Pieter (FSSP). Dit verzoek is later afgewezen.