Nederlands Hervormde Kerk (Hoogmade)

De Deyselhof was een restaurant in Landsmeer, Nederland. Het had één Michelinster in de jaren 1974 en 1975. Het restaurant brandde af in de nacht van 2 op 3 augustus 1976 en werd nimmer herbouwd. Eigenaar van De Deyselhof was John de Boer, die ook optrad als chef-kok in de eerste drie jaren van het bestaan. Later heeft hij een andere chef-kok aangesteld, die ultimo de ster verdiend heeft. Het restaurant was ten minste van 1971 tot 1975 lid van de Alliance Gastronomique Néerlandaise. Op de plaats van het vroegere restaurant is nu de straat Deijsselhof.

IVV is een Nederlandse amateurvoetbalclub uit Landsmeer, opgericht in 1920. Het eerste elftal speelt in de Tweede klasse zondag (seizoen 2020/21). De club speelt op Sportpark De Breek in Landsmeer.

Ilperveld, Varkensland, Oostzanerveld & Twiske is een Natura 2000-gebied (nummer 92, landschapclassificatie Meren en moerassen) in de Nederlandse provincie Noord-Holland. De aanwijzing op 04 mei 2013 omvat een oppervlakte van 2584 ha verdeeld over de gemeenten Landsmeer, Oostzaan en Waterland, ten noorden van Amsterdam en ten oosten van Zaandam. Het betreft een groot uitgeveend veenweidegebied. Het Natura 2000-gebied bestaat uit (van west naar oost, zie ook het kaartje): het Oostzanerveld, Het Twiske (Oostzaan/Landsmeer) met de Stootersplas, het Ilperveld (Landsmeer), het Varkensland (Watergangse veld) (Waterland).

Het Twiske is een recreatie- en natuurgebied tussen de Zaanstreek en het Waterland. Het is een typisch Noord-Hollands veenplassengebied ten noordwesten van Amsterdam en behoort tot de gemeenten Landsmeer en Oostzaan. Het dankt zijn naam aan het gelijknamige riviertje. Het Twiske is 650 hectare groot en bestaat voor een derde uit water. Daarom is het zeer in trek bij zwemmers, duikers en surfers. Er zijn stranden, een avonturen- en waterspeelplaats, een duikplatform, een jachthaven, een bezoekerscentrum, een zorgboerderij, dagkampeerterreinen en een poldermolen, de Twiskemolen. Rondom het gebied loopt een route van zo'n 15 km met speciaal asfalt om te skaten.

Brug 1720 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. De voet- en fietsbrug kan niet los gezien worden van de steeds uitdijende stad Amsterdam. Tot in de jaren zestig van de 20e eeuw lag hier agrarisch gebied. Met de komst van de woonwijk Banne Noord in de jaren zeventig kwam daaraan een eind. De IJdoornlaan werd doorgetrokken tot aan de Banne Buikslootlaan waarna de Nieuwe Gouw en landbouw/veeteeltgebied de stad ophield. In de jaren tachtig begonnen de werkzaamheden voor een aansluiting tussen die IJdoornlaan en de flink noordelijker gelegen Ringweg-Noord die om genoemde wijk heen moest. In korte tijd werd het gebied daaromheen heringericht rondom het aldaar al liggende "Sportpark Kadoelen". Om die terreinen bereikbaar te maken, was er behalve de hoofdroute via brug 1726 een aantal nevenverbindingen nodig voor plaatselijk voet- en fietsverkeer. Er kwamen rond 1991 langs genoemde wijk een aantal houten bruggetjes tussen de wijken Banne Buiksloot en Kadoelen. Het leek er op dat er één stuk vergeten was. Het Vikingpad, gelegen op de scheidslijn van genoemde wijken, kreeg naar het noorden toe een open eind. Het voet- en fietspad liep eigenlijk dood op de Rijksweg 10. Daar kwam pas in 2010 verandering in, toen brug 1720 werd neergelegd. Zoals vaker werd er daarbij gekozen voor een brug van staal en hout rustend op twee houten brugpijlers en jukken. De brug land op de straat Achtersteven.

