Dikkebus

De Sint-Jan Baptistkerk is de parochiekerk van de tot de West-Vlaamse gemeente Ieper behorende plaats Dikkebus, gelegen aan de Kerkstraat.

Dickebusch Old Military Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste en Tweede Wereldoorlog, gelegen in het Belgische dorp Dikkebus (Ieper). De begraafplaats ligt vlak bij de dorpskerk en werd ontworpen door John Truelove. Ze wordt onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission. Het terrein heeft een onregelmatige vorm met een oppervlakte van ongeveer 990 m² en wordt omgeven door een natuurstenen muur. Het Cross of Sacrifice staat centraal in de linkerhelft van de begraafplaats. In de onmiddellijke nabijheid liggen de Dickebusch New Military Cemetery en de Dickebusch New Military Cemetery Extension. Er worden 57 doden herdacht.

Dickebusch New Military Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog, gelegen in het Belgische dorp Dikkebus (Ieper). De begraafplaats ligt ongeveer 240 m ten zuiden van de dorpskerk en werd ontworpen door Edwin Lutyens. Ze wordt onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission. Deze begraafplaats vormt samen met de tegenover liggende Dickebusch New Military Cemetery Extension één geheel, zoals de plaatsing van het Cross of Sacrifice in de "Extension" en de Stone of Remembrance in het oorspronkelijke deel, aangeeft. De oppervlakte van beide delen is samen ongeveer 4.075 m² en worden aan de straatzijde afgebakend door een natuurstenen muur. De andere zijden worden begrensd door een haag en een boordsteen. In de onmiddellijke nabijheid ligt de Dickebusch Old Military Cemetery. Er worden 624 doden herdacht waaronder 8 niet geïdentificeerde.

Dickebusch New Military Cemetery Extension is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog, gelegen in het Belgische dorp Dikkebus (Ieper). De begraafplaats ligt ongeveer 240 m ten zuiden van de dorpskerk en werd ontworpen door Edwin Lutyens. Ze vormt samen met de tegenover liggende Dickebusch New Military Cemetery één geheel, zoals de plaatsing van het Cross of Sacrifice in de "Extension" en de Stone of Remembrance in het oorspronkelijke deel aangeeft. De beide delen zijn samen 3.925 m² groot en worden enkel aan de straatzijde begrensd door een natuurstenen muur. De andere zijden worden afgebakend door een haag en een boordsteen. De begraafplaats wordt onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission. In de onmiddellijke nabijheid ligt ook het Dickebusch Old Military Cemetery. Er worden 548 doden herdacht waaronder 6 niet geïdentificeerde.

The Huts Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog, gelegen in het Belgische dorp Dikkebus (Ieper). De begraafplaats ligt aan de Steenakkerstraat, ongeveer 1 km ten noordwesten van de Sint-Jan-Baptistkerk en werd ontworpen door Edwin Lutyens met medewerking van George Goldsmith. Het terrein heeft een bijna rechthoekig grondplan met een oppervlakte van ongeveer 4.700 m². Aan de straatzijde wordt ze afgelijnd door een haag en aan de andere zijden door een bakstenen muur. Het Cross of Sacrifice staat tegenover de toegang die wordt gevormd door twee witte stenen zuilen waartussen paaltjes staan verbonden door een smeedijzeren ketting. De Stone of Remembrance staat centraal tegen de noordoostelijke muur. De begraafplaats wordt onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission. Er worden 1.100 doden herdacht waarvan 6 niet meer geïdentificeerd konden worden.

De Dikkebusvijver is een vijver nabij het Belgische dorp Dikkebus, ten zuiden van de stad Ieper. Op 23 juli 1310 kreeg de Stad Ieper toelating van de Graaf van Vlaanderen om de vijver te graven die naast de Zillebekevijver er voor moest zorgen dat er voldoende water in de stad voorhanden was voor het vollen en het verven van lakens. De vijver ontstond door het afdammen van de Kemmelbeek en werd uitgegraven op grond van de parochies Vlamertinge, Dikkebus en Voormezele. De onteigening van de nodige gronden werd geregeld door de stad Ieper en nam zowat tien jaar in beslag. Pas rond 1323 was de vijver van zesendertig hectare gerealiseerd. De vijver voorzag en voorziet Ieper van drinkwater, eertijds via de Ieperse grachten en daarna via een stelsel van pijpen van eikenhout. Sinds 1926 gebeurt dit via een modern pompstation. Ook de Zillebekevijver en Bellewaardevijver ontstonden op deze manier. Naast de drinkwatervoorziening heeft de vijver ook een recreatieve functie. Sporttrack en de kajakclub 'Kanoclub De paddel' zijn hier actief. Echter na de hoogdagen van de jaren '80 en '90 van de twintigste eeuw is de Dikkebusvijver in verval geraakt. Er is gebrek aan onderhoud en de infrastructuur is aftands. Om de tien jaar zijn baggerwerkzaamheden noodzakelijk omdat de Kleine Kemmelbeek door zijn sterk verval veel slib aanvoert.

