Amsteldorp (Amsterdam)

De Fahrenheitstraat is een straat in Amsterdam-Oost. Parallel aan de Fahrenheitstraat loopt de Fahrenheitsingel, grens tussen De Wetbuurt en Tuindorp Amstelstation.

De Wetbuurt is een buurt in Amsterdam-Oost, wijk Frankendael. De Wetbuurt en het iets noordelijker gelegen en aansluitende Tuindorp Amstelstation werden tot omstreeks 2014 aangeduid onder de daarna officieuze wijknaam Amsteldorp.

Brug 436 is een vaste brug in Watergraafsmeer, Amsterdam-Oost. De verkeersbrug is gelegen in de Fizeaustraat en overspant de Fahrenheitsingel. Het is een zogenaamde duiker naar ontwerp van Piet Kramer. De brug mist de voor Kramer zo bekende versierselen, maar de balustrades wijzen wel op zijn hand. De brug ligt op nog geen twintig meter van brug 441, eveneens van Kramer. In tegenstelling tot die brug dalen de balustrades niet in, maar voorbij het landhoofd de grond in. Naast de brug ligt het in de buurt bekende voormalige RIAGG-gebouw van Piet Zanstra, in 2017 in gebruik als horecagelegenheid.

Brug 435 is een vaste brug in Watergraafsmeer, Amsterdam-Oost. De betonnen verkeersbrug die ook beschouwd kan worden als duiker, vormt de verbinding tussen de Von Guerickestraat en Rosendaalstraat. Zij overspant de Fahrenheitsingel. De brug is ontworpen door architect Piet Kramer, maar dat is architectonisch nauwelijks terug te vinden. Er zijn geen uiterlijke kenmerken van de Amsterdamse School, geen kunstwerken of sierlijke balustrades. De brug ligt er sinds 1939/1940. Tot 2016 stond de brug officieus te boek als de 'Thermometerbrug', vernoemd naar de temperatuurschaal van Gabriel Fahrenheit. In juli 2016 wilde de gemeente af van officieuze benamingen en liet de bevolking kiezen tussen de officieuze naam officieel maken, een verzoek tot nieuwe vernoeming insturen, dan wel de brug anoniem door het leven te laten gaan. Er werd toen voor de laatste optie gekozen.

Brug 273 is een vaste brug in Amsterdam-Oost, Watergraafsmeer. De brug voor voetgangers en fietsers heeft de vorm van een duiker vormt de verbinding tussen enerzijds de Von Guerickestraat en Von Liebigweg en anderzijds het Von Liebigpad rondom Sportpark Drieburg/Drie Burg. De brug komt uit de koker van de Publieke Werken en is ontworpen door Piet Kramer. Het bouwwerk is gebouwd in de stijl van de Amsterdamse School. Wat ontbreekt ten opzichte van de vele andere bruggen van Kramer is de variatie bak- en natuursteen. Bovendien is siersmeedwerk hier ook sober gehouden. De brug zou al in 1941 ontworpen zijn, maar werd pas in 1950-1951 gebouwd.

De Vanitasborden (1994) is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Oost. Kunstenaar Peter Baren liet zich voor dit werk inspireren door het schilderij Vanitas van Adriaen van Nieulandt dat zich in de collectie bevindt van het Frans Halsmuseum te Haarlem. Van Nieulandt gaf de zinloosheid van ijdelheid aan binnen het leven van de mens. Baren splitste op acht borden aangebrachte kernwoorden in een deel verleden (groen) en toekomst (paars). Alhoewel alle borden zijn verbonden door een hemelwaterafvoersysteem moeten de schrijven in een bepaalde volgorde bekeken worden; eerst de linker kolom van boven naar beneden en daarna de rechter kolom van beneden naar boven. De acht karakteristieken van wieg naar graf: Extase, gebaseerd op een Noord-Amerikaanse pueblo Prenatal, een foto van een echo tijdens zwangerschap Handen van Jezus, waarbij geciteerd wordt uit Handen van Jezus van Albrecht Dürer Echt paar, een kindertekening van een echtpaar Stil leven, een vaag silhouet Menselijke conditie, een spookmens Hiernamaals, weergave van een Australische grottekening Astrale mens, een abstract pueblomotief, dat zich heeft losgemaakt van de rest Bijkomen effect wordt bereikt doordat de ogen van de mens er opgericht zijn van links naar rechts te lezen, in dit geval dus afwisseling tussen verleden en toekomst. De tekst leest dan als volgt: "Ecquis sunt aliud quam brevi gaudium?" (Zijn er wel andere dingen behalve een kort moment van vreugde?). Het geheel geeft door de verbinding van deels zinloze regenpijpen de indruk van een levensboom. De vorm van borden verwijst weer naar het schilderij "Bellenblazers" van Esaias Boursse (de mens is een luchtbel). De verzameling bevindt zich op de toerit van Open Hof. Het kunstwerk bevindt zich op een gevel van het verzorgingscentrum Open Hof aan de Fahrenheitstraat, De Wetbuurt, Amsterdam. Tegenover deze moderne kunst staat het beeld Dikke vrindjes, een klassiek beeldhouwwerk van Taeke Friso de Jong, slechts negen jaar ouder. Het kunstwerk is een vervolgopdracht; een jaar eerder kreeg Baren een opdracht voor een kunstwerk in het Slotervaartziekenhuis, waarvan na het faillissement onduidelijk is of het kunstwerk nog bestaat.

