Brug 273

De Wetbuurt is een buurt in Amsterdam-Oost, wijk Frankendael. De Wetbuurt en het iets noordelijker gelegen en aansluitende Tuindorp Amstelstation werden tot omstreeks 2014 aangeduid onder de daarna officieuze wijknaam Amsteldorp.

AFC TABA is een Nederlandse amateurvoetbalclub uit Amsterdam, opgericht in 1933. De club heeft zowel een zaterdag- als een zondagafdeling. Het eerste zondag-elftal komt uit in de Derde klasse (seizoen 2023/24). Sinds 2022 heeft Taba ook damesteams. De club speelt op Sportpark Drieburg in Amsterdam-Oost.

Amsteldorp is een buurt in de Watergraafsmeer in Amsterdam-Oost, nabij het Amstelstation. De buurt ligt langs de oostzijde van de Weespertrekvaart en wordt verder begrensd door de Hugo de Vrieslaan, de Gooiseweg en het Sportpark Drieburg. Het bestaat uit twee buurten: de De Wetbuurt in het zuiden en Tuindorp Amstelstation in het noorden. De De Wetbuurt is genoemd naar de in de tot 1921 zelfstandige gemeente Watergraafsmeer gelegen De Wetstraat, die in 1922 na de annexatie door Amsterdam werd omgedoopt tot Fahrenheitstraat. De buurt dateert uit de jaren twintig, maar er staan ook veel huizen uit de jaren vijftig. Tuindorp Amstelstation is gebouwd in 1947-'48 en was vooral bedoeld voor ouderen die elders in de stad in een te grote woning woonden; op deze manier kwamen die woningen vrij voor gezinnen met kinderen. Vanaf het Julianaplein gezien ligt de buurt duidelijk een stukje lager. Er is ook een eerder buurtschapje Amsteldorp geweest in wat nu de Rivierenbuurt is, aan de overzijde van de Amstel.

De brug 254 is een vaste brug in Amsterdam-Oost, Watergraafsmeer. De brug is gelegen in de Fizeaustraat en overspant een ringwater van de plaatselijk sportvelden van Sportpark Drieburg en Speeltuin Amsteldorp. De verkeersbrug heeft de vorm van een duiker. Piet Kramer, bruggen architect van Amsterdam, ontwierp de brug al in 1940, maar hij werd pas in 1950 neergelegd. Uitstel was te danken aan de Tweede Wereldoorlog. De brug heeft een sober karakter binnen de Amsterdamse Schoolstijl. Het door Kramer veelvuldig toegepaste natuursteen ontbreekt hier, net als de sierlijke balustrades en beeldhouwwerken. De bakstenen balustrades zijn aan de landhoofden afgerond. Over dezelfde ringvaart ligt westelijker de Brug 273, in het verlengde van de Fizeaustraat ligt Brug 267, ook die bruggen komen uit de pen van Kramer.

AVV FIT (Amsterdamse Voetbal Vereniging FIT) is een amateurvoetbalclub uit Amsterdam. FIT is opgericht op 22 januari 1923. De thuiswedstrijden worden gespeeld op “Sportpark Drieburg” aan de Weespertrekvaart in de Watergraafsmeer. De club heeft alleen een zondagafdeling. De club deelt het terrein met zaterdagvereniging ASV Wartburgia. Vanaf 2016/17 speelt de vereniging zonder standaardelftal bij de mannen. Het eerste vrouwenvoetbalelftal komt uit in de vierde klasse. Voor het seizoen 2022/23 had AVV FIT elf mannenteams in de reservecompetitie ingeschreven, twee JO23-teams en daarnaast nog drie vrouwenteams. De voorzitters van AVV FIT zijn Ben Klumperbeek en Rick Boenink.

De Solitudobrug (brug 2190) is een kunstwerk in Amsterdam-Oost.

De Fahrenheitstraat is een straat in Amsterdam-Oost. Parallel aan de Fahrenheitstraat loopt de Fahrenheitsingel, grens tussen De Wetbuurt en Tuindorp Amstelstation.

