IVV (voetbalclub)

De Deyselhof was een restaurant in Landsmeer, Nederland. Het had één Michelinster in de jaren 1974 en 1975. Het restaurant brandde af in de nacht van 2 op 3 augustus 1976 en werd nimmer herbouwd. Eigenaar van De Deyselhof was John de Boer, die ook optrad als chef-kok in de eerste drie jaren van het bestaan. Later heeft hij een andere chef-kok aangesteld, die ultimo de ster verdiend heeft. Het restaurant was ten minste van 1971 tot 1975 lid van de Alliance Gastronomique Néerlandaise. Op de plaats van het vroegere restaurant is nu de straat Deijsselhof.

Nederlands Hervormde Kerk is een kerk gelegen aan de Kerkstraat in het Zuid-Hollandse Hoogmade. De rechthoekige zaalkerk werd gebouwd van 1729 tot 1730. De kerk heeft boven de westgevel een houten klokkentorentje. De ingang wordt gevormd door een natuurstenen poortje met het jaartal 1729 en het wapen van den toenmalige ambachtsheer Cornelis Sprongh. De kerk is eigendom van de Stichting van Cornelis Sprongh uit Leiden en wordt onderhouden door de kerkelijke gemeente.

Het Twiske is een recreatie- en natuurgebied tussen de Zaanstreek en het Waterland. Het is een typisch Noord-Hollands veenplassengebied ten noordwesten van Amsterdam en behoort tot de gemeenten Landsmeer en Oostzaan. Het dankt zijn naam aan het gelijknamige riviertje. Het Twiske is 650 hectare groot en bestaat voor een derde uit water. Daarom is het zeer in trek bij zwemmers, duikers en surfers. Er zijn stranden, een avonturen- en waterspeelplaats, een duikplatform, een jachthaven, een bezoekerscentrum, een zorgboerderij, dagkampeerterreinen en een poldermolen, de Twiskemolen. Rondom het gebied loopt een route van zo'n 15 km met speciaal asfalt om te skaten.

Den Ilp is een lintdorp in de gemeente Landsmeer in de provincie Noord-Holland. Het aantal inwoners bedraagt 870 (2023). De bebouwing van Den Ilp loopt aan de zuidkant over in het dorp Landsmeer en aan de noordkant in Purmerland. Aan de westkant van Den Ilp ligt het natuur- en recreatiegebied Het Twiske met het meer de Stootersplas; Het Twiske omvat ook een groot deel van de gemeente Oostzaan. Aan de oostkant van het dorp ligt het natuurgebied Ilperveld. Het dorp werd sinds de jaren zestig landelijk bekend door de excentrieke schilder Anton Heyboer en trekt sinds de eerste jaren van de 21e eeuw ook aandacht door de uitbundige versieringen met lichtslangen in de kersttijd. Den Ilp kent een modern fanfareorkest, De Eendracht.

Ilperveld, Varkensland, Oostzanerveld & Twiske is een Natura 2000-gebied (nummer 92, landschapclassificatie Meren en moerassen) in de Nederlandse provincie Noord-Holland. De aanwijzing op 04 mei 2013 omvat een oppervlakte van 2584 ha verdeeld over de gemeenten Landsmeer, Oostzaan en Waterland, ten noorden van Amsterdam en ten oosten van Zaandam. Het betreft een groot uitgeveend veenweidegebied. Het Natura 2000-gebied bestaat uit (van west naar oost, zie ook het kaartje): het Oostzanerveld, Het Twiske (Oostzaan/Landsmeer) met de Stootersplas, het Ilperveld (Landsmeer), het Varkensland (Watergangse veld) (Waterland).

Brug 1720 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. De voet- en fietsbrug kan niet los gezien worden van de steeds uitdijende stad Amsterdam. Tot in de jaren zestig van de 20e eeuw lag hier agrarisch gebied. Met de komst van de woonwijk Banne Noord in de jaren zeventig kwam daaraan een eind. De IJdoornlaan werd doorgetrokken tot aan de Banne Buikslootlaan waarna de Nieuwe Gouw en landbouw/veeteeltgebied de stad ophield. In de jaren tachtig begonnen de werkzaamheden voor een aansluiting tussen die IJdoornlaan en de flink noordelijker gelegen Ringweg-Noord die om genoemde wijk heen moest. In korte tijd werd het gebied daaromheen heringericht rondom het aldaar al liggende "Sportpark Kadoelen". Om die terreinen bereikbaar te maken, was er behalve de hoofdroute via brug 1726 een aantal nevenverbindingen nodig voor plaatselijk voet- en fietsverkeer. Er kwamen rond 1991 langs genoemde wijk een aantal houten bruggetjes tussen de wijken Banne Buiksloot en Kadoelen. Het leek er op dat er één stuk vergeten was. Het Vikingpad, gelegen op de scheidslijn van genoemde wijken, kreeg naar het noorden toe een open eind. Het voet- en fietspad liep eigenlijk dood op de Rijksweg 10. Daar kwam pas in 2010 verandering in, toen brug 1720 werd neergelegd. Zoals vaker werd er daarbij gekozen voor een brug van staal en hout rustend op twee houten brugpijlers en jukken. De brug land op de straat Achtersteven.

