De Porceleyne Fles

Het Klooster Koningsveld is een voormalig klooster dat vlak buiten de Nederlandse stad Delft langs de Schie stond van 1251 tot 1572.

De Abtswoudsebrug is een draaibrug voor fietsers en voetgangers over de Delftse Schie in de Nederlandse stad Delft, provincie Zuid-Holland. De Abtswoudsebrug werd gebouwd in 1979. Samen met de Kruithuisbrug en de Kandelaarbrug, wordt hij bediend vanuit de bedieningscentrale Leidschendam. De doorvaartwijdte van het beweegbaar gedeelte bedraagt 10,50 m, de doorvaarthoogte is in gesloten toestand 1,40 m. De brug kan voor bediening via de marifoon worden aangeroepen via de bedieningscentrale Leidschendam op VHF-kanaal 18. De brug is onderdeel van een alternatieve loop- en fietsroute tussen de TU Delft (de wijk Wippolder) en het station.

Schieoevers is een bedrijventerrein in Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, gelegen in de wijk Schieweg ten westen van de Schie, en in de wijken Wippolder en Ruiven aan de oostkant.

De Nederlandse Kabelfabriek beter bekend onder de afkorting NKF was een producent van stroom-, telefoon- en aanverwante kabels met bijbehorende handels- en fabricage-activiteiten met een hoofdvestiging Delft en een nevenbedrijf te Alblasserdam. NKF was enige tijd onderdeel van Philips en het Pirelli-concern, en maakt sinds 2011 deel uit van de Prysmian Group.

De Technische Universiteit Delft, meestal afgekort tot TU Delft, is een Nederlandse technische universiteit in de stad Delft.

De begraafplaats Jaffa in de plaats Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, werd in 1869 in gebruik genomen, toen de algemene begraafplaats Haagpoort, op het stuk grond dat nu bekendstaat als het Kalverbos, vol was. De begraafplaats ligt aan de Jaffalaan nabij de Aula en Universiteitsbibliotheek van de Technische Universiteit. Op de begraafplaats is ook een oorlogsmonument te vinden voor de 67 soldaten, die in mei 1940 omkwamen in Delft. De begraafplaats is gelegen aan de Jaffalaan 10 en is te bezoeken dagelijks van zonsopgang tot zonsondergang. Er zijn rolstoelen aanwezig (onderpandregeling) en er is een toilet aanwezig in de aula, ingang aan de zijde van de kindergraven. Naast de ingang voor de toiletten is een kaarsenautomaat geplaatst waar voor € 2 een grafkaars met lucifers kan worden gekocht. De detective Het lijk op Jaffa van Ronald van Assen speelt zich af op deze begraafplaats.

TU-Noord is een buurt in Delft. Het is een van de vier Delftse beschermde stadsgezichten. Het gebied is gelegen direct ten zuiden van het Rijn-Schiekanaal en wordt beschouwd als een waardevol gebied met bijzonder gebouwd en groen erfgoed, vele vooroorlogse TH-faculteitsgebouwen, rijksmonumenten en de Botanische tuin. Een deel van de wijk is een beschermd stadsgezicht. TU-Noord valt onder de wijk Wippolder.

De Rode Scheikunde is een gebouw van de Technische Universiteit Delft, gelegen op Julianalaan 134. Het gebouw werd door de tijd heen door verschillende faculteiten en universiteitsdiensten gebruikt. Sinds 2008 is het in gebruik door de faculteit Bouwkunde, dat hier haar intrek nam nadat het vorige faculteitsgebouw van Bouwkunde, even verderop in de universiteitswijk, door brand werd verwoest.