De Vanitasborden (1994) is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Oost. Kunstenaar Peter Baren liet zich voor dit werk inspireren door het schilderij Vanitas van Adriaen van Nieulandt dat zich in de collectie bevindt van het Frans Halsmuseum te Haarlem. Van Nieulandt gaf de zinloosheid van ijdelheid aan binnen het leven van de mens. Baren splitste op acht borden aangebrachte kernwoorden in een deel verleden (groen) en toekomst (paars). Alhoewel alle borden zijn verbonden door een hemelwaterafvoersysteem moeten de schrijven in een bepaalde volgorde bekeken worden; eerst de linker kolom van boven naar beneden en daarna de rechter kolom van beneden naar boven. De acht karakteristieken van wieg naar graf: Extase, gebaseerd op een Noord-Amerikaanse pueblo Prenatal, een foto van een echo tijdens zwangerschap Handen van Jezus, waarbij geciteerd wordt uit Handen van Jezus van Albrecht Dürer Echt paar, een kindertekening van een echtpaar Stil leven, een vaag silhouet Menselijke conditie, een spookmens Hiernamaals, weergave van een Australische grottekening Astrale mens, een abstract pueblomotief, dat zich heeft losgemaakt van de rest Bijkomen effect wordt bereikt doordat de ogen van de mens er opgericht zijn van links naar rechts te lezen, in dit geval dus afwisseling tussen verleden en toekomst. De tekst leest dan als volgt: "Ecquis sunt aliud quam brevi gaudium?" (Zijn er wel andere dingen behalve een kort moment van vreugde?). Het geheel geeft door de verbinding van deels zinloze regenpijpen de indruk van een levensboom. De vorm van borden verwijst weer naar het schilderij "Bellenblazers" van Esaias Boursse (de mens is een luchtbel). De verzameling bevindt zich op de toerit van Open Hof. Het kunstwerk bevindt zich op een gevel van het verzorgingscentrum Open Hof aan de Fahrenheitstraat, De Wetbuurt, Amsterdam. Tegenover deze moderne kunst staat het beeld Dikke vrindjes, een klassiek beeldhouwwerk van Taeke Friso de Jong, slechts negen jaar ouder. Het kunstwerk is een vervolgopdracht; een jaar eerder kreeg Baren een opdracht voor een kunstwerk in het Slotervaartziekenhuis, waarvan na het faillissement onduidelijk is of het kunstwerk nog bestaat.

Brug 479 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Oost. In het buurtje De Wetbuurt liggen meerdere ringsloten. Een van die ringsloten omringt het woongedeelte van de buurt. De zuidelijk gelegen sportvelden (onder andere Sportpark Drieburg) en tuinderijen hebben elk hun eigen ringsloot. Tussen woonwijk en het recreatiegebied ligt tussen beide watersystemen een landstrook waarop een voet- annex fietspad ligt. Middels brug 479 kunnen voetgangers tussen beide gebieden heen en weer trekken zonder gebruikt te hoeven maken van de verkeersbrug 254 in de Fizeaustraat, de hoofdverkeersroute ter plaatse. De bruggen 254 en 479 liggen amper 100 meter uit elkaar, toch stammen ze uit twee architectonische tijdperken. Beide bruggen zijn ontworpen door de Dienst der Publieke Werken, maar komen uit verschillende tijdvakken. Brug 254 (1950) is ontworpen door Piet Kramer en vertoont nog duidelijk sporen van de Amsterdamse School met de combinatie bak- en natuursteen. Brug 479 (1956) komt uit het tijdperk na Kramer, met als esthetische architecten Dick Slebos en Dirk Sterenberg of zoals in dit geval Cornelis Johannes Henke. In dat tijdperk is beton het belangrijkste bouwmateriaal voor de bruggen. Henke, met circa 35 ontworpen bruggen in Amsterdam, kwam dan ook met een betonnen brug. De brug is uitgevoerd met ranke balustrades en leuningen. De brug “ligt in” de Zwaardemakerstraat, maar die straat heeft al haar eind voordat de brug begint. De brug is een kopie van brug 478, die ongeveer gelijktijdig werd aangelegd, toen de De Wetbuurt hier ingesloten raakte door de aanleg van de Gooiseweg. De brug leidde in de eerste jaren van haar bestaan naar open terrein, dat tot de aanleg van de Gooiseweg bij het Darwinplantsoen werd gerekend.