Den Ilp is een lintdorp in de gemeente Landsmeer in de provincie Noord-Holland. Het aantal inwoners bedraagt 870 (2023). De bebouwing van Den Ilp loopt aan de zuidkant over in het dorp Landsmeer en aan de noordkant in Purmerland. Aan de westkant van Den Ilp ligt het natuur- en recreatiegebied Het Twiske met het meer de Stootersplas; Het Twiske omvat ook een groot deel van de gemeente Oostzaan. Aan de oostkant van het dorp ligt het natuurgebied Ilperveld. Het dorp werd sinds de jaren zestig landelijk bekend door de excentrieke schilder Anton Heyboer en trekt sinds de eerste jaren van de 21e eeuw ook aandacht door de uitbundige versieringen met lichtslangen in de kersttijd. Den Ilp kent een modern fanfareorkest, De Eendracht.

Brug 2483 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. Het gebied waarin deze brug ligt, werd eeuwenlang bij de stadskaarten van Amsterdam buiten beeld gehouden; het behoorde toe aan Landsmeer. Het was eeuwenlang agrarisch gebied dat in de 19e eeuw behoorde tot die gemeente, die voornamelijk leeg was. De zuidkant van die gemeente bestond uit landerijen en kavels tussen een slotenstelsel; het had de naam Zuiderpolder. Van grote invloed was bijvoorbeeld het graven van het Noordhollandsch Kanaal, dat dan ook deels in het bestaande slotenstelsel werd aangelegd. Het gebied werd enigszins van belang toen Amsterdam wederom grond nodig had en in 1966 een lap grond bekend als het buurtje Kadoelen annexeerde. De uithoek kwam desalniettemin zelden op de kaart. Amsterdam rukte steeds verder op. Met de bouw van Banne Noord in Banne Buiksloot had Amsterdam haar uiterste grens bereikt; het zijn dan de jaren zeventig. Even later kwam er een dikke witte streep zand tussen Amsterdam en Landsmeer te liggen. Het waren de voorbereidingen voor de Ringweg Noord. In de jaren tachtig begonnen de werkzaamheden ook dit gebied te bereiken en in de ringweg werden kunstwerken geplaatst voor snel- en lokaal verkeer tussen de beide gemeenten. De infrastructuur zou bijna volledig bestaan uit voet- en fietspaden; het gebied bleef agrarisch bestemd. Een van de paden was het kilometerslang Dorspad/Pieter Weerspad, die langs de Dorssloot en Pieter Weerssloot lopen. Om dat pad aan te laten sluiten op de infrastructuur van Amsterdam moesten er twee bruggetjes gebouwd worden over de afwateringstochten die aan beide zijden van de ringweg liggen. Brug 2483 werd de brug aan de noordkant; brug 1776 aan de noordkant. Beide bruggen komen uit dezelfde periode rond 1995. De brug 2483 kreeg haar brugnummer echter veel later, vermoedelijk omdat er ter plaatse een kleine grenscorrectie heeft plaatsgevonden Brug 2483 komt in de vorm van bruggetjes die overal liggen in Landelijk Noord. Deze brug staat op betonnen brugpijlers met dito jukken. Op de jukken liggen stalen balken die het houten loop- en fietsdek dragen. De enigszins wijkende leuningen sluiten het bouwwerk af. Tussen beide genummerde bruggen ligt de Noorderbreedtebrug in de ringweg.