De Vaubantoren is een bouwwerk in de tot de West-Vlaamse gemeente Ieper behorende plaats Dikkebus, gelegen aan de Dikkebusvijverdreef.

Klein-Vierstraat British Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog, gelegen in het Belgische dorp Kemmel (Heuvelland). De begraafplaats ligt op een lichte helling ongeveer 2,5 kilometer ten noordoosten van het dorpscentrum en is ontworpen door Edwin Lutyens. Het terrein is 3.040 m² groot en wordt onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission. Centraal achteraan staat het Cross of Sacrifice en vooraan links in de zuidelijk hoek staat de Stone of Remembrance. De begraafplaats wordt omgeven door een haag en heesters, aan de straatkant staat een natuurstenen muur en schuilgebouw. Er worden 805 doden herdacht waarvan 109 niet geïdentificeerd konden worden. In de onmiddellijke nabijheid bevindt zich de Kemmel No.1 French Cemetery.

Kemmel No.1 French Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog, gelegen in het Belgische dorp Kemmel (Heuvelland). De begraafplaats ligt ongeveer 2,5 kilometer ten noordoosten van het dorpscentrum en werd ontworpen door Edwin Lutyens met assistentie van William Cowlishaw. De begraafplaats ligt op een helling en bestaat uit twee niveaus. Het terrein is 1.948 m² groot en wordt omgeven door een bakstenen muur. De toegang bestaat uit een lange trap tot aan het Cross of Sacrifice dat vooraan staat. De begraafplaats wordt onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission. In de onmiddellijke nabijheid bevindt zich de Klein-Vierstraat British Cemetery.

Vlamertinghe New Military Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog, gelegen in het Belgische dorp Vlamertinge. De begraafplaats ligt een 800-tal meter ten zuiden van het dorpscentrum en is vanaf de straat bereikbaar langs een graspad van 120 m. Ze werd ontworpen door Reginald Blomfield en wordt onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission. Het terrein heeft een trapeziumvormig grondplan met een oppervlakte van ongeveer 5.125 m² en is gedeeltelijk begrensd door een bakstenen muur en een haag. In de noordwesthoek van de begraafplaats, vlak achter de toegang, staat het Cross of Sacrifice, met daartegenover de Stone of Remembrance en een paviljoen. Er worden 1.820 doden herdacht, waarvan 13 niet geïdentificeerd konden worden.

De watertoren langs de Dikkebusseweg in Ieper voorziet de stad Ieper van water uit de Dikkebusvijver. De toren werd in 1921 gebouwd naar een ontwerp van Société Générale d'Entreprises de Constructions uit Brussel. Het eigenlijke ontwerp is er een van de Ieperse architect Jules Coomans. Het bevat een cilindrisch waterreservoir met een inhoud van 500 m³. De toren is een achtzijdige betonnen skeletstructuur met een van bakstenen vullingen voorziene sokkel onder omlopende balustrade van beton. Er zijn benedenvensters en een deur voorzien en op de muren van het reservoir werd het stadswapen van Ieper afgebeeld.

Station Vlamertinge is een voormalig spoorwegstation in Vlamertinge, een deelgemeente van de stad Ieper. Het ligt aan spoorlijn 69 (Kortrijk-Poperinge). Het station opende zijn deuren op 20 maart 1854. Nog voor de elektrificering van spoorlijn 69, sloot het station zijn deuren op 3 juni 1984. Het stationsgebouw, opgetrokken rond 1924, bestaat nog steeds en wordt anno 2022 ingericht als vakantiewoning. Vlak voor het station ligt een klein plein dat tegenwoordig dienst doet als parking.