Koningsveld

De Abtswoudsebrug is een draaibrug voor fietsers en voetgangers over de Delftse Schie in de Nederlandse stad Delft, provincie Zuid-Holland. De Abtswoudsebrug werd gebouwd in 1979. Samen met de Kruithuisbrug en de Kandelaarbrug, wordt hij bediend vanuit de bedieningscentrale Leidschendam. De doorvaartwijdte van het beweegbaar gedeelte bedraagt 10,50 m, de doorvaarthoogte is in gesloten toestand 1,40 m. De brug kan voor bediening via de marifoon worden aangeroepen via de bedieningscentrale Leidschendam op VHF-kanaal 18. De brug is onderdeel van een alternatieve loop- en fietsroute tussen de TU Delft (de wijk Wippolder) en het station.

De Porceleyne Fles (sinds 1919 De Koninklijke Porceleyne Fles, internationaal bekend als Royal Delft) is een aardewerkfabriek, opgericht in het jaar 1653 in Delft en tegenwoordig ook als museum te bezoeken. Er wordt Delfts Blauw aardewerk vervaardigd. Het is een van de kleinste aandelen genoteerd aan de effectenbeurs.

Gezicht op Delft is een van de bekendste schilderijen van de 17e-eeuwse Hollandse meester Johannes Vermeer. Het doek hangt in het Mauritshuis in Den Haag. Volgens onderzoek werd het geschilderd in circa 1660-1661.

De Hambrug is een fiets- en voetgangersbrug over het Rijn-Schiekanaal in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De Hambrug is gelegen op circa 100 meter ten westen van de Sint Sebastiaansbrug, tussen de Zusterlaan en de Anthracietplaats. Het is een ophaalbrug, gebouwd in 1978, ter vervanging van de Rotterdamse Poortbrug, die nog 100 m westelijker gelegen was en in dat jaar gesloopt werd zodat grotere schepen makkelijk de bocht in de (zuidelijke) Kolk konden nemen. De Hambrug is onderdeel van een fietsverbinding tussen de TU Delft (in de Wippolder) en het station Delft via de binnenstad. De doorvaarthoogte in gesloten stand is 1,40 m. De brug wordt op afstand bediend vanuit een "bedieningscentrale" in Leidschendam. Voor het openen van de brug kan de centrale worden aangeroepen via de marifoon op VHF-kanaal 18.

De Rotterdamse Poortbrug was een basculebrug over het Rijn-Schiekanaal in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De brug verbond de Zuidwal/Oude Delft met de Scheepmakerij/Hertog Govertkade op de locatie van de in de 19e eeuw gesloopte Rotterdamse Poort. Deze brug werd in 1978 gesloopt zodat de scheepvaart beter de bocht in de Kolk kon maken.

De Rotterdamse Poort was een poort in de Nederlandse stad Delft, gelegen nabij het voormalige Legermuseum, de plaats waar de Schie is verbonden met de grachten van Delft. De poort is na 1450 en voor 1600 gebouwd. Het poortgebouw was 13,50 m bij 13,20 m. De doorgang had waarschijnlijk een breedte van 3,70 m. De poort is onder meer vastgelegd door Johannes Vermeer in zijn schilderij Gezicht op Delft. In de Middeleeuwen stond de Rotterdamsepoort ook bekend als de Wittevrouwenpoort vanwege het nabijgelegen klooster Koningsveld, waar witgeklede zusters woonden. Later werd de poort bekend als de Sint-Jacobspoort omdat het schippersgilde, met de patroonheilige de apostel Jacobus, de zaal op de bovenverdieping van het poortgebouw gebruikte. Tijdens de achttiende eeuw werd de voorpoort afgebroken en werd de gevel van de hoofdpoort vervangen door een classicistisch ontwerp. De doorgang naar de stadssingel aan de rechterkant kon daardoor breder worden gemaakt. De poort werd uiteindelijk afgebroken in de periode 1834-1836.