De Noorderbreedtebrug is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. De brug ligt wel in de gemeente Amsterdam, maar niet op de grond van die gemeente. De voet- en fietstunnel ligt namelijk in Rijksweg 10 in het deel dat de naam Ringweg-Noord droeg. Dat deel van die ringweg werd in de periode tussen 1981 en 1995 aangelegd. Het begon als een witte strook zand tussen gemeenten Amsterdam en Landsmeer in beginjaren negentig werd de weg aangelegd met als ultiem sluitstuk (of beginstuk) de Zeeburgertunnel. In het traject tussen Zeeburgertunnel en Coentunnel werden in de rijksweg diverse betonnen kunstwerken geprojecteerd om de verbinding tussen Amsterdam-Noord en Landsmeer in stand te houden. De Noorderbreedtebrug leidt het Dorspad/Pieter Weerspad onder de ringweg door. De brug is van beton met keermuren van damwandprofiel. De brug ging vanaf oplevering naamloos door het leven maar kreeg in 2017 een vernoeming naar de straat Noorderbreedte in Banne Noord; op zich vernoemd naar geografische aanduiding noorderbreedte.

Brug 1776 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. Het gebied waarin deze brug ligt, werd eeuwenlang bij de stadskaarten van Amsterdam buiten beeld gehouden; het behoorde toe aan Landsmeer. Het was eeuwenlang agrarisch gebied dat in de 19e eeuw behoorde tot die gemeente, die voornamelijk leeg was. De zuidkant van die gemeente bestond uit landerijen en kavels tussen een slotenstelsel; het had de naam Zuiderpolder. Van grote invloed was bijvoorbeeld het graven van het Noordhollandsch Kanaal, dat dan ook deels in het bestaande slotenstelsel werd aangelegd. Het gebied werd enigszins van belang toen Amsterdam wederom grond nodig had en in 1966 een lap grond bekend als het buurtje Kadoelen annexeerde. De uithoek kwam desalniettemin zelden op de kaart. Amsterdam rukte steeds verder op. Met de bouw van Banne Noord in Banne Buiksloot had Amsterdam haar uiterste grens bereikt; het zijn dan de jaren zeventig. Even later kwam er een dikke witte streep zand tussen Amsterdam en Landsmeer te liggen. Het waren de voorbereidingen voor de Ringweg Noord. In de jaren tachtig begonnen de werkzaamheden ook dit gebied te bereiken en in de ringweg werden kunstwerken geplaatst voor snel- en lokaal verkeer tussen de beide gemeenten. De infrastructuur zou bijna volledig bestaan uit voet- en fietspaden; het gebied bleef agrarisch bestemd. Een van de paden was het kilometerslang Dorspad, dat langs de Dorssloot loopt. Om dat pad aan te laten sluiten op de infrastructuur van Amsterdam moesten er twee bruggetjes gebouwd worden over de afwateringstochten die aan beide zijden van de ringweg liggen. Brug 1776 werd de brug aan de zuidkant; brug 2483 aan de noordkant. Brug 1776 komt uit 1995 en is een landelijk gevormd bruggetje. Op een betonnen paalfundering met jukken liggen stalen balken waarop een houten loop– en fietsdek. De balustraden en leuningen zijn van hout. Midden in de brug zit een knik; bij het heien der brugpijlers lijken ze te diep in de grond te zijn geslagen; het brugdek daalt en stijgt aan beide kanten. Tussen beide bruggen ligt de Noorderbreedtebrug in de ringweg.

Brug 1710 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. Het gebied had ook in de 20e eeuw nog lang een agrarische bestemming. Uitgerekte lange graslanden werden doorsneden door het Noordhollandsch Kanaal met daaraan af en toe een boerderij. In 1955 is er dan nog niets te zien in deze buurt behalve de volop draaiende Noorderbegraafplaats. Begin jaren zeventig moet ook hier het gebied het afleggen tegen de oprukkende bebouwing van gemeente Amsterdam. De Banne Buiksloot wordt deels volgebouwd en Amsterdam moet ook al rekening houden met de toekomstige Ringweg Noord, die even ten noorden van de begraafplaats wordt geprojecteerd. Werkzaamheden voor deze brug begonnen rond 1973; er werd toen een noodbrug aangelegd. Het maakte toen deel uit van een uitgebreid pakket van kunstwerken in het kader van die aanleg. Over de Kerkersloot ook wel Christesloot een provisorische baileybrug neergelegd met oprit, overspanning en afrit. De ondersteuning van de overspanning bestond uit eenzelfde provisorische constructie. De watergang werd open gehouden door damwanden. In 2022 ligt die brug er allang niet meer. Ze is vervangen door een betonnen plaatbrug met blauwe balustraden en vier dito lantarenpalen. De damwanden zijn ter plekke vervangen door baksteen constructies, gemetseld in betonnen ramen. Wanneer de brug gebouwd is, is onbekend.

