Verzorgingsplaats Lepelaar

Verzorgingsplaats Aalscholver is een Nederlandse verzorgingsplaats langs de A6 Joure-Muiderberg tussen afritten 9 en 8 ter hoogte van natuurreservaat Oostvaardersplassen, in de gemeente Lelystad. De verzorgingsplaats dankt haar naam aan de Aalscholver, een grote zwarte vogel met een lange snavel met daaraan een haakvormige punt. Deze vogel komt voor in de naastgelegen Oostvaardersplassen. In de omgeving van de verzorgingsplaats, in de gemeente Zeewolde, liggen veel wegen met een vogel in de naam, zoals de Reigerweg, Ooievaarsweg, Roerdompweg. Ook is er de Schollevaarweg te vinden, die betrekking heeft op de Aalscholver, aangezien Schollevaar een andere naam voor die vogel is. Aan de andere kant van de snelweg ligt verzorgingsplaats Lepelaar.

De Lage Vaart is een kanaal in Flevoland, tussen het Ketelmeer en het Markermeer bij Almere. De diepte is gemiddeld 3 meter en de breedte is tussen de 35 en 50 meter. De Lage Vaart loopt vanaf het Ketelmeer naar Dronten. Halverwege gaat de Swiftervaart naar Swifterbant. In Dronten, waar ook een haven is, loopt de Lage Vaart meer westwaarts richting het Gelderse Hout in Lelystad. Vanaf daar gaan één tak naar de Boswijk (Gelderse Diep) en één richting het industrieterrein Oostervaart, genaamd de Oostervaart. Vervolgens gaat de Lage Vaart Lelystad uit, waar hij vervolgens bij het bos het Hollandse Hout aankomt, waar een zijtak, de Lage Dwarsvaart, die richting Lelystad-Haven en het Markermeer gaat, afsplitst. Dan gaat de vaart langs de Oostvaardersplassen, door Almere (waar hij de grens vormt tussen Almere-Buiten en Almere-Stad), en naast de Hoge Vaart. Uiteindelijk komen ze beide uit op het Markermeer. In het midden wordt de Lage Vaart verbonden met de Hoge Vaart door de Larservaart.

De Tong (voorheen genaamd: De Tong van Lucifer) is een beeld in de vorm van een reusachtige ovaal. Het beeld van kunstenaar Ruud van de Wint staat langs de A6, op de Knardijk, in de Nederlandse provincie Flevoland en is in september 1993 onthuld. Het beeld is negen meter hoog, vier meter breed en anderhalve meter dik.

Het Hollandse Hout is een natuurgebied van circa 900 hectare bij de Oostvaardersplassen. Het natuurgebied werd na het opspuiten van Flevoland in de jaren 1972 en 1973 beplant met voornamelijk populieren, wilgen en elzen, omdat deze bomen snel groeien. Een ander deel van het bos zou een woonwijk worden. De woonwijk kwam er uiteindelijk niet. Er werden langzamer groeiende planten geplant, waaronder eiken en beuken. In de januaristorm van 1990 waaide een deel van de bebossing om. In 1995 werd 36,8 ha van het natuurgebied tot bosreservaat aangemerkt. In het gebied van het reservaat komen vier zeldzame - op de Rode Lijst vermelde - paddenstoelensoorten voor. Ook komen er de houtsnip, de wielewaal en de appelvink voor. Het gebied wordt beheerd door Staatsbosbeheer. Het Hollandse Hout ligt vier meter onder zeeniveau en de bodem bestaat uit kalkrijke zeeklei.

Het Flevomeer (Middelnederlands Vlies) is een historische naam van een groot water in de Lage Landen, waarvan de naam vooral bekend is geworden dankzij een beschrijving door Pomponius Mela, een Romeins geograaf. Het Flevomeer is vermoedelijk ontstaan doordat verschillende zeeboezems samenkwamen. Deze zeeboezems waren eerder het resultaat geweest van doorbraken van de Noordzee in het 2e millennium v.Chr., waarna zich door zandophoping en kweldervorming nieuw land vormde zodat de boezems niet meer in verbinding stonden met de Noordzee. Het latere meer stond via een stroomgeul wel weer rechtstreeks in verbinding met de zee. In zijn De Chorographia in 44 na Christus spreekt Pomponius over een Lacus Flevo. Hij schreef: "De noordelijke tak van de Rijn verbreedt zich tot het meer Flevo, dat een eiland met dezelfde naam omsluit en daarna als een normale rivier naar zee vloeit". Andere bronnen spreken over Flevum, dat vliestroom betekent. Deze naam is grammaticaal gezien waarschijnlijker voor een geografische aanduiding, reden waarom wel wordt aangenomen dat de vorm 'Flevo' door Pomponius ten onrechte voor een grondvorm in plaats van een verbuiging van 'Flevum' is aangezien. Het Flevomeer ontwikkelde zich na de Romeinse tijd door de afslag van de oevers tot het Almere. Waarschijnlijk ontstond in de middeleeuwen met het stijgen van de zeespiegel en het afgraven van veengronden door de Friezen in West-Friesland (Enkhuizen, Medemblik etc.) via het Vlie een verbinding tussen het Almere en de Waddenzee. Na nog meer grote overstromingen ontstond hieruit uiteindelijk in de 13e eeuw een echte binnenzee, de Zuiderzee.

