place

AFC TABA

Amateurvoetbalclub in Amsterdam
Logo taba transparant
Logo taba transparant

AFC TABA is een Nederlandse amateurvoetbalclub uit Amsterdam, opgericht in 1933. De club heeft zowel een zaterdag- als een zondagafdeling. Het eerste zondag-elftal komt uit in de Derde klasse (seizoen 2023/24). Sinds 2022 heeft Taba ook damesteams. De club speelt op Sportpark Drieburg in Amsterdam-Oost.

Fragment uit het Wikipedia-artikel AFC TABA (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

AFC TABA
Von Liebigpad, Amsterdam Oost

Geografische coördinaten (GPS) Adres Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: AFC TABALees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 52.342741666667 ° E 4.9289305555556 °
placeToon op kaart

Adres

Von Liebigpad
1097 RS Amsterdam, Oost
Noord-Holland, Nederland
mapOpenen op Google Maps

Logo taba transparant
Logo taba transparant
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Brug 479
Brug 479

Brug 479 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Oost. In het buurtje De Wetbuurt liggen meerdere ringsloten. Een van die ringsloten omringt het woongedeelte van de buurt. De zuidelijk gelegen sportvelden (onder andere Sportpark Drieburg) en tuinderijen hebben elk hun eigen ringsloot. Tussen woonwijk en het recreatiegebied ligt tussen beide watersystemen een landstrook waarop een voet- annex fietspad ligt. Middels brug 479 kunnen voetgangers tussen beide gebieden heen en weer trekken zonder gebruikt te hoeven maken van de verkeersbrug 254 in de Fizeaustraat, de hoofdverkeersroute ter plaatse. De bruggen 254 en 479 liggen amper 100 meter uit elkaar, toch stammen ze uit twee architectonische tijdperken. Beide bruggen zijn ontworpen door de Dienst der Publieke Werken, maar komen uit verschillende tijdvakken. Brug 254 (1950) is ontworpen door Piet Kramer en vertoont nog duidelijk sporen van de Amsterdamse School met de combinatie bak- en natuursteen. Brug 479 (1956) komt uit het tijdperk na Kramer, met als esthetische architecten Dick Slebos en Dirk Sterenberg of zoals in dit geval Cornelis Johannes Henke. In dat tijdperk is beton het belangrijkste bouwmateriaal voor de bruggen. Henke, met circa 35 ontworpen bruggen in Amsterdam, kwam dan ook met een betonnen brug. De brug is uitgevoerd met ranke balustrades en leuningen. De brug “ligt in” de Zwaardemakerstraat, maar die straat heeft al haar eind voordat de brug begint. De brug is een kopie van brug 478, die ongeveer gelijktijdig werd aangelegd, toen de De Wetbuurt hier ingesloten raakte door de aanleg van de Gooiseweg. De brug leidde in de eerste jaren van haar bestaan naar open terrein, dat tot de aanleg van de Gooiseweg bij het Darwinplantsoen werd gerekend.

Brug 480
Brug 480

Brug 480 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Oost. De brug is gelegen in de Gooiseweg en stamt uit 1956/1957. Die Gooiseweg werd gebouwd als snelweg tussen Amsterdam en Het Gooi. Ze werd aangelegd op een verhoogd dijklichaam en kruist andere straten middels viaducten. Voor het waterbeheerssysteem in Amsterdam was er echter een verbinding noodzakelijk tussen de ene zijde van de weg (De Wetbuurt) en de andere (Tuindorp Frankendael met het Darwinplantsoen). Deze beide wijken liggen in voormalige polders, dus de hoogte waarop de Gooiseweg ligt is hier opvallend. Tussen duiker en wegdek ligt een behoorlijke laag grond, zodat niemand rijdend op de Gooiseweg een vermoeden heeft dat hier een duiker ligt. Voor het watersysteem werd een betonnen duiker geplaatst met een breedte van 3 meter en een lengte van 68,30 meter. Beide uiteinden hebben de vorm van een inham. De zichtbaarheid op de duiker is eigenlijk alleen vanaf het water goed, maar scheepvaart is hier nauwelijks mogelijk; beide aan- en afvoeren zijn of ondiepe afwateringstochten van het dijklichaam of ondiepe ringsloten om de genoemde wijken. Bovendien is het talud van de Gooiseweg hier voorzien van dichte begroeiing die geluidsoverlast moet tegengaan als ook een belemmering vormt voor illegale voetgangers die zo de Gooiseweg willen oversteken. Het ontwerp van de duiker is afkomstig van Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken, die in Amsterdam talloze zichtbare bruggen heeft ontworpen, daar waar deze bijna geheel aan het zicht onttrokken is. Ongeveer tegelijkertijd werden de bruggen brug 168, brug 443, brug 478 en brug 479 gebouwd binnen hetzelfde watersysteem.

Vanitasborden
Vanitasborden

De Vanitasborden (1994) is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Oost. Kunstenaar Peter Baren liet zich voor dit werk inspireren door het schilderij Vanitas van Adriaen van Nieulandt dat zich in de collectie bevindt van het Frans Halsmuseum te Haarlem. Van Nieulandt gaf de zinloosheid van ijdelheid aan binnen het leven van de mens. Baren splitste op acht borden aangebrachte kernwoorden in een deel verleden (groen) en toekomst (paars). Alhoewel alle borden zijn verbonden door een hemelwaterafvoersysteem moeten de schrijven in een bepaalde volgorde bekeken worden; eerst de linker kolom van boven naar beneden en daarna de rechter kolom van beneden naar boven. De acht karakteristieken van wieg naar graf: Extase, gebaseerd op een Noord-Amerikaanse pueblo Prenatal, een foto van een echo tijdens zwangerschap Handen van Jezus, waarbij geciteerd wordt uit Handen van Jezus van Albrecht Dürer Echt paar, een kindertekening van een echtpaar Stil leven, een vaag silhouet Menselijke conditie, een spookmens Hiernamaals, weergave van een Australische grottekening Astrale mens, een abstract pueblomotief, dat zich heeft losgemaakt van de rest Bijkomen effect wordt bereikt doordat de ogen van de mens er opgericht zijn van links naar rechts te lezen, in dit geval dus afwisseling tussen verleden en toekomst. De tekst leest dan als volgt: "Ecquis sunt aliud quam brevi gaudium?" (Zijn er wel andere dingen behalve een kort moment van vreugde?). Het geheel geeft door de verbinding van deels zinloze regenpijpen de indruk van een levensboom. De vorm van borden verwijst weer naar het schilderij "Bellenblazers" van Esaias Boursse (de mens is een luchtbel). De verzameling bevindt zich op de toerit van Open Hof. Het kunstwerk bevindt zich op een gevel van het verzorgingscentrum Open Hof aan de Fahrenheitstraat, De Wetbuurt, Amsterdam. Tegenover deze moderne kunst staat het beeld Dikke vrindjes, een klassiek beeldhouwwerk van Taeke Friso de Jong, slechts negen jaar ouder. Het kunstwerk is een vervolgopdracht; een jaar eerder kreeg Baren een opdracht voor een kunstwerk in het Slotervaartziekenhuis, waarvan na het faillissement onduidelijk is of het kunstwerk nog bestaat.