De Noordhollandschkanaalbrug is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. De brug is aangelegd in het kader van de voltooiing van rijksweg 10 eind jaren tachtig. Het bouwen en beheer van kunstwerken in die snelweg ligt geheel in handen van Rijkswaterstaat, zo ook het ontwerp van deze brug over het Noordhollandsch Kanaal. De brug laat alhoewel in de jaren tachtig gebouwd toch een stukje geschiedenis van het kanaal zien. Alle bruggen over het kanaal moesten beweegbaar zijn voor de scheepvaart waarvoor zij is aangelegd. In eerste instantie waren het alle draaibruggen, maar in de loop van de jaren kwamen er ook basculebruggen of ophaalbruggen over het kanaal te liggen. Steeds moest de brug beweegbaar zijn voor hoogliggende scheepvaart. De brug 970, een hoog gelegen ophaalbrug, was nog maar net opgeleverd (opening 1983), toen werd begonnen met de bouw van wat de Noordhollandschkanaalbrug zou worden. Dit is een vaste brug, dus ineens was het afgelopen met schepen met hoge masten. In 1990 werd het noordelijk deel van de ringweg geopend. Later werden geluidsschermen op de zuidzijde brug (stadskant) geplaatst. Ze kreeg in 2017 haar naam. De brug overspant zowel het Noordhollandsch kanaal als de Noordhollandschkanaaldijk (westelijke oever) en de Buikslotermeerdijk (oostelijke oever). Nog geen honderd meter ten noorden van de brug ligt de scheidslijn tussen gemeenten Amsterdam en Landsmeer. Ze maakt tevens deel uit van de route Europese weg 35, die begint en eindigt bij de uit- en ingang van de Coentunnel.

Brug 2278 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. Tijdens de afronding van de werkzaamheden van Ringweg Noord kwam er tussen die snelweg en De Nieuwe Noorder een graslandje zonder bestemming te liggen. Eeuwenlang was het grasland al dan niet met vee erop, maar de ringweg zorgde voor verdere stadsverdichting daar. Er kwam tussen 1996 en 1999 een woonwijk te liggen met de ietwat vreemde naam Diopter. Die wijk wordt omringd door water. Voor de verbinding met de omgeving werden vier bruggen aangelegd. Brug 2278 is een voetbrug tussen het wijkje en de Buikslotermeerdijk, hier de oostelijke oever van het Noordhollandsch Kanaal. De brug is circa 19 meter lang en 1,90 meter breed. Het waren de jaren dat de stadsdeelkantoren (mede) verantwoordelijk waren voor de infrastructuur; de Publieke Werken, eerder verantwoordelijk voor bruggen, was opgeheven. Het ontwerpen van bruggen werd uitbesteed. De voetbrug staat op metalen brugpijlers; ook de liggers zijn van metaal. Daarop liggen de houten planken. Ook de leuningen en balusters zijn weer van metaal. Om doorvallen door de balustrade te voorkomen zijn staaldraden bevestigd. Vanuit de wijk richting dijk moet men middels een trap een aanzienlijk hoogteverschil overbruggen. Op de brug werd een nummerplaatje gemonteerd van (werktitel) brug 1753 uit dezelfde tijd, elders in Amsterdam-Noord. De brug werd ontworpen door Chris de Jonge, Louis Hoogveld en Kees de Kat, dan samenwerkend onder architectenbureau DeJonge Hoogveld en deKat (1991-1999, later JHK-Architecten) uit Utrecht; zij ontwierpen tevens alle woningen voor het wijkje.