Middengolfzender Flevoland

Zuidelijk Flevoland is de vierde en vooralsnog laatste droogmakerij (polder) die is aangelegd in het kader van de Zuiderzeewerken. Het is sinds 1986 onderdeel van de Nederlandse provincie Flevoland. Het grenst aan Oostelijk Flevoland. De polder is aangelegd tussen 1959 en 1968 en heeft een grootte van 430 km². Op 1 januari 2007 had de polder 200.808 inwoners. Zuidelijk Flevoland is aan drie zijden omgeven door water. Aan de noordwestzijde ligt het Markermeer, aan de oost- en zuidkant wordt het van het oude land gescheiden door Randmeren: van rechts naar links het Wolderwijd, het Nulder- en Nijkerkernauw, het Eemmeer, het Gooimeer en het IJmeer. Aan de noordoostkant wordt het begrensd door de Knardijk. Almere is de grootste plaats in de polder. Daarnaast is er alleen nog de plaats Zeewolde. De polder kenmerkt zich door grootschalige akkerpercelen en veel windmolens. De belangrijkste wegen door de polder zijn de A6, die Amsterdam via Almere en Lelystad met Emmeloord verbindt en de A27 die Almere via Hilversum met Utrecht verbindt. Sinds 1987 is Almere via de Flevolijn vanaf Amsterdam te bereiken. In 1988 werd de spoorlijn verlengd naar Lelystad en in 2012 tot Zwolle (Hanzelijn).

Het Kortegolfzendstation Flevo is een radiozendstation voor uitzendingen via de korte golf bij het Nederlandse Zeewolde. Een paar kilometer naar het noordwesten stond in het verleden de middengolfzender Flevoland.

Verzorgingsplaats Lepelaar is een Nederlandse verzorgingsplaats langs de A6 Muiderberg-Joure tussen afritten 8 en 9 ter hoogte van natuurreservaat Oostvaardersplassen, in de gemeente Lelystad. Deze parkeerplaats ligt langs de A6 richting Lelystad, vandaar de L van Lepelaar. De verzorgingsplaats dankt haar naam aan de lepelaar, een witte vogel met een spatelvormige verbrede snavel. Deze vogel komt steeds meer voor in de naastgelegen Oostvaardersplassen. In de omgeving van de verzorgingsplaats, in de gemeente Zeewolde, liggen veel wegen met een vogel in de naam, zoals de Reigerweg, Ooievaarsweg, Roerdompweg en ook de Lepelaarweg met een zijstraat die het Lepelaarpad wordt genoemd. Als extra service voor de vrachtwagenchauffeurs zijn een aantal strepen op de grond getrokken. Wanneer een chauffeur zijn vrachtwagen correct binnen de lijnen zet is het mogelijk om alle spiegels netjes te stellen. Aan de andere kant van de snelweg ligt verzorgingsplaats Aalscholver.

De Lage Vaart is een kanaal in Flevoland, tussen het Ketelmeer en het Markermeer bij Almere. De diepte is gemiddeld 3 meter en de breedte is tussen de 35 en 50 meter. De Lage Vaart loopt vanaf het Ketelmeer naar Dronten. Halverwege gaat de Swiftervaart naar Swifterbant. In Dronten, waar ook een haven is, loopt de Lage Vaart meer westwaarts richting het Gelderse Hout in Lelystad. Vanaf daar gaan één tak naar de Boswijk (Gelderse Diep) en één richting het industrieterrein Oostervaart, genaamd de Oostervaart. Vervolgens gaat de Lage Vaart Lelystad uit, waar hij vervolgens bij het bos het Hollandse Hout aankomt, waar een zijtak, de Lage Dwarsvaart, die richting Lelystad-Haven en het Markermeer gaat, afsplitst. Dan gaat de vaart langs de Oostvaardersplassen, door Almere (waar hij de grens vormt tussen Almere-Buiten en Almere-Stad), en naast de Hoge Vaart. Uiteindelijk komen ze beide uit op het Markermeer. In het midden wordt de Lage Vaart verbonden met de Hoge Vaart door de Larservaart.

