Krijtbergsluis

De Heibrug (brug nr. 4) is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. De brug overspant het Singel en vormt de verbinding tussen de Heisteeg (richting centrum) en Wijde Heisteeg (richting west). De brug werd noodzakelijk na de staduitbreiding van eind 16e eeuw waarbij ook de westoever van het Singel bebouwd werd. Ze is ingetekend op de stadsplattegrond van Pieter Bast uit 1599 en ook op de kaart van Balthasar Florisz. van Berckenrode uit rond 1624 met de Hey Steegh. De brug kon midden 19e eeuw het verkeer niet meer aan en moest vernieuwd worden. De baas van Stads Fabriekambt Allard Cornelis Pierson maakte een ontwerp voor (opnieuw) een houten brug en een ijzeren variant. Voor die laatste werd gekozen en deze verving de uit 1798 stammende brug. Daarvoor moesten grondige werkzaamheden uitgevoerd worden, want in 1854 wordt melding gemaakt van het onvoorzien verloren gaan van het fruitkantoor van de Appeltjesmarkt. In 1892 moest er opnieuw aan de brug gewerkt worden, een steenhouwer kreeg daarbij kokend lood in het oog en moest naar het ziekenhuis. De brug werd toen vernieuwd. In 1913 zag het er somber uit voor de brug, toen er onderzocht werd of de Leidsestraat verbreed kon worden met allerlei sloopwerkzaamheden tot gevolg. Dit werd de buurt bespaard, maar de gemeente had in 1920 al weer een nieuw plan klaar. Het complex Heisteeg, Spui, Singel zou gesloopt worden, waarbij de brug zuidwaarts verplaatst zou worden. Ook deze plannen gingen niet door. Het brugdek zou rond 1958 vernieuwd zijn; in 1983 volgde nog een herprofilering. Brug en beide stegen zouden vernoemd zijn naar ’t Hayblok, een hoekhuis alhier. De naam Heybrug komt echter al voor in de Beschryvinge van Amsterdam, haar eerste oorspronk uyt den huyze der heeren van Aemstel en Aemstellant van 1665 en zou gerelateerd zijn aan de Heypoort dan wel Hayepoort. De brug heette voor 1606 de Strontenburgerbrug; de buurt stonk nogal vanwege twee scheepswerven die hier aan de verbinding met het Spui (toen nog water) lagen, die milieu-overlast bezorgden. In het jaar 1606 begon Amsterdam met een poging straatnamen vast te leggen, die later slechts deels tot definitieve vernoemingen zou leiden.

De Beulingsloot is een van de oudste en kortste grachten in Amsterdam-Centrum. Ze is gelegen binnen de Grachtengordel.

De Dubbeleworststeeg is een steeg in het Amsterdam-Centrum. De steeg is gesitueerd tussen Singel en Herengracht. Wanneer de steeg officieel haar naam kreeg is niet bekend (voor 1866), maar hij is vernoemd naar zijn vroegere bewoner Laurens Dubbelworst, die naar zeggen in 1672 overleed in een hoekpand van de steeg en de Herengracht. Pieter Bast tekende de steeg in op zijn stadsplattegrond van 1599, de tijd dat er aan de westzijde van het Singel bebouwing stond; het Singel was enige tijd vestinggrens. De steeg kent oneven huisnummers oplopend van 1 tot en met 25, de gevelwand daarvan strekt zich aan de noordzijde van de steeg uit over de gehele lengte. Aan de even zijde zijn er alleen huisnummers 2A en 2B; het pand heeft zijn andere gevel aan de Beulingsloot. De zuidkant is echter wel geheel ingeschreven als gemeentelijk monument dan wel rijksmonument: het begint met rijksmonument Singel 420 vervolgens komt een achtergevel van gemeentelijke monument Singel 422-424, een L-vormig pand; daarna volgt rijksmonument 936 Dubbeleworststeeg 2 A/B; een pakhuis van rond 1700 met puntgevels tot slot is er de zijgevel van Herengracht 391-393 In de 17de eeuw woonde de schilderes Judith Leyster hier met haar man Jan Miense Molenaer. Zij kwamen uit Haarlem en verhuisden kort na hun huwelijk naar Amsterdam. De steeg, al tijden alleen voetgangersgebied, is in 2007 gerenoveerd en voorzien van een bestrating van rode klinkers. Amsterdam kende nog een Dubbeleworststeeg; deze werd in 1912 hernoemd naar Damraksteeg. Het verhaal gaat dat Dubbelworst hier ook gewoond zou hebben. Er zou hier in en in de huidige Damraksteeg midden 17e eeuw gevelstenen ingemetseld zijn geweest met een dubbele worst, aldus Jan ter Gouw in Amsterdam, oorsprong en afleiding van de namen uit 1865 en Jan ter Gouw en Jacob van Lennep in hun De uithangteekens (1867-1869).

Het Ignatiushuis is een religieus vormingscentrum van de jezuïeten in Amsterdam. Het is sinds 2000 gevestigd in de Beulingstraat, om de hoek van de jezuïetenkerk Krijtberg (Sint Franciscus Xaverius) aan het Singel in de binnenstad van Amsterdam. Het gebouw bevat zalen voor vergaderingen, lezingen, cursussen en workshops en een meditatieruimte voor reflectie.

De Beulingstraat is een relatief korte straat in Amsterdam-Centrum. Ze is gelegen binnen de Grachtengordel.