De Schiedamse Poort was een stadspoort in de Nederlandse stad Delft. Deze poort werd samen met de Rotterdamse Poort opgebouwd vanaf 1396, het jaar waarin de Graaf Albrecht van Beieren toestemming aan Delft gaf om haar poorten en stadsmuren weer op te bouwen. Het zou nog wel dat na 1514 duren voordat de Schiedamse en Rotterdamse poort afgebouwd waren. Omdat de zuidzijde van de stad Delft de drukst bezochte zijde was, is het niet verwonderlijk dat in 1590 het stadsbestuur besloot om deze zuidelijke poorten aan te laten passen zodat ze aan de toen geldende bouwkunst voldeden. De Schiedamse Poort had net als de meeste andere Delftse poorten een voorpoort. Net als de Rotterdamse Poort is een impressie van deze situatie te zien op het oudst bekende zuidelijke stadsgezicht: 'Sybille van Erythrea' uit 1564. De voorpoort is echter al in de 16e eeuw afgebroken vanwege het ernstige verval waarin het was geraakt.

De Hoogbrug is een gemetselde stenen boogbrug in het centrum van de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De brug, gelegen bij Achterom, is een rijksmonument en is vermoedelijk gebouwd in de 16e eeuw.

Achterom is de naam van een straat en de gelijknamige gracht in het centrum van de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Dit deel van de oude binnenstad heeft een rijke historie en vormt de verbinding tussen twee grachten waar vroeger het laden en lossen van goederen aan de orde van de dag was. Gezien de ligging is de naam treffend gekozen. Het deel van Delft waar het Achterom is gesitueerd, viel rond 1350 nog net buiten het gebied van de graaf. Alhoewel de huizen aan het Achterom de stad toebehoorden, was de grond in eigendom van de abdij van Rijnsburg. In 1355 werd er flink geruzied over de rechtspraak in het gebied, omdat het Delftse stadsrecht daar niet gold. Een bijeffect was dat de uit de stad verbannen misdadigers juist dáár hun toevlucht zochten. De gracht was onderdeel van de oostelijke stadsbegrenzing in de 13e eeuw, die werd gevormd door de min of meer noord-zuid lopende derde hoofdgracht (Achterom, Brabantse Turfmarkt, Burgwal, Verwersdijk).

Het Laantje van Van der Gaag, even ten zuiden van Delft, vormde in 1847 voor de Hollandsche IJzeren Spoorweg-Maatschappij (HIJSM) een obstakel voor de aanleg van de spoorlijn tussen Delft en Rotterdam. Om deze strook grond heen werd een stukje spoorlijn aangelegd dat slechts vijf dagen, van 3 tot en met 7 juni 1847, heeft dienstgedaan.

Het Legermuseum was een museum gericht op de geschiedenis van de Nederlandse krijgsmacht, met name de landstrijdkrachten. Het was van 1986 tot januari 2013 gevestigd aan de Korte Geer te Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. In 2013 is het museum samengevoegd met het Militaire Luchtvaart Museum in Soesterberg, provincie Utrecht, en daar is ook de hele collectie naartoe verhuisd.

De Zuiderkerk in Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, is een voormalig Nederduitse Gereformeerde kerk. De kerk werd in 1888 gebouwd naar een ontwerp van G. van der Kaaden, en heeft elementen ontleend aan het classicisme en renaissance. De kerk bevindt zich op een binnenplaats. Aanvankelijk werd de kerk gebruikt voor diensten van de Nederduits Gereformeerde Kerk, een kerkelijke stroming die zich enkele jaren daarvoor landelijk van de Nederlandse Hervormde Kerk had afgescheiden onder invloed van Abraham Kuyper. De kerk zou pas later de naam "Zuiderkerk" gaan dragen. De eerste predikant van deze gemeente was ds. C.W.J. van der Lummel. In 1897, vijf jaar later dan het besluit van de synode, besluit de gemeente samen te gaan met de Christelijke Gereformeerde Kerken in Delft tot de Gereformeerde Kerken in Nederland. Slechts een klein deel besluit niet met de fusie mee te gaan. Halverwege de 20e eeuw krijgt de kerk te kampen met een sterke daling van het ledenaantal, en wordt het kerkgebouw gesloten. In 1965 wordt het gebouw verkocht aan een ijzerhandel, en in 1983 wordt het een rommelmarkt. In 1990 wordt het gebouw aangekocht door de evangelische gemeente "Morgenstond", die het gebouw in twee jaar tijd verbouwt: In de hoge kerkzaal wordt een verdieping geplaatst, waardoor de begane grond beschikbaar komt als ontmoetingsruimte, en op de eerste verdieping een kerkzaal verrijst met plaats voor 600 personen. Tevens is er een doopbad aanwezig, deze is geplaatst onder het podium. Door een aantal platen van het podium af te halen, is het doopbad zichtbaar. In 1992 wordt het gebouw door de evangelische gemeente in gebruik genomen.