Verzorgingsplaats Aalscholver is een Nederlandse verzorgingsplaats langs de A6 Joure-Muiderberg tussen afritten 9 en 8 ter hoogte van natuurreservaat Oostvaardersplassen, in de gemeente Lelystad. De verzorgingsplaats dankt haar naam aan de Aalscholver, een grote zwarte vogel met een lange snavel met daaraan een haakvormige punt. Deze vogel komt voor in de naastgelegen Oostvaardersplassen. In de omgeving van de verzorgingsplaats, in de gemeente Zeewolde, liggen veel wegen met een vogel in de naam, zoals de Reigerweg, Ooievaarsweg, Roerdompweg. Ook is er de Schollevaarweg te vinden, die betrekking heeft op de Aalscholver, aangezien Schollevaar een andere naam voor die vogel is. Aan de andere kant van de snelweg ligt verzorgingsplaats Lepelaar.

De Tong (voorheen genaamd: De Tong van Lucifer) is een beeld in de vorm van een reusachtige ovaal. Het beeld van kunstenaar Ruud van de Wint staat langs de A6, op de Knardijk, in de Nederlandse provincie Flevoland en is in september 1993 onthuld. Het beeld is negen meter hoog, vier meter breed en anderhalve meter dik.

De Knardijk is een binnendijk die als landscheiding de grens vormt tussen Oostelijk en Zuidelijk Flevoland. Hij is oorspronkelijk aangelegd als de zuidelijke buitendijk van de droog te leggen polder Oostelijk Flevoland, die de eerste fase (1957) vormde in de aanleg van de grotere polder Flevoland. Doordat Zuidelijk Flevoland aanzienlijk later werd voltooid (1968), bleef de Knardijk nog lange tijd een volwaardige buitendijk, die de scheiding vormde tussen het nieuwe land en het buitenwater in het zuidelijke compartiment van het IJsselmeer. Langs een groot deel van de Knardijk lopen de Lage en Hoge Knartocht aan de noordzijde, en de Ooievaarstocht aan de zuidzijde. De Knardijk dankt zijn naam aan de vroegere ondiepte de Knar in de Zuiderzee. De Knardijk is 18 kilometer lang en in eigendom van waterschap Zuiderzeeland. De dijk is tevens een ecologische verbindingszone. Het zuidelijke uiteinde van de Knardijk, vanaf de rotonde Ganzendijk/Knardijk tot aan de Biezenburcht, loopt langs het Wolderwijd en heeft nog steeds een waterkerende functie. Wanneer dit deel wordt meegerekend is de Knardijk 23 km lang.

Het Kotterbos is een natuurgebied ten zuiden van de Oostvaardersplassen, langs de Lage Vaart in Flevoland. Het bos wordt beheerd door Staatsbosbeheer en bestaat uit populieren, natte gronden met rietvelden en wilgen.

Het Knarbos is een natuurgebied van 314 hectare in de Nederlandse gemeenten Lelystad en Zeewolde. Het gebied ligt ter weerszijden van de Knardijk, die de grens vormt tussen Oostelijk- en Zuidelijk Flevoland. Het bos is aangeplant tussen 1973 en 1975. Het Knarbos bestaat uit meerdere delen. Het kleinste deel, Stuifketel, ligt aan het zuidwestelijk eindpunt van de Meerkoetentocht, even ten zuidwesten van Luchthaven Lelystad. Het grootste deel, Knarbos Oost, ligt ter weerszijden van de Vogelweg en ten noordoosten van de Knardijk. Beide delen liggen in de gemeente Lelystad. Knarbos West ligt ten zuidwesten van de Knardijk in de gemeente Zeewolde. In beide delen ligt een plas (Knarplas en Beverplas). Ten noordwesten van het Knarbos West ligt, eveneens langs de Knardijk, het Wilgenreservaat in de gemeente Zeewolde. Voor de inpoldering van Flevoland lag op deze plaats een ondiepte die de Knar werd genoemd. Voor de afsluiting van de Zuiderzee was dit een paaiplaats voor haringen. Knarbos, Knardijk en Knarweg danken hun naam aan deze ondiepte. Het Knarbos kent een gevarieerde vegetatie van loof- en naaldbomen, afgewisseld door open plekken en plassen. In het Knarbos leven onder andere vossen, bunzingen, hermelijnen en bevers. Het gebied wordt beheerd door de stichting Het Flevolandschap.