Dikke vrindjes is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Oost. Het beeld staat bij het bejaarden/verzorgingscomplex De Open Hof aan de Fahrenheitstraat 115 in de De Wetbuurt, Watergraafsmeer. Het bejaardencomplex had net een uitbreiding ondergaan. Hier werd in 1985 een beeld geplaatst van Taeke Friso de Jong. De Jong gaf in een figuratief beeld de vriendschap weer tussen hond en baasje. Zij leunen beiden tegen elkaar terwijl de vrouw een boek probeert te lezen, maar tevergeefs; ze heeft het in haar schoot gelegd. De hond lijkt mee te willen lezen. De Jong haalde zijn inspiratie uit de afwijkende regel van het complex om huisdieren, die al deel uitmaakten van het huishouden, toe te staan. Mevrouw De Jong en de hond van het echtpaar stonden model. Het beeld kwam er mede omdat in deze hoek van De Wetbuurt en Watergraafsmeer nog geen beeld stond. Zowel de naam van de kunstenaar, het jaartal en de titel zijn te lezen op het beeld, dat op een sokkel staat. De Jong toonde die items vaker op zijn beelden. Schuin tegenover de Dikke vrindjes is het lichtkunstwerk de Vanitasborden van Peter Baren te zien.

Brug 441 is een vaste brug in Amsterdam-Oost. Het bouwkundig kunstwerk ligt in de Hugo de Vrieslaan en ligt over een afwateringstocht van de Molenwetering. De brug houdt het midden tussen een brug en duiker (duikerbrug). Ze hangt dermate laag boven het water dat doorvaart anders dan met kano niet mogelijk is. De brug werd ontworpen door Piet Kramer van de Dienst der Publieke Werken en in 1949 geplaatst. Het bouwwerk is uitgevoerd in baksteen in de stijl van de Amsterdamse School. Opvallend detail aan de brug is de smeedijzeren balustrade, waarvan de bovenste horizontale buizen een hangend draperend ontwerp kreeg en aan de uiteinden de borstwering indalen. Soortgelijke leuningconstructies paste Kramer veelal toe bij zijn betonnen bruggen in het Amsterdamse Bos. De brug is bijna 28 meter breed, de "doorvaartbreedte" is amper 3 meter. De brug werd samen met brug 436 aanbesteed in januari 1949 en in februari begonnen de heiwerkzaamheden. Over de brug reden in 2021 buslijnen 37, 40, 65 en verschillende streekbussen.

Brug 478 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Oost. Bij de aanleg van de Gooiseweg, die op een dijklichaam werd aangelegd waren afwateringstochten noodzakelijk om overvloedig regenwater weg te laten stromen. Aan beide zijde kreeg de weg dan ook waterstromen langs zich. Aan de oostkant was er qua afwatering geen probleem, want de weg grenst hier aan het groene Darwinplantsoen. Aan de westzijde ligt verdiept in een voormalige polder de De Wetbuurt met huizen, dus werd de daarin liggende Fahrenheidsingel doorgegraven. Om bewoners toegang te geven vanuit die wijk tot de groenstrook langs de Gooiseweg werd een voetbrug aangelegd. Hij werd ontworpen door architect Cornelis Johannes Henke, die toen werkte bij de Dienst der Publieke Werken. Het werd een van de circa 35 bruggen die Henke voor de stad zou ontwerpen. Henke ontwierp niet alleen deze brug binnen het genoemde watersysteem. Ook de brug 479, bruggen 443 en 442 en brug 168 zijn door hem ontworpen, net als enkele bruggen in Amsterdam-Noord, zoals brug 476. Henke kwam met een betonnen brug die in de jaren volgend op de bouw eigenlijk nog nergens naar toe ging; de groenstrook werd pas later ingericht. De brug is uitgevoerd met ranke balustrades en leuningen. Wanneer die groenstrook geheel in bloei staat is de brug vanuit de omgeving onopvallend.

De Solitudobrug (brug 2190) is een kunstwerk in Amsterdam-Oost.

AFC TABA is een Nederlandse amateurvoetbalclub uit Amsterdam, opgericht in 1933. De club heeft zowel een zaterdag- als een zondagafdeling. Het eerste zondag-elftal komt uit in de Derde klasse (seizoen 2023/24). Sinds 2022 heeft Taba ook damesteams. De club speelt op Sportpark Drieburg in Amsterdam-Oost.

De brug 254 is een vaste brug in Amsterdam-Oost, Watergraafsmeer. De brug is gelegen in de Fizeaustraat en overspant een ringwater van de plaatselijk sportvelden van Sportpark Drieburg en Speeltuin Amsteldorp. De verkeersbrug heeft de vorm van een duiker. Piet Kramer, bruggen architect van Amsterdam, ontwierp de brug al in 1940, maar hij werd pas in 1950 neergelegd. Uitstel was te danken aan de Tweede Wereldoorlog. De brug heeft een sober karakter binnen de Amsterdamse Schoolstijl. Het door Kramer veelvuldig toegepaste natuursteen ontbreekt hier, net als de sierlijke balustrades en beeldhouwwerken. De bakstenen balustrades zijn aan de landhoofden afgerond. Over dezelfde ringvaart ligt westelijker de Brug 273, in het verlengde van de Fizeaustraat ligt Brug 267, ook die bruggen komen uit de pen van Kramer.