De Lijm- en Gelatinefabriek was een beenderenverwerkend bedrijf in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, dat heeft bestaan van 1885 tot 2002. Deze fabriek werd opgericht door Jacob Cornelis van Marken op het grondgebied van Vrijenban. Deze industrieel richtte ook de Koninklijke Nederlandsche Gist- en Spiritusfabriek, de Nederlandsche Oliefabriek en de drukkerij Van Marken op, samen verenigd in De Delftsche Nijverheid. Vanwege het feit dat kadavers als grondstof werden gebruikt waren er tal van protesten aangaande de te verwachten stank en waterverontreiniging. In 1887 kwam de beenderlijmproductie op gang en in 1911 de gelatineproductie. Er heerste rondom en in de fabriek soms een ondraaglijke stank. Reeds ruim vóór de Grote Depressie ontstonden ernstige problemen. Zo werden in juni 1926 veertig werknemers ontslagen en degenen die bleven kregen loonsverlaging, de jongens meer dan de mannen. Deze begonnen daarop een wilde staking, waarbij het er soms nogal heet aan toe ging. In 1931 werd wederom een loonsverlaging doorgevoerd. Pas in 1937 ging het weer beter met het bedrijf. Toen kwam echter de Tweede Wereldoorlog. Op 27 februari 1945 bleek de bezetter bezig met de bouw van een muur rondom het fabrieksterrein. Hierbinnen zou een lanceerbasis voor V1's komen. In 1953 werd een vestiging in Maastricht in gebruik genomen. In hetzelfde jaar werd in New York de dochteronderneming Delft Gelatin Corporation opgericht. Men verwerkte toen ruim 300 ton beenderen per week (15 kton/jaar). In 1968 werd de lijmproductie afgestoten en overgedragen aan Delft National Chemie BV. De - nu nog uitsluitend - gelatinefabriek werd omgedoopt in Delft Gelatin BV. Op 19 augustus 1971 vond er een ontploffing plaats in de ontvettingsfabriek, gevolgd door brand. Na een week werd de productie in de rest van de fabriek hervat. Geleidelijk aan ging het nu echter bergafwaarts. De BSE-crisis van 2000 gaf de nekslag, daar de markt voor gelatine instortte. In 2002 werd het bedrijf gesloten. Het terrein rondom het pand is anno 2018 in gebruik als locatie voor evenementen en culturele activiteiten.

Het Mineralogisch-Geologisch Museum is een museum in de Nederlandse stad Delft. Het museum toont een bijzondere collectie met mineralen, gesteenten, fossielen, ertsen en andere geologische objecten. De mineralencollectie heeft een wetenschappelijke referentiewaarde en is daarom van internationaal belang. Het museum is onderdeel van de Technische Universiteit Delft en is gehuisvest in het voormalige gebouw van de afdeling Technische Aardwetenschappen van de universiteit aan de Mijnbouwstraat. Oorspronkelijk heette deze afdeling Mijnbouwkunde. Het museum wordt in de volksmond dan ook wel het 'Mijnbouwmuseum' genoemd. Studenten en docenten gebruikten de collecties voor het onderwijs in de mineralogie en de delfstofkunde. Het museum was echter ook toegankelijk voor het publiek. Op 18 februari 2008 werd het museum gesloten in verband met een renovatie. In juli 2013 werd het grootste deel van de collectie overgebracht naar museum Naturalis in Leiden, nadat financiële tekorten het museum tot sluiting dwongen. Een reddingsactie verzamelde sponsorgelden van externe financiers, waardoor de tentoonstellingscollectie weer een plaats kreeg op de tweede verdieping in volledig gerestaureerde oorspronkelijke vitrinekasten. De dodo en de triceratopsschedel staan nu tentoongesteld in Leiden. De radioactieve mineralen werden opgeslagen bij COVRA in Borsele. De aanwezigheid van asbestmineralen maakte ook een asbestsanering noodzakelijk. De gehele collectie is nu eigendom van Naturalis, die de tentoongestelde objecten heeft teruggeleend. Op 23 april 2015 was de feestelijke heropening.

TU Delft Science Centre (voorheen Science Centre Delft en Techniekmuseum) is een wetenschapsmuseum in Delft. Het is onderdeel van de TU Delft. TU Delft Science Centre toont bezoekers wat de rol van techniek is bij actuele thema's zoals klimaatverandering, veiligheid en serious gaming. Bezoekers worden betrokken bij alle onderdelen van de tentoonstelling. Alle onderdelen van het centrum zijn gebaseerd op onderzoek van de TU Delft. Vanaf midden 2021 is de tentoonstelling aan de Mijnbouwstraat 120 gesloten. TU Delft Science Centre is bezig een nieuwe tentoonstelling te ontwikkelen op de nieuwe locatie aan de van der Burghweg 1 in Delft die in 2024 geopend zal worden.

De Hambrug is een fiets- en voetgangersbrug over het Rijn-Schiekanaal in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De Hambrug is gelegen op circa 100 meter ten westen van de Sint Sebastiaansbrug, tussen de Zusterlaan en de Anthracietplaats. Het is een ophaalbrug, gebouwd in 1978, ter vervanging van de Rotterdamse Poortbrug, die nog 100 m westelijker gelegen was en in dat jaar gesloopt werd zodat grotere schepen makkelijk de bocht in de (zuidelijke) Kolk konden nemen. De Hambrug is onderdeel van een fietsverbinding tussen de TU Delft (in de Wippolder) en het station Delft via de binnenstad. De doorvaarthoogte in gesloten stand is 1,40 m. De brug wordt op afstand bediend vanuit een "bedieningscentrale" in Leidschendam. Voor het openen van de brug kan de centrale worden aangeroepen via de marifoon op VHF-kanaal 18.