Brug 1776 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. Het gebied waarin deze brug ligt, werd eeuwenlang bij de stadskaarten van Amsterdam buiten beeld gehouden; het behoorde toe aan Landsmeer. Het was eeuwenlang agrarisch gebied dat in de 19e eeuw behoorde tot die gemeente, die voornamelijk leeg was. De zuidkant van die gemeente bestond uit landerijen en kavels tussen een slotenstelsel; het had de naam Zuiderpolder. Van grote invloed was bijvoorbeeld het graven van het Noordhollandsch Kanaal, dat dan ook deels in het bestaande slotenstelsel werd aangelegd. Het gebied werd enigszins van belang toen Amsterdam wederom grond nodig had en in 1966 een lap grond bekend als het buurtje Kadoelen annexeerde. De uithoek kwam desalniettemin zelden op de kaart. Amsterdam rukte steeds verder op. Met de bouw van Banne Noord in Banne Buiksloot had Amsterdam haar uiterste grens bereikt; het zijn dan de jaren zeventig. Even later kwam er een dikke witte streep zand tussen Amsterdam en Landsmeer te liggen. Het waren de voorbereidingen voor de Ringweg Noord. In de jaren tachtig begonnen de werkzaamheden ook dit gebied te bereiken en in de ringweg werden kunstwerken geplaatst voor snel- en lokaal verkeer tussen de beide gemeenten. De infrastructuur zou bijna volledig bestaan uit voet- en fietspaden; het gebied bleef agrarisch bestemd. Een van de paden was het kilometerslang Dorspad, dat langs de Dorssloot loopt. Om dat pad aan te laten sluiten op de infrastructuur van Amsterdam moesten er twee bruggetjes gebouwd worden over de afwateringstochten die aan beide zijden van de ringweg liggen. Brug 1776 werd de brug aan de zuidkant; brug 2483 aan de noordkant. Brug 1776 komt uit 1995 en is een landelijk gevormd bruggetje. Op een betonnen paalfundering met jukken liggen stalen balken waarop een houten loop– en fietsdek. De balustraden en leuningen zijn van hout. Midden in de brug zit een knik; bij het heien der brugpijlers lijken ze te diep in de grond te zijn geslagen; het brugdek daalt en stijgt aan beide kanten. Tussen beide bruggen ligt de Noorderbreedtebrug in de ringweg.

De Noorderbreedtebrug is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. De brug ligt wel in de gemeente Amsterdam, maar niet op de grond van die gemeente. De voet- en fietstunnel ligt namelijk in Rijksweg 10 in het deel dat de naam Ringweg-Noord droeg. Dat deel van die ringweg werd in de periode tussen 1981 en 1995 aangelegd. Het begon als een witte strook zand tussen gemeenten Amsterdam en Landsmeer in beginjaren negentig werd de weg aangelegd met als ultiem sluitstuk (of beginstuk) de Zeeburgertunnel. In het traject tussen Zeeburgertunnel en Coentunnel werden in de rijksweg diverse betonnen kunstwerken geprojecteerd om de verbinding tussen Amsterdam-Noord en Landsmeer in stand te houden. De Noorderbreedtebrug leidt het Dorspad/Pieter Weerspad onder de ringweg door. De brug is van beton met keermuren van damwandprofiel. De brug ging vanaf oplevering naamloos door het leven maar kreeg in 2017 een vernoeming naar de straat Noorderbreedte in Banne Noord; op zich vernoemd naar geografische aanduiding noorderbreedte.