Het Hollandse Hout is een natuurgebied van circa 900 hectare bij de Oostvaardersplassen. Het natuurgebied werd na het opspuiten van Flevoland in de jaren 1972 en 1973 beplant met voornamelijk populieren, wilgen en elzen, omdat deze bomen snel groeien. Een ander deel van het bos zou een woonwijk worden. De woonwijk kwam er uiteindelijk niet. Er werden langzamer groeiende planten geplant, waaronder eiken en beuken. In de januaristorm van 1990 waaide een deel van de bebossing om. In 1995 werd 36,8 ha van het natuurgebied tot bosreservaat aangemerkt. In het gebied van het reservaat komen vier zeldzame - op de Rode Lijst vermelde - paddenstoelensoorten voor. Ook komen er de houtsnip, de wielewaal en de appelvink voor. Het gebied wordt beheerd door Staatsbosbeheer. Het Hollandse Hout ligt vier meter onder zeeniveau en de bodem bestaat uit kalkrijke zeeklei.

Het Horsterwold is een jong bos nabij Zeewolde dat ongeveer 3700 hectare groot is en grenst aan het Nuldernauw. Dit bos is niet alleen het grootste loofbos van Nederland, het is tevens bijzonder omdat dit een bos is op kleigrond. De groei van bomen is spectaculair omdat deze grond zeer vruchtbaar blijkt te zijn.

De Oostvaardersplassen vormen een natuurgebied van zo'n 5600 ha (56 km²) tussen Almere en Lelystad in de Nederlandse provincie Flevoland. Het gebied is ontstaan na de drooglegging van de Flevopolders (1950–1968) en dus relatief jong. De Oostvaardersplassen zijn van internationaal belang als moerasgebied en overwinteringsgebied voor vogels. Het gebied is ruwweg in twee gedeelten te onderscheiden: een nat (ca. 3600 ha) en een droog (ca. 2000 ha) gedeelte. Het droge gedeelte wordt open gehouden door grote grazers (rund, paard en edelhert) en kleine grazers (m.n. ganzen). Het gebied maakt deel uit van het in 2018 opgerichte Nationaal Park Nieuw Land. Het gebied is beperkt toegankelijk voor bezoekers en geniet wettelijke bescherming. Het is vrijwel geheel aangewezen als Vogelrichtlijngebied (5505 ha) en Staatsnatuurmonument (5600 ha). Sinds 1999 is het natuurgebied voorzien van het Europees diploma voor Natuurbeheer, een erkenning door de Raad van Europa die iedere vijf jaar wordt geëvalueerd. In 2009 zijn de Oostvaardersplassen definitief aangewezen als Natura 2000-gebied. De Oostvaardersplassen worden beheerd door Staatsbosbeheer. De in de jaren '80 van de vorige eeuw uitgezette grote grazers geven, net als hun verwante voorouders, mede vorm aan het landschap. In de jaren '90 werd het uitgangspunt gehanteerd dat zij in het natuurgebied op een 'volledig natuurlijke manier' zouden kunnen leven, waarbij bijvoorbeeld kadavers van dode dieren bleven liggen en de dieren ook bij grote voedseltekorten niet zouden worden bijgevoerd. Deze voor Nederland bijzondere beheervorm leidde naarmate de kuddes groeiden en de dieren door te weinig voedsel verzwakten tot steeds meer discussie onder leken en deskundigen. Beheeraanpassing, waaronder grootschalige afschot van dieren, bleek noodzakelijk. Sinds 2018 is het beheer aangepast en wordt gestuurd op een maximaal aantal grote grazers.