Zuidelijk Flevoland is de vierde en vooralsnog laatste droogmakerij (polder) die is aangelegd in het kader van de Zuiderzeewerken. Het is sinds 1986 onderdeel van de Nederlandse provincie Flevoland. Het grenst aan Oostelijk Flevoland. De polder is aangelegd tussen 1959 en 1968 en heeft een grootte van 430 km². Op 1 januari 2007 had de polder 200.808 inwoners. Zuidelijk Flevoland is aan drie zijden omgeven door water. Aan de noordwestzijde ligt het Markermeer, aan de oost- en zuidkant wordt het van het oude land gescheiden door Randmeren: van rechts naar links het Wolderwijd, het Nulder- en Nijkerkernauw, het Eemmeer, het Gooimeer en het IJmeer. Aan de noordoostkant wordt het begrensd door de Knardijk. Almere is de grootste plaats in de polder. Daarnaast is er alleen nog de plaats Zeewolde. De polder kenmerkt zich door grootschalige akkerpercelen en veel windmolens. De belangrijkste wegen door de polder zijn de A6, die Amsterdam via Almere en Lelystad met Emmeloord verbindt en de A27 die Almere via Hilversum met Utrecht verbindt. Sinds 1987 is Almere via de Flevolijn vanaf Amsterdam te bereiken. In 1988 werd de spoorlijn verlengd naar Lelystad en in 2012 tot Zwolle (Hanzelijn).

De middengolfzender Flevoland werd gebruikt voor radio-uitzendingen op de middengolf. Hij stond dicht bij Zeewolde in de Nederlandse provincie Flevoland. Het zendstation werd op 24 april 1980 officieel geopend door toenmalig staatssecretaris van Verkeer en Waterstaat Neelie Smit-Kroes. Op 9 januari 2019 zijn de zendmasten neergehaald. De twee zenders werden gebruikt voor het uitzenden op 747 kHz en 1008 kHz. Oorspronkelijk hadden deze een vermogen van maximaal 600 kW, waarbij in de praktijk met maximaal 400 kW werd uitgezonden. Door de antenneconstructie met twee masten kende het stralingsdiagram een maximum van ca. 4 dB in noordoostelijke en zuidwestelijke richting, waardoor het effectief uitgestraalde vermogen dan maximaal 1000 kW was. De masten waren 207 meter hoog, daartussen bevonden zich de kabels die de feitelijke antenne vormden. Een paar kilometer verderop bevindt zich het kortegolfzendstation Flevo.

Warande wordt een nieuw woongebied in het zuiden van de Nederlandse gemeente Lelystad. Volgens de gemeente Lelystad gaat het gebied ruimte bieden aan 8.500 huizen en 450 vrije kavels, waarmee het bewonersaantal zal stijgen naar 80.000 inwoners.

Lelystad-Haven is de oudste wijk van de Nederlandse stad Lelystad (hoofdstad van de provincie Flevoland). Het is een vroeger zelfstandige kern, in 1951 ontstaan door de bouw van de eerste huizen voor de pioniers die aan de drooglegging van Oostelijk Flevoland werkten op het zogenaamde 'Perceel P', later 'Werkeiland Lelystad-Haven' . Zo ontstond een kleine nederzetting met een stuurhuis, een kantine die dienstdeed als dorpshuis en houten barakken voor de arbeiders. Voor de ingenieurs waren er stenen huizen, later werden er ook arbeidershuisjes gebouwd. De wijk telt samen met villawijk Hollandse Hout, Werkeiland, 't Bovenwater en industrieterrein Noordersluis zo'n 3260 inwoners. Daarmee is het qua inwoners de vierde wijk van Lelystad. Lelystad-Haven is een van de wijken in Lelystad die beschikken over een wijkwinkelcentrum. Hier komt ook het kanaal de Lage Dwarsvaart uit, een zijtak van het andere kanaal de Lage Vaart.

De Knardijk is een binnendijk die als landscheiding de grens vormt tussen Oostelijk en Zuidelijk Flevoland. Hij is oorspronkelijk aangelegd als de zuidelijke buitendijk van de droog te leggen polder Oostelijk Flevoland, die de eerste fase (1957) vormde in de aanleg van de grotere polder Flevoland. Doordat Zuidelijk Flevoland aanzienlijk later werd voltooid (1968), bleef de Knardijk nog lange tijd een volwaardige buitendijk, die de scheiding vormde tussen het nieuwe land en het buitenwater in het zuidelijke compartiment van het IJsselmeer. Langs een groot deel van de Knardijk lopen de Lage en Hoge Knartocht aan de noordzijde, en de Ooievaarstocht aan de zuidzijde. De Knardijk dankt zijn naam aan de vroegere ondiepte de Knar in de Zuiderzee. De Knardijk is 18 kilometer lang en in eigendom van waterschap Zuiderzeeland. De dijk is tevens een ecologische verbindingszone. Het zuidelijke uiteinde van de Knardijk, vanaf de rotonde Ganzendijk/Knardijk tot aan de Biezenburcht, loopt langs het Wolderwijd en heeft nog steeds een waterkerende functie. Wanneer dit deel wordt meegerekend is de Knardijk 23 km lang.

Het Werkeiland Lelystad was het eerste bewoonde deel van het nog niet ingepolderde Oostelijk Flevoland. Het vroegere eiland maakt tegenwoordig deel uit van de wijk Lelystad-Haven en is te herkennen aan de hogere ligging ten opzichte van de rest van Lelystad en aan de oudste bebouwing van de Flevopolder.

Het Gemaal Wortman is een gemaal bij Lelystad.