Brug 2483 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. Het gebied waarin deze brug ligt, werd eeuwenlang bij de stadskaarten van Amsterdam buiten beeld gehouden; het behoorde toe aan Landsmeer. Het was eeuwenlang agrarisch gebied dat in de 19e eeuw behoorde tot die gemeente, die voornamelijk leeg was. De zuidkant van die gemeente bestond uit landerijen en kavels tussen een slotenstelsel; het had de naam Zuiderpolder. Van grote invloed was bijvoorbeeld het graven van het Noordhollandsch Kanaal, dat dan ook deels in het bestaande slotenstelsel werd aangelegd. Het gebied werd enigszins van belang toen Amsterdam wederom grond nodig had en in 1966 een lap grond bekend als het buurtje Kadoelen annexeerde. De uithoek kwam desalniettemin zelden op de kaart. Amsterdam rukte steeds verder op. Met de bouw van Banne Noord in Banne Buiksloot had Amsterdam haar uiterste grens bereikt; het zijn dan de jaren zeventig. Even later kwam er een dikke witte streep zand tussen Amsterdam en Landsmeer te liggen. Het waren de voorbereidingen voor de Ringweg Noord. In de jaren tachtig begonnen de werkzaamheden ook dit gebied te bereiken en in de ringweg werden kunstwerken geplaatst voor snel- en lokaal verkeer tussen de beide gemeenten. De infrastructuur zou bijna volledig bestaan uit voet- en fietspaden; het gebied bleef agrarisch bestemd. Een van de paden was het kilometerslang Dorspad/Pieter Weerspad, die langs de Dorssloot en Pieter Weerssloot lopen. Om dat pad aan te laten sluiten op de infrastructuur van Amsterdam moesten er twee bruggetjes gebouwd worden over de afwateringstochten die aan beide zijden van de ringweg liggen. Brug 2483 werd de brug aan de noordkant; brug 1776 aan de noordkant. Beide bruggen komen uit dezelfde periode rond 1995. De brug 2483 kreeg haar brugnummer echter veel later, vermoedelijk omdat er ter plaatse een kleine grenscorrectie heeft plaatsgevonden Brug 2483 komt in de vorm van bruggetjes die overal liggen in Landelijk Noord. Deze brug staat op betonnen brugpijlers met dito jukken. Op de jukken liggen stalen balken die het houten loop- en fietsdek dragen. De enigszins wijkende leuningen sluiten het bouwwerk af. Tussen beide genummerde bruggen ligt de Noorderbreedtebrug in de ringweg.

Vliegveld Buiksloot was een vliegveld ten noorden van Amsterdam, gelegen in de Noorder IJpolder. Het vliegveld droeg de naam van de iets oostelijker gelegen polder Buiksloot. Het is in de meidagen van 1940 intensief gebruikt door Nederlandse jachtvliegtuigen.

Windgolf is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Noord, Terrasdorp. Irene Vonck (geboren 1952) is voornamelijk bekend als keramiste, opgeleid door Jan van der Vaart, maar werd daarna beïnvloed door de West Coast Ceramics in Californië. Het Stedelijk Museum Amsterdam heeft een elftal werken van haar in hun bezit. Windgolf (1991) werd daarbij uiting van het bewerken van grillige materialen zoals in dit geval klei en brons. Het beeld is een weergave van de werkzaamheden rondom scheepsbouw, die hier tot in de jaren tachtig plaatsvonden, waarna een woonwijk werd volgebouwd. Het oogt als een massief donker stuk brons, dat langzaam door wind en erosie uit elkaar is gereten Het beeld is gemaakt in een door de kunstenares handgemaakte mal van klei.

Brug 1723 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. De vaste brug ligt in de Scheepsbouwweg en voert over de afwateringstocht van het buurtje Hoge Land, onderdeel van Terrasdorp. De brug dateert uit omstreeks 1989 toen hier een industrieterreintje, leeggekomen door vertrokken scheepsbouw, ten zuiden van de Werktuigweg werd omgevormd tot woonwijk. Straatnamen in de buurt werden dan ook gerelateerd aan die scheepsbouw. De brug is grotendeels van (gewapend) beton met vermoedelijk een betonnen paalfundering. Leuningen zijn uitgevoerd in lichtblauw geschilderd metaal en witte balusters. De brug hangt laag boven het water en de afwateringstocht is ondiep zodat scheepvaart anders dan met kano niet mogelijk is. Bijzonder aan de brug is dat zij aan de leuningen twee plaquettes heeft hangen. De ene vermeld Bernard, de Volharding (Scheepswerf De Volharding), Kromhout (Kromhout), Oranjewerf; de andere kant ADM (Amsterdamsche Droogdok Maatschappij), Verschure & Co (Verschure & Co.’s Scheepswerf en Machinefabriek), NDSM (Nederlandsche Dok en Scheepsbouw Maatschappij) en De Vries Lentsch (Amsterdamsche Scheepswerf G. de Vries-Lentsch). Aan de noordzijde sluit een lange keermuur aan op het landhoofd van de brug. Deze keermuur is voorzien van leuningen in het patroon van de brugleuningen. Tussen die leuningen zijn silhouetafbeeldingen gemaakt van beroepen werkzaam in de scheepsbouw, zoals de "klinker", die op een constructiewerkplaats met klinknagels metalen delen aan elkaar bevestigt. Kunstenaar en architect van de brug zijn vooralsnog onbekend.