Brug 480 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Oost. De brug is gelegen in de Gooiseweg en stamt uit 1956/1957. Die Gooiseweg werd gebouwd als snelweg tussen Amsterdam en Het Gooi. Ze werd aangelegd op een verhoogd dijklichaam en kruist andere straten middels viaducten. Voor het waterbeheerssysteem in Amsterdam was er echter een verbinding noodzakelijk tussen de ene zijde van de weg (De Wetbuurt) en de andere (Tuindorp Frankendael met het Darwinplantsoen). Deze beide wijken liggen in voormalige polders, dus de hoogte waarop de Gooiseweg ligt is hier opvallend. Tussen duiker en wegdek ligt een behoorlijke laag grond, zodat niemand rijdend op de Gooiseweg een vermoeden heeft dat hier een duiker ligt. Voor het watersysteem werd een betonnen duiker geplaatst met een breedte van 3 meter en een lengte van 68,30 meter. Beide uiteinden hebben de vorm van een inham. De zichtbaarheid op de duiker is eigenlijk alleen vanaf het water goed, maar scheepvaart is hier nauwelijks mogelijk; beide aan- en afvoeren zijn of ondiepe afwateringstochten van het dijklichaam of ondiepe ringsloten om de genoemde wijken. Bovendien is het talud van de Gooiseweg hier voorzien van dichte begroeiing die geluidsoverlast moet tegengaan als ook een belemmering vormt voor illegale voetgangers die zo de Gooiseweg willen oversteken. Het ontwerp van de duiker is afkomstig van Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken, die in Amsterdam talloze zichtbare bruggen heeft ontworpen, daar waar deze bijna geheel aan het zicht onttrokken is. Ongeveer tegelijkertijd werden de bruggen brug 168, brug 443, brug 478 en brug 479 gebouwd binnen hetzelfde watersysteem.

Dikke vrindjes is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Oost. Het beeld staat bij het bejaarden/verzorgingscomplex De Open Hof aan de Fahrenheitstraat 115 in de De Wetbuurt, Watergraafsmeer. Het bejaardencomplex had net een uitbreiding ondergaan. Hier werd in 1985 een beeld geplaatst van Taeke Friso de Jong. De Jong gaf in een figuratief beeld de vriendschap weer tussen hond en baasje. Zij leunen beiden tegen elkaar terwijl de vrouw een boek probeert te lezen, maar tevergeefs; ze heeft het in haar schoot gelegd. De hond lijkt mee te willen lezen. De Jong haalde zijn inspiratie uit de afwijkende regel van het complex om huisdieren, die al deel uitmaakten van het huishouden, toe te staan. Mevrouw De Jong en de hond van het echtpaar stonden model. Het beeld kwam er mede omdat in deze hoek van De Wetbuurt en Watergraafsmeer nog geen beeld stond. Zowel de naam van de kunstenaar, het jaartal en de titel zijn te lezen op het beeld, dat op een sokkel staat. De Jong toonde die items vaker op zijn beelden. Schuin tegenover de Dikke vrindjes is het lichtkunstwerk de Vanitasborden van Peter Baren te zien.

Brug 478 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Oost. Bij de aanleg van de Gooiseweg, die op een dijklichaam werd aangelegd waren afwateringstochten noodzakelijk om overvloedig regenwater weg te laten stromen. Aan beide zijde kreeg de weg dan ook waterstromen langs zich. Aan de oostkant was er qua afwatering geen probleem, want de weg grenst hier aan het groene Darwinplantsoen. Aan de westzijde ligt verdiept in een voormalige polder de De Wetbuurt met huizen, dus werd de daarin liggende Fahrenheidsingel doorgegraven. Om bewoners toegang te geven vanuit die wijk tot de groenstrook langs de Gooiseweg werd een voetbrug aangelegd. Hij werd ontworpen door architect Cornelis Johannes Henke, die toen werkte bij de Dienst der Publieke Werken. Het werd een van de circa 35 bruggen die Henke voor de stad zou ontwerpen. Henke ontwierp niet alleen deze brug binnen het genoemde watersysteem. Ook de brug 479, bruggen 443 en 442 en brug 168 zijn door hem ontworpen, net als enkele bruggen in Amsterdam-Noord, zoals brug 476. Henke kwam met een betonnen brug die in de jaren volgend op de bouw eigenlijk nog nergens naar toe ging; de groenstrook werd pas later ingericht. De brug is uitgevoerd met ranke balustrades en leuningen. Wanneer die groenstrook geheel in bloei staat is de brug vanuit de omgeving onopvallend.