De Wijde Heisteeg is een korte steeg in Amsterdam-Centrum.

De Krijtberg of Sint-Franciscus Xaveriuskerk is een rooms-katholieke rectoraatskerk in het centrum van Amsterdam, gewijd aan de heilige Franciscus Xaverius. Zij wordt bediend door priesters van de Sociëteit van Jezus, beter bekend als de jezuïeten. De kerk staat aan het Singel en maakt deel uit van binnenstadsparochie van de Heilige Nicolaas. Ze staat in de volksmond ook wel bekend als De Rijtjeskerk.

De Heisteeg is een korte steeg in Amsterdam-Centrum.

De Beulingsluis (brug nr. 27) is een brug in Amsterdam-Centrum. Sluis staat hier voor stenen brug. Ze is gelegen over de Beulingsloot in de grachtengordel van Amsterdam. De brug ligt in de noordoostelijke kade van de Herengracht. Er ligt hier al eeuwen een brug. Daniël Stalpaert tekende de brug in op zijn kaart uit mrond 1662. De huidige brug ligt er vermoedelijk vanaf 1900, toen de brug gestremd werd voor herstelwerkzaamheden of vernieuwing.Het is een typische "Plaatbrug". Aan de andere kant van de Beulingsloot, in de Singel, ligt de Krijtbergsluis. Net als die Krijtbergsluis was ook deze brug er bijna niet meer geweest. In de jaren tien en twintig van de 20e eeuw waren er plannen om de Beulingsloot te dempen en ter plaatse rigoureus te slopen; Het bleef echter bij plannen. In de 100 jaar die volgden is er nooit meer aan demping gedacht. De Beulingsloot is naar alle waarschijnlijkheid vernoemd naar een van de bewoners van een nabijgelegen pand, Gerrit Jansz. Beulinck, die hier rond 1660 een pand had waar "de Beuling" (worst) uithing. De gracht heeft ook wel bekendgestaan als de Leertouwers- en Huidevetterssloot. Het grachtje is niet toegankelijk voor gemotoriseerd scheepsverkeer, en zelfs het niet-gemotoriseerde scheepsverkeer heeft eigenlijk eenrichtingsverkeer vanaf de Singel naar de Herengracht, op brug 27 zit aan de Herengrachtkant een bord A1 van het Binnenvaartpolitiereglement. De huizen van de Beulingssloot staan direct aan het water.

Vrouw met stola is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Centrum. Het beeld kwam er dankzij een beeldenroute die de Stichting Beeldende Kunst uitzette. Een van de beelden werd geleverd door Pieter d'Hont; het is echter al ouder. D'Hont, die zich voor het beeld liet inspireren door een vrouw uit zijn omgeving (onduidelijk is wie), maakte al in 1957 zes exemplaren, maar in een kleiner formaat (59 cm). Negen jaar verder maakte hij er nog vijf, nu met 116 cm wat groter. Een van die beelden werd in mei 1977 op het Rokin geplaatst in de beeldenroute; andere beelden vonden ook hun weg naar bijvoorbeeld Koog aan de Zaan. Na die beeldententoonstelling werd het beeld door een gieterij aan de stad cadeau gedaan. Niet veel later verdween het exemplaar aan het Rokin; onverlaten hadden het van de sokkel getrokken en in het bijbehorende water gedumpt en even later werd het weer samen met een beeld van Eja Siepman van den Berg (Staand naakt) opgevist. Ze werd teruggeplaatst aan het Rokin. Toenemende activiteit bij het Rokin (denk aan keten, straatmeubilair etc vanwege herprofilering) onttrokken het beeld aan het zicht, maar er werd direct gereageerd toen het beeld in 1991 weer verdween. Nu was de gemeente Amsterdam zelf de boosdoener; de stad zocht een rustiger plek. Het werd in 1996 geplaatst op de oever van de Singel daar waar het Spui het schuin kruist. Het Parool van 1 augustus 2020 meldt dat het erop lijkt dat ze naar haar oude plek kijkt.

Brug 26 is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. De brug verbindt de Wijde Heisteeg met de Huidenstraat en voert daarbij over de Herengracht. Ze ligt in het verlengde van de Heibrug (brug 4) over de Singel. De brug, zelf geen monument is omringd door gemeentelijke en rijksmonumenten, zowel langs de kaden van de gracht als in beide straatjes. Er ligt hier al eeuwen een brug. Balthasar Florisz. van Berckenrode tekende in 1625 op die plaats een boogbrug met vijf doorvaarten in tussen de Hey Steech en de Huyde Straet. In de laatste 10 jaar van de 19e eeuw werd die boogbrug, dan al met drie doorvaarten, vervangen door een plaatbrug met drie doorvaarten. Opvallend aan de brug zijn de steunen voor de verbredingen gemonteerd op de pijlers. De brug werd officieus aangeduid als Vingboonsbrug, naar de architect Philips Vingboons, die het ontwerp leverde voor de zogenaamde Vingboonshuizen aan Herengracht 362-370, in principe vijf gebouwen en rijksmonumenten, maar nr 264 heeft geen ingang (meer). In 2016 vervielen alle officieuze vernoemingen van bruggen.

De Singelkerk is een kerk van de Doopsgezinde gemeente (VDGA) in Amsterdam, gelegen tussen het Singel en de Herengracht. Het is een zogenaamde schuilkerk, een kerk die aan de buitenkant niet herkenbaar is als kerk.